Gisteravond, toen we terugkwamen van onze picknick, zagen we dat de zon nog op onze border scheen. Precies op de pioenroos. We hadden wel gezien, dat die veel knoppen had, maar nog niet, dat die open waren gegaan. Wat een plaatje! Ook de blauwe korenbloem bloeide volop, alsmede een paar lupines. Geweldig om te zien. Daar word je toch vrolijk van? Dat we gisteren hiervan hebben genoten, waren we vanochtend even vergeten. Het was namelijk al heel vroeg dag. Om half vijf ging Heiko zijn alarm op de telefoon af en stapte hij het bed uit. Hij had met collega Anton afgesproken, dat ze om zes uur in Tranås zouden zijn, om de benodigde gereedschappen bijeen te zoeken, de zitgrasmaaier op de aanhanger te rijden, om vervolgens naar Jönköping te rijden. Vandaag zou de tuin rondom de nieuwbouw van het Ryhov ziekenhuis weer de nodige zorg krijgen. Echter… Het liep allemaal heel anders dan gepland…
Toen Heiko beneden was en zijn broodjes wilde smeren, keek hij op zijn mobiele telefoon en zag hij een gemiste oproep van zijn baas en een sms bericht. De tekst van de sms bericht was “07:00”. Hmmm… Over die cryptische boodschap moest Heiko even nadenken. Niet lang, want zijn conclusie was dat hij om “07:00” moest beginnen, in plaats van het eerder afgesproken tijdstip van zes uur. Tja, dat ging niet lukken, omdat Heiko om half acht in het Ryhov ziekenhuis moest zijn voor een onderzoek naar zijn grote buikslagader. Via een echoscopie. Vanaf Tranås is het zeker een uur rijden en met een vertrektijd van zeven uur zou hij dat niet redden. Oftewel, hij ging niet naar Jönköping om te werken, maar alleen voor het onderzoek. Hij stuurde zijn collega Anton een berichtje, dat die gewoon om zeven uur kon beginnen en Heiko reed om kwart over zes uit Ödarp. Je wilt immers niet te laat komen voor een afspraak in het ziekenhuis. Uit ervaring weten we (helaas) inmiddels, dat het precies een uur aan tijd kost, om vanaf ons huis bij het ziekenhuis in Jönköping te komen. En inderdaad, ondanks de ochtendspits (grapje: welke spits?) stond Heiko om kwart over zeven op de parkeerplaats van het ziekenhuis.
Bij de betaalautomaat voor een parkeerbonnetje werd hij echter tegengewerkt. De automaat accepteerde zijn bankpas niet! Ai! Zo doorlopen en zonder parkeerkaartje de auto achterlaten was geen optie. Er wordt namelijk streng gecontroleerd en voordat je het weet heb je een parkeerbon, die vele malen duurder is dan een parkeerkaartje. Naast het betaalapparaat zag Heiko reclame staan voor een parkeer-app. Via die app kon je ook betalen. Snel downloadde hij die app en inderdaad, binnen drie minuten was het geregeld. Wat was dat handig zeg! Hij stelde de timer in op twee uur, omdat het onderzoek volgens de uitnodigingsbrief een uur zou duren. Het af te rekenen bedrag was €.2,00. Meteen na een bevestiging via de telefoon snelde Heiko zich naar binnen. Afdeling O, vijfde verdieping. Daar meldde hij zich digitaal aan, door op een computerscherm zijn persoonsnummer in te toetsen. Op het scherm verscheen meteen de bevestiging, dat hij om kwart voor acht een afspraak had. In de wachtkamer had hij de tijd om de 25 spelletjes (!) WordFeud met Jan Koops te spelen, voordat hij werd opgeroepen. Op dat moment was het vijf voor acht.
