“Het zijn de kleine dingen die het doen”. Zo kunnen we de laatste weken heel eenvoudig genieten van de takken, die in de kamer en keuken op de vaas staan. Het waren takken van de lijsterbes en kers. Terwijl ze van de warmte genoten lieten ze de knoppen ontluiken. Daarna was het een lust voor het oog, om de fijne bloemetjes te zien. Alleen duurt het niet al te lang, dat ze daarna de blaadjes laten vallen. Het is te warm in huis. Daarom werden de takken naar de composthoop gebracht. Zaterdag had ik echter weer een paar nieuwe takken meegenomen. Dit keer van een appelboom. Vraag me niet naar de soort appel, want dat weet ik echt niet meer. Volgens mij krijgen we dit keer geen witte of gele bloesem te zien, maar roze. Wedden???
Vanochtend hadden we ontdekt, dat de koker met pinda´s volledig leeg gegeten was. De vogeltjes hebben nu immers meer behoefte aan het bijvoeren. Al hun eten ligt nog steeds onder een laag sneeuw. Jammer voor ze, maar de losse, reeds gepelde pinda´s waren op. Geen probleem, want er waren nog wel doppinda´s. Normaal is het Joke, die dit klusje voor haar rekening neemt, maar vandaag wilde ik het eens doen. Zo rustig mogelijk heb ik pinda voor pinda in handen gehad, om ze met de naald te doorboren en uiteindelijk kon samenvoegen door het garen. Leuk klusje! Nog geen kwartiertje later had ik er eentje klaar en besloot ik hem meteen aan het vogelvoederhuisje te hangen. Er waren al meerdere vogeltjes sneu weer vertrokken. Nog snel even een beetje ander voer in het huisje en klaar! Ze kunnen weer aan tafel. Hmmm… Is er nog iemand die aan tafel wil? Op het moment, dat ik het voer in het huisje deed zag ik iemand op de loer liggen. Heel verdekt opgesteld. In de kruiwagen! Of dit Ebba haar manier is van het besluipen van de gevleugelden? Ik heb haar maar in huis geroepen voor een paar brokjes, zodat de vogels konden beginnen aan hun pinda´s en dat deden ze direct!
En daar komt de allerlaatste! He he, eindelijk kan dat klusje van de lijst geschrapt worden. De laatste loodjes wegen het zwaarst, nou deze was haast niet te tillen! Deze was net als de een-na-laatste 1,50 meter lang en 7 cm hoog. In totaal 38 latjes gezaagd, grof geschuurd, fijn geschuurd, geverfd, opnieuw geschuurd, opnieuw geverfd en tenslotte elk latje met twee schroeven vastgezet aan de lange latten onder en boven. Nu zijn alle radiatoren in ons huis voorzien van zo´n radiatorkastje of rekje. De laatste twee zijn in onze slaapkamer geplaatst (zie foto hieronder). Persoonlijk vind ik de laatste twee mooier dan de eerste twee. De eerste twee staan in de kamer en daar heb ik toen latjes aangeschroefd met verschillende breedtes. Dat leek me toen wel leuk, maar nu deze laatste twee klaar zijn denk ik er toch anders over. Misschien ga ik die in de kamer nog wel weer aanpassen. Maar nu even niet! Ondertussen zijn er alweer twee nieuwe projecten gestart. Haardhout halen in Linderås én, vers van de pers een houten veranda demonteren in Tranås en monteren in Ödarp. Alles is geschroefd en hoeft alleen maar “eventjes” losgeschroefd te worden, vervoeren naar ons huis en weer in elkaar gezet worden… Oh ja, en het moet vóór de 11e maart daar in Tranås weg zijn… Deze aanbieding vond ik (uiteraard) op Marketplace. Een hele interessante aanbieding, het was namelijk gratis. De enige voorwaarde was: zelf demonteren en vervoeren. Oké, gaan we doen. Later meer hierover.
Even een update over het onderzoek naar de moordenaar van Olof Palme. Onderzoeksleider van de Palm Group, Hans Melander, is het met de verklaring van Palm-aanklager Krister Petersson eens, dat hij de moord op de premier zal oplossen. Dit is de eerste keer dat de onderzoeksleider zulke positieve opmerkingen maakt over de zaak. Vorige week meldde Petersson, dat hij binnen de komende paar maanden een oplossing zal presenteren. Een verklaring die zowel twijfel, als kritiek opleverde. Kan hij slagen, waarin zoveel officieren van justitie de afgelopen 34 jaar hebben gefaald? In ieder geval kan Petersson rekenen op de steun van de onderzoeksleider. De relatie tussen de verschillende officieren van justitie, die door de jaren heen het onderzoek leidden en de politieagenten die eraan meewerkten, was niet altijd eenduidig geweest. Hans Melander werkt sinds 2002 aan het onderzoek. Hij zegt, dat men nog steeds diverse personen verhoort. Nu nog, na 34 jaar. Ze werken ook aan nieuwe invalshoeken. Zo hadden ze drie jaar geleden besloten terug te keren naar de plaats van de moord. Ze lieten zich echter niet leiden door eerdere theorieën. Ze gingen ook aan de slag met nieuwe onderzoekers, zodat iedereen “schoon” de plaats kon bekijken, zonder vooroordelen. Hopelijk weten ze uiterlijk binnen vier maanden of het onderzoek iets positiefs heeft bereikt. De tijd begint te dringen…
