De vooruitzichten voor de komende dagen: nachtvorst en zelfs nog sneeuwbuien! Bijzonder bijzonder. Dan bedoel ik niet alleen, dat we de komende nachten vorst zullen hebben. De verschillen tussen overdag en ´s nachts zijn voor mijn gevoel zo groot. Neem nou morgen: overdag geregeld het zonnetje erbij, tien graden en dan minus een in de nacht. Maandag gaat het, voor zover het nu voorspeld wordt, regenen en dinsdag valt er wederom een bui. Daarbij bestaat de kans, dat er natte sneeuw valt. Het weer… Je kunt er uren over praten en schrijven, maar het laat zich niet veranderen!
Vanochtend had Heiko via sms kort contact met de buurman. Of het goed was, dat hij de metalen dakplaatjes kwam halen. “Ja hoor!”, schreef Jörgen “Dat is prima!” De aanhanger stond nog buiten, vanwege het opgehaalde hout en daarmee werd die snel achter de Volvo geslingerd en reed Heiko richting het zuiden. Waar op ongeveer 1 kilometer afstand onze buren Jörgen en Martina wonen. Jörgen was bij de grote schuur bezig, die ze op dit moment aan het renoveren zijn. De schuur stond op houten palen en die waren vanwege de aanhoudende hoge waterstand allemaal gaan verrotten. Ze pakken het nu grondig aan, door een betonnen fundering neer te leggen en eveneens drainage rondom. De onderkanten van de schuur zijn weggezaagd en worden later weer dichtgezet met nieuwe planken. Een megaklus, maar wel bittere noodzaak. Heiko en Jörgen legden samen de plaatjes op de aanhanger en even later stond Heiko alweer achter het huis met de platen.
Als eerste haalde hij het grote groene dekkleed van de kleine houtstek. Die had hij er voor de winter als tijdelijke maatregel op gemaakt. Door de wind is dat kleed echter veel heen en weer geslingerd en daardoor behoorlijk beschadigd geraakt. Er zitten nu grote gaten in. Het wapperde aan alle kanten en zag er feitelijk erg rommelig uit. Maar ja: zolang er sneeuw lag was het geen doen, om er een ander dakje op te maken. Vandaag kon het wel. Het was droog, het zonnetje scheen en tegelijkertijd was er een fris windje. Dat laatste deert echter niet als je goede kleding aantrekt. En dus ging Heiko er met frisse moed tegenaan. De metalen dakplaten waren gebruikte platen en allesbehalve recht. Waar mogelijk boog Heiko ze een beetje rechter en verder werden de platen met voldoende schroeven in de onderliggende planken een beetje rechtgetrokken. Daarbij moet je niet vergeten dat het slechts een houtstek is. Als het brandhout eronder maar afdoende tegen de regen beschermd wordt.
Nadat we samen een bakkie koffie hadden gedronken ging ik in de keuken aan de slag. Voor morgen, Paas Zondag, wilde ik in ieder geval een vers suikerbroodje maken. Terwijl het deeg daarvoor stond te rijzen, bedacht ik me, dat krentenbollen ook wel lekker zouden zijn. Dus maakte ik ook daarvoor deeg klaar. Terwijl het suikerbroodje in de oven stond, maakte ik van het andere deeg bolletjes voor de krentenbollen, waarna ze nog wederom moesten rijzen. En wat doe je dan in de tussenliggende tijd? Gewoon wachten tot het suikerbroodje klaar is? Natuurlijk niet! Ik maakte nog meer deeg voor witte bolletjes. Het één kwam de oven uit en het andere ging er weer in. Uiteindelijk resultaat was dan ook een suikerbroodje, een bord met krentenbollen en een bord met witte bolletjes. Volgens mij wel genoeg voor de komende dagen…
Gisteren of eergisteren (ben even met de dagen in de war) hebben we nog een gezellig gesprek gehad met dochter Daniëlle. Het ging via beeldtelefoon. Wat is dat toch een fantastisch iets! Dat hadden we “een paar jaar” geleden niet kunnen denken, dat we nu mobiel kunnen bellen, terwijl we elkaar er ook nog bij kunnen zien. We spraken natuurlijk over haar zwangerschap, dat overigens voorspoedig verloopt. Noud lag net in zijn bedje, die hebben we dit keer niet meer gezien. Peter nog wel even. Die heeft het enorm druk met een van “zijn” schepen. Hopelijk gaat het schip, die nu heel veel aandacht vraagt, na de paasdagen varen en daarmee komt er voor hem even een beetje meer rust. Bijna vijf maanden lang heeft hij 6 dagen in de week gewerkt en was hij elke dag ongeveer 12 uur van huis. Poeh, ik geef het je te doen! Na ongeveer een uurtje legden we de telefoon neer. Nee, dat deed je met een vaste telefoon. Na ongeveer een uurtje drukten we op het scherm van de mobiele telefoon en was het gesprek ten einde.
