Geen widgets gevonden in de zijbalk

Gisteren, vrijdag de 19e augustus, probeerden we de draad van het normale leven in Ödarp weer een beetje op te pakken. De laatste dagen waren we telkens omringd door vele mensen. Dat begon op het moment, dat we met de camper vertrokken op dinsdag de 10e augustus. Of eigenlijk daarvoor al. Toen was mijn neef Sietse immers bij ons. Tijdens de overtocht met de boot hadden we al veel mensen om ons heen en uiteraard ook in Hoogezand en op de camping in Kropswolde. De familiebezoekjes en het bezoek aan Geert en Froukje, de gezellige muziekavonden op de camping maakten de overgang naar het stille Ödarp erg groot. Dat moet wel even weer wennen hoor. Tijdens de koffie hadden we het daar deze ochtend over. Toch kijken we uiteraard terug op een uitzonderlijk gezellige week!

Zonder te willen zeuren (al doe ik dat nu wel een beetje) was het eveneens een hele vermoeiende week en een uitputtingsslag voor mijn lichaam. Deze reis was zogezegd een test of het rijden met de camper en het slapen op ons eigen bed goed (beter) zou gaan. Het antwoordt is tweeledig. Het reizen was verre van fijn. De oneffenheden op de wegen voel je normaliter niet. Iedereen die (wel eens) pijn in de rug heeft weet, dat je dan juist elk steentje op de weg en elk gaatje of ribbeltje in het asfalt voelt. Het eigen bed maakte wel iets goed, al is het vanzelfsprekend toch anders dan je eigen vaste bed thuis. Het samenzijn en de gezelligheid houd je op dat moment op de been. Zodoende zijn we aan de ene kant blij, dat we weer thuis zijn, terwijl we tegelijkertijd de gezelligheid missen. Kortom: acclimatiseren!

Na het in alle rust wakker worden en bijkomen begonnen we de camper rustig aan leeg te pakken en de spullen op te ruimen. Het dekbed kwam even lekker buiten te hangen, samen met de kussens, zodat ze weer lekker fris konden worden door de zonnestralen en wind. Uiteraard werd de wasmachine meteen maar aangezet en kon de schone was aan de lijnen drogen. De zon scheen en er was een beetje wind bij, waardoor drogen behoorlijk snel ging. Een paar wasmachines later was nagenoeg alle was alweer aan de kant. Althans, het grootste gedeelte was opgevouwen en weer in de kasten gelegd. Het strijkwerk laat ik nog even liggen hoor…

Heiko begon met het schrijven van de teksten voor de website en later op de middag, na mijn schoonheidsslaapje, kon ik een selectie van de vele foto´s maken. Wow! Er zijn over de 1.400 foto´s en filmpjes gemaakt deze dagen! Die moesten allemaal gesorteerd worden en deels bewerkt, waarna een kleine selectie daarvan gebruikt kon worden voor de site. Volgende keer toch maar wat minder vaak foto´s maken. Of me dat lukt?

Vanmiddag was het Heiko zijn beurt om even te gaan liggen. De energie stroomde ineens uit zijn lichaam en om die reden ging hij toch maar naar bed. Drie uur later zag ik hem weer. Uitgeslapen? Nee, eigenlijk niet. Toch wilde hij nog wel even iets doen. Het gras was uiteraard de afgelopen dagen gewoon verder gegroeid en met het oog op de voorspelde regen voor later vandaag, wilde hij het graag nog maaien. Het tankje van de zitmaaier werd gevuld met benzine de motor gestart. Dat het de hoogste tijd was bleek uit de vele volle opvangbakken! Vooral het nieuw ingezaaide gras, rond de waterput, stond erg hoog.

De voorspellers van het weer hadden het dit keer weer bij het rechte eind! Alleen met de tijd hadden ze even moeite. Was het eerst rond het middaguur, ging het daarna naar vier uur en uiteindelijk werd het iets na zeven uur. Het begon als een rustig buitje, maar ging al snel over naar een fikse regenbui. Zelfs met onweer. Af en toe schrokken we op van de lichtflitsen. Een paar keer rommelde het vrij vlot na de flitsen en dat betekent, dat de onweersbuien dicht bij ons waren. En ja, uiteraard viel de stroom een paar keer uit. Het zette zeker een paar uurtjes door, waarbij de regenmeter de volgende dag een eindresultaat aangaf van maar liefst bijna 35 millimeter water!

Inderdaad: door deze bui waren ons beekje en vijvertje weer volledig gevuld! Zo droog als die donderdag nog was, was die overigens nog nooit geweest. Althans niet in “onze tijd”. En zo snel als die nu vol was gelopen hadden we ook nog niet vaak meegemaakt! Binnen 24-uur staat er ineens 60 cm water.

