Vorige week had onze buurman Erling het er met Heiko over, dat hij een aantal bomen in zijn bos had gezaagd. Daar zat een klein insectje in en die vraten de bast op. Daardoor gaat de boom dood. Om de overige bomen te sparen moeten de aangetaste bomen omgezaagd worden. Erling had er nu een aantal laten vallen, maar twijfelde of het voldoende was om er een vrachtauto voor te laten komen. Gisteren had hij daarover maar eens gebeld. Het bleek zo te zijn zoals hij dacht. Voor een halve vrachtauto vol komen ze niet. Dat kan niet uit. Temeer omdat het geen geschikt hout is voor de houtzagerij. Vanwege het insectje gaat dit hout versnipperd worden en wordt er bijvoorbeeld een energiecentrale mee gestookt. Erling had nog even gevraagd, wat ongeveer de waarde van het hout was en kwam daarmee bij Heiko. Of Heiko het voor die prijs, wat tevens een vriendenprijsje was, wilde kopen. Nou, zeker wel. Dat was erg goedkoop!
Hij was zelfs bereid om alles bij ons huis te brengen. Geweldig toch?! Hij wist niet zeker of hij alles in een keer kon brengen. Vanwege de nattigheid in zijn bos. De banden van de tractor zouden op de natte paden kunnen gaan slippen in verband met de zware vracht door de bomen. Gelukkig viel dat mee. Mede dankzij het feit, dat het gevroren had en de grond daarmee harder was dan de week ervoor. Hij heeft namelijk geen sneeuwkettingen voor de tractorbanden. Toen de eerste vracht er lag vroeg hij Heiko: “Nog maar een vrachtje?” Dat leek Heiko wel een goed idee. Als het er eenmaal ligt kun je er immers mee aan de slag. En als alles er in een keer ligt heb je ook overzicht. Dan kun je voor jezelf ook een beetje inplannen hoeveel werk het is.
Het werden uiteindelijk drie aanhangers vol met boomstammen. Wat mooi, dat Erling dat kwam brengen. Stel je voor, dat we dit alles met de aanhangwagen hadden moeten verslepen. Dit is perfect zo. Zie eens hoe dik de stammen zijn! Ai ai ai, die zijn niet te tillen. Dat worden geen stukken hout van 40 centimeter lang, want zo´n blok hout van “slechts” 40 centimeter kun je niet dragen. Dat worden kleinere stukjes. Een stam met zo´n doorsnede zal waarschijnlijk op 20-25 centimeter afgezaagd moeten worden wil die nog te tillen zijn. De kloofmachine zal er denk ik geen moeite mee hebben. Die heeft kracht genoeg.
Toen Erling met de eerste vracht hout aan kwam rijden overhandigde hij ons een zak met vlees. Daar hadden we het tijdens het grillen over gehad. Het is vlees van een wild zwijn. Dat zwijn heeft hij eind vorig jaar geschoten en woog iets van 70 kilogram. Het dier is naar een slager gebracht en die heeft er mooie stukken vlees van gemaakt. Dat ligt nu bij Erling en Britt in de diepvriezer. We hadden het er tijdens het grillen over, dat we nog nooit vlees van een wild zwijn hadden gegeten. Nou, maar dan zouden ze ons wel even iets brengen. Zodoende kwam hij vandaag met ingevroren stukken vlees aan. Het is eerst maar weer bij ons in de diepvries gelegd. Binnenkort op zoek naar een recept en aan het bakken en braden. Hoe zou dit smaken? Als een “gewoon” varken?
Hoeveel kuub brandhout het nu precies is, is heel moeilijk in te schatten. Heiko begon vanmiddag, ondanks de sneeuwbuien, meteen met zagen en kloven en heeft inmiddels drie kuub verwerkt en gestapeld. Zie je op de laatste foto, hoe mooi de machine een stammetje in vieren deelt? Daarmee gaat het kloven veel sneller hoor. Alleen als je naar de grote stapel hout kijkt, kun je niet zien, dat de stapel kleiner geworden is. Een voorzichtige inschatting is, dat er meer dan vijftien kuub gekloofd hout uit komt. Dat zou een mooie sprong zijn voor de houtvoorraad van 2021-2022! Daarmee is de doelstelling van dertig kuub meer dan bereikt. Met deze stapel is Heiko qua werk voorlopig wel even onder de pannen en hoeft hij zich de komende weken niet te vervelen. Zul je zien, dat de Fin uit Eksjö binnenkort belt, om te vertellen dat er nog een paar bomen om kunnen. Ik voel al aankomen, dat er een stuk bij de houtstek aangebouwd moet gaan worden.
