Wat is dat voor een rommelhok? Nou, dat is de serre met momenteel de inhoud van onze veranda. Want… Al sinds we hier wonen drupt er regenwater op de vloer van onze veranda. Het dak van plastic golfplaten had een paar kleine gaatjes hier en daar. Waarschijnlijk als gevolg van hagelstenen, in combinatie met de ouderdom van de platen. Die lekkage was een tijdje op te lossen met het dichtkitten en afplakken van de foute plekken. De vorige eigenaar was daar al enthousiast mee begonnen, maar het was niet langer houdbaar. Het dak moest vervangen worden. Maar ja: je moet prioriteiten stellen. Andere dingen waren voorlopig steeds belangrijker. Echter vandaag ging het dak eraan! De nieuwe golfplaten hadden we twee weken geleden al besteld en eergisteren kregen we een signaal, dat ze begin volgende week geleverd gaan worden. Mooi! Dan is het nú tijd om de oude platen eraf te halen.
Vanaf het gras voor het huis kon Heiko, staande op de lange ladder, de eerste plaat eraf schroeven. De volgende platen kon hij eraf schroeven, door op een trapje te staan op de vloer van de veranda. Met een accuboormachine en daarin een speciaal hulpstukje kon hij de schroeven eenvoudig losdraaien. Je zou het maar met de hand moeten doen… Toen hij alle golfplaten verwijderd had, was het blauwe emmertje nagenoeg vol met schroeven. De oude golfplaten van vijf en een halve meter lang legde hij achter het huis. Die moeten een keer doormidden en daarna naar de vuilstort. Of zijn ze nog zo goed, dat ze nog hergebruikt kunnen worden? Bijvoorbeeld voor en houtstek(je)? Nadat alle platen verwijderd waren konden we zien hoe de conditie van de dwarslatten was, waar de platen op vastgeschroefd waren.
We wisten dat er een aantal niet meer zo heel fris waren, echter nu bleek dat het verstandiger is om alles maar gewoon te verwijderen en te vervangen. Heiko vermoedt namelijk, dat het dak er al sinds de bouw van het huis op zit. Of in ieder geval vlak daarna. Dat betekent dat het misschien wel tussen de 40 en 50 jaar oud is. Geen luxe om dat een keer te vervangen. Alles werd opgemeten en meteen daarna reed Heiko met de auto en aanhanger naar Tranås. Dwarsbalkjes halen: 24 stuks van 3,30 meter lang. De veranda is 4,5 meter breed en 11,5 meter lang. Na het ontmantelen van het dak bleek eveneens, dat de brede plank, de daklijst, aan de voor- en achterkant vervangen moest worden.
Daarvoor liggen er nog planken in de kelder. Ook de plank waar de dakgoot aan zit, langs de lange zijde van het veranda-dak, is aan vervanging toe. En ja hoor: daarvoor ligt er tevens nog iets in de kelder! Ik moet Heiko toch “af en toe” gelijk geven. In dit geval komt het weer mooi uit, dat hij soms een paar plankjes en balkjes bewaard. Deze klus wordt al met al iets groter (en duurder) dan verwacht en gehoopt. Nu wordt het in ieder geval wel meteen goed aangepakt en kunnen we een paar jaar, liever decennia, vooruit. Helaas kan Heiko er morgen niet verder mee, omdat hij dan naar Eksjö moet. Maar dit is tot zover prima verlopen en het dak is eraf!
Vanochtend had ik het even iets rustiger aan gedaan. Het werk van gisteren zat me in de gewrichten. Daarom maar eens even knutselen: met oude foto´s. Bovenstaande foto is van mijn eerste jaren. Ik denk, dat ik daar ongeveer drie jaar was. Het originele lijstje zit er nog om en daar vond ik onlangs nog een van. Een lege. Daar had ik wel een bestemming voor. Alleen had ik geen foto. Daarom Heiko zijn ouders gevraagd of zij eens in de fotomappen wilden kijken naar een kiekje van “jonge Heiko”. Nog geen dag later kregen we er al een paar. Nadat ze eerst via WhatsApp even waren gekeurd.
