Geen widgets gevonden in de zijbalk

Vanochtend stond in het teken van bezoek uit Nederland. Vorig jaar, of was het alweer twee jaar geleden, ontvingen we een mail van Ingrid en Hennie. Daarbij zaten een tweetal digitale foto´s van ons huis. Ze waren toen in Zweden op vakantie en in de buurt van Ödarp. Als trouwe lezeres van onze blog wilde Ingrid toen langs ons huis rijden. Als we thuis waren geweest hadden ze even “dag” willen zeggen, maar helaas waren we er toen niet. Uiteraard heb ik destijds op die mail gereageerd. We spraken af, dat ze een volgende keer als ze weer in dit land en in de buurt waren, binnen zouden komen. Een paar weken geleden kreeg ik een seintje, dat ze weer naar Zweden gingen. Ze zouden een huisje huren aan het Vättern meer, in de plaats Hästholmen. We spraken af, dat ze tijdens hun tweeweekse verblijf aldaar bij ons zouden komen. En dat was vandaag! Zodoende stopte er om tien uur een zwarte Volvo XC60 met Nederlandse kentekenplaten bij ons op de oprit. En daar stapten Ingrid en haar man Hennie uit!

De begroeting was meteen heel erg hartelijk. Alsof we elkaar al jaren kenden. Dat laatste gold wel een beetje voor hen, want zij hadden, naar ik meende, ongeveer twee jaar onze blog gelezen en kenden ons zodoende al een ietsiepietsie. Andersom niet, maar dat werd heel snel anders. In ons mailcontact had Ingrid aangeboden, om eventueel nog iets voor ons uit Nederland mee te nemen en zodoende kwam er een tas op tafel met mixen voor ovenschotels en twee potjes jus. Dat was een cadeautje! Wat lief! Daarnaast hadden ze nog een verrassing voor ons: een pakketje met streekproducten. Dat had uiteraard niet gehoeven: wel heel erg attent. En lekker!

Het weer was redelijk, dus we namen plaats op de veranda voor een kop koffie. Ze hadden immers al een uur in de auto gezeten. Bij de koffie serveerde ik een stuk rabarbergebak met slagroom. Die taart lusten ze gelukkig… Tijdens de koffie en het gebak werd er veel gesproken en inmiddels weten we nu ook iets meer van hen. Ze wonen al enige jaren in Zeist, hebben beiden een motorrijbewijs, rijden in een Volvo en hij werkt bij de gemeente. Hun favoriete vakantieland is (hoe kan het ook anders) Zweden. Ingrid is net zo oud als ik en Hennie is twee jaartjes ouder dan Heiko. Oftewel we zijn leeftijdsgenoten! Daarbij hadden we wel heel veel raakvlakken op bijvoorbeeld gebied van denken en doen. Bijzonder!

Twee hele gezellige mensen. En ja, als het gezellig is vliegt de tijd… Tegen half een stapten ze weer in de auto, maar pas nadat er een “groepsfoto” was gemaakt. Dat deed Ingrid met haar mobiele telefoon, die ze op afstand vanaf haar horloge (!) bediende. Ze kon zelfs (en ik weet niet of dat ook met het horloge kon) het kattenluikje in hun huis in Nederland op afstand bedienen! Thuis hebben ze namelijk twee katjes. Wát een techniek! Wat toch geweldig! Dat laatste woord slaat ook op de foto, want die was van zeer goede kwaliteit.

Terwijl we Hennie en Ingrid uitzwaaiden werden nog een tweetal foto´s gemaakt. En toen wij net de keuken weer in liepen hoorde ik mijn mobiele telefoon al: een WhatsApp bericht kwam binnen. Met de foto´s die Ingrid net had gemaakt. Een leuke herinnering aan een leuke ontmoeting! “Vi ses, Hennie och Ingrid!” en bedankt voor de cadeautjes!

Nadat onze “fans”, zoals Ingrid zichzelf steevast noemde, waren vertrokken kwam Ebba weer binnen. Wat heeft dat dametje toch een vreemde gewoonte: als er bezoek komt kruipt ze weg of gaat ze naar buiten en zodra ze hoort dat men weg is komt ze weer binnen… Is niet anders: ze is wel ontzettend lief! Was het daarom, dat ook zij van onze bezoekers iets lekkers kreeg? Meteen legde ik haar een paar melksnoepjes voor en nadat ze slechts een halve seconde had geroken was het “Hap”! En direct keek ze me weer aan, met een blik van “Waar blijft de volgende?” Goedgekeurd!

