Gisteravond hadden we het genoegen, om het reetje met haar jongen te zien. En er was meer! We kregen te maken met optrekkende mist en dat leverde een prachtig spektakel op. Langzaam trok het vanuit het noorden richting ons huis. In de richting van moeder ree, die op dat moment nog naast de oprit naar boven stond te eten. De lucht was bijzonder gekleurd, maar of dat bij de mist hoorde of toeval was? Blauwe wolken, boomtoppen met daartussen mist: schitterend om te zien. Terwijl we naar moeder ree keken, konden we ook hier weer eens van genieten. Zou de mist staan voor een zonnige dag? In ieder geval zou het droog blijven vandaag. Aldus de weersvoorspellingen. Je weet maar nooit!
Gisteren reden we langs een schitterend, antiek bordje van de Zweedse ANWB, Svenska Turistföreningen, waarop te lezen viel, dat er “iets” te zien was. Na 900 meter, als we rechtsaf zouden gaan. Doen! Het bord gaf aan “Hällkista” en daar hadden wij geen van twee ooit van gehoord. Dat bleek later een lijkkist te zijn. Niet eentje zoals we die tegenwoordig kennen, maar een rechthoekige kist, welke is opgebouwd uit grote stenen. Uit de steentijd. Hoewel we zeker 900 meter hadden gereden, hadden we nog niets ontdekt. Wel stond er even later een bord. Dat ging over het verlaten dorp Hemvidakulla. Een boerderij uit de late middeleeuwen. De boerderij was in gebruik tot het einde van de 14e eeuw. Tussen Olstorp en Kalvsved slingert de onverharde weg door een weiland waar wij op reden en schijnbaar lagen daar de overblijfselen, van wat ooit een kleine boerderij was. Rechtsboven gezien vanaf Skavarp zijn er hoekmarkeringen te zien. De boerderij werd rond 1460 verlaten. Het gebied is in de jaren negentig onderworpen aan een uitgebreid archeologisch onderzoek en zo weten ze, dat de boerderij Hemvidakulla heette.
Deze verlaten boerderij is een overblijfsel van de meest dramatische gebeurtenissen in de geschiedenis van Zweden en Europa: de tijd van de landbouwcrisis. Tijdens de jaren 1000, 1100 en 1200 groeide de economie. Er werden nieuwe uitvindingen gedaan en nieuwe gewassen in de bossen opgenomen. Nieuwe gronden werden er vrijgemaakt, er werden meer boerderijen gebouwd en er werden wegen aangelegd. Maar aan dit alles kwam een eind. Er kwam een nieuwe wending. Vanaf het midden van de 13e eeuw volgde namelijk een economische stagnatie: honderd jaar van dalende productie. Deze plotselinge daling wordt gewoonlijk de crisis in de late middeleeuwen genoemd, omdat met name plattelandsgebieden werden getroffen. Ook hier in de omgeving. Meerdere boerderijen rond Askeryd, waar eveneens Hemvidakulla ligt, ondergingen hetzelfde lot. Op de landerijen van Askeryd Norrgård in het Rosenberg-gebied, schijnt nog een ruïne te moeten liggen. Op de top van een berg. Voorbij een grusväg, die de vorm aanneemt van een komvormige holle weg op de heuvel. Toch maar eens kijken of we die kunnen vinden.
Morgenvroeg om zeven uur wordt de Volvo gekeurd, bij het onafhankelijke keuringsstation Besikta in Tranås. Meteen daarna de caravan ook. Met het mooie weer in het vooruitzicht willen we toch proberen, om af en toe een paar daagjes weg te gaan. Vorig jaar hebben we alleen een rondje van drie dagen om het Vättern meer gedaan en verder stond de caravan stil. We willen eind deze week een camping opzoeken, waar we jaren geleden met de camper al eens waren. Omdat het morgenochtend wel héél vroeg rijden is, was het een verstandig idee, om de Hobby vandaag al van zijn “vaste winterplek” weg te trekken en op de oprit te zetten. Daar meteen de accu erin gezet en tenslotte alvast achter de Volvo gekoppeld. Nu maar hopen dat, zowel de Volvo, als de caravan worden goedgekeurd en dat we inderdaad een paar dagen weg kunnen. Zodra we daar duidelijkheid over hebben gaan we de caravan schoonmaken: zowel van buiten en van binnen.
