Geen widgets gevonden in de zijbalk

Vandaag was het dan eindelijk zover! Negen weken lang waren we aan het aftellen. Toen kregen we namelijk een datum en tijdstip door, waarop ik mij in het ziekenhuis te Eksjö mocht melden bij de afdeling pijnbestrijding. Een mix van spanning, hoop, angst voor de reactie op de spuit, er een beetje tegen opzien, hoge verwachtingen en meer, gierde door mijn hoofd. Om half elf reden we van huis. Gek genoeg met een tevreden en rustig gevoel. Het behangen van de twee wandjes was klaar, het bed was verschoond, het huis was schoon, de meeste boodschappen waren in huis en de website was bijgewerkt.

Om iets na half twaalf werd ik opgehaald door de arts die de spuit(en) zou zetten. Hij had een loden schort om, omdat de injecties met gebruik van röntgenbeelden geplaatst zouden worden. Zo kon de cortisol op de juiste plek ingespoten worden. Vooraf werd nog even gesproken en vertelde hij mij, dat er “veel” gaande was in mijn rug. In ieder geval veel artrose en bot-aangroei. Dat had volgens hem begrijpelijkerwijs veel pijn tot gevolg.

Op vier verschillende plaatsen werd er een verdoving ingespoten en die prikken waren “vervelend”. Daarna kwam cortisol aan de beurt. Bij drie wervels onder in de rug en dan aan weerszijden. Op de zes gaatjes werden pleisters geplakt en daarna mocht ik voorzichtig van de behandeltafel af stappen en even op een bed gaan zitten. Meteen voelde ik, dat de pijn weg was. WoW! Dat was een heel bijzonder moment. Na 17 jaar even pijnloos! Kippenvel en er kwamen emoties los. Zelfs de arts kreeg het even te kwaad toen ik even emotioneel reageerde. Helaas was Heiko bij dit moment niet aanwezig. Alhoewel hij wel mee naar binnen mocht en dan ook een loodschort om zou krijgen, leek het hem (en mij) verstandiger, dat hij maar even een boodschapje ging doen in Eksjö. Heiko is heel sterk, maar met spuiten in de rug en operaties heeft hij niet veel op.

Precies een half uur later was hij terug en werd hij meteen opgehaald door een assistente. Ondertussen had ik een kop koffie gekregen en stond ik alweer naast het bed. Op het scherm van het röntgenapparaat stond nog een beeld van mijn rug en daarop wees ik Heiko aan wat er was gedaan. Op een plastic model van een skelet kon ik hem de rest aanwijzen, zoals de arts het eerder in alle rust aan mij had getoond. Dat de arts alle tijd nam en mij in eenvoudig Zweeds en soms een beetje in het Engels rustig uitlegde wat er ging gebeuren, wat er was gedaan en wat er nog ging volgen, was erg fijn. Na de behandeling mocht ik meteen het ziekenhuis weer verlaten. We gingen zo snel mogelijk weer naar huis. Zolang de tijdelijke verdoving voor het zetten van de spuiten nog werkte.

Onderweg voelde ik de pijn al terug komen. Dat had de arts ook al aangegeven. Ongeveer een uur tot maximaal twee uur na de behandeling is de plaatselijke verdoving voor het zetten van de spuiten uitgewerkt. De pijn- en ontstekingsremmende werking van de cortisol zal na 7 tot 14 dagen beginnen te werken. In de tussenliggende periode zal de pijn waarschijnlijk erger zijn dan voorheen. Er is natuurlijk wel in de rug, op de al pijnlijke plekken, iets gedaan. Ik was dan ook blij, dat we een half uurtje later weer thuis waren. Koffie en een broodje en daarna ben ik er bij gaan liggen.

Gisteren zette Heiko een vraagje uit op Facebook, op het Zweeds Forum. Hij moet voor het laten uitkeren van zijn pensioen, een verklaring insturen, waaruit blijkt dat hij nog in leven is.
Ooit hadden we een keer gelezen, dat je die op kon vragen bij de politie. Maar ja, toen was het voor ons nog niet relevant en hebben we er verder geen acht op geslagen.
Nu is die vraag actueel en informeerde Heiko of dat nog steeds via het politiebureau moest. De betreffende groep heeft met name Nederlanders als lid en vele daarvan wonen in Zweden. En vele zijn ook al gepensioneerd.
Al snel kwamen de reacties binnen. Het bleek nogal te verschillen, maar in ieder geval moest je niet op het politiebureau zijn. Dat was duidelijk!

