Mis: mist! Het was niet echt helder vanochtend. Daarom natuurlijk meteen naar buiten gekeken, om te zien wat er aan de had was. Regende het misschien? Nee, we hadden een kleinere wereld! We konden niet heel ver meer kijken. Ik heb natuurlijk overdreven, door te schrijven dat het een dichte mist was. Dat viel allemaal nog wel mee. Weggebruikers hebben er vast geen problemen door gehad. De zonsopkomst werd overigens door deze mist wel heel erg bijzonder. Bijzonder mooi!
Gisteren was ik naar Tranås gereden, om Heiko zijn eten en drinken te brengen. Wat me opviel was, dat er nu borden langs de kant van de weg staan, die waarschuwen voor tjälskador, vorstschade. De weg heeft inderdaad behoorlijk te lijden gehad door bevriezing van het wegdek. Op vele plaatsen zijn gaten ontstaan. En terwijl de borden ons waarschuwen, lijkt het er verdacht veel op, dat hier en daar de weg alweer gedeeltelijk is gerepareerd. Dat is te zien aan de hand van de donkere plekken in het asfalt. Men heeft alleen niet de moeite genomen, om het oude eruit te halen. Er is gewoon een laagje overheen gespoten. Levert wel leuke motiefjes op. Dan verveelt het je beslist niet, wanneer je vaker over deze weg rijdt!
Niet dat het niet leuk was of dat ik het minder interessant vond om te vermelden, maar gisteren had ik al een behoorlijk verhaal geschreven. Daarom leek het me verstandiger, om er vandaag over te schrijven: contact met vriendin Marijke! Die vroeg mij gisteren, nét toen ik bij Trafikverket wegging, of ik zin had even te babbelen. Altijd! Maar het kwam natuurlijk op dat moment nét ietjes minder goed uit. We spraken af, dat we rond drie uur zouden bellen. Via beeldtelefoon van WhatsApp. De spontane en vrolijke Marijke lachte me meteen toe, op het moment dat we verbinding kregen. Daar word je toch zelf ook vrolijk van? Omdat we er thee en koffie bij hadden gepakt, was het alsof we bij elkaar aan de keukentafel zaten! Ruim anderhalf uur hebben we met elkaar gesproken. En we hadden het nog wel anderhalf uur kunnen volhouden… Dan vraag je je misschien af waar we die tijd wel niet mee gevuld hebben.
Nou, gewoon door over vele onderwerpen even (bij) te praten. Uiteraard kwam de gezondheid van haar man Martin ter sprake en ik kreeg te horen, dat hij zich gelukkig heel goed voelt. Zo goed, dat hij zijn werk als fysiotherapeut weer heeft opgepakt! Corona was eveneens een onderwerp van gesprek en daar alleen kun je wel anderhalf uur praten. Ineens kreeg ik haakpatronen en diverse schitterende kleuren garen in beeld! Marijke vertelde al wel eens, dat ze een fervent haakster is en daar ben ik nu helemaal van overtuigd. Ze heeft meerdere projecten onder handen, waarvan de ene groter dan de ander. Leuk hoor! Ineens kreeg ik een melding op mijn mobiel: de batterij had nog maar 5% voeding en het gesprek zou daarmee zomaar eens afgebroken kunnen worden! Om eerlijk te zijn wist ik op dat moment ook niet meer hoe ik moest zitten, zodat ik minder pijn zou hebben en daarom besloten we, om het gezellig gesprek te beëindigen. Wel met de afspraak, dat we binnenkort weer contact hebben!
Toen ik gisteren in Jönköping was kreeg ik een telefoontje van vriendin Ria. Zij maakte nu mij erop attent, dat men voor wat betreft de vaccinaties in de provincie Jönköping, inmiddels gevorderd waren tot de groep 55 tot 60 jaar. Aangezien ik tot die groep behoor, kon ik nu naar de website 1177, om in het digitale agendasysteem een datum en een tijdstip te reserveren. Geweldig! Ik koos voor woensdag 12 mei aanstaande. Nagenoeg twee weken nadat Heiko zijn eerste inenting kreeg. Ik moet eerlijk zeggen, dat me de planning van de vaccinaties enorm meevalt. We hadden er al rekening mee gehouden, dat het pas juli of augustus zou worden. Het is natuurlijk wel zo, dat de tweede spuit pas over zes weken ontvangen wordt en dan is het inmiddels eind juni. Maar toch! Het komt nu snel dichterbij en dat geeft me toch een extra stukje veiligheid.
Heiko mocht vandaag weer samen met collega Anton aan de slag. Bij de klant waar ze de tuin grondig aan moesten pakken. Er was al heel veel gras en onkruid weggegraven en afgevoerd naar de vuilstort. Vandaag gingen ze er mee verder. In de verschillende borders hadden ooit bloemen en struikjes gestaan, echter was dat inmiddels een paar jaar geleden. Alles was overwoekerd door gras en onkruid. Met een schep en een hooivork haalden ze alles weg en gooiden ze het meteen in de aanhanger, die naast hen op het gras stond. De eigenaar van de tuin had die aanhanger daar neergezet met behulp van zijn vierwiel aangedreven quad. De tuin ligt namelijk bijna twee meter lager dan de straat! Met een auto achter het huis rijden was niet mogelijk. In principe had daardoor alles in een kruiwagen gemoeten, om die vervolgens met veel krachtsinspanning bij de helling omhoog te drukken. Dan eenmaal boven, op straatniveau, de kruiwagen leeggooien in de aanhanger, om daarna het volgende vrachtje op te halen. Gelukkig voor Heiko en Anton had de man een quad met trekhaak en trok hij moeiteloos de zware aanhanger bij de helling omhoog. Perfect!
