Dag begint met mooie beelden

Goedemorgen! Het was weer eens erg vroeg toen ik mijn eerste kopje koffie nam vandaag. Het was nog niet eens vijf uur, maar het leverde mij wel dit uitzicht op. Een mooi, rustig begin van de dag.

Een paar weken geleden hadden we een vijftal dikke “klompen” met kikkerdril drijven, maar nu is er in onze vijver geen kikkerdril meer te ontdekken! Het waterpeil is enorm gedaald en de kikkerdril is waarschijnlijk verdroogd. Ondanks mijn pogingen om het verder in het water te drukken. Helaas, maar het is niet anders. Arme papa en mama kikkers… Hopelijk komen ze volgend jaar wel terug.

We hebben dennenappels in onze fruitbomen! Dat heeft niet iedereen! Maar wat is dat nu voor flauwekul? Nou…, toen onze buren uit Västorp zaterdagavond bij ons waren, vertelde Heiko dat de bloemen van de jonge fruitbomen de laatste drie jaren niet bevrucht werden. Daardoor kwamen er geen vruchtjes aan de bomen. Daarop vertelde Erling, dat we iets in de boom moesten hangen waar bijen op af komen. Hij had het over bouten en moeren. Hmmm… Even goed inschatten of de man het serieus bedoelde of als grapje. Het leek toch echt een serieuze opmerking te zijn. Heiko vond in het gras een aantal kleine dennenappeltjes en hing die aan een fluorescerend draadje in de drie jonge fruitbomen. Het draadje zal opvallen door de kleur en de dennenappeltjes vallen op doordat ze bewegen. Eens zien of dit inderdaad bijen lokt en of we dit jaar vruchten krijgen.

In Tranås droeg Heiko vandaag een paar steentjes bij. Bij wat? Gewoon letterlijk droeg hij een steentje en nog een en nog een… Bij een klant moet een terras met klinkers gelegd worden en die klant had een partijtje tweedehands klinkers gekocht. Via Marketplace. Die partij was voldoende voor 28 m2 en hij heeft voor 25 m2 nodig, waarmee dat precies paste. Die stenen lagen op vier verschillende pallets, ergens anders in Tranås. Samen met collega Anton begonnen ze daar vanochtend met het oppakken van die partij stenen. Die werden in de aanhangwagen gelegd, totdat de spatborden bijna aan de banden kwamen. Daarna werd er stapvoets een paar kilometer door Tranås gereden. Bij het huis van de klant werden de stenen een voor een weer in de handen gepakt en op een meegebrachte pallet gestapeld. Dicht bij de plaats waar ze later gelegd gaan worden. In totaal reden ze vijf keer met een zwaarbeladen aanhanger. Het was niet het meest leuke klusje voor de ruggen…

Gelukkig konden ze na de lunch even iets anders doen. Toen reden ze naar de steengroeve, net buiten Tranås, om een aanhangertje met stenmjöl 0-8 mm te halen. Dat is altijd leuk om naar toe te rijden. Daar wordt een berg verder en verder weggehakt. De dikke brokstukken worden vervolgens vermalen tot stenen van diverse formaten. De stenmjöl 0-4 mm is het kleinste formaat wat overblijft van een vermalen rotsblok. Onvoorstelbaar zo klein als ze dat krijgen. Het is een groot terrein en daar liggen diverse hoge stapels met allerlei formaten steen. Bij die groeve hebben ze met name rode steen/ grus. In Aneby is een groeve, waar men grijze stenen in verschillende formaten maakt. Hier, op dit terrein is het een komen en gaan van grote vrachtauto´s.

