“Error” blijft zich voordoen

En we gingen weer verder met het “Error-verhaal”. Gisteren aan het eind van de ochtend vond ik het welletjes. Wat er ook geprobeerd werd, we konden de gevraagde gegevens niet versturen. Op enig moment kwam ik met het voorstel, om het via WeTransfer te doen. Dat programma gebruik ik wel vaker en daarmee kun je ook grote bestanden versturen. Ik kwam weer in contact met dezelfde dame, die me gisteren ook geholpen had. Maar die had grote twijfels: “Of ik mijn e-mailadres mag afgeven?” Toen ik haar vroeg of ze mij een mailtje wilde sturen met bepaalde gegevens had ik haar “te pakken”. Haar niet natuurlijk, maar ik had wel haar e-mailadres! Het bestand werd verzonden en binnen een paar minuten kreeg ik een bevestiging, dat ze dit inderdaad had ontvangen en dat ze ermee aan de slag zou gaan. Ik moest nog maar weer even proberen een back-up te maken. Dat ging tot vier keer toe mis, waarna ik het ook voor vandaag gehad had! Gelukkig is er nog de back-up van twee weken geleden…
 
Gisteren, toen Heiko terugreed vanaf Tranås, kwam hem een politieauto tegemoet rijden. Goh, dat was bijzonder. Écht, die zien we nagenoeg nooit op “onze weg”.  Meteen na een van de vele bochten zag hij brandweerauto staan en een auto van de Räddningstjänsten. Toen hij me het een en ander vertelde, kon ik hem zeggen, dat hier een ambulance langs gereden was. Richting Eksjö. Vanochtend las ik in een van de digitale kranten, dat er “een motorongeluk op wegnummer 1047, tussen Sunhultsbrunn en Bordsjö” was gebeurd. Om even over half vier werden de reddingsdienst van Aneby, ambulance en politie gealarmeerd, voor een eenzijdig ongeval. Met een motorfiets. De bestuurder had de controle over zijn motorfiets verloren en was in de sloot beland. Of dat te maken had met de vorstschade aan de weg? De motorrijder werd in de sloot aangetroffen, toen de reddingeenheden arriveerden, die door voorbijgangers waren gewaarschuwd. Hij zou wakker en spraakzaam zijn geweest, op het moment, dat hij per ambulance naar het ziekenhuis in Eksjö werd gebracht. Hopelijk gaat het weer goed met hem!
  
  
Tijd om weer even in de benen te komen en dat kon prima tijdens het schoonmaken van het terras. De stoelen en het bankje hadden niet alleen het gele stuifmeel van de dennen op de kop gekregen. Omdat ze maanden in weer en wind stonden zaten ze onder de groene aanslag. Met een sterk schoonmaakmiddel kreeg ik het er verbazingwekkend genoeg vrij gemakkelijk af.  Dat was een ander verhaal met de aanslag op de planken. Over het grootste gedeelte van de houten vloer schijnt geregeld de zon. Net in het hoekje van de bank krijgt de zon weinig kans. Dat het daar dan ook erger is, is in feite geen wonder. Met het schoonmaakmiddel had ik geen kans. Toen maar geprobeerd met water en schoonmaakazijn. Dat is er vanmiddag opgespoten en hopelijk doet dat de komende dagen zijn werk. Het vervelende was… Nadat alles schoon was trof ik er vanavond alweer gele stuifmeel op aan…
 
Eindelijk, de seringenbomen bloeien! De twee seringenbomen, meteen naast de keukendeurtrap, staan weer in bloei. Twee jaar geleden hadden we die bomen flink gesnoeid. Omdat ze, voor onze begrippen, veel te groot waren geworden. Waren we toen te enthousiast geweest? Daarna hebben ze namelijk twee jaar lang geen bloemen gegeven. Ook de derde sering, aan de voorzijde van het huis hadden we onder handen genomen en die bloeide sindsdien eveneens slechts minimaal. Dit jaar leek het weer moeilijk te worden. Heiko vertelde namelijk, dat de seringenbomen in Tranås al zeker twee weken lang uitbundig bloeiden… Vanuit de koffieruimte in het pand van Örtengren kijken ze uit over tuinen van de achterburen en daarin staan paarse seringen. Volop in bloei!

Nu gaan onze seringen gelukkig toch ook bloeien. Ze zijn nog niet zo groot, maar ruiken doen ze al wel voor twee. Zou het latere bloeien iets met de temperaturen te maken hebben? Tussen Tranås en Ödarp zit zeker drie graden verschil. In het nadeel van Ödarp. We wonen nu eenmaal een stuk hoger boven de zeespiegel, dan de inwoners van de stad Tranås. Hoe dan ook, we genieten van de mooie bloemen! De boom voor het huis lijkt altijd een klein onderkruipseltje, maar toen Heiko erbij stond, viel op, dat het toch met recht een grote jongen genoemd kan worden!

