Brace geeft pijn!

Vannacht had Heiko voor de eerste keer de brace om zijn elleboog gedaan. Daarmee kan hij zijn arm niet meer buigen en zou de elleboog, of de zenuw daarin, rust moeten krijgen. Nou, dat duurde een goed uur en toen wist hij niet hoe snel hij dat ding af moest krijgen. Wát een pijn! Even later zakte de pijn gelukkig af. De komende nacht maar eens weer proberen en hopen dat het dan beter gaat. Misschien moet je zoiets in uren opbouwen? De fysio had daarover niets gezegd en het internet biedt ook geen uitkomst. De komende nacht wordt de brace weer omgedaan en zullen we zien of het dan weer pijnlijk wordt. Als dit zo doorzet, is het misschien raadzaam, om contact met de fysio op te nemen of dit “normaal” is. Nog even een paar nachtjes proberen en afwachten.

Vanochtend was Heiko weer aan het werk gegaan. In Tranås trof hij collega´s Palle en Håken aan. Anton was al om vijf uur (!) begonnen, samen met Örtengren. Om die tijd zetten ze de marktkraam klaar voor de verkoop van aardbeien. Het is vandaag nog een dag voor midsommar en dan willen héél veel mensen aardbeien kopen. Örtengren verkoopt al vele jaren aardbeien in de stad en is een vertrouwd gezicht op het marktplein. Vandaag had hij er zelfs twee kramen staan. Anton mocht een groot deel van de dag in een kraam staan om de bakjes met aardbeien te verkopen. Tegen twee uur sprak Heiko met Anton. Die was nagenoeg doorgedraaid. Wát een drukte! Wát een verkopen! De aardbeien waren niet aan te slepen! Om ze zo lang mogelijk vers te houden bracht Örtengren steeds vier grote bakken met daarin 15 kleinere bakjes aardbeien naar de kramen. Vandaag bleef hij aan het heen en weer rijden: tussen marktplein en zijn eigen koeling op de zaak. Tijd om te eten kreeg hij niet, maar hij glunderde van oor tot oor. Een bakje aardbeien koste trouwens 55 sek, oftewel €.5,50. Best wel duur vind ik, want je kunt ze ook kopen voor €.4,00. Die zijn echter niet zo vers en zo zoet als deze.

In de loop van de dag reed de vrachtauto van Örtengren met koeling van Tranås naar Norrköping, om een nieuwe voorraad op te halen. Bij aankomst in Tranås ging er iets mis tijdens het afladen. Een volle pallet met aardbeien stond op de laadklep, toen de laadklep ineens omlaag klapte. Gevolg: duizenden aardbeien lagen op het trottoir, die vervolgens helemaal rood kleurde. En het gezicht van Örtengren waarschijnlijk eveneens, al was Heiko daar niet bij. De laadklep had blijkbaar een storing. Gelukkig bleef het bij het verlies van de aardbeien en waren er geen persoonlijke ongelukken. Dat had namelijk nog heel anders af kunnen lopen. Om vier uur, toen Heiko stopte met zijn werk, reed hij nog even met Kenth mee naar de marktkraam. De verkopers hadden namelijk net gebeld, dat ze alweer door de voorraad heen waren. En dat terwijl er net vier grote bakken vol naar toegebracht waren. Ter plekke zag Heiko een lege marktkraam met een rij mensen ervoor. Keurig in een rijtje met voldoende afstand. Dat was overigens in het hele land ook het geval bij de Systembolaget, de slijterij van het rijk… Lange rijen buiten voor de ingang. Om vier uur was de kraam van Kenth de enige die er nog stond. De markt was om drie uur afgelopen, echter met die tweede stand bleef hij nog even doorgaan. Wát een succes!
   