Nadat al het onkruid weggehaald was, bleek dat de borders aangevuld moesten worden met extra zand. Dat haalden ze bij een depot, net buiten Tranås. Toen ze daar stonden en achter in de auto keken, bleek dat ze geen scheppen bij zich hadden. Die stonden nog bij de klant in de tuin! Wel lag er nog een hooivork in de laadruimte. Wat moesten ze doen? Terugrijden en een schep halen of proberen het zand met de hooivork op de aanhanger te scheppen? Dat laatste deden ze en wonder boven wonder ging dat prima! Het zand was vochtig en compact en bleef zodoende nét lang genoeg op de tanden van de hooivork liggen, om het in de aanhanger te kunnen gooien. Toen de collega´s het later hoorden geloofden ze het niet. Gelukkig had Heiko er foto´s van gemaakt. Het zand werd bij de klant in de borders verwerkt en de gespaarde planten werden daarna in die borders terug gepoot. Als laatste voor vandaag werden nog een paar grote tegels onder een tuinbankje weer voor de 100% zichtbaar gemaakt. Vanaf alle kanten was het gras aan het oprukken geweest en had rondom het tegelplateau zo´n 25 centimeter aan winst geboekt. Dat is nu genadeloos afgestraft. Van de tegels zijn weer alle zijkanten zichtbaar. Er moet waarschijnlijk nog een paar uurtjes besteed worden aan deze klus en dan is het eerst klaar. Dat wil zeggen: het ergste is gedaan. Dat wordt waarschijnlijk donderdag, want Heiko is morgen immers vrij.
Middels TeamViewer had ik vanochtend nog ruim een uur contact met de laptop van Heiko zijn moeder. Natuurlijk ook met Heiko zijn moeder zélf: via Google Duo hadden wij elkaar in beeld en via TeamViewer had ik haar laptop overgenomen. Ze hebben inderdaad elk een computer. Ze gebruiken deze met regelmaat en dan op elkaar moeten wachten was heel vervelend. Zondagavond vertelde Heiko zijn moeder, dat er bepaalde pictogrammen en foto´s van de laptop waren verdwenen. Haar bureaublad was leeg en ze wist dat ze iets “fout” gedaan had met de foto´s. Maar wat ik ook probeerde (en dat was veel!): ik kreeg de pictogrammen niet weer op het scherm. Daarvoor vraagt ze binnenkort hulp van een derde. De foto´s waren voorgoed van de laptop verdwenen. Die staan nog wel op de mobiele telefoon en op de camera! Daarmee was het voor haar een kwestie van opnieuw downloaden. We zijn enorm tevreden over de mogelijkheid, om op deze manier op afstand te kunnen werken! Hopelijk met de volgende keer een beter resultaat…
Even ten zuiden van Tranås staat een huis met een grote (boeren-) schuur op een heuvel. Het ligt er hoog en mooi en heeft een prachtig uitzicht over de omgeving naar het westen. Heiko rijdt bijna dagelijks bij de boerderij langs en het was hem opgevallen, dat er een bordje langs de weg stond: “te koop”! Zodoende ben ik eens gaan neuzen en vond ik de advertentie op Hemnet.se. De Zweedse Funda. Absoluut niet met de bedoeling om te gaan verhuizen hoor. Gewoon nieuwsgierig, ehhh… positief belangstellend, naar het pand en alles wat erbij hoort. Uit de advertentie maakte ik op, dat het ruime landhuis, gebouwd in 1974, van steen is en er staat een enorm grote houten schuur bij staat. Eentje met twee verdiepingen en in de onderste zit een complete stal.
De verkopende makelaar schrijft: “Als u in een of andere vorm geïnteresseerd bent in veeteelt, is er een schuur bij. In goede staat en met veel toepassingsmogelijkheden. Hier krijg je de mogelijkheid, om op je eigen boerderij te wonen. Met slechts een hele korte reistijd (5 minuten) naar de stad Tranås.” Eveneens valt te lezen, dat er bij de locatie ook een afgebakend perceel, ten zuiden van het huis, hoort. Het land dat erbij wordt verkocht bestaat uit 24,2 hectare hoogproductieve bosbouwgrond en 11,8 hectare landbouwgrond. Dát verklaart ook de hoge prijs van 6.500.000,- kronen, oftewel €.650.000,-! We hebben geen idee wat de grond waard is, maar het bos zou je wellicht snel kunnen doorverkopen en daarmee een reëel deel van de koopprijs terug kunnen halen. Hoe dan ook, niet voor ons! Iets voor jou?
Een Zweed die begin deze maand in het zuidwesten van Zweden een oriëntatietocht uitzette, is op een kunstschat uit de bronstijd gestuit! In een bos bij de plaats Alingsås vond hij zo’n vijftig sieraden en gebruiksvoorwerpen, die naar schatting meer dan 2500 jaar oud zijn! Een Zweedse hoogleraar spreekt van een unieke vondst. Volgens hem zijn de hals- en armbanden, voetringen, kledingspelden en bijl zeer goed bewaard gebleven. Hij denkt, dat ze van een of meerdere vooraanstaande vrouwen zijn geweest. De man uit Alingsås was net op een rots geklommen toen hij in zijn ooghoek iets zag liggen. “Eerst dacht ik, dat het een lamp was, maar toen ik beter keek, zag ik dat het oude sieraden waren”, vertelt hij. Archeologen denken, dat de sieraden en gebruiksvoorwerpen tegelijkertijd in de grond zijn gestopt. Al die jaren bleven ze onberoerd. Vermoedelijk zijn ze door gravende dieren aan de oppervlakte gekomen. De Zweedse wet zegt, dat dergelijke vondsten aan de staat toevallen. Een speciale commissie beslist of de vinder een beloning krijgt. Leuke vondst!
