Laten we nu uitgerekend vanochtend iets later opstaan dan normaal! Het was inmiddels over acht, toen we de benen naast het bed gooiden. Dat overkomt ons niet zo vaak. En een probleem was het uiteindelijk niet. We hadden geen plannen voor vandaag en daarmee konden we ook geen plannen in de war gooien. We hielden het ontbijt eenvoudig, omdat we wisten wat we bij de koffie zouden krijgen. We namen vanochtend namelijk koffie met de eigen gebakken appel-yoghurt taart. Die smaakte bijzonder lekker fris moet ik zeggen. Even iets anders dan de appeltaart. Natuurlijk kwam er ook een beetje slagroom aan te pas. Wat is nou gebak zonder slagroom? En terwijl we aan de koffie gingen, starten we onze mobiele telefoon.
We belden met Heiko zijn ouders, ook nu middels een video telefoongesprekje. We wensten elkaar vanzelfsprekend een hele fijne Eerste Kerstdag. Daarna kwam de gezondheid van iedereen even aan bod en daarna de plannen voor vandaag. Zo hoorden we, dat er door Heiko zijn moeder een kerstmaaltijd was besteld. Bij een dorpshuis in een nabijgelegen dorp. Even iets anders. Alleen nadat ze maandag al had ingesproken, was er verder niets meer van vernomen. Nadat ze gisteren maar even op de website van het dorpshuis had gekeken bleek, dat er zoveel aanvragen waren, dat ze gestopt waren met bestellingen aan te nemen. Als men niets gehoord had, kreeg men ook niets. Heiko zijn ouders dus ook niet. Wat sneu! Gelukkig hebben ze altijd meer dan genoeg voorraad in huis, waardoor vanochtend de voorbereidingen voor hun eigen kersmaal al klaar waren. En ondanks het feit, dat de verbinding helaas opnieuw erg slecht was, was het was fijn om elkaar op deze manier even gezien en gesproken te hebben. Na ons telefoongesprek gingen ze in Hoogezand aan de borrel. Wat Heiko zijn vader nam weten we niet. Voor Heiko zijn moeder kwam er een glaasje advocaat met slagroom op tafel. Proost!
Na dit gesprek legde ik de laatste hand aan de voorbereidingen van het kerstmenu voor vandaag. Dat was in de vorm van het maken van desserts. Voor Heiko maakte ik een yoghurt met vruchtjes en slagroom en voor mezelf koos ik voor een chocolademousse. Dat is iets wat Heiko niet lust, maar ik lust er wel pap van! De chocolade werd au bain-marie verwarmd, eigeel van drie eieren werden met suiker geklutst en het eiwit werd tot een luchtig geheel geklopt. Nadat de chocolade zacht was kon alles voorzichtig door elkaar gelepeld worden en werd het in vormpjes gegoten. Toen de koelkast in, zodat het kon opstijven.
Als laatste maakte ik een eiersalade en filet americain. Nou heb ik hier in de supermarkten nog niet echt gezocht, maar volgens mij is dat laatste hier niet te krijgen. Het recept voor beide was vrij eenvoudig. Wel genoeg ingrediënten trouwens. Op het moment dat ik die bij elkaar had gepakt en afgewogen, hoefde het in feite alleen maar door elkaar gehusseld te worden. Een eiersalade is niet echt bijzonder, de filet americain wel. Daarom werd die door beide geproefd, voordat het in een bakje in de koelkast kwam. Beide werden goedgekeurd en konden we later zó pakken om op toast te doen.
Wij gingen in het begin van de middag een paar spelletjes Triominos spelen. Dat was erg lang geleden. We hadden dat spel in de caravan liggen en volgens ons, was het ook daar, dat we het spel de laatste keer speelden. Het vorig jaar zal dat geweest zijn. Vandaag werd het er maar weer eens bij gepakt. De eerste twee spelletjes won ik, bij toeval, echter de vier daarna won Heiko. Hmmm… Dat liet ik natuurlijk niet op me zitten. We hadden afgesproken maximaal tien spelletjes te spelen en uiteindelijk won ik met zes-vier. Overigens was Heiko in de “winning mood” toen hij twee lekkere borreltjes had gedronken. Het was een soort kruidenbitter, die hij afgelopen zomer van een klant had gekregen. 