   
Heiko was overigens met collega Palle op stap vanochtend. Bij een woningbouwvereniging moest een kinderspeelplaats omgebouwd worden tot grasveldje. Het zand/ grus bleef gewoon liggen, maar er moest tien kuub zwarte grond overheen gelegd worden. Dat betekende overal een laag van ongeveer 20 centimeter. Een vrachtwagen had er gisteren een volle vracht neergelegd en daarmee konden ze met kruiwagens aan de slag om het te verspreiden. Om zeven uur was het nog prima te doen en was het lekker fris, maar tegen tien uur werd het warmer en warmer. De zweetdruppels parelden van het voorhoofd en op meer plekken. Om twaalf uur waren ze klaar. Al het zand was verspreid, met de hark verdeeld en met een extra brede platte hark geëgaliseerd. Daarop reden ze terug naar de zaak. Palle besloot om er een punt achter te zetten voor vandaag. Het was mooi weer en misschien zou hij nog even met zijn boot het Sommen meer op gaan. Heiko ging na de lunch nog even door, temeer omdat hij net twee dagen vrij was geweest en er feitelijk werk genoeg is.
 
 
Hij reed naar een adresje genaamd Esperyd, net buiten de stad Tranås. Daar hebben ze een soort abonnement afgesproken. Twee wekelijks knippen ze daar het gras en gaan ze met de trimmer in het rond. Meestal is collega Håkan daar te vinden, maar deze keer mocht Heiko ernaartoe. Het gras stond best hoog en het knippen duurde dan ook bijna twee uur. Daarna werd de trimmer aan het harnas geklikt en begon hij de kantjes kort te maken. Langs het huis, langs het hek, rond de vele bomen en toen… Draad op! Het dikke draad van de spoel van de trimmer was op en moest weer opnieuw op de spoel gedraaid worden. Gelukkig weet Heiko hoe dat moet, maar het kost wel even tijd. Nadat het trimmen uiteindelijk klaar was en het meeste gras bijeen was geharkt, reed hij om kwart voor vier terug naar de zaak. Auto uitladen, auto op de juiste plaats parkeren, uren noteren en naar huis. Net op dat moment kwam Örtengren eraan en vroeg of Heiko nog even mee wilde rijden naar de marktkraam.
  
Al vroeg wilde ik naar Eksjö rijden. We hadden afgesproken, dat ik vandaag daar boodschappen zou doen. Ook stond een bezoekje aan Erikshjälpen gepland. Froukje had iets leuks gezien en vroeg, áls ik daar in de buurt kwam, even te kijken. Het was mijn bedoeling om zo vroeg mogelijk weg te gaan, want het zou vandaag behoorlijk druk in de winkels worden. Morgen is het uiteindelijk midsommar. Een feestdag met traditiegetrouw muziek, dans en eten. Dat laatste zou zeker weer voor de nodige opstoppingen zorgen. Maar… Ik had er geen rekening mee gehouden, dat Erikshjälpen op donderdag pas om twaalf uur open gaat. Geen probleem. Dan eerst maar een paar huishoudelijke taken en even achter de laptop. Dan aan het eind van de ochtend vertrekken.
  
Door een paar vervelende storingen tijdens het werken met de laptop, waarna “dat ding” een paar keer opnieuw opgestart moest worden, was ik later klaar dan verwacht. Uiteindelijk was het kwart over een dat ik in de auto stapte. Echter het weer was mooi en dat maakte weer veel goed. Naarmate ik dichter bij Eksjö kwam, werd het met de minuut donkerder in de lucht. En ja hoor: een paar minuten voordat ik uit de auto moest ging het flink regenen. Toch was het gelukkig alweer droog toen ik voor de winkels stopte. Een klein buitje dus deze keer. Als eerste bracht ik een paar spulletjes naar Erikshjälpen, om vervolgens hun winkel binnen te stappen. Op zoek naar Froukje haar verzoeknummer. Nee, die was inmiddels verkocht. Jammer. Onverrichte zaken ging ik de winkel weer uit en stapte bij de buren naar binnen. Bij DollarStore kocht ik een paar huishoudelijke artikelen en uiteindelijk om half drie parkeerde ik de auto bij de supermarkt.
  

