Geen widgets gevonden in de zijbalk

Alweer een jaar later… Alweer een jaar langer niet meer onder ons… Alweer staan we vandaag stil bij het overlijden van mijn moeder… Inmiddels twaalf jaar geleden overleed mijn moeder op 16 mei. Toen was het eveneens een maandag. Alle herinneringen komen weer boven en ik zou haast zeggen dat ik me alles van die dag van minuut tot minuut nog kan herinneren. Wat is het overlijden van een dierbare toch een indrukwekkende gebeurtenis. Speciaal ook als het een van je ouders betreft. Zoiets vergeet je nooit meer. Het zijn immers degenen, die ervoor gezorgd hebben, dat je überhaupt ter wereld kwam en daarna hebben ze je opgevoed, beschermd, dingen geleerd en nog veel meer. In mijn geval was dat vanaf mijn vijfde jaar alleen mijn moeder, waardoor ik een hele speciale band met haar heb gekregen. Samen hebben we heel veel meegemaakt en dat maakte onze band vele malen sterker en erg bijzonder. Ik mis haar nog elke dag en denk vaak “Kon ik nog maar even met je praten…” Of “Wat zou u in deze situatie gedaan hebben?” Het kan niet meer en ik moet mijn eigen keuzes maken… Nu samen met Heiko. Toch blijft mijn moeder altijd bij mij in mijn hart en in mijn hoofd…

Heiko stuurde vanmorgen Erling een berichtje, of het hem paste dat hij even langskwam met het onderstel van de camperstoel. Het metalen frame dat acht centimeter lager is gemaakt. Alhoewel het alweer stevig in elkaar zat, leek het Heiko geen overbodige luxe om het ook nog even te laten lassen. Even aanstippen. Het paste Erling wel, dus stapte Heiko in de auto en reed naar de grote schuur. Daar trof hij Erling aan en die constateerde dat het ijzeren frame niet erg dik was en dat zijn lasapparaat te zwaar was om dat te lassen.

Hij zou er slechts gaten in branden. Zijn lasapparaat is meer bedoeld voor dikker ijzer. Maar geen probleem: hij kon dat wel met popnagels aan elkaar vastzetten. Minstens zo sterk! En zo geschiedde. Heiko had een extra plaatje ijzer op maat gemaakt en meegenomen. Die werd aan de binnenkant van het frame van de stoel, aan de beide helften van datzelfde frame vastgemaakt. Met zes popnagels. Perfect en een fluitje van een cent! Met dat samengestelde frame kwam hij even later weer thuis. Voor zijn eerstvolgende verjaardag (7 april 2024) weet hij nu alvast iets: een pompnagelsetje! Thuis maakte hij de vloer van de camper, daar waar de stoel weer gemonteerd zou gaan worden, grondig schoon. Hij kon er nu immers goed bijkomen. Daarna werd het verlaagde frame teruggeplaatst op de bodemplaat. Toen die weer goed vastzat met vier dikke bouten, werd de stoel erop geplaatst. Eveneens met vier bouten. Daarmee was de nieuwe stoel definitief in de camper geplaatst. Morgen gaan we er een stukje in rijden om te testen hoe het voelt! Ben zo benieuwd!

Gisteren was ik begonnen met het wisselen van mijn kleding. Vandaag maakte ik dat klusje af. In zijn totaliteit gingen er drie vuilniszakken met kleding weg. Dat doet pijn. Vooral omdat aan een aantal kledingstukken mooie herinneringen zaten. Sommigen had ik van mijn moeder gekregen of samen met haar gekocht. Anderen had ik gedragen tijdens mijn mooie functie als Marketing Manager bij Univé. Daar liep ik vaak in een pak, maar die krijg ik hier toch niet meer aan. Het was een kwestie van even doorbijten en niet achteromkijken. De twee grote stapels van gisteren had Heiko gisteravond nog in twee grote grijze asemmerzakken zakken gedaan en meteen in de auto gezet. Zodat ik ze niet meer onder ogen kreeg en er niets weer uit zou halen… Ik ben blij dat deze klus achter de rug is. Nu niet meer terugkijken, maar genieten van de opgeruimde kast met zomerkleren. De zomer mag komen: ik ben er klaar voor!