De meeste leden verwezen hem door naar een kantoor van Skatteverket, de belastingdienst. In een aantal gevallen kon men terecht op het gemeentehuis.
Voor ons maakt het niet zo veel uit of we naar het gemeentehuis in Tranås rijden of naar het kantoor van Skatteverket in Tranås.
Maar toen kwam er ook een reactie binnen van iemand die schreef dat het online kon! Je kon zelf een uittreksel van het bevolkingsregister downloaden en eventueel uitprinten. Haar pensioenfonds in Nederland nam daar in ieder geval wel genoegen mee.
Dat is handig! Dan hoef je je huis er niet voor uit.
Even later werd dat bericht nog aangevuld met de melding, dat je ook een uittreksel online kon opvragen, die een paar dagen later thuisgestuurd zou worden. Wellicht staat daar dan een stempel en of handtekening op en daarmee nog beter.
Heiko besloot de website van Skatteverket te bezoeken en het uittreksel op te vragen.
Binnenkort komt die waarschijnlijk gewoon in de brievenbus.
Handig hoor, zo´n Zweeds Forum! “Tusen tack!”

Vanochtend nog net voor ons vertrek naar Eksjö had Heiko gezien, dat er een grote zwarte auto met open laadbak, vermoedelijk een Toyota Hillix, het pad tegenover ons huis naar boven op reed. Toen die terugkwam stopte de chauffeur, stapte hij uit en bond hij een stukje afzetlint aan een boompje. Hé! Verdacht! Die markering is vast voor een bestuurder van een grote machine bedoeld. Zouden ze daar verdergaan met het kappen van het bos? Er is immers eind vorig jaar een nieuwe weg aangelegd, ten behoeve van vrachtauto´s, die omgezaagde bomen moeten ophalen…

Terwijl Heiko ´s middags achter de laptop zat, zag hij een zware versnipperaar naar boven gaan. “Aha!” dacht hij, “De grote stapel met takken en boomstammen wordt eindelijk versnipperd!” Die stapel ligt er zeker al twee jaar en is daarna alleen maar gegroeid, doordat wij er iets bij hebben gelegd. Even later hoorde hij de zware machine “stampen”. In de stapel lagen namelijk behoorlijke dikke stammen van bomen, die blijkbaar niet geschikt waren voor de houtzagerij. Die werden nu ook vermalen. Op het moment, dat de versnipperaar een tijdje bezig was, reed er een vrachtauto omhoog. Met een lege containerbak voor de snippers en nog weer even later volgde een tweede bak! Het ziet ernaar uit, dat het is opgeruimd.

Een paar uurtjes had ik vanmiddag geslapen. Tot het moment, dat de pijn mij wakker maakte en ik het liggen voor een poosje kon vergeten. Vooral het gevoel van een “druk” onder in de rug was erg vervelend en pijnlijk. Voor de rest was de pijn van vanochtend weer helemaal terug. Zoals gezegd, had de arts dat genoemd, maar een beetje teleurstellend was het toch wel. Hoe dan ook, ik heb een heerlijk moment beleefd. Dat er even geen pijn was. En hopelijk mag ik binnen een tot twee weken merken, dat de pijn af gaat zwakken. We gaan ervoor! Het is de komende tijd zeker luisteren naar mijn lichaam en rustig aan doen. Zwaar tillen is de eerste weken even uit den boze.
“Heiko, bedankt dat je er vandaag weer voor me was!”

6 gedachten over ““De dag der spuiten””
      1. Wij hebben geen sneeuw gezien! In de Flevopolder gaat het vaak anders dan voor de rest van het land. Is er onweer op komst? Dan gaat hij ons voorbij. Herrie horen wij wel op afstand. Heel apart. Komt misschien ook, omdat de polder allemaal water om zich heen heeft en dat wij lager liggen. Blijf het fascinerend vinden.
        Nog steeds erg blij met ons woondorp, ook na ruim 40 jaar.
        Alleen die windmolens….. dat benauwd mij erg. Zooooo veel. Afschuwelijk.

        1. Dat is inderdaad wel bijzonder te noemen. Op zich is het niet verkeerd, dat de onweersbuien jullie “overspringen” 😉
          Oei… Windmolens… Die zijn inderdaad niet leuk. Helemaal niet als je ze dicht bij huis hebt…

  1. Zo, dat is achter de rug Joke.
    Nu begint het aftellen van de 14 dagen om te zien hoe de werking zal zijn. Spannend hoor.
    Heeft de dokter ook nog gezegd hoe lang de werking van de cortisol aan zal houden?
    Veel beterschap en houd je taai! Het komt vast goed, en ..even rustig aan dus. Laat die zware of ingewikkelde dingen maar even staan….die lopen niet weg.
    Positief denken, zal je vast helpen om de tijd door te komen! Nogmaals beterschap, ook voor Heiko.
    Groet, Jet

    1. Bedankt, Jet!
      Nee, de werking is nog onbekend. Is zo verschillend per persoon en aandoening. Wellicht hoor ik 8 december meer.
      Wederom bedankt hoor!

      Fijne “sneeuw-dag” vandaag!

Laat een antwoord achter aan Joke Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


CAPTCHA Image
Reload Image

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.