De dame begeleidde Heiko naar het juiste kamertje en onderzocht met een echo de grote buikslagader op verschillende plaatsen. Die slagader bleek overal ongeveer drie centimeter te zijn en dat was helemaal normaal volgens haar. Geen enkele afwijking te ontdekken! De officiële uitslag zou volgen via de huisarts, maar het zag er allemaal prima uit! Ze vroeg nog wel of het in de familie voor kwam. Ja, dat was inderdaad het geval. Heiko zijn opa is door een gescheurde aneurysma overleden. Het leek haar dan ook verstandig, om dit onderzoek elke vijf jaar te herhalen. Perfect! Ongeveer een kwartiertje later stond hij alweer buiten en stuurde hij mij een WhatsApp berichtje. Bij de auto keek hij nog even op de parkeerapp en zag dat er een tijdklokje meeliep, met de mogelijkheid om die te stoppen. Toen hij op “Stop Parkeertijd” drukte kwam er binnen een minuut via Swish geld terug. Van de 19,95 sek werd 12,50 sek teruggestort. Oftewel, je betaalt alleen de werkelijke parkeertijd. Bijzonder! Het uurtje parkeren had dus slechts 7,50 sek gekost, oftewel €.0,75. Nou, een parkeerbon was al snel tussen de €.60,- en €.110,- geweest…
Mijn ochtend begon ook vroeg. Uiteraard was ik wakker toen Heiko uit bed stapte. Ik wist dat hij tegen kwart over vijf weg wilde rijden, maar toen ik hem op dat tijdstip nog in de keuken hoorde, werd ik een beetje ongerust. “Had hij zich dan toch verslapen en was nu toch niet te laat?” Op dat moment kwam hij net weer naar boven en hoorde ik het verhaal over het sms-berichtje van Örtengren. Oké, beetje vreemd allemaal, maar er zal wel een goede reden voor zijn. Samen gingen we naar beneden en dronk ik een kop koffie en Heiko… Niets. Hij moest namelijk nuchter zijn voor het onderzoek. Toen hij om kwart over zes wegreed, startte ik de computer op. Even weer verder werken aan de website. Meteen kon ik controleren of er een goeie back-up gemaakt was. Duimen!
Nee, helaas. Al snel kwam ik erachter, dat het nog steeds niet goed gegaan was. Opnieuw zocht ik contact met de helpdesk. Mijn aanspreekpunt had inmiddels “een team van deskundigen” ingeschakeld naar aanleiding van hetgeen ik ze vrijdag had toegestuurd. Dat was namelijk weer een log van de mislukte versie. Vrijdag hadden ze gevraagd, of ze een eigen, tijdelijke account als beheerder van onze site konden krijgen, zodat ze in de programmatuur van de website konden kijken. Eerst had ik zo mijn twijfels, maar via Google had ik veel informatie over het bedrijf gevonden en het leek allemaal goed. Daarmee was ik gerustgesteld en maakte ik een account aan. Alleen wilde ik eerst een paar items plaatsen, alvorens zij het programma zouden overnemen. Daar wilde ik net aan beginnen, toen ik een berichtje kreeg van Heiko, dat het al klaar was. Tjonge, dát ging snel hoor. Bij lange na niet het uur dat in de brief vermeld stond voor dit onderzoek. Later hoorde ik van Heiko, dat men de onderzoekstijd zeer ruim rekende en vooral ook rekening houdt met dikke(re) mensen.
Na het ziekenhuisbezoekje reed Heiko overigens nog even naar de grote winkel Biltema. Hij wilde daar kijken naar een paar waterfilters, zwarte verf en een vierkant bakblik. Met niets van dat alles kwam hij de winkel weer uit. Wel met een jerrycan met schoonmaakazijn, om onkruid in de oprit te doden. Net als met een tweetal schijven voor op de haakse slijpsteen en een paar schroeven. Vanaf de Biltema reed hij nog even richting de winkel Rusta, maar die ging pas om tien uur open en op dat moment was het negen uur. Een uur wachten was geen optie. Op de terugreis ging hij in Aneby bij de doe-het-zelf-winkel Optimera aan voor een bus zwarte verf. Net na tien uur was hij terug in Ödarp en namen we samen een kopje koffie op het terras, onder de parasol. De zon scheen al onverbiddelijk, ondanks de voorspelling dat het vandaag een bewolkte dag zou zijn. Met de koffie en een koekje vierden we de positieve uitslag van zijn onderzoek!