Vandaag was Heiko niet vrij. Örtengren had hem gevraagd of hij in plaats van de woensdag, deze keer de donderdag vrij kon nemen. Dat paste beter in de planning. Geen probleem. Wat was namelijk het geval. Vanuit Jönköping, het Ryhov ziekenhuis, belden ze gisteren, dat het gras erg hoog stond. Op zich niet hun zorg, maar donderdag zou er een algemene oplevering zijn van de nieuwbouw. De eindoplevering en dan zou het wel “mooier” zijn als het gras gemaaid was. Na dat telefoontje moest Örtengren even improviseren en besloot hij om collega Palle woensdag naar Jönköping te laten gaan. Als Heiko vrij was geweest vandaag, had Örtengren een probleem met chauffeurs gehad. Hij heeft namelijk twee personen aan het werk die, om verschillende redenen, geen rijbewijs hebben. Zelf heeft hij geen tijd, om een medewerker van klus naar klus te brengen en zodoende wisselde Heiko zijn vrije dag. Hij ging ´s morgens met Anton (zonder rijbewijs) op pad, om het laatste stukje terras weg te halen en het daaronder liggende zand (stenmjöl).

Het zand konden ze vanaf de steiger van de klant in het Sommen meer dumpen. De kleinkinderen gingen ´s zomers vaak bij opa en oma zwemmen. Langs de kant van de steiger is nu een behoorlijke laag zand gestort, zodat het minder diep is geworden. Het zal voor de kleinkinderen eenvoudiger zijn om het water in te gaan. Na het ontbijt ging hij met collega Henke (eveneens geen rijbewijs) naar dezelfde plaats, om de laatste voorbereiding te treffen voordat er tuinaarde gelegd kan worden. Ze plaatsten onder andere twee rijen kantsteen, die op de hoeken passend gemaakt moest worden met een grote steenzaag. Aan het einde van de ochtend was het klaar. Daarmee was het voorbereidende werk voor deze klus af. Morgen wordt er door een vrachtauto vijftien kuub tuinaarde gebracht en dat zal volgende week verspreid worden, over de 100 m2 waar eerder een terras lag. Tenslotte zal er volgende week gras op rollen gelegd worden.

Tijdens de lunch kwam er een mevrouw in de zaak, Brigit. Die had hulp nodig bij het plaatsen van paaltjes voor een afrastering van een weiland waar paarden in komen te lopen. Net op het moment dat Heiko binnen was om zijn broodje op te eten. Kenth vroeg of Heiko daar ´s middags heen wilde gaan. Ja, natuurlijk wel. Zodoende ging hij gewapend met een groot breekijzer en een rubberen slaghamer op pad naar Birgit. Die haalde paaltjes op en om een uur werd begonnen met de afrastering. De palen zaten in een mum van tijd in de grond, langs een gespannen lijntje. Later worden de palen namelijk nog met elkaar verbonden door planken en schrikdraad. Omdat het zo voortvarend ging, kon er nog meer gedaan worden. Om een ander weiland waren een paar paaltjes verrot en die moesten vervangen worden. Tenslotte vertelde Birgit, dat ze een uitbreiding wilde van de grote kippenren. Ze had ongeveer 50 kippen en ze vond dat die wel een stuk grond erbij konden krijgen. Ze stapten samen in de auto en haalden er nog eens 40 paaltjes van twee verschillende lengten bij. Een aantal daarvan sloeg Heiko in de grond en daarmee was er een begin gemaakt van de uitbreiding van de kippenren. Daar was ze erg blij mee. Volgende week kan Heiko daar nog eens twee dagen naartoe, om de palen met planken te verbinden en om het gaas eroverheen te maken. Wát een variatie in werkzaamheden deze week. Leuk!
 
´s Middags kreeg ik bezoek van een grote tankauto. Dat bezoek was al weken geleden aangekondigd. Deze week zouden ze langskomen, om de twee septic tanks leeg te zuigen.  Dat is een jaarlijks terugkerend gebeuren. De auto rijdt achteruit de oprit op en daarna wordt de lange slang richting de putten uitgerold. Ongeveer een kwartiertje later zijn de beide tanks leeg. Er zat volgens de chauffeur niet eens zo heel veel in. Hmmm… Minder bezoek gehad in het afgelopen jaar in verband met corona? Tevens viel het hem op, dat er veel minder vet in de tanks zat. Ja, dat kan kloppen! Daarvoor hebben we ons lesje geleerd. Eerder spoelden we best wel genoeg vet gewoon door de gootsteen. Vet van bijvoorbeeld de koekenpan, waar vlees in was gebraden. Nadat de afvoer verstopt kwam te zitten zijn we daar mee gestopt. Dat was een jaar geleden, toen neef Sietse en tante Heiltje voor de laatste keer bij ons waren. Die laatste gaf ons daarin nog adviezen! Sindsdien is er veel minder vet door de afvoerbuizen gegaan. Dat was dus ook zichtbaar in de septic tank!
 
Vanavond stapte Heiko nog op de zitgrasmaaier en reed hij een paar rondjes over ons gazon. De gestrooide kunstmest doet zijn werk goed: het gras groeit snel! Normaliter had hij het gras vandaag overdag gemaaid, maar omdat hij aan het werk was geweest, deed hij dat vanavond na het eten even. Zodoende zou hij morgen, de vrije donderdag, bijna de hele dag kunnen besteden aan het project carport. Het maaien nam ongeveer 1,5 uur in beslag. Morgen wil ik proberen om de kantjes trimmen. Daarvan heb ik nu de smaak volledig te pakken gekregen! Leuk werken hoor met zo´n elektrische trimmer. Misschien moet ik binnenkort de varens, naast de voordeurtrap, ook maar eens maaien. Die schieten ook als paddenstoelen de grond uit!