Ja, écht! En het was lekker! Waarom gestoofde sla? Nou, Heiko de laatste keer dat hij boodschappen had gedaan ook een krop ijsbergsla meegenomen. Hij lust dat zelf niet zo graag: het is hem te hard in vergelijking met veldsla. Omdat we de krop al een poosje in huis hadden was het nu eigenlijk wel tijd om hem op te eten. Dat was reden één. Daarnaast ben ik nog een beetje huiverig voor te vet eten en als je sla rauw eet moet er slasaus over. Zou dat ook te vet worden? Niet riskeren. Dat was reden twéé. Via internet ging ik daarom weer eens op zoek naar een recept. Dit keer waren dat voor gestoofde sla echter niet zo heel veel. Is het dan toch een bijzonder gerecht?
Uiteindelijke vond ik deze: de slablaadjes werden stuk voor stuk losgemaakt van de kern en gewassen, waarna ze in een vergiet konden uitlekken en drogen. Dat is heel belangrijk, gezien het volgende. In een koekenpan werden ze namelijk even aangebakken in olijfolie, terwijl er een beetje zout en peper aan de bladeren werd toegevoegd. Zijn de bladeren nog te nat, dan spettert je de olie om de oren! Vervolgens gingen ze in een pan en werden de slablaatjes in een kwart liter kippenbouillon gestoofd. In ongeveer een kwartiertje. Langer geeft hele slappe bladeren en dat leek me niet zo lekker. We aten de sla met gebakken aardappeltjes en kipfilet en het smaakte… super! De smaak is wel een beetje vergelijkbaar met andijvie. Mocht je niet overtuigd zijn van de smaak: de pan was schoon leeg! Zelfs Heiko vond de ijsbergsla op deze manier klaargemaakt heerlijk!
Zo af en toe kijk je uiteraard even over de landerijen. Met het mooie weer hoop je een ree of vos of eland te zien. Dit keer viel mijn oog op een buizerd. Hij zat op een boomstam en had iets in de gaten. Het verenkleed van de buizerd is variërend van bijna zwart tot bijna wit, wat het vaak ook lastig maakt hem meteen te herkennen. Dat kun je wel aan de vlucht zien. Enkele vleugelslagen, kort zweven met de vleugels in een soort V en dan weer een paar slagen. De buizerd is een uitgesproken langzame vlieger, wat kan komen door zijn brede vleugels en de korte, brede staart. Deze vogel wordt tussen de 50 en 57 cm lang en de spanwijdte van de vleugels kan ruim 120 centimeter zijn. Ze zijn graag in bosrijke gebieden, aan de grens van het bos en het land. Wat voedsel betreft is de buizerd een echte opportunist; hij eet wat voorhanden is: konijntjes, muizen, kikkers, wat een verklaring is voor zijn brede verspreiding. Als hij een prooi ziet, laat hij zich er bijna als een baksteen op vallen. Dat heb je vast wel eens gezien. Nou, deze deed het ook en even later zag ik hem wegvliegen met een veldmuisje tussen zijn poten…
Hij is wel twintig keer bij ons voor het huis langs gereden: de boer met zijn giertank. Heen en weer, van links naar rechts en van rechts naar links. Meteen toen ik hem voor de eerste keer zag meende ik de inhoud van de tank ook te kunnen ruiken. Was natuurlijk niet zo, maar je weet nu eenmaal hoe dat “ruikt” en als je een dergelijke combinatie ziet rijden verwacht je die geur ook direct in je neus te krijgen. Dit keer gelukkig niet. Daar houden de (meeste) mensen niet zo van. Jaren geleden had ik in Blijham op een dag dat de boer tegenover ons aan het gieren was de was buiten hangen. Natuurlijk rook je dat, maar verder had ik er geen aandacht aan geschonken. Dat had ik beter wel kunnen doen. Nadat het wasgoed die dag was binnengehaald rook meteen het hele huis er naar. We hebben er een dag of twee plezier van gehad. Waarschijnlijk stond de wind vandaag de andere kant op, waardoor ons de luchtjes bespaard bleven.
In Sotenäs vestigt zich een enorme visteelt. Visteelt is een vorm van aquacultuur, waarbij vissen op een commerciële manier worden gekweekt voor consumptie. Door teruglopende visvangsten, veroorzaakt door overbevissing, wordt de visteelt een steeds belangrijkere tak in de visserij. Een grote onderneming creëert de komende jaren enkele duizenden nieuwe banen in de gemeente Sotenäs, dat ligt aan de westkust van Zweden, boven Gotenburg. Volgens een persbericht heeft de gemeente een overeenkomst gesloten met het bedrijf. Over het initiatief, dat vorige week donderdag tijdens een persconferentie in Kungshamn werd gepresenteerd, werd heel geheimzinnig gedaan. Tot dat moment. Het bedrijf achter de onderneming heet Lighthouse Finance A/S. Wat gepland staat, is een enorme viskwekerij op het land. De grootste viskwekerij van Europa: 75 hectare met een investering tussen 17-20 miljard SEK en die rond de 2.000 banen zal opleveren. Een bedrijf, welke zal beschikken over de modernste apparatuur. Men verwacht het project binnen vijf jaar af te ronden. Het bedrijf is van plan om 80.000 ton Atlantische zalm per jaar te produceren. De verkoop wordt voornamelijk gericht op de internationale markt. Naast de productie van zalm zullen er ook nog eens zo´n 15.000 andere producten worden geproduceerd, zoals diervoeders. Groot, groter, grootst. We houden het in de gaten!