Nadat Heiko mij het verhaal had gedaan over zijn pasje van Handelsbanken, opende ik hun site op de laptop. Ik ging kijken of er ook voor Heiko een MasterCard aan te vragen zou zijn. De pas die hij nu heeft, heeft namelijk vele beperkingen. Hij kan daarmee bijvoorbeeld niet betalen via internet. Even hier en daar op de site gezocht en ik vond inderdaad de mogelijkheid om “een pas” aan te vragen. Ik had me met Heiko zijn gegevens ingelogd en daarmee kon ik doorgaan met de aanvraag voor een MasterCard. Via zijn personsnummer waren al vele gegevens ingevuld, alleen wilden ze weten wat hij verdiende en wat voor contract hij had. Nou hoop ik maar, dat ze ook naar het verloop van de rekening kijken, want Heiko heeft immers geen contract… Over een paar dagen weten we of de aanvraag is geaccepteerd.
Hierna ging ik weer verder met mijn nieuwste hobby, het trimmen. Niet fysiek hoor, maar met de elektrische graskanten-trimmer. Alhoewel… Het werken met de trimmer geeft ook lichamelijke oefeningen. Denk hierbij aan het steeds heen en weer bewegen van het apparaat. En wat dacht je van het lopen op ongelijk terrein? Ik was namelijk bij het trollenhuisje begonnen. Erachter had ik al eens gedaan. Ernaast en ervoor nog niet. Daar stond het onkruid (en de boerengeraniums) dan ook vele centimeters hoog en was het op sommige plaatsen zelfs voor de trimmer een uitdaging om er doorheen te komen. Samen hebben we het gered, doordat ik eerst de koppen eraf maaide, daarna nog een stukje en als laatste tot nagenoeg op de grond.
Hier was ik een paar uurtjes mee zoet. Nou had ik wat de tijd betreft wel een mazzeltje: in de trimmer zit een oplaadbare accu en het “voordeel” daarvan is, dat die af en toe leeg raakt. Dat betekent een verplichte pauze! Oké, we hebben twee accu´s en als de ene gebruikt wordt, zit de andere aan de oplader. Soms zijn ze ineens beiden tegelijk leeg, want ik merkte, dat de accu sneller leeg raakte door het zwaardere werk. Doordat de eerste dan nog niet weer vol is, moet ik wel even rusten. Vervelend hè? Uiteindelijk, nadat ik voor mijn idee genoeg gedaan had, deed ik de gebruikte accu aan de oplader en zette ik de trimmer in de garage. Blij met hetgeen weer (tijdelijk) schoon is!
Heiko was intussen natuurlijk ook bezig. Hij was de lange heg aan de voorzijde (westkant) van het huis aan het knippen. Niet alleen in de breedte moest het nodige eraf. Ook in de hoogte. De heg was flink gegroeid, waardoor het uitrijden vanaf de oprit op de weg bemoeilijkt werd. Het uitzicht was geen 100% meer. Met name voor de lagere Volvo was het een probleem. We moesten eerst met de neus van de auto op de weg staan, om te kunnen zien of er iets aankwam. Uiteraard is dat in 99% van de gevallen niet aan de orde, maar zeker weten wil je het wel. Die ene keer heb je pech en veroorzaak je brokken! Nee, dat moeten we niet hebben. Snoeien die heg! Met de motor heggenschaar, die dit jaar voor het eerst aan geslingerd werd, maakte hij de heg weer in model. Fijn dat zo´n ding, net als de loopgrasmaaier, na één keer aan het koordje trekken, meteen start. Moeiteloos ging het apparaat door de dunne en zelfs door de dikkere takken heen.
De heg werd weer mooi recht aan alle drie kanten: aan de tuinkant, de straatkant en de bovenkant. Alle hoekjes werden een beetje afgeschuind en klaar. Netjes en verzorgd en wel zo belangrijk: we kunnen weer veilig vanuit de oprit de straat oprijden. De afval lieten we vandaag liggen, zodat het een beetje kon drogen. Daardoor wordt het slap en krimpt het ook nog eens. Dan hebben we morgen namelijk veel minder kruiwagens vol, dan wanneer je het meteen na het knippen zou doen. En ach, het kwam ons ook wel zo goed uit, want het begon op dat moment zachtjes te regenen. Een goed excuus om er een punt achter te zetten voor vandaag. De klok sloeg op dat moment half vijf en dat betekende dat we ook al twaalf uur in touw waren geweest. Douchen, eten en relaxen!
