“Geert” hangt op terras!

  
Ohhh… Zó blij mee en nog nooit iets over vermeld. We schamen ons diep en hopen vandaag het een en ander goed te maken! Jullie weten vast nog wel, dat we van Geert en Froukje een nestkastje hadden gekregen. In de vorm van een eland! Dat was in augustus van het vorig jaar al. Nee, toen hebben we hem niet direct opgehangen, want in die tijd wordt een dergelijk kastje immers niet gebruikt. Daarbij kwam, dat ik hem nog even goed in de blanke lak had gezet, om zijn levensduur te verlengen. Begin van het broedseizoen hebben we de eland een mooi plekje gegeven: aan de wand op het terras. En we noemen hem “Geert”! Helaas is Geert dit jaar niet door vogeltjes gebruikt, maar dat gaat het volgend jaar vast gebeuren. Waarschijnlijk een kwestie van wennen. Nogmaals bedankt, Geert en Froukje. We zijn er heel blij mee!

Heiko was vandaag wederom buiten aan de slag met het hout. De laatste stammetjes werden gekloofd en in de houtstek gestapeld. Daar kan het nu mooi drogen. Toen moest hij eerst verder met het in mootjes zagen van de eerder gevelde boom. Ik dacht dat hij daarmee al klaar was, maar er ligt nog een heel stuk stam over het beekje. De top van die lange berk moest nog opgeruimd worden. Om ook even iets anders te doen ging hij de oprit nauwkeurig bij langs om uit het grind alle grassprietjes en andere onkruid te plukken. Een halve emmer vol met ieniemienie plukjes onkruid was het resultaat én natuurlijk een mooie schone oprit. Dat moet je echt wel goed bijhouden, want anders is het binnen de kortste keren weer groen in plaats van grijs.
   
  
De vorige bewoners van Ödarp Björkhaga hadden het er al liggen en het bleef liggen. Maar waarom eigenlijk? Je kunt er niets mee en het lijkt totaal niet leuk. Het is alleen een bron van onkruid: een hoop zand omrand met spoorbielzen. Dat hoopje zand heeft Heiko vandaag maar eens weg geschept en verdeeld over het eerder schoongemaakte stukje grond. Daar waar de caravan stond. Er zaten daar nog een paar kuilen in en dat zand kon hij prima gebruiken voor het ophogen. De meeste oneffenheden in onze uitbreiding van het grasveld zijn nu wel weg. Er kan binnenkort graszaad ingezaaid worden! De spoorbielzen, of delen daarvan, die om het hoopje zand lagen, zijn aan de kant gelegd, maar eentje daarvan wordt gebruikt als nieuwe traptrede. Vanaf de oprit, nabij de garagedeuren en richting het gras, is een klein trapje van spoorbielzen. Een van de drie spoorbielzen is erg slecht en die wordt vervangen. Zo wordt er weer mooi gerecycled. En de uitbreiding van het grasveldje begint er echt op te lijken!

   
Aan het eind van de middag moest ik toch maar even aan de wandel. Ik wilde de koeien graag in het eggie en van dichtbij zien! Samen met Heiko en de camera een paar stappen langs de weg waaraan ons huis staat, richting het noorden. Even een teleurstelling, want de koeien van links, die met die mooie rooie, liepen er niet. De twee rechts stonden een eindje van ons af, helemaal tegen de bosrand aan. Ik dacht nog, dat ze niet bij mij zouden kunnen komen, maar Heiko wist, dat ze even om een slootje moesten lopen en dan wel deze richting op konden. Dat deden ze ook, nadat ik ze had begroet. Alleen voor mij nog te veraf. Als ik een stap bij hen vandaan deed, kwamen zij elke keer een of meerdere stappen dichter bij de weg. Echter toch op ongeveer twee meter van de omheining en van mij dus ook, bleven ze staan. Ik was tevreden, want ik had ze toch mooi zelf gezien.
   
En deze prachtige “tusenskönor”, enkelvoud “tusensköna” zagen we ook. Rijkelijk aanwezig in de berm en op het land. Het is uiteraard het madeliefje, een kleine vaste plant uit de composietenfamilie. Ze worden ongeveer vijftien centimeter hoog. Hun volledige naam, Bellis Perennis, betekent “eeuwige schoonheid” of “alle jaren mooi”. Bellis is afgeleid uit het Latijn en betekent mooi, Perennis betekent “overjarig”, vaste plant. De Nederlandse naam Madeliefje is mogelijk afkomstig van maagde-lief, omdat het bloempje vroeger in verband werd gebracht met de heilige maagd Maria. Het bloemetje is een erg bekende veldbloem, veel voorkomend in bermen en gazons. Ze hebben trouwens een lange bloeiperiode: vanaf de lente tot soms laat in de herfst. Ze lijken zo heerlijk fris tussen het groen!
   
Weer terug naar huis. Het was niet de bedoeling om een flinke wandeling te maken, maar wel om even de benen te strekken. Plotseling stopt Heiko en wijst voorzichtig naar een boomstam van een meter of twee, waar een grote bonte specht op zit. Voor zover wij konden zien een vrouwtje. Ze zat er heerlijk relaxed te genieten van het zonnetje, die er vandaag wel en dan weer niet bij was. Nog even met de auto weg, want Heiko wilde me laten zien, dat er een paar kilometer verderop behoorlijk gekapt was. En dat was inderdaad een behoorlijk stuk bos! We hadden de werklui al een paar dagen gehoord en Heiko had de kaalslag gezien toen hij naar Tranås was geweest. Er was sinds dat moment nog weer meer gekapt. Buurman Erling, waar we onlangs even telefonisch contact mee hadden, vertelde, dat er nog veel meer bomen om zouden gaan. Dit geeft weer een heel ander beeld van het landschap.
 
“Als we dan toch in de auto zitten…” Ja, dan kunnen we net zo goed nog even verder rijden. En wat hadden we een geluk: we kregen een ree met jong te zien! In de maanden mei en juni worden de kalfjes geboren en daarmee kan deze al een paar weken zijn. Hij is immers groter, dan de twee die we eerder zagen. Meestal krijgt een geit twee, soms één en soms drie jongen. Een kalfje weegt rond de anderhalve kilo. Het kalfje moet overigens in zijn eerste levensjaar in de herfst minstens 12,5 kilo wegen, om de winter te overleven. In de wintermaanden groeien de kalveren namelijk nauwelijks nog. Hopelijk is er genoeg en anders moeten we nadenken over het eventueel bijvoeren.

Met het zien van dit schitterend plaatje kwam er een eind aan de Nederlandse Vaderdag! Hier in Zweden is die pas op zondag, 8 november trouwens. Beide dochters hielden zich terecht aan de Nederlandse Vaderdag en via een WhatsApp bericht en een videogesprek werd Heiko niet vergeten! Wijzelf hadden nog middels een videogesprek contact met Heiko zijn vader (en moeder natuurlijk ook), die we met een plantje hadden verrast. Het waren allemaal leuke berichtjes en gesprekken en daarmee een leuke Vaderdag!