Later op de middag heeft Heiko nog eventjes in de groentetuin gewerkt en dat een beetje onkruidvrij gemaakt. Het klusje helemaal afmaken is niet gelukt. Hij moest ten eerste erg voorzichtig plukken, om de opkomende rode bieten en worteltjes niet te beschadigen. Ten tweede moest hij zijn actie voortijdig stoppen vanwege een stevige regenbui. Hoezo een voorspelling voor een droge dag? Het is wel al een stuk netter. Duidelijk zichtbaar is, dat de uien goed opkomen. En in de bak en in de volle grond. Eveneens staat hier en daar al een plantje van de rode bieten. Ook zag hij enkele sprietjes van de wortels opkomen. Voor wat betreft die worteltjes, dat was iets nieuws. De zaadjes zaten op een lange strip geplakt. Die strip kon je in de grond leggen, beetje zand erover en klaar. Eerder zaaiden we de zaadjes vanuit de losse pols en kwamen de worteltjes op kluitjes. Dit systeem leek ons ideaal. Hopelijk komt er wel iets meer op dan tot op heden het geval is. Wat Heiko nog vertelde, was dat er aardappelen groeiden. Huh? We helemaal geen aardappelen gepoot dit jaar. Het bleken “vergeten” aardappelen te zijn. Van vorig jaar. Die zijn bij het rooien in de grond achtergebleven en lopen nu weer uit. Helaas op verkeerde plekken, zoals te midden van het veld met worteltjes.
Vorige week hebben ze in onze straat kleine stukjes weg opnieuw geasfalteerd. Als we nu naar Tranås rijden zien we hier en daar kleine “postzegels”, die opnieuw belegd zijn met asfalt en grind. Blijkbaar hadden ze een beetje te veel grind overgehouden van die onderhoudsactie en dat hebben ze, voor het gemak, maar bij ons voor het huis, langs het paadje dat omhoog loopt, in de berm gedumpt. “Hé, dat past ons precies!” Rond de vier moestuinbakken wilden we namelijk graag grind hebben liggen of tegels. Via Pinterest hadden we al vele plaatjes voorbij zien komen van moestuinbakken, met daaromheen paadjes van grind. Netjes!
Grind vinden we veel mooier. Maar ja, dat is niet zo vaak in de aanbieding. Is het toeval dat ze nu juist bij ons voor het huis het te veel aan grind hebben gestort? Een paar kruiwagens vol! En weet je hoeveel wij nodig zijn? Een paar kruiwagens vol! Nou ja zeg: dat past ons precies. Tussen de buien en andere activiteiten door, heeft Heiko zodoende het gras tussen de moestuinbakken weg geschept en die ruimtes weer opgevuld met steentjes. Het is nog niet klaar, maar dat komt wel goed. Nu al lijkt het een stuk mooier en is het onderhoud beter te doen. Dankjewel wegwerkers, voor deze gift!
In de loop van de dag hadden we telefonisch contact met tante Heiltje en Sietse. Altijd gesprekken met veel verschillende onderwerpen en gezelligheid. Ondanks de pandemie zijn ze positief ingesteld en gaan zij er nog steeds vanuit, dat we elkaar hier de volgende maand begroeten. Laten we het hopen! Eveneens hadden we het wekelijkse video-belgesprek met mijn ouders in Hoogezand. Ook uitermate plezant! Met hen gaat het gelukkig weer de goede kant op. Ze wandelen bijna elke dag even een stukje, om het zelfvertrouwen terug te krijgen én uiteraard om een frisse neus te halen. Het herstel van mijn vader gaat voorspoedig, maar feitelijk weten we nog niet wat nu eigenlijk de oorzaak was van het probleem. Daarvoor hebben we nu, via de mail, contact gezocht met hun huisarts, waar ik laatst als contactpersoon was genoteerd. Hopelijk kan hij ons vertellen wat de aanleiding is geweest en hoe het vervolg eruitziet. Na dit gesprek was het tijd voor de pizza en ontspanning.
