Omdat er gisteren geen enkel plankje was verwijderd en de man uit Eksjö zei, dat volgende week een vrachtauto zou komen om de containers op te halen, moesten we toch maar op zondag aan de bak. Aan de containers! We weten immers niet of de vrachtauto maandag, dinsdag of bijvoorbeeld vrijdag zal komen. Zekerheidshalve daarom aan het werk met de hamer en het breekijzer. Die planken gingen er aan de noordzijde gelukkig vrij gemakkelijk af. Aan de bovenkant zat geen verbindende balk, waar ze aan vast gespijkerd waren en aan de onderkant waren alle planken verrot. Dat laatste kwam, omdat ze jarenlang in hoog, nat gras hebben gestaan, aan de schaduwzijde van de containers. De enige spijkers die eruit gewrikt moesten worden zaten op ooghoogte. Op eenvoudige wijze konden de planken zodoende met het breekijzer losgehaald worden. Toen Joke me twee uur later riep voor de koffie was het grootste gedeelte al verwijderd. De planken legde ik op een stapel. Daar gaan we later een keer alle spijkers uithalen én de verrotte onderkanten van afzagen.
Aan de achterzijde van de container had de vorige eigenaar een grote schuifdeur gemaakt. Die deur verwijderde ik om die vervolgens in de kleine witte container te gooien. Weg ermee! Maar pas nadat ik de grote, zware rails én de rollers gedemonteerd had. Die komen vast nog wel een keer van pas voor een ander project. In de grote container stonden overigens nog drie dozen met “rommelmarktspullen”. Voor Erikshjälpen. Nee. Die spullen zouden we de man die de containers komt halen, erbij geven. Hij wil immers een grote loppis beginnen om de minder bedeelden te helpen. Alleen hadden die spullen al meerdere jaren in de container gestaan en waren niet meer zo heel schoon. Joke kon er ´s nachts niet van slapen: “Dat kan zo toch niet mee?” Zodoende gingen de dozen toch nog weer even uit de container, werd alles uitgepakt, gesorteerd en afgesopt en daarna in andere dozen teruggelegd, waardoor drie dozen leeg bleven. Vervolgens gingen ze weer in de container. “Zo, nu is het goed.”
Nadat de laatste houten wand verwijderd was, dacht ik er nog net op tijd aan, om de aluminium oprijplaten aan de voorzijde weg te halen. Die waren stevig verankerd met twee bouten aan een hoekijzer die vervolgens onderaan aan de container was gelast. Een solide constructie. Dat zeker! Met behulp van de flex van mijn vader konden de bouten doorgeslepen worden en de oprijplaten veiliggesteld worden. Ik denk eraan, om die te gaan gebruiken voor de aanhanger, als de zitmaaier daar op en af moet. Met die actie was het klaar en kon de container wat ons betreft opgehaald worden .
Nu maar hopen dat ze inderdaad volgende week komen én een beetje tijdig, want de uitgeklede containers zijn nu niet bepaald een juweeltje om naar te kijken. Het enige wat nu nog moet gebeuren is het weghalen van de mooie rozenstruik. Het zou in de loop van de middag gaan regenen en het leek me goed, dat de roos vanuit vochtige grond zou worden verplaatst. De nieuwe plek hadden we al samen bepaald: tegen de achtergevel aan. Rechts van de deur naar de werkplaats. Volgens mijn mobieltje zou het om 15:00 uur gaan regenen. Volgens die van Joke om 16:00 uur. Die van mij had gelijk. Klokslag 15:00 uur kwamen de eerste druppen van wat een stevige én lange onweersbui bleek te zijn, omlaag vallen.
En er zouden nog vele druppen volgen. Tjonge wat een bui. Heel goed voor de natuur, dus zeer welkom. Een perfect moment om de, van Jan en Ria verkregen, stekken in de grond te poten. De grote maggiplant kreeg een plekje langs de oever van het beekje en de muntstek is in de groentetuin gepoot. Nabij de bieslook en de peterselie. Hopelijk accepteren ze de arme grond die wij hier hebben en gaan ze ondanks dat toch verder met groeien. De grond die in de grote bloempot zat waarin de stekken meegenomen waren, was aanmerkelijk beter (vetter) dan onze grond. Misschien is het een goede zaak als wij na de zomer een keer een paar kruiwagens met paardenmest door de grond van de groentetuin mengen. Maar eens informeren waar we dat kunnen krijgen.
