Omdat het de laatste dagen zo regenachtig was, gelukkig wel afgewisseld met zonnige periodes, werd het zo langzamerhand een beetje koud in huis. Het was ook net, alsof het een beetje vochtig begon aan te voelen. Zal niet zo zijn geweest, maar wel tussen de oortjes… Reden voor Heiko om in actie te komen op dat punt en om de houtkachel maar weer eens stevig te gaan stoken. Nu niet alleen voor het warme water, want dat doen we sowieso elke twee dagen even. Nee, nu ook om de verwarming ietsjes aan te zetten. De laatste week hebben we trouwens gestookt op restjes planken van de containerwanden. Er waren een aantal planken gescheurd of afgebroken en die afgekeurde planken had ik samen met Heiko in korte stukken gezaagd. Dat hout was goed droog en wilde uitstekend branden!
Maar ja, ondertussen was de grijpvoorraad hout in de stookkelder leeg en daarmee moesten er eerst vier volle kruiwagens met droog brandhout vanuit de houtstek gehaald worden. Toen kon begonnen worden met het verbranden ervan. In de cv-ketel. In de loop van de ochtend werd het langzaamaan tóch eventjes iets aangenamer in huis. Dat is beter voor het huis én voor onze gezondheid. Als het goed is en de weersvoorspellers krijgen gelijk, wordt het volgende week dagelijks ongeveer 22 graden en valt er nauwelijks regen. Mooi weer voor onze gasten en de kachel kan dan waarschijnlijk wel uit.
Ook vandaag kwamen er weer vele buien voorbij waaien in Ödarp. Kleintjes, maar ook serieuze wolkbreuken. Enige tijd staat het maken van hoeklijsten, knutbräder in het Zweeds, op de vier hoeken van ons huis op Heiko zijn to-do-lijstje. De lange planken, die daarvoor nodig waren, had hij al eerder drie keer geverfd. Die lagen in de schuur klaar om gebruikt te gaan worden, maar de prioriteiten lagen tot vandaag steeds anders. Er was telkens iets dat zijn aandacht eerst vroeg en kreeg. Vandaag wilde hij op de ene hoek van de keuken eens een plank proberen vast te zetten. We hebben een huis met eternietplaten en de ruimte tussen die platen en het hout wat erachter zit is soms best groot. De vraag was daardoor dan ook: “Hoe lang moeten de schroeven zijn, om de hoeklijsten aan het huis vast te kunnen zetten?” Heiko begon met het aan elkaar zetten van twee planken, door die haaks op elkaar vast te schroeven. Zodoende vormden die een hoek.
Daarna zette hij de lange hoek rechtop tegen de gevel en boorde eerst een gat in het hout en daarna in de eternietplaten. Dat ging reuze voorspoedig! Op de hoeken van het huis zat meteen achter de eternietplaten hout! De schroeven hoefden juist helemaal niet zo extra lang te zijn. De aanwezige schroeven van zeven centimeter lang deden hun werk uitstekend. Het vastzetten van de hoeklijsten was derhalve een fluitje van een cent. Om de planken ook verder naar boven aan de gevel vast te kunnen zetten moest de ladder eraan te pas komen. Dat was erg spannend voor Heiko, omdat hij sinds zijn polyneuropathie geen goed gevoel meer in zijn voeten heeft en zodoende niet voelt of hij goed op een sport van de ladder staat.
Heel voorzichtig en met veel beleid ging hij naar boven en omlaag, steeds kijkend naar zijn voeten waar die op de sport stonden. Nog geen half uurtje later ging hij echter al naar de volgende hoek van het huis. Dat vastzetten ging echt voortvarend. Mooi man! Bij die hoek moest ik hem eventjes helpen, omdat deze hoeklijsten ongeveer tachtig centimeter vanaf de grond moesten beginnen. Daarvoor had Heiko er een balkje ondergezet. Met een bezem kon ik de hoeklijsten tegen het huis aandrukken en zo kon Heiko boren en vastschroeven. Teamwork! Ook deze hoek was in principe in een half uurtje klaar. Alleen die wolkbreuk gooide roet in het eten. Of eigenlijk water in het gereedschap. Snel alles wat niet tegen water kon in het portaaltje bij de voordeur gelegd, zodat het droog bleef. Na de bui volgde hoek nummer drie. Dat duurde langer, omdat hier een plank op maat gemaakt moest worden. Toch zat ook die er aan het einde van de middag aan.
Het enige wat nu nog moet gebeuren, is het bevestigen van stukjes boven, net onder de dakgoot. De planken waren 4,20 meter lang en de benodigde lengte was ongeveer 4,60 meter. Die stukjes gaat hij er later aan zetten, met behulp van een hoogwerker. Daar kan hij met een ladder namelijk niet bijkomen. En dan moeten de schroefgaten natuurlijk nog even geplamuurd worden en geverfd. Overigens wordt de laatste hoek, die boven het veranda zit, pas gedaan als het dak van de veranda vervangen wordt. We hadden het plaatsen van deze hoeklijsten al enige tijd op ons verlanglijstje staan, maar nu ze er voor het grootste deel aanzitten, zijn we er erg tevreden met hoe het lijkt. Net als destijds met de lijsten rondom de ramen is het huis aan de buitenkant een stuk mooier geworden.
Na het aanbrengen van de hoeklijsten was de dag nog niet om. Zodoende pakte Heiko de nieuwe elektrische trimmer uit de garage en ging hij verder met het onkruid trimmen rond het trollenhuisje. Eens even testen of deze trimmer, op een accu, wel net zo sterk is als de benzinetrimmer. De test wees uit, dat de trimmer zeker door al het onkruid heen komt. Wel gaat het een beetje langzamer als de benzinetrimmer. Deze trimmer heeft een dunner draadje en iets minder kracht dan de oude. Toch, met een aangepaste snelheid werd met succes een baan van twee meter onkruid, dat ongeveer een half meter hoog stond, rondom het trollenhuisje weggemaaid. Toen hij rond was vond hij het welletjes en kwam hij naar binnen. Nadat de trimmer grondig schoongemaakt was.
Mijn dag bestond vandaag eens niet uit bakken! Ik kan niet meer verder met bakken, omdat de diepvries vol zit. Barstensvol! Naast mijn dagelijkse administratieve beslommeringen op de laptop, het huishouden en het eten voorbereiden, ging ik na de middag naar buiten om onze auto´s van binnen schoon te maken. Dat was alweer enige tijd geleden en zeker geen overbodige luxe. Als we volgende week visite hebben en we samen aan de rit gaan, is het wel zo fijn dat de auto´s schoon zijn. Toen ik begon met mijn eigen Hyundai scheen de zon en had die ook al eventjes op de auto geschenen. Jeetje, wát een hitte! Waar ben ik aan begonnen. Om een appelflauwte van te krijgen. Alle portieren open én de vijfde deur en even wachten tot de ergste warmte eruit was. Daarna van voor naar achteren alles met een sopje afgenomen. Dankbaar werk. Toen stapte ik over naar de Volvo. Ook dat was dankbaar werk. Ooit hebben we gezegd dat de Volvo een “werkauto” mag zijn en dat de Hyundai voor netjes wordt gehouden. Nou, het verschil is dan ook duidelijk. De werkauto wordt goed gebruikt zeg maar.
En vanavond mochten we alweer een schitterende zonsondergang aanschouwen. Het blijft ons fascineren…