Donderdagmiddag had ik van Heiko een berichtje ontvangen, dat ik zaterdagmiddag vrij moest houden. We waren namelijk door Örtengren uitgenodigd om met hem te gaan eten. Naar een restaurant in Tranås. Leuk! En vanmiddag was het zover. Rond drie uur stapten we in de auto en reden we naar de stad. Heiko wist waar het restaurant zich bevond en parkeerde de auto naast het spoor, in het centrum. Naar mijn idee, moesten we aan de andere kant van dat spoor zijn en dat was ook daadwerkelijk het geval. We gingen namelijk een tunneltje door. Die hadden we al veel vaker gezien, maar het was mij in ieder geval onbekend, waar het paadje uitkwam. Dat weten we nu: tegenover het marktplein!
Op de hoek van de straat zat het restaurant waar we werden verwacht. Het was jaren geleden gebouwd voor PostNord, als een van de vele postkantoren die het land destijds kende. Maar hiervan werden ook weer velen gesloten, mede door de komst van het internet én vanwege schaalvergroting door centralisatie. Daarna was het een bar-dancing geweest en sinds kort een restaurant-bar. Het zag er keurig uit en het was zelfs gezellig gemaakt met bloemetjes op tafel. Dat zie je in Zweden immers niet zoveel. Het betrof een lopend buffet. Die stond helemaal in het teken van Pasen. Aldus onze gastheer Örtengren. Voordat we gingen eten, werden we voorzien van een drankje.
Toen mochten we langs het buffet. Als eerste waren er meerdere soorten brood, waaronder vers witbrood, knäckebröd en roggebrood. Dat werd gevolgd door een schaal met zalm en tomaatjes, waarna er grote schalen stonden met twee soorten gevulde eieren: met en zonder vis en garnalen. Dan kreeg je diverse soorten haring in sausjes. De zogenaamde sill. De ene was met mosterdsaus, de tweede met dille en de derde met… iets. Vervolgens kreeg je een grote warmhoudbak met worstjes, gehaktballetjes én champignonsaus! Tenslotte twee warmhoudbakken met diverse soorten aardappelgratin. De eerste was aardappelschijfjes met roomsaus en de tweede aardappelreepjes met ui, een soort Johnsons Frestelse. Die we met de kerstdagen altijd zelf maken.
We hebben in twee keer van alles een beetje geproefd en het was héérlijk! Die gehaktballetjes met champignonsaus… alsof er een engeltje… Sorry Heiko, maar nu ik de smaak weer in de mond heb gehad van champignons wil ik ze toch weer vaker eten hoor. Heiko lust die “paddenstoelen” niet. Hij kan de geur zelfs niet verdragen (zegt hij) en daarom koop ik ze maar niet… We sloten het buffet af met een kopje koffie. Heiko kon de verleiding niet weerstaan, om daar nog een toetje bij te nemen. Het bleek een plak vruchtencake te zijn, met een flinke dot slagroom (hoe vervelend), met een partje perzik. Dit vond hij zo lekker, dat hij van zijn baas er nog eentje mocht halen.
We hadden het heel gezellig. We zaten met vier personen aan een tafeltje: Heiko en ik, Örtengren en nog een vriend van hem. Die hadden we al eens gezien bij een ijshockeywedstrijd. Het blijkt, dat het met ijshockey in Tranås net zo gaat als met bijna alle sporten: er worden wedstrijden gehouden, maar zonder publiek. Na het heerlijke buffet gingen we rond half zes uit elkaar: de beide heren bleven in Tranås en wij gingen naar Ödarp. Onderweg kregen we nog een paar koeien en kalfjes te zien, die sinds vandaag of gisteren voor het eerst weer buiten waren. Dat wist Heiko te vertellen. Die had ze namelijk donderdag niet zien lopen. Zouden de Zweedse koeien ook zo heerlijk vrolijk doen, op het moment, dat ze de stal na een paar maanden mogen verlaten?
Eenmaal thuis liepen we even door de tuin. “Opa en oma” bekeken alles even goed en namen een paar dingetjes door. Onder andere het gras. Daar zit zo veel mos in, dat we daar iets aan moeten doen. Heiko had al ijzersulfaat meegenomen begreep ik. Die komt na de vorstperiode over het gras, wat het ergst is getroffen door de groei van het mos. Vanzelfsprekend liepen we nog naar het houtstek en dat zag er inderdaad stukken mooier uit! Voor het huis zagen we dat de paasbloemen, de narcissen boven de grond komen. Nee, voor Pasen zullen we ze niet meer zien bloeien. Wel twee (!) krokussen. Daarnaast komen de lelies al boven. Ja, we gaan een mooie tijd tegemoet!
