Al vroeg een berichtje van Heiko. Hij stuurde mij twee foto´s van de weg naar Tranås. Ik had niet meteen in de gaten waar het over ging en vroeg daarom maar om opheldering. Het ging om het wegdek. Oh? Sinds wanneer stuurt Heiko foto´s van het wegdek? Die is toch alleen maar geïnteresseerd in datgene dat juist naast het wegdek groeit en bloeit? Het groen? Nou, in dit geval maakte hij graag een uitzondering. Er was namelijk een heel stuk weg volledig vernieuwd! Niet hier en daar weer een postzegel opnieuw geasfalteerd! Jeetje, ja, wat een verschil bij de lapjesdekens. Heel mooi geworden!
Terwijl Heiko zich bezig hield met het groen in Tranås, deed ik dat in Ödarp. De trimmer werd ter hand genomen! Ik vind dat wel zó leuk om te doen, want het resultaat is niet alleen meteen zichtbaar, maar het gaat ook nog eens in een lekker tempo. Als eerste gingen de kleine witte bloemetjes bij de keukentrap, de sterhyacintjes (bedankt, Phaedra!) onder het mes. Ze hadden al een poosje hun betere tijd gehad. Toen ze eenmaal op de grond lagen zag ik een paar bolletjes, waarvan ik denk dat het zaadbolletjes zijn. Ik heb ze in ieder geval aan de kant gelegd om ze te drogen. Misschien dat we de zaadjes kunnen zaaien. Ze zijn uiteindelijk best wel leuk genoeg om er meer van te hebben.
Toen dat stukje weer netjes was, maakte ik even een “rondje oprit”. Bij het muurtje langs en dan zowel onder als boven. Nog even bij de border trimmen en op dat moment leek het alweer behoorlijk netter. Omdat deze week de septictank geleegd wordt, ook de putten maar ontdaan van het lange gras. En daarna was het eilandje aan de beurt. Hier stond het onkruid alweer een centimeter of vijftien hoog en dat leek zo onverzorgd. Alleen daarmee sneed ik mezelf wel in de vingers. Op het moment, dat het eilandje echter netjes was, stak het zo enorm af bij het achterliggend stuk grond… Dat verschil was gewoon te groot om me om te draaien en erbij weg te lopen. Is dat een ziekte?
Het was overigens wel een feestje om daar te kunnen trimmen hoor! Links van het bruggetje, tot aan de erfscheiding en rechts ervan. In feite tot aan het punt, waar het beekje stopt en het vijvertje begint. Tjonge, het onkruid werd gekortwiekt en het getrimde vloog in het rond. Volledig verrast door mij en mijn trimmer. Top! Wat heb ik van dat stukje genoten! Na dit gedeelte moest ik stoppen, want de machine trilt behoorlijk en daardoor kreeg ik behoorlijk veel pijn in mijn handen en armen. Leeftijd hè… Omdat je dan zo dicht bij de waterkant zit, kon je er niet omheen om te zien, hoe het gras in de vijver ook al flink is gegroeid. Mooi!
Na dit avontuur ging ik even met Ebba “aan de wandel”. Het was alweer een hele poos geleden, dat het land achter het beekje bekeken was en dat wilde ik dus weer eens van dichtbij zien. Ebba was juist bij mij in de buurt en toen ik haar riep volgde ons dametje mij. Ze bleef steeds op een paar meter afstand achter mij aanlopen en om de haverklap was ze aan het miauwen. “Ben je er nog?” Er was op het land eigenlijk niets veranderd sinds de laatste keer dat ik dat had bezocht. Ja, het was groener geworden. Een overbodig wandelingetje? Nee, zeker niet, want het was gewoon heel leuk, om dat samen met ons katje te doen. Die wilde de omgeving ook goed bekijken en sprong daarvoor zelfs even op een grote kei.
Tijdens het lezen van een paar dagbladen las ik een leuk artikel over het weer. Het schijnt, dat de Zweden daar heel graag over praten. Uit een onderzoek dat Klart (weersvoorspelling) maakte, bleek dat zes op de tien Zweden één of meerdere keren per dag (!) over het weer praten. “Gehoord dat het dit weekend zou sneeuwen” of “Wat een prachtig weer hebben we, maar misschien toch een beetje te warm?” Herken je dit? We raken gewend aan koude en warme praatjes over het weer en het heeft ons vaak uit starre situaties behoed. Andere keren is het weer erg relevant, zoals wanneer de midzomerlunch in de tuin wordt klaargemaakt of wanneer men de kinderen gaat kleden voor een excursie. Het bleek eveneens, dat we het weer het liefst bespreken met collega’s of familie.