Bij het sorteren van de foto´s zag ik een paar voorbij komen, die waren gemaakt van het vele rubber dat langs de snelwegen lag. Zowel in Zweden, als in Duitsland kwamen we heel veel kapotte banden van vrachtauto´s tegen. Ook kleinere bandjes van aanhangers of caravans. We zeiden op enig moment tegen elkaar, als we onze aanhanger mee hadden, hadden we die vol gekregen met rubber. Zo veel lag er zeker! Schrikbarend eigenlijk, omdat je dat niet meer verwacht met alle autokeuringen, waarbij zeker naar de conditie van de banden wordt gekeken. Onze caravan werd twee jaar geleden afgekeurd, omdat er droogte-scheurtjes in de banden zaten. Gelukkig zagen ze dat toen. Je moet er niet aan denken een klapband te krijgen met een caravan!

Vandaag besloten we aan het eind van de ochtend om even weg te gaan. Hooguit drie kwartiertjes rijden. Via Facebook hadden we beide gezien, dat er een “bakluckeloppis”, een kofferbak verkoop was in de plaats Boxholm. Dat leek ons wel een leuk reisdoel, ondanks de regen. Niet dat we ergens specifiek naar op zoek gingen. Alleen om een stukje afleiding te hebben. Volgens het bericht op Facebook zou dat evenement plaatsvinden op het “Folketspark”, op ongeveer 45 minuten rijden. De weg daarnaartoe is langs Tranås, waarmee we op de terugweg in die plaats mooi de wekelijkse boodschappen konden doen. In Boxholm aangekomen zagen we geen enkele activiteit bij het Folkertspark. Ehhh… Het was toch wel vandaag? Ik keek het voor alle zekerheid na en zag dat we het juist hadden.

Toen ik de routebeschrijving bij het evenement aanklikte, werden we echter nu naar Mjölby gedirigeerd! Erg vreemd toch? We besloten toch maar om dat kwartiertje nog door te rijden. Ondanks het feit, dat het weer ook nog eens slechter en slechter werd. We zouden bij het bekijken van de kofferbakken niet eens meer droog blijven! In Mjölby reden we eveneens naar het Folketspark, althans deden we een poging met behulp van de routeplanner. Helaas werd geen park gevonden en we zagen verder ook geen bordjes langs de weg, die ons naar het evenement zouden kunnen leiden. Inmiddels behoorlijk gefrustreerd besloten we terug te gaan naar Tranås. Daar haalden we boodschappen en een half uurtje later waren we weer thuis. Een vergeefse reis. Jammer. Nee, zelfs het tripje was niet eens leuk…

De vermoeidheid van de terugreis zat ons blijkbaar nog flink in de benen, want eenmaal thuis werden de oogleden erg zwaar. Heiko zette zich nog eventjes achter de laptop, terwijl ik er bij ging liggen. Toen hij me later wakker maakte, bleek dat ook hij in slaap was gevallen. Op de bank. Nou ja zeg! Het moet niet gekker worden met deze twee oudjes! Heiko ging hierna nog even naar buiten de tuin in. Hier en daar werd nog een beetje getrimd en in een paar borders werd wat onkruid gewied. Overigens niet met heel erg veel enthousiasme. Het juiste ritme moet even weer teruggevonden worden. Vanaf maandag wil Heiko weer aan het werk gaan voor Örtengren, maar dan moet er wel een beetje meer energie zijn. Wellicht dat regelmaat die energie bij hem terugbrengt. Laten we het hopen!

7 gedachten over “De draad weer oppakken in Ödarp”
  1. Ik zie dat jullie naar Mjölby zijn geweest. Deze plaats komt mij bekend voor. Even gekeken en het ligt inderdaad dicht bij Linköping. Ik dacht al dat ik Mjölby in die omgeving gezien had. Weer even verder gekeken waar jullie wonen en nu kan ik het plaatsen omdat we een paar weken terug redelijk in de buurt waren.

  2. Rinske schreef:
    Welkom thuis zo ik zeggen, fijn dat jullie weer veilig zijn aangekomen.
    Wij blijven nog even hier boven, onze ferry vertrekt op 7 september as. vanuit Nynashamn.
    Hierboven hebben we een wisselvallige zomer gehad, vrij veel regen, soms de gehele dag.
    Afijn, we hebben ons best vermaakt, alle klussen en klusjes zijn zo goed als klaar:
    het hele dak met nieuwe pannen en op een klein stukje na is ook al het schilderwerk klaar.
    It mei besjen leije.
    Groet uit Lappland.

    1. Hej Rinske, dank je wel!
      Wat heerlijk die positiviteit: gewoon doen wat op dat moment kan en niet denken wat had gekund als…
      Dus “het mag gezien worden”? Blij met Google Translate 😉
      Geniet nog van de tijd “daar boven”!

  3. Het was meer een verhuizing van de spullen van onze dochter naar Linköping. Toch nog een week of zo vakantie er achteraan geplakt en dat was wel leuk.

Laat een antwoord achter aan Joke Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


CAPTCHA Image
Reload Image

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.