En zoals verwacht was het daar druk, met hoofdletter D. Bah! Maar als door een bij gestoken rende ik bijna door de winkel, om zo snel mogelijk alles bij elkaar te zoeken. Bij de kassa had ik het geluk, dat ik meteen aan de beurt was, omdat er juist op dat moment een extra kassa open ging. Nog geen half uur later stond ik de boodschappen al in de auto te pakken! De stad Eksjö heeft rond deze tijd altijd veel bloemen in het centrum staan. Het is natuurlijk ook een echte toeristische trekpleister die stad met zijn oude houten binnenstad. Die bloembakken lijken ontzettend fleurig en kleurig en je wordt er vrolijk van. Net als van de rit terug naar huis. Terwijl ik dichter bij huis kwam werd het lichter en lichter in de lucht. Thuis scheen de zon weer!

Na zijn werkdag reed Heiko met de Volvo en aanhanger (vanochtend meteen aangekoppeld) naar bouwmarkt ByggMax. Het eerder opgehaalde hout voor de carport was inmiddels verbruikt en zodoende kon het volgende vrachtje met balken opgehaald worden. Deze keer haalde hij acht balken van 45 x 145 mm en vier-en-een-halve meter lang. Dat is de helft van hetgeen er nodig is voor de te bouwen spanten die bovenop de liggers komen. Zodra dit hout is verwerkt kan hij nog zo´n vrachtje halen. Als de spanten erop staan moeten er nog dikke “panlatten” (45 x 70 mm) gehaald worden en tenslotte de dakplaten. Nou ja, tenslotte… Daarna volgen de dakgoten nog, de tegels voor in de berging, een kozijn en een deur, verlichting, enzovoort… Het is nog lang niet klaar, maar er zit schot in!

Dan denk je meteen, dat Heiko er dit weekend weer mee verder zal gaan. Maar dat is niet zo! We kregen namelijk van Piet en Jet een uitnodiging om bij hen op bezoek te komen. In hun vakantiewoning hier in Zweden, iets noordelijker dan waar wij wonen. Zij waren een paar weken geleden bij ons in Ödarp geweest en hebben toen een nachtje in hun caravan bij ons geslapen. We waren voor midsommar uitgenodigd, maar Heiko moet morgenochtend nog aan het werk en om dan nog zeker een paar uur achter het stuur te zitten, was eigenlijk geen optie. Daarom hebben we afgesproken, dat we zaterdag, in de loop van de middag bij hen zijn. We mogen daar overnachten in hun gastenverblijf, om vervolgens zondag weer naar huis te gaan. We kijken er naar uit!

Tegen zes uur was hij thuis en vlak daarna belde zijn collega Palle. Die wilde graag onze grondboor lenen. Op het werk had Heiko het er met Palle over gehad. Örtengren had niet zo´n ding, maar wij wel. Heiko had toegezegd dat Palle die mocht lenen. Daar maakte Palle graag gebruik van, maar hij kon niet wachten tot volgende week maandag. Hij reed er graag even voor heen en weer naar Ödarp. Ach, hij wilde ook wel eens kijken hoe Heiko en Joke wonen, zei hij later. Zover van de grote stad af en in de natuur. Hij gaf aan, dat hij het geweldig leuk vond en ook graag “på landet” zou willen wonen, maar zijn vrouw niet. Die wil alles in de buurt hebben. Net als de dochters van 15 en 11 jaar. We dronken samen even een lätt öl (licht biertje) op het terras en daarna vertrok Palle weer richting huis. Voor ons tijd om te gaan eten. Het werd een korte avond. Palle ging rond half acht weg en wij moesten toen nog eten. Het werd lasagne. Hierna was het lampje uit.