Hè! Eindelijk wakker worden in een wit (tere) wereld. Dat is nog eens lekker! Gisteren sneeuwde het soms een beetje hele fijne sneeuw, alleen bleef dat niet liggen. De grond, struiken en bomen werden niet wit. Ondanks dat de temperatuur net niet boven het vriespunt kwam. De thermometer aan het keukenraam gaf dat aan en daarmee was het op de grond vast nog een graadje kouder. Maar nee, de sneeuw verdween toch binnen de kortste keren. Waarschijnlijk was het vannacht wederom beneden nul, een graad of twee, waarmee de gevallen sneeuw van de afgelopen uren wél bleef liggen. Het witte kleed maakt, dat het er een stuk vrolijker uitziet. Goedemorgen, Ödarp!
Nou zie ik je bijna denken: “Eten die mensen nu alweer? Of nog steeds?” Nou, eigenlijk een wel ja. Nog steeds. Het zijn de laatste van de serie oliebollen, die we op oudejaarsdag hebben gebakken. Nu zijn ze echt op! Enerzijds erg jammer, anderzijds maar goed ook. Ze waren te lekker. En het risico is dan, dat je er al snel té veel van eet. Het is daarom beter voor onze lijn en onze gezondheid, om nu maar niet meteen nieuwe te gaan bakken. We wachten echter niet tot eind 2021 om weer nieuwe oliebollen te maken. We hebben namelijk onze buren in Västorp beloofd om een paar te bakken en Heiko heeft zijn collega´s bij Örtengren ook oliebollen beloofd. De Zweden kennen de oliebol niet, maar zijn wel nieuwsgierig geworden naar aanleiding van onze website en de foto´s op Facebook.
Gistermiddag was Heiko naar Erling gereden om een verlengkabel te halen voor krachtstroom (voor de geleende kloofmachine) en op de terugweg sprak hij nog een poosje met onze buurman, Jörgen. Die is bezig om zijn grote schuur te renoveren. De onderkanten van de houten wanden waren verrot. Niet alleen de onderste delen van de planken aan de buitenkant, maar ook de onderste dikke balken aan de binnenkant, waar de hele constructie op steunt, waren verrot. Dat had erg te lijden gehad van de natte grond waarin ze lagen. Als eerste hadden ze daarom een kleine vijver, of wateropvang, naast de schuur dichtgegooid, alsmede een sluisje weggehaald die het water tegenhield. Ze hadden daarmee het water zijn natuurlijke loop teruggegeven. Daarmee zakte het waterniveau in en rondom de schuur.
Vervolgens hadden ze grond binnenin weggegraven en daar grove stenen weer voor in de plaats gelegd. Alles met een graafmachine. Buurman Jörgen vertelde, dat daaroverheen nog weer fijner grind kwam en dat daarop tenslotte beton gestort zou gaan worden. Op die betonvloer worden onder de houten buitenwanden een paar blokken gemetseld, waar de wanden dan uiteindelijk op vastgezet worden. Een gigantische klus. De hele schuur moet ok een beetje (25 cm!) opgekrikt worden, alvorens de blokken eronder gemetseld kunnen worden. En het is een hele grote schuur! Doordat zij het sluisje er tussenuit hebben gehaald, hadden wij tijdelijk meer water. Volgens Jörgen is dát de reden waarom onze vijver nu overstroomt. Een kwestie van tijd, dan nivelleert dat wel weer.
Deze foto is te leuk om niet te delen op onze website. Vorige week belde Heiko met zijn jongste dochter in Rotterdam. Vanzelfsprekend kwam daarbij ook ons vierde kleinkind in beeld. Die is nu ruim een jaar en begint voorzichtig aan te lopen. Tevens ontdekt hij steeds nieuwe dingen en dat is zó leuk om te zien. Vanwege de afstand Ödarp – Rotterdam krijgen wij er lang niet alles van mee, echter via de beeldtelefoon wordt het toch ook voor ons zichtbaar. Laatst hebben we op deze manier onze kleinzoon samen naar bed gebracht. Heel erg leuk. Tussendoor sturen beide dochters ons vele foto´s via WhatsApp van de avonturen van de kleinkinderen. Op die manier zijn we er toch een beetje bij betrokken.
