Dikste boom van bos(je) Ödarp gezaagd

Om tien uur had Heiko vanochtend een afspraak staan bij TeamOlmed in Eksjö. Een bedrijf, dat gespecialiseerd is in orthopedische hulpmiddelen. De nieuw aangemeten steunzolen waren klaar en die kon hij vandaag ophalen. De oude steunzolen, die hij nu al 3,5 jaar heeft, moesten maar weer eens vernieuwd worden. Die steunzolen zakken iets in en je voeten veranderen uiteraard ook weer van stand naarmate je ouder wordt. En daarbij komt, dat de fysiotherapeut van de vårdcentral in Aneby geconstateerd had, dat zijn rechterbeen ongeveer twee centimeter korter was dan zijn linkerbeen. De steunzool voor zijn rechterschoen werd zodoende, om te beginnen, een centimeter dikker gemaakt. Toen hij die nieuwe steunzolen in de schoenen kreeg en er op ging lopen, voelde het meteen goed. Afrekenen hoefde niet, de steunzolen waren op medicatie en zodoende viel dat onder de zorgkosten. Alleen een eigen bijdrage van €.25,- was van toepassing, maar daarvoor werd een nota gestuurd. Wat wel afgerekend moest worden waren de “pantoffels” die Heiko nog meenam. In huis lopen we niet op schoenen met steunzolen en daarom moest er voor in huis ook schoeisel met steun komen.

Vanmiddag ging Heiko ons eigen bos(je) in, om nog een paar bomen te zagen, die de storm van de 17 en de 29 januari niet hadden overleefd. Men zegt, dat je die omgewaaide bomen vóór midsommar losgezaagd moet hebben van de wortels. Want anders komen er “torretjes” in, die precies onder de bast gangen graven en daarmee de boom langzaamaan laten verrotten. Eerst werden er een paar bomen van een normaal formaat gezaagd en in de, op de weg geparkeerde, aanhanger gegooid. Dat was voornamelijk berkenhout. Daarna was de grote jongen aan de beurt. Dat was een sparrenboom van een giga lengte en diameter. De kluit met wortels die mee omhoog getrokken was, was eveneens gigantisch. De kluit had een doorsnede van minstens drie meter! En kijk eens naar die dikke wortels: het zijn toch net spieren?

We weten inmiddels dat die kluit terug kan klappen, als het tegengewicht, de lange boomstam, er afgezaagd wordt. De lange boomstam rust trouwens op zijn zijtakken en ligt niet op de grond. Dat zaagt wel zo gemakkelijk. Heel voorzichtig begon Heiko te zagen. Zo dicht mogelijk bij die kluit. Op enig moment dacht hij beweging te zien. De zaagsneden zaten plotseling niet meer precies naast elkaar. Hmmm… Oppassen! Toen bedacht hij zich, dat de kluit natuurlijk twee kanten op kan gaan: of hij valt terug, of hij klapt door. Zodoende besloot hij de stam nogmaals door te zagen, maar dan op drie meter afstand vanaf die kluit. Mocht de kluit dan alsnog willen doorklappen, zou Heiko er niet onder komen. Toen hij die tweede zaagsnede afrondde, dat wil zeggen het laatste stukje doorzaagde, viel er pardoes drie meter stam omlaag.

Blijkbaar was hij dus ook al helemaal door de dikke stam heen met zijn eerste zaagsnede, meteen boven de kluit. Het tegengewicht was eraf en binnen twee seconden klapte de grote kluit terug in het gat, boven op de dikke keien die daar nog onder lagen. Wat een kracht! Wat mooi om te zien! Dat ziet er nu alweer een stuk beter uit in ons bos(je). De lange stam werd daarna over een meter of tien van de zijtakken ontdaan en in korte moten van 35 tot 40 centimeter gezaagd. Daarna was de energie op. Heiko had geen puf meer, om de zware blokken naar de aanhanger te tillen. Eerst een beetje drinken en iets eten.