Naast de rabarber is gisteren nog meer geoogst: maggiplant! Wat doet dat struikje het ontzettend goed. De lange stengels sneed ik af, waarmee ik de kleinere de kans gaf om nog een beetje door te groeien. Die “rijp” waren werden gewassen en ongeveer gehalveerd. Nadat ze uitgelekt waren werden ze in twee porties verdeeld: in beide zakjes een paar stengels mét en een paar stengels zonder blad. De beide zakjes verdwenen in de diepvries. Wat een top opbrengst al. Is erg mooi, want maggiplant gebruiken we onder andere voor het maken van bouillon, erwtensoep en salades. Maar wist je dat je er ook thee van kunt trekken? En de plant kunt koken en het als groente kan gaan eten? Dat laatste is ook nieuw voor mij. Binnenkort wil ik het eens proberen, want de plant groeit immers nog wel een poosje door…

Gisteren hadden we die plensbuien. Inderdaad niet eentje maar meerdere. Voor de natuur een welkome en aangename verrassing, omdat het alweer een paar dagen droog was geweest. Je kon de buien eigenlijk gewoon zien aankomen: de lucht werd grijzer en grijzer en dan begon het plotseling hard te regenen! Omdat het qua temperatuur lekker was, stond de deur naar de veranda open. Daardoor hoorde je de druppen extra duidelijk op de golfplaten stuiteren. En ons beekje en vijvertje? Die waren in een mum van tijd weer vol. Bijna alweer aan het overstromen…

Wij reden vanmiddag naar Eksjö en toen regende het weer. Dit keer echter “rustige” buitjes. Er moesten weer een paar boodschapjes komen en voor de verandering deden we dat dit keer in Eksjö. We reden via de snelweg met wegnummer 32. Even voorbij de afslag naar Knutstorp/ Flisby kwamen we stil te staan. Verderop, helemaal vooraan in de file, zagen we tijdelijke stoplichten staan en borden langs de kant waarschuwden ons voor wegwerkzaamheden. Toen we na een half uur (!) verder konden rijden, zagen we dat er druk gewerkt werd door wegarbeiders. Met groot materieel werd een nieuwe asfalt laag op dit stukje van de 32 gelegd. Wat een efficiënte actie!

Eerst twee machines, die de oude laag eraf schraapten en deels lieten smelten. Daarna meteen een machine, die er een nieuwe laag asfalt overheen legde. En daarachteraan reden twee walsen om het aan te drukken. Nadat de boodschappen waren gedaan kozen we voor de terugweg een weg die parallel loopt aan de 32. Daar konden we, in een landelijke omgeving, wel in een keer doorrijden.

We hadden geen zin om opnieuw achteraan in de file te staan. Wachtend tot het begeleidingsautootje eraan kwam om de rij wachtenden vanaf onze kant op te halen. Want zo gaat dat hier. Je moet stoppen bij de tijdelijke stoplichten tot er een autootje aan komt rijden vanaf de andere richting. Die draait zich dan voor de wachtenden bij die stoplichten. Even wachten tot de rij vanaf de andere kant voorbij is, waarna vanuit dat autootje het stoplicht op groen wordt gezet en op het digitale bord óp de auto, de tekst “volgen” wordt gepresenteerd. Dat begeleidingsautootje brengt je dan veilig naar de andere kant van de afgesloten weghelft.

Aan het einde van de route, we waren toen bijna bij Bordsjö, zagen we een hele bijzondere wolk. Eerst dacht ik, dat ik de blauwe “anti-zonne-strook” van het raam in beeld had gekregen, maar het bleek een strook wolken, met daarboven een blauwe lucht. Alsof er een band in de lucht was gelegd. Ondanks het feit, dat we met regen en donkere luchten vertrokken uit Ödarp, kwamen we met mooi weer terug!

Onlangs werd de septictank leeggehaald en in dat verhaal heb ik een fout gemaakt. Het verhaal moest als volgt zijn: “Toen ik met de jongedame aan de praat raakte maakte ik een grapje. Althans dat was de bedoeling, want het kwam volgens mij niet helemaal goed over. Ik verontschuldigde mij voor mijn Zweeds, omdat ik uit Nederland kwam en de taal nog niet helemaal goed onder de knie heb. Toen vertelde zij, dat zij jaren geleden met haar ouders vanuit Nederland was geëmigreerd. Op dat moment hoorde ik een “zwaar” accent: ze kwam uit Almelo…” De rest van het verhaal klopt wel en hoe het kon, dat ik het een en ander met elkaar heb verwisseld: weet ik niet. Gelukkig werd ik er (terecht) op gewezen en kan ik het hierbij corrigeren!

2 gedachten over ““Fans” op bezoek!”
  1. Wat een leuke blog is dit toch! En nu hadden wij een gastrol erin. Wat je schrijft klopt zo. Voor ons waren jullie geen vreemden meer. Maar wij voor jullie natuurlijk wel.
    Het was zo fijn om alles een keer in het echt te zien en jullie te ontmoeten. En de klik was wederzijds.
    Wat een fijne mensen zijn jullie toch, wat was de taart heerlijk en wat wonen jullie prachtig in dat mooie en knus ingerichte huis. En dan de grote, mooi onderhouden en zeker geen saaie tuin.
    Het was geweldig!
    Joke en Heiko nogmaals bedankt voor jullie gastvrijheid. En tot ‘Vi ses’.

    1. Wat heerlijk om jullie reactie te lezen, Hennie en Ingrid! Daar krijgen we het gewoon even weer warm van.
      Nog veel plezier deze laatste dagen van jullie vakantie en alvast een hele goede en veilige terugreis.
      En graag “vi ses!”

Laat een antwoord achter aan Ingrid Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


CAPTCHA Image
Reload Image

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.