“Er is er een 85 jaar!”

Er is er een jarig vandaag. Hoera, hoera! Op 1.100 kilometer bij ons vandaan is vandaag Heiko´s moeder en mijn schoonmoeder jarig. Uiteraard hebben we met elkaar gebeld. Met beeldtelefoon. Leuk is anders, maar gelukkig hebben we elkaar wel even weer in de ogen kunnen kijken. Het is volgens Heiko de allereerste keer in zijn leven, dat hij niet bij zijn moeder is voor haar verjaardag. De verjaardag van zijn vader is al wel een keer onbezocht gebleven. Dat vanwege een vakantie in het buitenland. Zijn vader is namelijk halverwege de maand augustus jarig en dat is een vakantiemaand. Gelukkig vertelde de jarige, dat ze vanochtend al vele telefoontjes had gehad, van onder andere de leden van het zangkoortje “Gitje Genoat”. En dat er vanmiddag bezoek kwam.
   
Wij zaten al aan de koffie. Met een gebakje en die konden we ze laten zien. Fijn dat er in ieder geval nog een beetje bezoek komt, want anders gaat zo´n bijzondere dag zomaar, net als alle andere dagen, aan ze voorbij. Uiteraard zijn wij vanwege risico´s voor een corona besmetting niet afgereisd naar Nederland. Heel vervelend! Je wordt namelijk niet elke dag 85 jaar! En tot overmaat van ramp kon de door ons bestelde kaart en bloemen, in verband met de enorme drukte rondom corona, vandaag niet geleverd worden. Dat komt morgen pas. Ach ach ach, al met al is het erg sneu om zo, op deze hoge leeftijd, je verjaardag te moeten vieren. We gaan het hopelijk snel goedmaken, als de eerste inentingen tegen Covid-19 zijn gedaan. Wat was het fijn, dat Elise met Merle, Daan en Jelte vanmiddag kwamen. Daar hebben ze allemaal van genoten!

Vanuit Apeldoorn kreeg ik woensdag een WhatsApp berichtje van onze vriendin Marijke. Een verontrustend bericht! Martin was vanwege een hartinfarct met spoed opgenomen in het ziekenhuis, was meteen geopereerd en had twee stents gekregen. Tjonge zeg! Een gezonde man van rond de zestig jaar, in de bloei van zijn leven! De operatie was goed gelukt en de patiënt mocht nu weer rustig bijkomen. Vanmorgen belde Marijke mij om er even verder over door te praten, want het was natuurlijk wel schrikken als je zo iets meemaakt. Gelukkig werkte Marijke jarenlang in de zorg en kon ze heel daadkrachtig handelen Maar dan nog. Met Martin ging het nu goed vertelde ze en wellicht mag hij het komende weekend weer naar huis. Heel fijn dat ze dan samen kerst kunnen vieren. Gelukkig is het allemaal goed afgelopen. Hierdoor zijn ze echter wel aan het nadenken, over hoe ze hun leven misschien anders willen gaan invullen. Een heel goed herstel gewenst, Martin!
   
Na de middag ben ik aan het bakken gegaan. Op mijn verlanglijstje stond nog steeds het bakken van witte bolletjes. Maar alleen voor een paar witte bolletjes zet ik de oven uiteraard niet aan. De rozijnenbollen die ik de vorige keer had gebakken waren alweer op en dus kon ik daar ook wel meteen weer een paar van maken. “Oh, dan ook suikerbrood?” vroeg Heiko, bijna met een smekende blik. Nou, vooruit dan maar. Alle ingrediënten verzameld en meteen ook maar een tijdschema gemaakt: “Als het ene deeg klaar is en moet rijzen kan het andere gemaakt worden. Heb ik dan genoeg tijd om het andere deeg voor te bereiden?” Toen ik een redelijk systeempje in mijn hoofd had kon ik beginnen.
   
Elk broodsoort had uiteraard een ander recept voor het deeg. Toen begon het kneden, rijzen, kneden, rijzen, kneden en weer rijzen. Om niet in de war te raken, had ik maar een papiertje bij het deeg. Wat moest hoe laat weer verder worden verwerkt? Het verliep allemaal goed, gelukkig. Een voor een ging het deeg, eventueel met de rozijnen en de suiker, in de oven. Behalve de bolletjes was het een resultaat naar tevredenheid. Zie je die bolletjes? Dat zijn toch geen bolletjes te noemen? Het zijn meer “koekjes”. Nee, de smaak was redelijk, alleen het model kreeg een dikke onvoldoende. Tussen de bedrijven door werd er weer een beetje opgeruimd en afgewassen. En al met al pakte ik rond vijf uur de vaatwasser voor de laatste keer leeg en had ik alle brood in de diepvries. Een paar bolletjes en plakjes suikerbrood liet ik eruit voor morgenvroeg. Oef, dat was me het middags wel weer, maar zó leuk om te doen!
 
Heiko was vanmiddag weer even verder gaan werken aan de derde houtstek. Opnieuw werd de constructie steviger en werd het model meer en meer goed zichtbaar. De palen, die hij eerder verticaal had gesteld, werden nu op de juiste lengte afgezaagd. Daarvoor hanteerde hij de kettingzaag. Niet omdat hij ineens lui geworden was hoor. Het waren namelijk dikke balken en met een handzaag koste dat behoorlijk veel moeite, energie en tijd. Met de kettingzaag was het een fluitje van een cent. Als laatste maakte hij het kleed van de caravan over de houtstek. Helaas worden er op dit moment namelijk geen tweedehands metalen dakplaten in onze omgeving via Marketplace aangeboden. Geduld is een schone zaak. Mocht het echt te lang duren dan moeten we toch maar iets halen bij een bouwmarkt. Voor nu werkt dit nog.

De amaryllis voor het raam doet het overigens heel goed. Het blijft voor ons een vreemd idee, om een amaryllis op de kop, aan zijn steel op te hangen aan een gordijnroede. Maar de bloem trekt zich er schijnbaar niets van aan en gaat ondertussen mooi open. Het is eigenlijk best grappig om te zien. De amaryllis is trouwens een uienplant. Vaak komen er twee of drie bloemen aan een steel. Afhankelijk van het ras. Er zijn, zowel kleinbloemige, als grootbloemige amaryllis. Het kleurengamma is redelijk: witte, rode en roze amaryllis, oranje en rode-tinten. Er zijn zelfs soorten met tweekleurige bloemen. Heiko kon kiezen tussen een witte en rode en koos, gezien de tijd van het jaar, voor de laatste.

Af en toe kijken we even op www, het world wide web, wie de boeken van Heiko verkoopt. Puur uit “positieve belangstelling”, zoals wij onze nieuwsgierigheid ook wel eens noemen. Er waren tot onze verbazing meer verkooppunten dan verwacht. Dat de uitgever van het boek die ook verkoopt wisten we. Daarnaast waren er naast de “grote (re)” namen, zoals Bol.com, Amazon en Bruna, eveneens kleinere bedrijven die het boek aanbieden. Veelal vanzelfsprekend boekwinkels, reis(web-)winkels en websites over emigraties. Alleen zagen we nu ook, dat het boek in België en Canada te koop aangeboden wordt. België begrijpen we nog, maar Canada? Het is in ieder geval leuk om te zien, dat het op zoveel plaatsen verkrijgbaar is. Alleen of dat het aantal verkochte boeken zal verhogen? We zullen het in mei van het volgend jaar weten…