Caravan klaar voor vertrek en tuin ook

Vanochtend had ik een afspraak met de fysio. Die begroet mij steevast met “Choedemorgen!” Hij spreekt de G anders uit en dat klinkt een beetje als CH. Zoals eerder vermeld is zijn vader Nederlander en zijn moeder Zweedse. Na 6 acupunctuur sessies had hij een ander voorstel voor de behandeling van mijn tenniselleboog. Hij had namelijk een nieuw massageapparaat gekocht en dat wilde hij, uiteraard in overleg met mij, wel eens uitproberen. Prima! Het zag er qua model uit als een föhn, maar waar bij een föhn de warme lucht uitkomt, zat hier een beweegbare bodem. Die begon te trillen toen hij het apparaat aanzette. Eerst op standje een, heel rustig aan, daarna stand twee en tenslotte zette hij het apparaat in de turbostand. Toen stampte het beweegbare dopje aan de onderzijde in een razend tempo op en neer, op mijn arm en elleboog. De spieren werden zo goed krachtig gemasseerd. Bij die turbostand voelde het zelfs als naaldenprikken. We zullen het effect deze week maar afwachten. Het is na die 6 keer acupunctuur zeker beter geworden, maar het is nog niet helemaal pijnvrij. Voor volgende week hebben we in ieder geval weer een nieuwe afspraak gemaakt.

Bij thuiskomst dronken we samen een kopje koffie. Jikke lag bij ons op het terras en Ebba zat op het bruggetje bij het eilandje in de vijver. Hé! Wat is dat? Wat horen we? Gekraak van takken! En bewoog daar iets aan de overkant van het vijvertje, achter in het bosje? Ook Ebba leek het te zien, want die bleef stok-stijf-stil-zitten en keek naar de plek waar het geluid vandaan kwam. Niet zonder reden, want ineens zag ik een reetje naar het beekje zag lopen! Heel voorzichtig ben ik daar ook heen geslopen, (gelukkig maakt het geen geluid als je over het gras loopt) om haar beter te kunnen zien. En inderdaad, ze dronk water! Een klein momentje keken we elkaar aan, waarna zij het zekere voor het onzekere nam en er met grote sprongen vandoor ging. Je ziet tussen de bomen nog net hoe ze het bos weer inspringt. En dat rond half elf! Goedemorgen! Tja, als je hier woont ben je nooit alleen en altijd één met de natuur. Dit zijn de extra dankbare momenten.

Het was vandaag druk op de weg voor ons huis! Naast het normale autoverkeer en de bomen-transportvrachtauto´s zagen we ook deze grote jongen voorbijkomen. Er was een brede veger voorop de wagen gemonteerd en in een rustig tempo reed hij ons huis voorbij, onderwijl alle losse steentjes van de weg vegend. De weg werd eventjes aangeveegd na het winterseizoen. Fijn voor de motorrijders en voor de voorruiten van de auto´s! Ongeveer 3 uur later kwam hij vanaf de andere richting opnieuw voorbijrijden. Mooi, de weg is weer schoon en veiliger. Een andere verkeersdeelnemer, die vandaag minstens twintig keer voorbijkwam was er eentje die een penetrant luchtje achterliet. Het was een boer, die met zijn trekker en giertank ergens vanuit de richting Tranås mest ophaalde en richting Bordsjö reed om een weiland te bemesten. Oef… Wat een stank. Groot voordeel, dat de geur snel met de wind mee naar elders waaide.
 
Het is niet altijd prachtig hier… Vanmiddag klonk er ineens een noodkreet van een vogel. Wij sprongen snel op, om te kijken wat er aan de hand was. We zagen Ebba met een merel in de bek. De merel leefde nog en daarom probeerden we Ebba af te leiden en de vogel te redden. Maar dat was een vergeefse poging. Ebba ging er met vogel en al vandoor. Een paar tellen later zagen we haar onder de auto kruipen. Met die merel. Heiko liep ernaartoe en probeerde Ebba weg te jagen, om zo de merel te kunnen redden. Dat lukte! De merel was natuurlijk enorm geschrokken én was een behoorlijk aantal veren kwijtgeraakt in de strijd. Hmmm, misschien kunnen we haar nog redden door haar een beetje rust te geven. We pakten de vogel op en deden die in een emmer met een theedoek erover. En een heel klein bakje met water erbij in. Die emmer zetten we in de tvättstuga met de deuren dicht, zodat noch Ebba noch Jikke erbij konden komen. Maar helaas, het mocht niet meer baten. De toegebrachte schade was te veel voor het dier en een uurtje later lag het mereltje dood in de emmer. Waar we het toejuichen, dat onze katten muizen vangen, zijn we verdrietig als ze vogels pakken. Jammer genoeg is dit ook onderdeel van de natuur.
 
