Eerste barbecue dit jaar een feit!

Vanmorgen stond de zon alweer op tijd aan de hemel te schijnen. Gisteren was het al een hele mooie zomerdag, maar vandaag werd het nóg mooier. We dronken om acht uur ons kopje thee op het terras en voelden de zonnestralen al meteen flink op de huid branden. Ook de beide dametjes konden het mooie weer wel waarderen. Gisteren hadden we een paar uurtjes in de zon liggen bakken en ´s avonds was de huid best wel verkleurd. We verschillen een beetje van mening of nu het rood of bruin is. Feit is wel, dat er een verkleuring is opgetreden zeg maar. Vandaag maar even een beetje uit de zon blijven. Na de thee zocht Joke de koelte even op in de kelderkast, de voorraadkast. Volgens haar was het de hoogste tijd, dat die een keer gereorganiseerd werd.
 
Er kwam steeds meer in te staan en op een gegeven moment zie je door de bomen het bos niet meer. Je weet dan niet meer precies wat er nog staat en hoeveel. We hebben altijd voldoende eten en drinken op voorraad, zodat we niet voor verrassingen komen te staan als we iets willen pakken. Zo af en toe is het echt wel handig, om alles weer even op een andere plaats te zetten. Doordat je alles weer een keer in handen krijgt weet je exact wat er staat. Zo kwam ze ook een paar artikelen tegen, die tegen de houdbaarheidsdatum aanzaten. Die werden meteen in de koelkast gezet, met de bedoeling, dat we dat binnenkort gaan eten of drinken. Na een uurtje kwam Joke weer boven water en bleek dat de schade gelukkig heel erg mee viel. Tijd voor koffie met… rabarbertaart of rabarbercake en slagroom!

Volgende week maandag, de 8e juni hebben we een tijdstip ingepland voor de jaarlijks (APK-)keuring van de Volvo. Nu de Hyundai weer een jaartje vooruit kan, is het de beurt van de Volvo. In januari had de caravan trouwens gekeurd moeten worden, echter hebben we dat toen gecanceld en meteen de caravan maar uit de wegenbelasting gehaald. Dat kan super eenvoudig door naar de website van Transportstyrelse te gaan, je met Mobilt BankID (Zweedse DigiD) aan te melden, het kenteken in te voeren en het voertuig af te melden. Hierdoor konden we de verplichte keuring opschorten, anders zou er een boete volgen. De reden van afmelding was toen het feit dat er sneeuw lag.

We hadden geen zin om de caravan (onder het grote groene kleed vandaan te halen) door de sneeuw heen te trekken, om de caravan in 10 minuten tijd in Tranås te laten keuren. Té veel werk onder té barre omstandigheden, terwijl de caravan toch niet gebruikt werd. Dan maar een paar maandjes “opschorten”. Bijkomend voordeel: nu moet elk jaar rond deze tijd de caravan gekeurd worden. Veel beter toch? Omdat de Volvo maandag om zeven uur ingepland staat, heb ik de caravan meteen daarna maar ingepland. Zodoende heb ik vandaag de caravan weer aangemeld voor de wegenbelasting via de website van Transportstyrelse (de Zweedse RDW) en kan er maandag gewoon mee gereden worden. Uiteraard eerst alleen maar via de kortste route naar het keuringsstation.
   
Joke trok na de middag haar stoute schoenen aan en pakte een emmer met grijze muurverf en een blokkwast! Al enige dagen wilde ze de onderste muur, de betonnen fundering van ons huis, nog een keertje grijs sauzen. Dat hebben we twee jaar geleden ook al gedaan, maar als je heel nauwkeurig keek, zag je dat het niet voor de volle 100% goed gedekt was. Het beton was zo ruw en er zaten zoveel kleine gaatjes en putjes in, dat je het niet in een keer mooi kreeg. Dit klusje had ze in die dagen dat ik in Nederland was willen doen. Echter, de vele contacten met diverse personen maakte dat ze er absoluut geen tijd voor had.
  
Vandaag was het een schitterende dag om een aanvang te maken met dit klusje. Eerst maakte ze de muur schoon, want de regen (groene aanslag) en de vogels (poep) én het vogelvoer (vetbollen), had de muur een beetje vies gemaakt. Nadat dit schoon was én droog (dat ging gelukkig heel snel vandaag) begon ze te sauzen. Op deze twee foto´s is denk ik duidelijk te zien dat de rechtse foto het resultaat is van de schilder actie. Netjes toch? Nu is het goed dik in de verf gekomen en dekt het alle oude kleuren die eronder zaten helemaal af. Het begin is gemaakt! Er zullen nog een aantal delen van de achtergevel volgen, maar dat komt later. Niet alles op een dag!