Blijkbaar werd zijn concentratievermogen toen even ietsjes beter dan die van mij. Maar toen de drank in de man was, sloeg ik toe! Zelf dronk ik namelijk Glögg zonder alcohol en bleef daarom scherp! Natuurlijk mochten een paar hapjes niet ontbreken. Concentratie vergt immers energie en die moet je dan wel aanvullen. Naast kaas en worst namen we nu ook de toastjes met de eiersalade en filet americain. Die laatste met een fijngesneden uitje erop. De eerste is eigenlijk voornamelijk voor Heiko en de tweede meer voor mij. We lusten beide wel, maar hebben toch onze voorkeur. Zo genoten we niet alleen van het spelletje Triominos, maar ook zeker van deze hapjes!
Daarna werd het tijd om met het eten (!) aan de slag te gaan. Voor deze Eerste Kerstdag stond ham met mosterd en honing op het menu. Daarbij het typisch Zweeds kerstgerecht Janssons Frestelse. Het is overigens al de derde of vierde keer op rij, dat we dat eten met de kerstdagen. Dat is al helemaal ingeburgerd. Dit menu is een echte Zweedse traditie. Feitelijk hoort er nog veel meer bij, zoals ingelegde zure haring. Als je echter met z´n tweeën bent is dat uiteindelijk véél te veel. De ham kwam al snel in de oven, waarna de aardappels in reepjes gemaakt werden, door gebruik te maken van een handig apparaatje. Hamreepjes erbij en een sausje erover en na de ham kon dit ook de oven in. Als groente namen we vandaag rode kool en rode bietensalade.
Terwijl het eten in de oven stond, konden we nog een mooi poosje in de kamer genieten van een paar kerstmuziekjes. Zonder dat er eten of drinken op tafel kwam… Het is bijna niet te geloven, dat de kerstspullen alweer ruim drie weken in de kamer staan. Het warme rood is gezellig en sfeervol. We realiseren ons, dat het nog slechts een week zo is. Ook de kerstliedjes, die we vanaf vrijdag 27 november vier uur ´s middags non-stop konden beluisteren, zijn dan weer voorbij. Over twee dagen eigenlijk al. Na oud en nieuw, waarschijnlijk op 2 of 3 januari, gaat alles wat met de kerst te maken heeft er weer uit en komt het “normale” er weer in. Maar zover is het nog niet. We genieten er de komende dagen zeker nog van!
Ruim drie kwartier later konden we aan tafel en we hebben ervan genoten. Het eten was weer geslaagd, net als de voorgaande jaren. Toch was het vanzelfsprekend anders. Twee jaar achter elkaar zaten we hier met de kerstdagen samen met neef Sietse en tante Heiltje aan tafel. Dat waren hele gezellige dagen en zo hoor je ook de kerstdagen door te brengen. Met familie! Helaas durven Heiko zijn ouders vanwege hun hoge leeftijd de reis niet meer te maken. En tante Heiltje is in september overleden. Neef Sietse zou wel komen, maar die kreeg corona en moest thuis blijven. En dan nog corona… Dat alles maakte, dat we dit jaar met z´n tweeën aan tafel zaten. Net als elke dag. Nogmaals, het eten was heerlijk, alleen misten we wel een paar mensen.
Natuurlijk kregen niet alleen wij een kerstmaal geserveerd. Dat kregen onze dametjes Jikke en Ebba uiteraard ook! Bijna de hele dag waren ze in huis geweest, want buiten was het fris en nattig en binnen immers lekker warm. En ze weten inmiddels heel goed, dat als er iemand aan het aanrecht staat, en dan ietsjes langer, dat er dan geregeld iets van dat aanrecht afvalt. En laten zij dat nou net heel graag lusten! Ze kregen dit keer de inhoud van een “staafje”, natvoer, en daar smullen ze beide van. Ze kunnen echter vele malen sneller dan wij. En omdat het afruimen voor ze door ons gedaan werd, konden ze meteen na het eten weer terug naar hun stekjes, om lekker uit te buiken. Slaap lekker, dametjes!
En uiteindelijk de laatste update over de amaryllis. Hij heeft nu een week gehangen en kreeg uiteindelijk maar liefst vier bloemen. Ik dacht eerst dat het er bij drie bleef, echter onverwacht kwam er gisteren nog een bloem tevoorschijn. En dat terwijl de eerste nagenoeg uitgebloeid is. Aan het eind van de dag was het ook echt helemaal over. De bloemen waren volledig open en begonnen te verdorren. Eigenlijk net zoals bij alle snijbloemen. Die staan hier maximaal een week en in dit geval hing deze amaryllis ook een week. Waarschijnlijk komt een dergelijk exemplaar volgend jaar weer in de kamer te hangen. Ik vond het heel origineel en eigenlijk best wel grappig ook.
