Verandering van spijs doet nog steeds eten en daarom beginnen we vandaag voor de verandering met de themadag. Ondanks het feit, dat de meeste mensen hier heel goed met geld, energie en het milieu omgaan, gooien de huishoudens in Zweden gemiddeld ongeveer elke vierde gekochte boodschappentas met etenswaren weg! Dat is toch onvoorstelbaar? Dat daar verandering in moet komen lijkt me logisch. Om de aandacht te vestigen op wat allemaal kan bijdragen aan het verminderen van deze voedselverspilling, hebben ze de “Matlådans dag” geïntroduceerd: de dag van de lunchbox! Voedselverspilling heeft een onnodige klimaatimpact. Een eenvoudige manier om die te verminderen, is door overgebleven eten in een lunchbox mee te nemen (of geven) naar school of werk.
Volgens een enquête neemt maar liefst 36 procent elke dag een lunchbox mee. Hoe gemakkelijk is het dan, om voor tussen de middag een lekker prakje in te pakken? De lunchbox-dag is een eerbetoon aan alle (rest-) maaltijden die tussen de middag worden opgegeten, in plaats van weggegooid te worden. Helaas doen wij er niet aan mee. Helaas voor Heiko: ik kook inderdaad vaak te veel. Weggooien doen we dat zeker niet: we bewaren dat voor de wekelijkse “kliekjes-dag”. Dan eten we vaak verschillende maaltijden, omdat er ongeveer genoeg voor één persoon is overgebleven en niet voor twee. Het zou voor Heiko zijn lijn trouwens niet goed zijn, wanneer hij ook nog eens tussen de middag warm zou gaan eten…
Vandaag zocht Heiko het weer eens wat hogerop. Zijn baas had hem gevraagd of hij de grote rode beuk bij zijn ouders wilde snoeien. Vanuit een skylift. Nou, natuurlijk wel. Dat leek hem wel een leuk klusje. Vandaag zou het windstil zijn en een temperatuur van ongeveer 12 graden boven nul. Daarmee waren het goede weersomstandigheden voor deze klus. Hij begon net als anders om zeven uur en stapte om vijf minuten over zeven die skylift in. Af en toe wel even omlaag geweest om van een afstand te bekijken of er nog verder in-gesnoeid moest worden of niet. Als je namelijk in het bakje van de skylift zit, zit je midden in de takken en kun je niet meer zo goed zien of er nog meer afgeknipt of gezaagd moet worden. Het was de bedoeling, dat de boom rondom ongeveer twee meter kleiner zou worden.
Het inkorten van de takken aan de zijkanten van de boom ging goed. Heiko begon onderaan en ging langzaamaan steeds hoger en hoger met de skylift, totdat alle zijtakken rondom waren ingekort. Örtengren zijn vader stond beneden op de grond en gaf af en toe even een aanwijzing in de vorm van “en liten längre in”, oftewel: die tak mag iets dichter naar de stam toe afgezaagd worden. Uiteraard moest de skylift een aantal keren verplaatst worden om rondom te kunnen komen. Gelukkig was er voldoende ruimte rondom de boom. De tuin lag wel op een helling, maar de vier steunbenen van de skylift kunnen onafhankelijk van elkaar gesteld worden en daarmee was het geen probleem. De oude baas van 85 jaar verzamelde de takken alvast en legde die op een hoop. Die gaat hij zelf later naar de stort brengen.
Vanuit de skylift had Heiko een mooi uitzicht over de straat. Een rustig straatje. De huizen aan de overkant hebben hun tuinen tot aan het water, dat naar het grote Sommen meer leidt. De rechterfoto hierboven laat de gesnoeide boom zien. Alleen de top moet nog. Dat lukte niet met de skylift, omdat de takken Heiko in de weg zaten. Daarvoor laten ze iemand komen die in de boom gaat klimmen. Nadat deze boom klaar was moest er nóg een te grote boom op dezelfde manier in-gesnoeid worden. Al met al een lange werkdag. Dat wil zeggen, een vermoeiende werkdag. Het zaagwerk moest met de hand gebeuren en dat koste veel kracht en energie. En dat vanuit een heen en weer wiegend bakje op 10 meter hoogte…
Even terugkomend op het twee keer warm eten op een dag…: dat is niet goed voor Heiko, maar voor mij net zo min, daar bestaat geen misverstand over! Heiko krijgt door zijn werk de laatste tijd weer de nodige lichaamsbeweging. En dat merkt hij overigens niet alleen aan zijn spieren en conditie, maar ook aan zijn gewicht. Sinds hij weer voor Örtengren aan het werk is, is hij ongeveer 4 kilo afgevallen. Dat is iets wat ik niet kan zeggen… Momenteel heb ik niet veel lichamelijke inspanning en na de operatie, nu ruim een jaar geleden, heb ik van de vijftien kilo die ik was afgevallen, weer tien kilo terug! Tja, de pijn is tegelijk met de galblaas en -stenen weggenomen en ik kan alles weer eten. Vier keer in de week, op de dagen dat Heiko aan het werk is, doe ik gelukkig wel mijn oefeningen. Voor stevige spieren rondom het zwakke gedeelte van mijn rug en om mijn conditie een beetje op te bouwen. De laatste tijd gebruik ik de crosstrainer ook. En dat bevalt prima. Het tempo waarin het opbouwen van mijn conditie gaat, om het fietsen langer te kunnen volhouden, valt wel iets tegen. Maar, de aanhouder wint.
