Vannacht had het geregend, waardoor het gras en de plekken waar weer gras moest komen, lekker nat waren. Een mooi moment dus om het graszaad dat gisteren bij Örtengren was gehaald uit te strooien. Waarom daar nog een keer graszaad zaaien? Het 3 jaar oude graszaad, dat we zelf nog hadden liggen en twee weken geleden hadden gestrooid, was blijkbaar té oud. Er is namelijk niets van opgekomen. Niet een grassprietje. Vandaag nieuwe kansen met nieuw zaad. Een beetje vocht en een temperatuur boven de 10 graden zijn uiteindelijk de juiste omstandigheden om het zaad te laten ontkiemen. Dus wederom een paar handenvol zaad over de zwarte grond gestrooid. Dit keer nagenoeg als een vakman, want ik wist nog hoe het ging van twee weken geleden. Als het goed is moeten we nu toch echt binnen 14 dagen weer een groene tuinvloer hebben.
Tijdens het opruimen in de garage kwamen we onlangs ook een aantal stukken gereedschap tegen, die we niet meer gebruiken. En ook nooit meer zullen gáán gebruiken. Op een gegeven moment heb je gewoon te veel hamers en zagen en kitspuiten en noem maar op. Wat doe je daar mee? Weggooien is zonde. Daarom net als met het overbodige tuingereedschap gedaan was, nu het timmermansgereedschap op een foto gezet en op Marketplace aangeboden. Het tuingereedschap hadden we gratis aangeboden en dat was binnen een minuut weg. Achteraf denk je dan “Hmmm… Daar hadden we misschien toch een kleine vergoeding voor moeten vragen”. Daarom deze keer bij de advertentie gemeld “Gratis” en in de tekst “Doe een bod”. Het hoogste bod werd 50 kronen, 5 euro. Oké, dat is niet veel, maar het geeft een beter gevoel. Het gereedschap is niet weggegooid, het is niet weggegeven en het is ook niet véél te duur verkocht. Nu is er iemand anders blij meegemaakt. Morgenvroeg komt de koper langs en zijn we dat doosje met spullen ook weer kwijt. Opgeruimd…
Jaha! De was hangt voor de eerste keer aan de nieuwe waslijnen. Een beetje wind, een beetje zon, twee nieuwe waslijnpalen en vier draden van vier meter lang. Naar buiten met de schone, natte was. De zwart geschilderde slee hebben we verhuisd van de vlonder naar de waslijn. Hier kan de wasmand op gezet worden. Zodoende hoef je je niet zo diep te bukken, om wasgoed en wasknijpers te pakken. De palen staan nu ontzettend stevig, wat natuurlijk komt door het beton welke erbij gegoten was. Helemaal goed. Ook goed is de hoogte van de lijnen: precies voor mijn lengte. Ik kan er goed bij en Heiko kan er gewoon onderdoor lopen. In een mum van tijd was de was droog en daarmee is de nieuwe waslijn officieel in gebruik genomen en goedgekeurd.
Omdat de eierballen een poosje in koelkast moeten liggen, voordat ze kunnen worden gefrituurd, ging ik meteen na de middag verder met het voorbereiden. Alles werd weer zover klaargezet en toen ik het bord met koude ragout uit de koelkast had gehaald kwamen de twijfels. Dit is toch veel te dik? Het vlees is zo grof. Voor een bitterbal of kroket geen probleem. Nog maar eens goed kijken op het recept van de eierbal. Mis! Er stond, dat er 400 gram ragout gebruikt moest worden. Nergens in het recept kwam naar voren hoe je die moest maken. Daarom nam ik die van de bitterballen. Fout! Ik had heel eenvoudig een blikje moeten opentrekken en die kunnen gebruiken. Nu was het ragout inderdaad veel te grof, om rond de eieren te krijgen. Balen! En toch ook niet, want dan maak je er toch alsnog bitterballen van? Dat gedaan en meteen de helft van de snacks in de diepvries gedaan. Eerst even op een schaaltje, zodat ze los van elkaar zouden kunnen invriezen. Daarna gingen ze alsnog in een zakje. En de rest?