Donkere wolken en een erg dreigende én tegelijkertijd mooie lucht. Het leek alsof er elk moment een stevige regenbui zou kunnen komen. Toch hadden we weer eens mazzel. De bui kwam niet of ging precies aan ons voorbij. Het zonnetje bleef schijnen. Ondanks de bewolking. Aan het eind van de middag leek het er even op, alsof het alweer herfst is in Ödarp! Schijn bedriegt, want de onderste foto´s zijn genomen in de ondergaande zon. Die laaghangende zon deed de wereld oranje kleuren en de grote dennenboom achter in de tuin leek ineens niet langer groen, maar roestbruin. Herfstkleuren. Gelukkig niet! Eerst nog een paar maanden van de zomer genieten.
 
Eergisteren was ik begonnen met het schoonmaken van de caravan. Dat lukt me lichamelijk gezien niet meer in een dag en daarom verdeel ik dat noodgedwongen over meerdere dagen. Na nog een paar kleine klusjes vandaag kon ik zeggen, dat ons mobiele huisje echt schoon en weer ingericht is. De kleding zit in de kasten, de bedden zijn opgemaakt, de keukenkastjes zijn weer gevuld met schone kopjes en schoteltjes en ga zo maar door. Nog één nachtje slapen en dan gaan we een paar daagjes ermee op pad. Eerst was het ons plan om naar een camping te rijden, waar we jaren geleden ook al eens stonden. Dat was een mooie omgeving en nette kampeerplaats aan het water.
 
Maar… Gisteren had ik naar de weersverwachtingen gekeken voor dat gebied. Ongeveer twee uurtjes ten zuiden van Jönköping. Goed. Alleen vanochtend leek het niet zo geweldig: regen! Nou ja zeg. Dat gaan we daar niet naar toe. Zodoende zochten we eventjes iets ten noorden van ons. We vonden een camping aan een meer, op twee uur rijden vanaf ons huis. Nu richting het noorden. Daar zou het boven de twintig graden worden de komende dagen. Kijk! Dan wordt dát onze bestemming vanaf donderdag tot en met zondag. Zwemkleding, badhanddoeken, ligbedje, korte broeken en luchtige T-shirtjes inpakken. Zin aan!

Heiko heeft aan het einde van de middag tenslotte voor alle zekerheid het gras nog even gemaaid. Het was vorige week donderdag gemaaid, bijna een week geleden. Het was daarom nog niet zo héél nodig. Toch zou het, als we over vier dagen terug komen, wellicht net té lang geleden zijn en te hoog geworden zijn. Dan stikt de grasmaaier misschien in het lange gras. Volgens Heiko echter beter om het nog even voor vertrek te maaien. Door de messen een tandje lager te zetten werd het gras nog net even korter dan na de vorige maaibeurt en konden de opvangbakken achter de zitmaaier tóch wel een paar keer geleegd worden. Daardoor was het maaien absoluut de moeite waard. Nu zal het er bij terugkomst nog netjes bij liggen. Hierna gaf hij de buitenplanten, die in potten en bakken zitten, nog voldoende water. Het zal hier niet gaan regenen de komende dagen en dan kunnen ze behoorlijk uitdrogen en misschien wel doodgaan. Dat zou jammer zijn. Dan moeten we voor de derde keer nieuwe geraniums kopen. De eerste gingen dood na een nachtvorstje… Jikke vond het allemaal prima. Die begrijpt er helemaal niets van. “Waar maken zij zich zo druk om?” Geweldig.