De crosstrainer is er overigens eentje van Monark en dat blijkt een Zweeds merk te zijn. De historie van het bedrijf in een notendop: In 1883 werd een kleine jongen geboren, heette Birger Svensson en werd geadopteerd. Toen hij volwassen werd, begon hij een fietswinkeltje. Hij besluit te investeren in de verkoop van vélocipède, fietsen met groot wiel voor en kleintje achter, en begint even later zijn eigen fietsen te bouwen. Een product van kwaliteit, dat iedereen zich kon veroorloven om te rijden: een Monarch. In 1928 opende hij zijn eigen fietsenfabriek in Varberg. Om het bedrijf verder te ontwikkelen, kocht Birger in Värnamo een rubberfabriek, waar banden, slangen en andere rubbercomponenten werden vervaardigd. Birger overleed in 1944. In 1960 kocht de Monarch Group het bedrijf Crescent en nam de naam Monark Crescent AB (MCB) aan.
Monark Exercise is sinds 1954 trendsetter op het gebied van fietsen en fiets-ergometers. Het Zweedse merk is toonaangevend, als het gaat om het accuraat meten bij inspanningstesten. Het levert ook fietsen en fiets-ergometers voor bijvoorbeeld revalidatie. Minder bekend zijn hun activiteiten op het gebied van maatwerkfietsen voor mensen met een beperking of de transportfietsen voor de Zweedse post. Monark Exercise AB is onderdeel van de Cycleurope AB Groep van Salvatore Grimaldi. Bij deze groep horen vele bijzondere merken als Bianchi, Crescent, DBS, Everton, Gitane, Kildemoes, Monark, Peugeot, Puch, TEC en Spectra. Wist ik niet. Wat toch mooi, dat Google er is!
Nadat ik me na het sporten vanochtend had gedoucht, bracht Ebba mij een “verrassing”. Ze had een vogeltje gevangen en die kwam ze vol trots “mama” even laten zien. Met veel lawaai, miauwen, ging ze op de halmat zitten met haar prooi. Nou ja, zitten: hoewel het diertje al dood was, moest het volgens Ebba nog wel gigantisch door elkaar geschud worden. De veren vlogen overal heen. Toen heb ik haar maar even de kelder ingestuurd. Ik kon dus meteen de stofzuiger pakken, om alles weer netjes te maken. Het restant van het vogeltje is in een zakje in de container beland. Zo sneu voor dat beestje, maar Ebba straffen kan nou eenmaal niet. Dat is de natuur… Hard…
Vanochtend had ik Heiko gevraagd wat hij zou willen eten en tot mijn grote verbazing noemde hij binnen een seconde na mijn vraag spruitjes! Terwijl hij daar nou niet zó gek op is. Toch kwam het mij geweldig goed uit. Voor vanavond had ik namelijk vannacht (waar zit je dan met je verstand) “pulled pork” op het menu gezet. En dit keer niet zelfgemaakt óf van wild zwijn van Erling en Britt óf van högrev, maar kant en klare. Dat is af en toe ook best wel eens gemakkelijk. Het was een kwestie van het vlees in de oven gaar te laten braden, terwijl de aardappelen en spruitjes werden gekookt. “Alles gaar? Dan aan tafel!” Het heeft Heiko, en mij ook, goed gesmaakt en de combinatie vlees en groente was goed. Zo hadden we beide een vinger in de pap, voor wat betreft het beslissen van het avondeten.
En in tegenstelling tot gistermorgen, werden we vandaag later op de middag, begin van de avond, weer eens getrakteerd op een mooi tafereeltje aan de lucht. Dit keer inderdaad een eenvoudige maar mooie zonsondergang. Mooi, vanwege twee kleuren: het blauwe van de lucht en het oranje van de wolken. De zon scheen nog en dat was de oorzaak van het verkleuren van de witte wolken. Het was, zoals voorspeld, een mooie lentedag. Morgen wordt het waarschijnlijk nagenoeg gelijk aan vandaag. En “dat zijn leuke dingen voor de mensen!”