Na de middag zijn we samen naar Eksjö gereden. Ons belangrijkste doel was de winkel van Erikshjälpen. Daar wilden we mijn kleren een tweede kans bieden. Mijn zakken en een zak met kleding van Heiko werden daar afgeleverd. Als dank kregen we een tegoedbon voor een kopje koffie met een kanelbulle. Na het afgeven van de kleding gingen we dan ook de winkel in. Op zoek naar een paar plastic borden voor het grillen, een rood kunststof bloemetje en een boekenplank. We vonden alleen de plastic bordjes. Uiteraard namen we het aangeboden kopje koffie en de kanelbulle. In het restaurantje troffen we nog een oud-collega. Daar maakten we een praatje mee, waarna we de winkel verder door liepen. Vanaf Erikshjälpen reden we naar een autogarage die er meteen achter staat. Even neuzen, even kijken of ze daar toevallig onze volgende auto hadden staan. Nee, helaas! Misschien bij de Peugeot garage, vlak bij de DollarStore? Nee, ook daar vonden we niet wat ons past: een auto met een hogere instap, op een lange wielbasis, automaat, diesel en geen witte. Nu we toch zo dicht bij de DollarStore waren, konden we de verleiding niet weerstaan om ook daar even naar binnen te lopen.

We hadden alleen bordenkwasten nodig. Een winkelmandje? Nee. Toch? Gelukkig hadden we een tasje meegenomen! Daar kwam iets meer in dan alleen bordenkwasten. Onder andere een rood kunststof plantje voor op de veranda. Tóch geslaagd! Ondertussen was het al vier uur toen we huiswaarts keerden. Bij het elandpark in Skullaryd zagen we een grote kudde herten door het gaas heen. Het verkeer liet het toe om even te stoppen voor het maken van een paar foto´s. Daarna snel door naar huis.

Gisteren had ik tussen de bedrijven door nog ragout gemaakt voor bitterballen. De voorraad in de diepvries was alweer op. Met het oog op het komende bezoek van neef Sietse en vriendin Annet wilde ik graag weer iets in diepvries hebben. De ragout had de afgelopen nacht en vandaag in de koelkast gestaan en was nu stevig genoeg om ballen van te kunnen draaien. Nadat ik de ragout verwerkt had telde ik er “slechts” 37 stuks. Dát is vreemd! De vorige porties had ik altijd exact 40 stuks! Blijkbaar heb ik ze nu ietsjes dikker gemaakt. Dan maak ik er drie porties van, van twee keer 12 en een keer 13, in plaats van vier keer 10. Geen straf, want ze zijn heerlijk, al zeg ik het zelf…

Bij de post vonden we een briefje van de “sotare”, de schoorsteenveger. Eindelijk zou ik haast zeggen. Ze kwamen altijd in maart en in september de schoorsteen vegen en de pelletkachel schoonmaken. In de brief staat, dat ze de 29e mei tussen elf en drie uur bij ons achter het huis staan. Ze zijn ons dus toch niet vergeten, zoals ik zo langzamerhand begon te denken. Toen ik het in de agenda zette, zag ik dat het die maandag 2e Pinksterdag is. In Nederland een vrije dag. Hier niet. Die dag is ingeruild voor “Nationaldagen”. Dat is de dag waarop de koning Zweedse vlaggen uitdeelt. Vergelijkbaar met lintjesregen in Nederland. Die nationale Zweedse feestdag wordt overigens gevierd op 6 juni.

2 gedachten over “Stoel zit met popnagels vast!”
  1. Goedemorgen Joke en Heiko,

    Zeg jullie gaan toch wel voor een Volvo! 😉 Een mooie XC70 of een XC60. Succes met de zoektocht.

    Groetjes,
    ../Wilfred

    1. Hej Wilfred,
      De twee die jij noemt staan zeker op ons wensenlijstje! We zijn zoekende…

      Fijn weekend en de groetjes aan iedereen!

Laat een antwoord achter aan Wilfred Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


CAPTCHA Image
Reload Image

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.