Het onderwerp “het weer” speelt in de overgrote meerderheid van alle leeftijden. Onverwacht ook in de leeftijdsgroep van 35 jaar en ouder, terwijl dat zelfs degenen zijn, die denken dat het weer het meest opwindend is… Van de meteorologen wil men meestal een meer gedetailleerde of unieke voorspelling krijgen. Vooral vraagt men naar het weer op een specifieke dag: “Welk weer wordt het zaterdag?” Soms kan het moeilijk zijn om een weersvoorspelling vijf dagen vooruit te interpreteren en dan willen mensen ook nog, dat de meteoroloog het in meer details beschrijft. Dat is soms te doen, maar vaak natuurlijk niet. IJsbreker of interessant gespreksonderwerp, het weer is nog nooit zo relevant geweest, bij de meeste weersvoorspellers houden ze je op de hoogte en vullen ze je hoofd met spannende inhoud: van uitgebreide weerartikelen en video’s, klimaatkwesties en weersverschijnselen, tot hoe de ochtendlicht bijdraagt aan een sterker welzijn…
Nu we het toch over het weer hebben: Klart heeft een “voorzichtige” voorspelling gedaan voor de eerste drie weken van de maand juni. Jawel. Wat denk je hiervan? 1 Tot 6 juni: “Klaar met de zonnebrandcrème? De eerste zomermaand juni begint met vrij typisch zomerweer, aangezien zowel hoge als lage druk een grote invloed hebben op het weer in Zweden. In het zuiden kan het enkele dagen iets meer dan 20 graden zijn en af en toe dagen met een strakblauwe lucht. Het merendeel van de dagen wordt er echter bewolking gevormd en er zijn een paar buien. Zelfs als de hoge druk niet direct boven Zweden ligt. 7 Tot 13 juni: Bereikt de Spaanse warmtepluim Zweden? De tweede week van juni kan hete lucht uit Spanje boven Zuid-Zweden aanbrengen. Dan kan het op veel plaatsen in het zuiden tot 25 graden worden. Dit geldt als er hoge druk ontstaat boven Centraal-Europa, waardoor de zogenaamde “jetstream” ver naar het noorden wordt gedwongen. Hoewel het naar verwachting een paar dagen warm zal zijn, worden er ook enkele buien verwacht.”
En dan 14 – 20 juni: Iets koeler! De derde week van juni zal niet zo heet en droog zijn als de weken ervoor. In plaats daarvan worden maximumtemperaturen van rond de 20 graden verwacht. Dan met de meeste ruimte voor zon en warmte in onze westerse landschappen. De hoge druk gebieden liggen waarschijnlijk ten westen van Zweden en daarom zal de wind grotendeels noordelijk zijn. In het oosten van Zweden wordt verwacht, dat veel lage luchtdruk aanhoudt en dan zullen er lagere temperaturen en veel regen vallen. De lage druk zal waarschijnlijk in rondes onze oostelijke landschappen bereiken en dan zal het enkele dagen regen zijn en slechts 10 tot 15 graden worden. De prognose voor de tweede en derde week van juni is moeilijk in te schatten en de omstandigheden kunnen snel veranderen.” Dat lijkt niet slecht. Maar ja… Niets zo veranderlijk als het weer…
In Tranås was Heiko vanochtend om zeven uur, samen met collega Håkan, begonnen aan een mega klus. Althans, zo keek Heiko er in eerste instantie tegenaan. Achter in de tuin van de opdrachtgevers moest een sleuf gegraven worden, waar daarna schone grond in gelegd moest worden. Dit om er later vele stekken van een ligusterheg in te poten. De plek waar de sleuf gegraven moest worden lag op een talud en dat talud was volledig overwoekerd door gras en onkruid. Daarnaast was het zo, dat er een aantal grote bomen hadden gestaan. Getuige de dikke stammen die waren achtergebleven. Tenslotte lagen er vele dikke stenen, rotsen in de tuin. Een klus, waar je vooraf tegenaan zou kunnen zien, maar die gelukkig achteraf gezien erg meeviel. Het onkruid werd afgegraven en op een bepaalde plaats meteen naast de te graven sleuf gelegd. Ter plekke zat namelijk een verzakking in het talud en die moest opgehoogd worden. Dat ging prima met de opgegraven plaggen en stenen!
Sneller dan verwacht was de hele sleuf gegraven en kon er begonnen worden met het aanvullen van de sleuf, met schone grond. Dát was erg zwaar werk, omdat de kruiwagen met grond bij het talud omhooggeduwd moest worden. De enige mogelijkheid was, om de kruiwagen slechts voor een derde te vullen. Dat betekende dan weer vele kruiwagens heen en weer trekken. Nog steeds zwaar werk, zeker in combinatie met de hoge temperaturen en de felle zon. Veel water drinken en regelmatig even in de schaduw bijkomen. De klus was aan het einde van de dag nagenoeg klaar. Tot voor zover het ging. Deze week komt er nog een graafmachine (!), die de dikke boomstammen en de wortels opgraaft. Alsmede een paar dikke keien verwijderd, die Heiko en Håkan er niet uit kregen. Als de graafmachine zijn werk heeft gedaan kunnen de beide H´s van Örtengren het klusje afmaken.
Het afgelopen weekend waren we blij met het resultaat van het schoonmaken. En dan natuurlijk met name van de veranda, waar alle gele, vettige stuifmeel van de dennen werd weggehaald. Toen we vanavond aan tafel zaten te eten zei Heiko ineens, dat hij een trieste mededeling voor mij had. Oh, oh… Hij had namelijk gezien, dat de Volvo, die zaterdag zo schoon was, alweer sporen van stuifmeel liet zien. Nee, de dennen hebben de laatste tranen nog niet laten vallen! Wat toch een stelletje huilebalken zijn het. Het lijkt erop, dat ze langer huilen dan voorgaande jaren. Of ze zijn later begonnen. Dat kan natuurlijk ook. Wat zeker later begint is het donker worden! Vanavond ging ik rond half elf naar bed en op dat moment kon ik bijna nog zonder het licht van het bedlampje lezen!