Eveneens rijden er een paar giga grote shovels rond, die met een enorme bak een greep uit zo´n berg steen halen en op de vrachtauto gooien. Te midden van die grote voertuigen stonden Heiko en Anton met hun “Volvo-tje en aanhangertje”… Ze vroegen aan de bestuurder van de grote shovel, hen de weg te wijzen naar de plek waar stenmjöl 0-8 lag. Vervolgens reden ze achter de shovel aan. Die deed een greep in die berg met materiaal en lette gelukkig goed op de maximale belasting van de aanhanger. Er kwam zodoende geen schep aan te pas voor de beide heren, zodat bij deze klus hun ruggen gespaard werden. Er werd aan de chauffeur doorgeven, dat het voor Örtengren was en daarna konden ze met de volle aanhanger naar een klant.

Waarvoor was dat “grove zand” nodig? De klant had ter decoratie rondom zijn huis en tuin een strook dikke keien liggen. De naden daartussen waren een beetje uitgesleten en te diep geworden. Dat wilde hij graag weer opgevuld hebben. De aanhanger werd zo dicht mogelijk bij de strook keien geplaatst en met een brede, platte schep werd de stenmjöl uitgestrooid en daarna met een veger beter verdeeld. Bij diezelfde klant werden ook ijzeren ringen rond twee jonge fruitboompjes geplaatst. Die fruitbomen waren eind vorig jaar gepoot en rondom was boomschors gelegd. Dat lag vlak met het gras, zodat de robot grasmaaier er gewoon overheen kon rijden. Toch werd de schors verplaatst door de robotgrasmaaier en dat wilde de klant niet. Een roestige ijzeren ring bood uitkomst. Die bestaat uit een lange, smalle ijzeren strook van twee meter lang en wordt op een autoband rond gemaakt. In de uiteinden werden vervolgens twee gaatjes geboord en daarna werd het met boutjes aan elkaar vastgezet. De robotgrasmaaier was op dat moment in werking en botste meteen tegen de ijzeren rand aan, keerde en volgde een andere route.

Na werktijd reed Heiko via een grote omweg naar huis. Hij had een dag eerder een reactie gekregen op zijn bod op een advertentie, waarin een hogedrukspuit werd aangeboden. Ze hadden overeenstemming over de prijs en zodoende wilde Heiko die machine vandaag ophalen. Het adres dat doorgegeven werd was geheel onbekend voor ons, maar gelukkig kende Google Maps het wel. Het bleek een huis te zijn op 18 kilometer vanaf Tranås, voorbij Hullaryd en ergens in de middle of nowhere. Aan een onverharde grusweg. Via een lang graspad kwam Heiko bij het huis. De verkoper had Heiko al aan zien komen en stond Heiko op te wachten. Er werd verteld, dat ze het apparaat daar niet konden uittesten, omdat de zekering er dan altijd uit knalde. De man had alleen groepen met 10 ampère en voor de hogedrukspuit was een groep van 16 ampère nodig. De afspraak was, dat Heiko de machine mee zou nemen, thuis zou gaan uittesten en als het goed ging, zou hij het geld overmaken. Wat een vertrouwen! Morgen wordt de reiniger getest.

Wat een verschil toch. De eerste twee foto´s zijn gemaakt op 5 mei. De andere twee van vanmiddag. Wat een explosie van groen. En dat binnen drie weken. Bijna alle bomen hebben nu weer frisgroene blaadjes en dat geeft de omgeving een frisse en fruitige aanblik. Ook onze heg is weer mooi groen en bloeit zelfs met kleine witte bloemetjes. Als ik mag kiezen? Dan ga ik toch voor de twee laatste foto´s!

Vanmiddag zag ik Ebba op de vensterbank springen. Op die van het raam aan de voorkant van de kamer. Ze keek over de weg, naar de overkant en maakte vreemde geluidjes. Het was duidelijk dat ze iets zag, want ze bleef roerloos zitten kijken. Dat trok mijn aandacht uiteraard. Ik kwam naar haar toe en zag meteen wat zij ook zag: een mooie, jonge reebok. Het lukte me, om het dier scherp op de foto te krijgen. Ondanks de takken die af en toe in beeld kwamen en waar de lens zich op wilde scherpstellen. Erg mooi en nog steeds een beetje onwerkelijk, om de natuur zo dichtbij te hebben.