Het is er eentje van Heiko op de driewieler en ongeveer van dezelfde leeftijd. De foto bewerkte ik van mét naar zónder kleur en maakte hem passend voor het lijstje. Printen maar! Oh, dat formaat kent de printer niet. Nee, begrijpelijk? Dat is al een oud lijstje en die afmetingen zullen nu wel uit de mode zijn. Na veel passen en meten, digitaal knippen en plakken, is het gelukt om de foto op papier te krijgen en ook nog eens zo, dat hij in het lijstje past. Iets van “aanhouder wint”? Nu staan we gezellig samen op de kast in onze slaapkamer. Die goede oude tijd…
En toen?
Ging ik verder met de trimmer! Dat gaat wel zo ontzettend leuk! Het grootste voordeel is immers, dat je het maaien van de kantjes en randjes staande kunt doen. Niet op de knieën op een matje en met een grasschaar erbij lang. Alhoewel, we hebben onlangs een grasschaar met een oplader gekocht en die werkt perfect. Die wordt voor andere klusjes weer gebruikt. Dit was het grotere werk! Ik ging verder waar ik gebleven was, nadat gisteren het draad op was. Heiko hielp me gisteravond nog even om de nieuwe erin te doen, maar die paste niet: te dik. Er kon maximaal 2.0 mm draad door het gaatje van de spoel en wij hadden 2.4 meegenomen. Geluk bij een ongeluk, dat er in de machine, onder het handvat, een reserve spoel zat. Mét de juiste draad: trimmen maar!
Als eerste zou ik de achterkant van het eilandje trimmen, want dat had ik gisteren niet meer kunnen doen. Het meeste gras van de kanten viel natuurlijk in het vijvertje. Nadat ik Heiko had gevraagd of dat eruit gevist moest worden, antwoordde hij negatief. Dat zou wel wegspoelen, wanneer het vijvertje weer vol water zou komen te staan. Oh kee. Hierna nam ik nog een stukje van de vijverkant mee, voor de houtstek, richting bruggetje. Daarbij knipte ik meteen de twee grote siergrassen kort, want die zijn inmiddels aan het eind van het seizoen. Dat was een verschil van heb-ik-jou-daar. Ik vervolgde mijn “trim-trip” naar de achterzijde van het vijvertje. Daar was het gras hoger en hoger gegroeid, alsook diverse soorten onkruid. Nee, jammer genoeg geen bloeiende. Daarom had ik er totaal geen moeite mee, om alles klein te maaien.
Links en rechts van het beekje – vijvertje, achter de groentetuin…
Nadat dit zo mooi was geworden, naar mijn bescheiden mening, kon ik het niet laten om te proberen of in het beekje kon staan. Daar stond veel gras in en die zou ik heel graag willen kortwieken. Dat staat immers altijd boven het water en maakt daardoor het beekje klein en het water zal er hinder van hebben. Toch? Dat ging redelijk, waarmee ik alleen dat maaide waar ik nog bij kon komen. De rest moest blijven zitten. Ik was het vijvertje rond! Wat leuk, dat Heiko me juist op dit moment vroeg hoe het ging en me op de foto zette. Normaal hou ik er niet zo van, dat men mij op de foto zet, maar nu was het goed: overwinningsmomentje!
Om vijf uur zaten we bij onze buren en vrienden Erling en Britt in het dorpje Västorp. Erling had ´s morgens Heiko gebeld met de vraag, of we bij hen wilden komen om te grillen. Die uitnodiging hebben we aangenomen en zodoende zaten we daar op korte termijn bij hen aan de keukentafel. Erling had het vlees en grillkaas buiten op de barbecue gebraden en Britt had patat in de oven gedaan en een salade erbij gemaakt. Een broodje met boter erbij, glaasje rode wijn en glas bier niet te vergeten… Mmm! Lekker én gezellig. Met Erling en Britt kunnen we leuk praten en lol maken. Hij grapte steeds, dat hij zodadelijk de kreeften op tafel zou zetten, wetende dat wij daar totaal niet van houden. Nadat we na het eten zeker een half uur hadden gepraat, werd ons koffie geserveerd. Met een stuk warme appeltaart en vanillesaus. Zo rond acht uur waren we weer thuis. Veel te veel gegeten, echter wel weer een hele gezellige avond gehad.