We wonen hier over een paar maanden vier jaar en wil je wel geloven, dat we nog nooit Fransyska nöt hadden gegeten? We vonden eigenlijk al heel lang, dat we zo weinig verschillende soorten vlees hadden hier in Zweden. Bij toeval ontdekten we nu een stuk vlees, dat er aan de buitenkant uitzag als een rollade. Het had dezelfde vorm en afmetingen én zat in een netje. Op de verpakking stond dat het “Fransyska” heette. Nou, dat zal wel. Klinkt een beetje Frans en daar zijn we ietsje “allergisch” voor, maar vooruit. We wilden het een keer proberen. Op het internet had ik eerst maar even nagekeken waar het stuk vlees van het dier vandaan kwam. Het blijkt, dat het stuk vlees van een rund komt (nöt) en dat het, zeg maar in het bovenbeen van de koe zit. Dikke prima!
Hé! Kijk eens naar de weersvoorspellingen! Het gaat licht vriezen de komende week en tevens komt er sneeuw. De winter komt eraan! Daar kunnen we ons echt op verheugen. Eindelijk lijkt de periode van nattigheid, mist en grauwe dagen voorbij. De kou (dere) dagen nemen namelijk vaak ook drogere lucht mee en wellicht af en toe zonneschijn. Joepie! Koud buiten? Mwoahhh, hoeft niet per se. Tenzij er een stevige wind waait. We hebben tenslotte ook nog eens onze dikke, goed isolerende kleren. Als er straks de beloofde sneeuw ligt is dat zeker geen overbodige luxe, bij een winterse wandeling. Oh, daar kijken we echt naar uit!
Vandaag was eigenlijk weer zo´n dag, waarop je je achteraf afvraagt wat je nu eigenlijk hebt gedaan. Zelf had ik een poosje foto´s gesorteerd voor het album over het afgelopen jaar. En Heiko… Tja… Nou die heeft een scharniertje gesmeerd. Het scharnier van de buitendeur in de keuken. Die piepte heel irritant. Eerder had ik daar al een keer naaimachineolie bij gedaan en dat werkte. Een poosje. Volgens Heiko was dat ook niet afdoende: er moest echte vet bij. Dat heeft hij vandaag dan gedaan. En daarna ging hij weer in training voor de komende dartskampioenschappen. Komende …? Ja, ooit misschien, wel eens… Door elke dag een paar pijlen te gooien hoopt hij zijn gemiddelde score met drie pijlen op te krikken.
Vanmiddag had ik het internet afgestruind voor een recept voor de fransyska. Die waren er in overvloed. Veel van de recepten moesten echter in de oven, met onder andere knoflook en wortel. Die laatste had ik niet in huis en eigenlijk wilde ik het wel klaarmaken, alsof het een rollade was. En dat deed ik uiteindelijk dan ook maar. De fransyska kruidde ik met rundvleeskruiden en een beetje zout. Toen boter in de pan en de fransyska even aan alle kanten aangebraden, waarna het een en ander geblust werd met runderbouillon. Een paar tomaatjes erbij en toen kon het sudderen beginnen. Dat heeft ongeveer twee uurtjes in beslag genomen.
Op het moment, dat het naar mijn idee gaar was, had ik de aardappelen en groenten ook inmiddels gekookt en gaar. Voor Heiko eens een keer gemengde groente gemaakt, waar ik niet zo gek op ben en hij juist wel. Daarom koos ik zelf voor boontjes. Voor het geval de jus van de fransyska niet lekker zou zijn, je weet immers maar nooit, nog even een beetje “poeder-jus” gemaakt. Oei, wat hadden wij spijt! Geen spijt ervan, dat we fransyska hadden gekocht, gebraden en gegeten. Nee! Spijt dat we het niet eerder hebben geprobeerd. Wát een lekker stukje vlees! Het was heerlijk mals en de smaak was super. Ook de jus, hoewel deze wel aan de zoute kant was.
Beide dametjes Jikke en Ebba hebben er zelfs van mee mogen genieten. Die kregen een paar stukjes vet, die ik van een plakje van de fransyska had afgesneden. Ik had zelfs nog een geprakt aardappeltje (met poederjus) op mijn bord gelegd en dat werd eveneens lekker opgegeten. Nou, als die twee dat eten… Ze zijn niet zo van het “eten wat de mensen-pot schaft”, maar hiervoor maakten ze beide duidelijk graag een uitzondering. Volledigheidshalve moet ik erbij zeggen, dat Ebba meer en meer op een hondje gaat lijken: zodra ik in de keuken aan het koken ben, komt ze achter mij op het kleed zitten en houdt me dan steevast in de gaten. Als ik haar dan iets aanbiedt draait ze niet meteen het hoofd om, zoals eerder, maar wordt er vaker geproefd én opgegeten. We hebben dus allemaal genoten van de fransyska! Onze keuzemogelijkheid van het Zweedse vlees is uitgebreid!