Vorige week had ik de grasmaaier gereinigd en voorzien van een nieuwe bougie. Helaas startte de motor toen niet. Aan het eind van de dag had ik de maaier uit de garage gereden en in het zonnetje gezet. Dat vindt iedereen toch leuk? Om eens in het zonnetje gezet te worden? Zo ook vast de grasmaaier. Want enkele uren later probeerde ik de grasmaaier te starten. En warempel: na slechts één keer aan het koordje te trekken liep de motormaaier. Weliswaar met een hoop rookontwikkeling als gevolg van het lange stilstaan (?), maar hij deed het! Het mechanisme om gas te geven bleek echter stuk te zijn. Het was meteen vol gas. Oké, geen probleem. Maarrrr het gas was ook niet af te sluiten. Hoe nu krijg ik die maaier nu weer uit? Wachten tot de benzinetank leeg is? Hmmm, even nadenken en goed kijken. Daar zit een schuifje en als ik die dicht kan drukken met iets, zal het gas toch afgesloten worden. Met de steel van een hamer lukte het inderdaad om de gasklep dicht te drukken. Mooi! Die doet het weer. Morgen maar even kijken hoe we dat probleempje met de gasklep op kunnen lossen.
   
Achter onze dijk met daaronder de filteringsinstallatie van ons rioolwater stond een dode boom. Vorig jaar ook al trouwens. En als die vandaag niet was omgezaagd zou die er volgend jaar nog steeds gestaan hebben. Die kans kreeg de boom echter niet. Dode bomen zijn geen sieraad in de tuin, dus weg ermee. Een koud kunstje met de motorkettingzaag. Wat overbleef waren een paar stammetjes brandhout die, nadat ze goed gedroogd zijn, de kachel in kunnen. De takken liggen nog achter het dijkje, maar die gaan binnenkort in de takkenversnipperaar. De snippers gaan op het pad achter het vijvertje en zo wordt alles gebruikt. Opgeruimd staat netjes.
 
Sinds enige tijd maak ik af en toe een kort filmpje van activiteiten die wij hier in Zweden doen. Die stuur ik vervolgens naar mijn ouders in Hoogezand. Daar wordt het met groot genoegen ontvangen en zeer nauwkeurig bekeken. Regelmatig krijg ik een terugkoppeling over hetgeen ze hebben gezien en soms suggesties of opmerkingen. Leuk toch? Vandaag een algemeen filmpje over de tuin en hoe alles erbij ligt. Tijdens het filmen vertel ik erbij wat er te zien is of wat er is gebeurd. Mijn moeder zet het filmpje na ontvangst op haar laptop en samen kijken ze naar onze avonturen in Ödarp. Op die manier proberen we de afstand te verkleinen, naast de wekelijkse telefoongesprekken en de vele WhatsApp contacten.

Vanwege de heerlijke temperaturen van vandaag besloten we, om vanavond te gaan barbecuen. De eerste keer dit jaar! Altijd gezellig én lekker. De zak met houtskool van vorig jaar was nog voldoende gevuld en kon zonder problemen gebruikt worden. Bij het vlees zouden we gebakken aardappeltjes krijgen. Dat ging echter niet zonder hindernissen. Joke had ze vanochtend al geschild en gekookt. Met de bedoeling, om ze daarna in schijfjes te snijden en dan tegen etenstijd op te bakken. Terwijl de aardappels op de kookplaat stonden om te garen, gooide ze nog even de gft emmer leeg op de compostbak. Onderweg bedacht ze, dat ze meteen wel even kon gaan strijken. Was dat ook weer aan de kant. Ze ging via de achterdeur naar de kelder. Ondertussen zat ik in de kamer achter de laptop. Plotseling kreeg ik een vreemd geurtje in de neus. Het deed me denken aan aangebrande aardappelen, maar dat kon toch niet? Joke was immers in de keuken bezig. Ik negeerde de geur.

Toen de geur té sterk werd stond ik toch maar even op, om te kijken wat ze in de keuken deed. Geen Joke! Wel een pan waarin de aardappelen volledig droog gekookt waren. Bah, wat een stank! Gauw de kookplaat uit. Joke, die precies op dat moment met een stapel gestreken kleding boven kwam keek behoorlijk verwonderd: ze was de aardappelen volledig vergeten! Ze deed meteen de aardappelen in een bakje en warm water en afwasmiddel in de pan. Achteraf viel de schade enorm mee: de aardappeltjes konden we ´s avonds gewoon opbakken en de pan en glasplaat waren in een mum van tijd weer schoon. Vlees in de vorm van worsten hebben we altijd voldoende in de diepvries liggen. Die worsten, aangevuld met aardappelen, een salade en de nodige sauzen zorgden ervoor, dat wij onze buikjes wel weer gevuld kregen.

Dat was tegelijkertijd ongeveer het laatste eten voor Joke vandaag, want morgenvroeg moet ze om acht uur nuchter in het ziekenhuis te Eksjö zijn. Dan volgt eindelijk het maagonderzoek, een gastroscopie. Hopelijk krijgen we dan antwoorden op onze vragen over de toestand van de maagwand en de eerder ontdekte tumor.