Van beide dochters kregen we de laatste tijd mooie foto´s van gezamenlijke wandelingen. Dat heet: elk in hun eigen omgeving en met hun eigen gezinnetje welteverstaan. Aan de hand van de kiekjes konden we duidelijk zien, dat iedereen er plezier in had. Gisteren kregen we hele andere foto´s te zien. Eerst eentje van Merle, die haar eerste melktandje kwijt is. Wat lijkt dat vreemd! Gefeliciteerd hoor, nu krijg je échte tandjes, Merle! Daarna kwam er een berichtje over Jelte. Die was gevallen en heel ongelukkig terecht gekomen. Daardoor een behoorlijke wond in zijn wang, wat door de huisarts gehecht moest worden. Met vier stuks! Arm kereltje. We hoorden van Elise, dat hij zich heel goed had gedragen. Pijn viel vanochtend gelukkig mee, alleen is het allemaal rond de wond opgezet en blauw. Hij had wel een goede nachtrust gehad. Beterschap, Jelte!
Nu heb ik niet snel de neiging om me te vervelen, dat zit niet echt in mij. Maar als dat wel het geval was, zou ik daar morgen geen last van hebben. Vandaag was er een pakketje bij de post en wel eentje uit Nederland. Blijkt, dat het sim-kaartje voor mijn mobiele telefoon erin zit. Geert en Froukje hadden hem nog niet eens zo lang geleden toegestuurd. Op 23 december, een dag nadat het officieel zou worden afgeleverd, viel het pakketje bij hen op de deurmat. Daarna werd hij meteen de 24ste op de post gedaan naar ons toe. Daarmee is het binnen 1,5 week op plaats van bestemming. Snel voor de tijd van het jaar. Morgen ga ik aan de slag met het in gebruik nemen van het nieuwe kaartje. Maar dan moet er eerst heel veel back-ups gemaakt worden. Voordat het oude kaartje eruit gaat… Morgen!
We aten vandaag weer eens kip! Opnieuw probeerde ik het met pindasaus. De vorige keer ging dat min of meer mis, doordat ik er te veel water bij gedaan had, waardoor het veel te dun was geworden. Dat moest nogmaals geprobeerd worden, om een goed resultaat te boeken. Ik laat me toch niet kennen? Alle ingrediënten werden weer klaar gezet en als eerste werden de uitjes gefruit. Daarna konden de gesneden tomaatjes met het kippenbouillonblokje eraan toegevoegd worden. Vervolgens de kip. Een paar minuutjes later een lepel pindakaas, een scheutje ketjap manis en water. Niet te veel! Even laten sudderen om er nogmaals pindakaas en ketjap bij te doen. En het lukte. Het was veel meer in verhouding dan de eerste keer. We aten de kip met rijst en boontjes en dat was een hele goeie combinatie!
Jelte kreeg gelukkig een goede nachtrust, de afgelopen nacht. En een goede “avondrust” kreeg opa Heiko ook. Meteen na het eten ging hij “even” op de bank liggen. Het duurde echter niet lang, of er kwam geluid uit die hoek. Snurken! Jikke lag eveneens op een bank, maar die was stil. Het was inderdaad Heiko. Ik kan me er alles bij voorstellen. Het was immers best wel fris vandaag en Heiko was nagenoeg de hele dag buiten geweest. Vanuit de kou kwam hij in een warm huis en kreeg hij ook nog eens warm eten en toen… tja… Ik heb hem maar even laten liggen. Alleen rond half negen heb ik hem toch maar wakker gemaakt. Gewoon omdat ik bang was, dat hij anders vannacht niet zou kunnen slapen. Het “avond-dutje” had hem wel goed gedaan, zei hij. Nu maar hopen, dat hij de komende nacht ook, net als Jelte de afgelopen nacht, lekker kan slapen.