Vanwege het coronavirus komen we liever niet in winkels en zeker niet in winkels, die erg druk bezocht worden. Noodzakelijke boodschappen kom je natuurlijk niet onderuit, maar gewoon even relaxt schuifelen langs schappen doen we al heel lang niet meer. Tot vandaag, want je wilt er namelijk wel eens weer een keertje uit. Uiteraard verantwoord. Even iets anders om je heen, andere dingen zien en beleven. Weet je wat? We gaan naar een loppis! Daar is het nooit druk, maar er is wel van alles te zien. We kozen voor de grote loppis in Ingatorp. Daar, aan de grote weg met nummer 40 staan een aantal grote gebouwen, oude fabriekspanden waarschijnlijk, waar meerdere loppis zaken bij elkaar zitten. We zijn er al regelmatig geweest en vinden er altijd wel iets. We vertrokken helaas niet al te vroeg en omdat het wel een uurtje rijden is, kwamen we er pas tegen kwart voor vier aan. Ter plekke zagen we helemaal geen auto´s staan! We reden door en zagen, dat de eerste loppis in het grote pand “stängt” op de deur had hangen. Gesloten. We reden stapvoets door naar het tweede pand en wat schetst onze verbazing? Die stond leeg! Nou ja. Nóg een beetje doorrollen met de auto en we kwamen bij de ingang van pand drie.
Die was open, maar zag er wel heel anders uit. Opgeruimder en andere spullen. Vreemd. Maar goed, deze was open dús naar binnen. Er stond een bord buiten, dat ze ook planten te koop hadden. En inderdaad: in de gang stonden een aantal karren met geraniums en andere buitenplanten. Het was een beetje krap, maar we konden er net langs. Een vrouw trad ons tegemoet en we vroegen haar of ze nog lang open waren. Nou, nee. Ze waren feitelijk van elf tot drie uur open. Zij en haar man waren echter nog erg druk bezig en bleven sowieso tot vier uur. We kregen tien minuten om rond te kijken. Niet veel, toch genomen. Wát een andere zaak. Veel overzichtelijker en veel netter. We zochten concreet naar een klein kastje voor in de hal beneden. Die vonden we niet zo snel. Wel vond ik een trasmatta met vrolijke kleuren voor op onze overloop boven.
Toen waren de tien minuten om en spoedden we ons richting de kassa. Daar vroegen we of ze dit net hadden overgenomen, omdat het zo anders is. Dat klopte. Zij zaten eerst in pand twee en waren in september vorig jaar verhuisd naar pand drie. Behalve deze hal hadden ze nog twee grote hallen waar ze spullen in opslag hadden. Voldoende voorraad. Met deze informatie én de trasmatta stapten we in de auto, om terug te rijden naar Eksjö. We namen nog even een kopje koffie bij Regnbågsdalen in het centrum van Ingatorp! In Eksjö gingen we langs de Dollarstore voor een paar boodschapjes. Dat vinden we een hele leuke winkel met elke keer een heel verrassend aanbod. Uiteindelijk waren we tegen zeven uur (!) pas weer thuis. Daar lagen de bitterballen op ons te wachten. Heiko zorgde voor de ovenpatat terwijl ik de bitterballen in de frituur deed. En ze hebben ons goed gesmaakt hoor. En toch eten we binnenkort eierballen!
Update coronavirus. Het aantal covid-19-patiënten in de provincie Jönköping neemt al een paar dagen af. Op vrijdag werden 50 mensen opgenomen in de drie ziekenhuizen, waarvan 13 op de intensive care. Men is nog steeds bezorgd over het aantal patiënten. Ondanks de daling durft men niet te hopen op een doorbraak. Het is, volgens deskundigen, een beetje voorbarig om daarover te praten, omdat het aantal nieuwe besmettingen zo veel varieert. Een week geleden waren 64 covid-19 patiënten in ziekenhuizen in de provincie en 17 van hen kregen intensieve zorg. Het is vooral in Värnamo en Eksjö dat het aantal patiënten afneemt, maar ook in Jönköping wordt een afname opgemerkt. Volgens een woordvoerder is de situatie in het provinciale ziekenhuis nog steeds gespannen, vooral omdat de pandemie al zo lang aan de gang is.
Met het oog op het reizen van en naar Zweden: de regering heeft vandaag het inreisverbod verlengt tot 15 juni. Zonder gegronde redenen mag je nog steeds het land niet in.
Met betrekking tot het reizen naar het buitenland is de aanbeveling van het ministerie van Buitenlandse Zaken verlengt tot in ieder geval 15 juli.