Tijdens een rondje tuin hadden we gisteren ontdekt, dat er enorm veel knoppen in de rozenstruiken zitten. De rozenstruiken die onder en rond de veranda groeien. Werkelijk honderden! Als dat allemaal bloemen worden, wordt het een zeer weelderige, kleurrijke aanblik. Maar… één struikje viel uit de toom: die had alweer bezoek. Dat zou het derde jaar op rij zijn, dat er luis in de rozen komt en die vervolgens alle planten opvreten. Nee! De twee voorgaande jaren zagen we het te laat en bleef er niets van de mooie rozenstruiken over. Dit keer op tijd de spuit erover met milieuvriendelijke groene zeep! Nog beter is natuurlijk het uitzetten van lieveheersbeestjes, want die eten die luizen heel graag op. Maar die zijn hier helaas niet zo veel.

Je ziet duidelijk het verschil in de struiken. De blaadjes verschrompelen en de knoppen, waar de mooie witte bloemen uit moet komen, zijn weg. Op de blaadjes zag ik die piepkleine zwarte luisjes lopen. Bah! Ik kreeg er zelf spontaan jeuk van! In de hogedrukspuit deed ik een flinke scheut groene zeep, voorzichtig water erbij laten lopen, anders schuimt het de hogedrukspuit uit, en daarna de dop er opgeschroefd. Onder druk zetten en spuiten maar. Niet alleen die aangevreten struik: alles! Het zou toch erg jammer zijn als de overige struiken ook nu weer aangetast worden. Na de “schoonmaakbeurt” glommen de blaadjes en knoppen. Alsof ze er zin in hebben om uit te komen…

Net nadat Heiko in huis was gekomen om een beetje te drinken, stopte er een auto. Bijna midden op de weg. Een Volvo met een Nederlands kenteken. Het bleken onze vrienden Rob en Marijke uit Flisby te zijn! Ze kwamen terug uit Tranås en reden deze route terug naar huis. Heel toevallig stond ik net buiten een struikje bij te knippen en toen zagen ze mij. Tja, dan rijden ze gelukkig niet door. Ze waren met Rob zijn ouders, die het “vakantie-stokje” overnemen. Rob en Marijke vertelden, dat zelf zondagmiddag weer naar huis gaan en dat zijn ouders nu drie weken in hun huisje verblijven. Uiteraard boden we spontaan koffie aan en daar had het gezelschap wel zin in! We namen plaats op de veranda en gelukkig had ik ook nog iets lekkers voor bij de koffie. Een chocoladecake. We hebben het vanmiddag heel plezant gehad!

Heiko was overigens vandaag op zijn nieuwe werkschoenen (met stalen neuzen) aan het werk. Gistermiddag kon hij die ophalen bij de winkel Optimera. Het is inmiddels al zijn derde paar. Deze schoenen bevallen hem prima, maar net als bij het eerste paar, was het leer bij dit paar gescheurd. Alleen bij de rechterschoen. Daarmee is de stevigheid weg én als het gras nat is, krijgt hij natte voeten! Erg vervelend natuurlijk. In verband met zijn polyneuropathie is dat ook zeer beslist niet goed voor zijn voeten. Die nieuwe zijn eerst nog zo mooi schoon, dat het haast zonde was om ze aan te trekken. Aan het kapotte paar was echter duidelijk zichtbaar, dat het geen overbodige luxe was en dat ze flink gebruikt worden.

Opnieuw mochten de plantjes even naar buiten om te harden. De plantjes, die we gekregen hadden van Rob en Marijke mochten na de 8e juni eerst twee uurtjes naar buiten. De volgende dag vier uurtjes, enzovoort. Ik zette ze op de stoelkussenkist op het terras en in de zon. Volgens Marijke waren onze plantjes al groter dan haar eigen. De gele struiktomaat en de dropplant hebben het hier blijkbaar wel naar hun zin. Nog een paar dagen laten “harden” en dan mogen ze de hele dag naar buiten. Ben zo benieuwd hoe ze dat zullen vinden.

Ondertussen doet de kamperfoelie het al heel mooi. Het viel op, dat ze dit keer wel heel fleurig zijn. De rododendron bij de groentetuin bloeit inmiddels ook. Nog niet veel bloemen zijn open, echter het begin is er helemaal. Wat toch fantastische bloemen! En er komen nog behoorlijk veel bij. Als alle knoppen open mogen komen. Voor het eerst in de geschiedenis van Ödarp zitten er ook prachtige knoppen in de twee kleine rododendrons bij de voordeur. Die hebben we in 2018 gepoot, maar lieten nog nooit bloemen zien. Dat verandert dit jaar, want het zal niet lang meer duren en dan… Wat ook een mooie kleur!
Fijne avond allemaal!