Ook vanochtend kwam de zon weer vroeg op en was die er rond half zeven alweer helemaal bij. Dat is toch wel heel lekker wakker worden hoor! Dat zal iedereen zo beleven. Deze ochtend geen bezoek van Pippi en Tommy, de twee reetjes, maar wel was de brileend opnieuw in de vijver te vinden. Die was wederom toe aan een wasbeurt, want zó zag je haar en zó zag je haar niet: even kopje onder. Moet er niet aan denken: dat water is me nog een “portie koud”! Voor mevrouw eend totaal geen probleem. Ik was overigens niet de enige die haar in de gaten had. Ook een prachtige Vlaamse gaai zat bij de vijver en keek aandachtig hoe de eend haar ochtendritueel uitvoerde. Goedemorgen!
Vandaag was eigenlijk zijn vaste vrije dag, maar Heiko had gisteren in overleg met Örtengren geruild met de donderdag. Er zouden een paar pallets met grasrollen, gras op rollen, komen en Örtengren wilde graag, dat Heiko die zou gaan leggen. Samen met een collega. Eveneens had hij om negen uur een afspraak staan bij “Lena´s fotvård”, een pedicure in Tranås. Hij was gewoon om zeven uur begonnen te werken en ging er tijdens “frukost”, eerste pauze die “ontbijt” wordt genoemd, even een uurtje tussenuit. Bij Lena worden de voeten altijd eerst even een kwartiertje geweekt en schoongemaakt in een bakje met warm water. Vóórdat ze daadwerkelijk aan de slag gaat. Twee keer per jaar laat Heiko zijn voeten even behandelen door een professionele pedicure.
Die haalt onder andere alle eksterogen en overtollig eelt weg. Ze vertelde hem, dat er steeds meer eksterogen kwamen en dat dit vooral veroorzaakt wordt door de werkschoenen. Ze heeft veel meer klanten die daar problemen mee hebben. Voorlopig is Heiko er weer van verlost en tussen de behandelingen door vijlt hij het ergste altijd zelf weg. Zodoende kan hij volstaan met een bezoekje om de zes maanden. Fris en fruitig, en haast zwevend, ging hij de praktijk weer uit en verder aan de slag in een van de tuintjes in Tranås. Er moest immers gras gelegd worden vandaag.
Met dit mooie, zonnige weer, was ik ook even buiten actief. Het was alweer enige tijd geleden, dat ik “de bloemetjes buiten had gezet”! En dat betekent eigenlijk niet meer of minder, dan dat de kunststof plantjes schoon gemaakt werden. Een klusje dat ik af en toe doe, op het moment dat ik vaststel, dat ze weer het nodige stof hebben opgevangen. Ik verzamelde daarom alle plastic plantjes en bloemetjes uit het hele huis en nam ze mee naar beneden. Daar vulde ik een grote bak met een sopje en een emmer met schoon water. Eerst dompelde ik de neppers een paar keer in het sopje, waarna ik ze afspoelde in het schone water. Vervolgens konden ze mooi op een rekje, in de zon liggen te drogen. Dat drogen ging zo vlot, dat ik een paar uur later alles weer op zijn plek terug kon zetten en leggen. Alsof er niets was gebeurd. Maar wij weten nu wel beter: ze zijn weer schoon!
Vanwege opspattend water, door regen en sneeuw, was de deur naar de werkplaats en tvättstuga erg vies geworden. En dan met name aan de onderzijde. Aangezien ik toch buiten was met water en een sopje, nam ik die deur in mijn “schoonmaakwoede” ook maar meteen even mee. Ik kan er slecht tegen als zoiets er slecht onderhouden uitziet, terwijl het er in een handomdraai ook gewoon netjes uit kan zien. Kleine moeite, groot plezier. Zoals overigens met veel dingen het geval is. Het resultaat viel me eigenlijk best wel tegen. Het zand is er wel af, maar de deur blijft dof. Alsof er toch nog zand is achtergebleven. Dat is niet het geval. Er moet binnenkort een nieuwe laag verf over…
Inmiddels was Heiko in Tranås bezig. De grasrollen zouden gisteren al bezorgd zijn, maar was er helaas nog niet. Geen probleem, want de ondergrond moest eerst nog even mooi vlak gemaakt worden met een speciaal werktuig. Daarna bleek, dat er nog een aanhangertje met zwarte grond gehaald moest worden, omdat het langs de kanten nog ietsjes te laag lag. Ze waren precies klaar met de ondergrond, toen het gras door DB Schenker werd bezorgd. Twee pallets, met elk 50 m2 grasrollen, werden uitgeladen en vlak bij de werkplek neergezet. Meteen begonnen Heiko en zijn collega te leggen. Dat werkt perfect als de ondergrond goed vlak is. Rol na rol werd uitgerold en al snel was dit stukje zwarte grond veranderd in een mooi gazonnetje. Wát een verschil zeg! Daarna nog even de watersproeier erop. De ondergrond was namelijk erg droog en dat is niet bevorderlijk voor de worteltjes.