Terwijl we vanochtend op het terras genoten van de koffie zónder gebak (ja ja, Heiko wil een paar kilootjes kwijt) viel ons oog op de mooie geraniums. Dat zeg ik natuurlijk verkeerd: we hadden ze al veel vaker gezien, maar nu spraken we erover! Ergens in de maand mei hadden we tien geraniums gekocht bij Heiko´s werkgever, alleen daarvan waren er ongeveer zes stuks half doodgegaan. Er kwam toen nog onverwachts vorst. Zodoende konden we nóg een keer geraniums halen bij Örtengren. De eerste geraniums gooiden we echter niet meteen weg. Die hadden we zeg maar “in een stil hoekje gezet”. Eens kijken hoe sterk ze zijn en wat er nog van komt. Wonder boven wonder kliefden ze weer op en tezamen met een nieuwe geranium kregen ze een plekje. Gebroederlijk naast elkaar in deze plantenbakken op het terras. Nu lijkt het wel een wedstrijdje tussen de twee geraniums, wie het mooiste kan bloeien. In ieder geval doen ze het prima en levert het ons een vrolijk plaatje op en een kleurrijk terras.
Niet alleen het terras is kleurrijk, ook de tuin. Nadat de pioenrozen en de papavers zijn uitgebloeid, komen nu bijvoorbeeld de lelies in bloei. De ene geel en de andere oranje. En wat dacht je van onderstaande clematisstruik? De paarse bloemen in diverse tinten zijn ontzettend mooi! Nu zijn het er slechts een paar, maar zie je al die knoppen? In de nabije toekomst zal de hele struik vol zitten met die schitterende bloemen. Hij is wel een beetje groot gegroeid en zou daarom hoognodig bijgeknipt moeten worden. Daarentegen is het aanbrengen van een nieuw net aan de wand ook een optie. Dan kan hij mooi omhoog groeien. Wat zou het beste zijn?
Vanwege de regen ging Heiko nog even aan het rommelen in de garage. Daar stond al een poosje een oude Philips tv en een oude VHS-videorecorder. Eveneens lagen er drie videobanden, waarvan we niet wisten wat erop stond. De eerste band begon met de serie 911, waarin een eerstehulppost in Amerika werd gefilmd en waar diverse patiënten met verschillende trauma´s werden binnengebracht. Dat spoelde Heiko snel door, want daar houdt hij helemáál niet van. Het was een band van drie uur en achteraan stond nog een opname van de oude Miami Vice serie. Met Don Johnson als Sonny Crocket en Philip Michael Thomas als Ricardo Tubbs. Conclusie: een videoband die in de prullenbak verdween. Daarna controleerde Heiko band twee. Die bleek helemaal nieuw te zijn en dus leeg. Tenslotte de laatste band.
Daarop stond geschreven “Mam´s Optreden”. Heiko dacht, dat dit om een optreden ging van het zangkoor van zijn moeder. Het bleek te gaan om mijn moeder. Jaren geleden was het programma “Kunstschatten” op TV Noord erg populair en regelmatig op tv. Dat programma ging de hele provincie door en overal verschenen mensen met unieke, vaak geërfde voorwerpen. Ze konden ze laten taxeren door experts. Vaak waren de spulletjes niets waard, maar soms een vermogen. Het programma kwam ook in Slochteren, in de Fraeylemaborg. Dat was zo dicht bij huis, mijn moeder woonde in Siddeburen, dat ze dacht: “Dáár ga ik heen!”
Ze nam een oud lampje mee, waarvan ze graag wilde weten hoe oud het ongeveer zou zijn en uiteraard of het waardevol was. Bij toeval werd ze uitgekozen voor een tv-fragment! Er kwamen honderden mensen op zo´n dag en niet iedereen kwam op de tv. Mijn moeder wel en gelukkig is die uitzending opgenomen en zijn de beelden bewaard gebleven. Deze videoband blijft dus bewaard, die is onbetaalbaar! Oh ja, het lampje! Die was ongeveer van rond 1800 en de waarde van het antieke lampje was toen, ergens rond 1985, geschat op ongeveer 400 gulden. Naast de band met haar “optreden” heb ik het lampje ook nog!
De verkregen stekken die in de volle grond zijn gepoot en alle andere bomen, struiken en planten hebben de rest van de dag geen gebrek aan vocht gekregen. Het bleef de hele middag en avond regenen. Toen we tegen 19:00 uur met mijn ouders video-belden, regende het nog steeds. Met af en toe een donderslag. Natuurlijk ook net tijdens ons gesprek. Meteen viel de stroom uit en was de verbinding weg. Ergens had de onweersbui blijkbaar een storing aan het lichtnet veroorzaakt. Gelukkig duurde het niet lang en konden we ons video-gesprek vrij snel daarna voortzetten. Even alle wekkers weer bijzetten… De hele nacht zou het een beetje blijven regenen. Prima voor de natuur: even bijtanken. Net als ons regenwatervat. Heel fijn!