In Ödarp was het zonnig en dan zal het je niet verbazen, dat ons dametje Ebba vanzelfsprekend ook buiten van de partij was. Waar ik ben, is Ebba tenslotte ook (vaak). Of in ieder geval in de buurt. Alsof ze steeds even wil controleren of ik nog buiten ben en wat ik aan het doen ben. Even een paar keer over de kop aaien en dan gaan we beide weer verder. Uiteraard moet er door ons dametje wel de hele dag door gejaagd worden. Op muizen, vogels en… hagedissen. Ik denk, dat het percentage hagedissen, die zonder staart rond Ödarp vertoeven, opzienbarend is gestegen. Laatst vond ik op de keldertrap zo´n staartje van een hagedis. Toen ik die wilde opruimen begon dat ding ineens te bewegen. Potverpielekes! Dan schrik je onbewust toch wel even van hoor!
Omdat ik vanmiddag toch buiten was én de camera bij me had, bezocht ik de kraamkamer van de kikkers nog eventjes. De dames en heren waren thuis. Ze zijn nogal verlegen en zodra ze ons zien gaan ze onder water en verstoppen ze zich ergens. Daarom ging ik dit keer heel voorzichtig en langzaam naar de vijver. Ik zag er vier kikkers liggen. Drie herkende ik meteen doordat de witte onderkant van hun koppen duidelijk te zien waren. De vierde zat helemaal rechts en had mij de rug toegedraaid. In totaal kreeg ik er een stuk of zeven in de gaten. Ze lieten zich van hun beste kant zien. Ehhh… Beste? Als je diep in de ogen kijkt van deze kikker is dat wel een beetje intimiderend. Vind je niet? Alsof hij of zij startklaar zit, om je zomaar naar de keel te springen. Klaar voor de aanval. ´t Is net een opname uit een griezelfilm of bijvoorbeeld Jurassic Park. Ze lieten zich gelukkig allemaal rustig bewonderen en leken te genieten van het zonnetje.
De kikkerdril lijkt al te veranderen van kleur en de zwarte stipjes leken al ietsjes groter te zijn dan een paar dagen geleden. De kikkereitjes doen er een paar dagen over, om uit te groeien tot kikkervisjes. Langzamerhand krijgen de kikkervisjes pootjes. Na ongeveer drie maanden zijn het niet langer visjes maar kikkers en moeten ze boven water komen om te ademen. Als alle gelegde eitje hier bruine kikkers worden kunnen we wel spreken van een heuse plaag. We wachten het af. Op zich vinden we een kikker-kwaak-concert wel bijzonder leuk! Wie kan ons vertellen hoeveel eitjes er in onze vijver liggen en hoeveel kikkers we dit jaar krijgen? Is er iemand die daar een beetje kijk op heeft? Nee, geen prijsvraag, maar pure nieuwsgierigheid…
Nadat Heiko en zijn collega de eerste klus klaar hadden, volgde nog een klant waar ongeveer 25 m2 gras uitgerold moest worden. Dat was een stukje op een talud, wat ze eerder al hadden uitgegraven. Elke rol op dat talud werd vastgespijkerd met houten pennen. Die sloegen ze zover de grond in, dat de grasmaaier er geen problemen mee gaat krijgen. De houten pennen houden het gras op zijn plek, zolang de worteltjes van het gras zich nog niet in de nieuwe ondergrond vastgezet hebben. De pennen verrotten langzamerhand en het nieuwe gras is dan inmiddels vergroeit met de grond. Als je goed kijkt kun je het nieuwe stuk gras duidelijk zien liggen. Weer twee klanten tevreden. Na de middag kon Heiko nog een hegje knippen, een boompje omzagen, een boompje snoeien en een struikje bijknippen, dat wil zeggen de dikste takken eruit zagen. Daarmee zat de werkdag er alweer op. Morgen zoals gezegd vrij en dat lijkt een hele goed keuze te zijn geweest. Volgens de voorspellingen, komt er morgen de gehele dag regen en natte sneeuw! Niet fijn om dan buiten te moeten werken.
Tegen de klok van vijf uur kwam Heiko thuis van het werk. En wat had hij bij zich? Opnieuw een volle aanhanger met hout. Alweer? Kenth vertelde hem de dag ervoor al, dat hij zijn eigen aanhanger mee moest nemen vandaag. Er lag namelijk ergens hout voor ons. Kenth zijn vader was samen met een kameraad ergens in Tranås een paar dagen bezig om een drietal grote bomen om te zagen. Die beide heren hadden geen belang bij het hout en waren van plan om alles naar de stort af te voeren. Totdat ze gelukkig net op tijd aan Kenth vroegen of die iemand kende, die er misschien belang bij had. Ja, natuurlijk wel: Heiko! Vandaag pikte Heiko zodoende een eerste vracht op, geholpen door de beide mannen. Vrijdag gaat de aanhanger opnieuw mee. Er ligt absoluut nog voldoende voor een twee volle aanhanger.
