Stockholm heeft er een kunstwerk bij! Onlangs werden de “Vårbergs reuzen” op hun plaatsen gelegd. Het zijn twee gigantische sculpturen, in lichtblauw beton. Ze vormen de belangrijkste investering van de stad Stockholm, in openbare kunst, in de wijk Skärholmen. De reuzen van Vårberg bestaan uit twee delen, die samen zijn opgebouwd uit maar liefst 85 grote hemelsblauwe betonblokken, die zijn samengevoegd tot afgewerkte sculpturen. Op het grote grasveld, voor het verpleeghuis in Vårberg, rust de grootste reus. Die is 19 meter lang, negen meter breed en vijf meter hoog. Ongeveer honderd meter verderop, in de wijk Stråkparken, rijst een vrouwenfiguur op uit de grond. Ze legt haar armen op het gras, alsof ze aan een tafel zit. Het werk is drie meter hoog. Sek 12 miljoen, 120.000 euro: dat is hoeveel de kunstwerken, die samen in Vårberg werden gebouwd, kosten. Het hele kunstproject, met de aanbesteding en de internationale kunstwedstrijd, heeft 16 miljoen gekost en is daarmee een van de duurste, die ooit in Stockholm is gemaakt.
Men verwacht, dat de reuzen een “identiteit” voor Vårberg zullen worden. Het is een van ‘s werelds beroemdste kunstenaars die ze heeft gemaakt. Men hoopt, dat mensen trots zullen zijn op dit project. Het werk wordt simpelweg de reuzen van Vårberg genoemd, maar waarschijnlijk zullen ze andere namen krijgen van de mensen van Vårberg en dat ze, net als andere grote figuren in de mythologie, hun eigen sprookjes zullen hebben. Of zijn dit gewoon vriendelijke reuzen, die hier zijn om Vårberg en haar mensen te beschermen? De betonblokken, die tonnen wegen, kwamen met vrachtwagens uit de gieterij in Duitsland, om vervolgens op het gazon voor het verpleeghuis van Vårberg te worden gelegd. Er kwam veel controlewerk aan te pas, want het was immers een precisiewerk. In totaal werden 84 blokken in elkaar gezet, voor de grotere reus die in het gras rust. De kleinere reus is opgebouwd uit vijf blokken. De zittende reus zal nadenken over het leven in Stråkparken, achter Båtholmsbackarna. “Deze reuzen hebben Vårberg op een krachtige manier op de kaart gezet. Het ziet er stoer uit en geeft blijk van zelfvertrouwen”, aldus een woordvoerster van de wijk.
Vandaag was het opnieuw een trieste dag. Mist en een hele fijne miezerige regen. Niet echt koud, maar doordat je langzaamaan nat werd, was het buiten niet echt geweldig vertoeven. We bleven dan ook binnen. Heiko hoefde niet te werken vandaag en maakte daarom de deur naar de zolderverdieping weer schoon. Daar zat rondom veel behanglijm op, omdat we die deur als behangtafel hadden gebruikt. Met een natte doek loste de lijm weer een beetje op, maar smeerde je het van links naar rechts. Vele uitgespoelde doeken later was de deur weer plakvrij en kon die weer in de scharnieren gehangen worden. Het “gat” naar de zolder was daarmee weer afgedicht.
Ik ging naar de kelder in. Daar stonden de kratten en tassen met spullen, die uit de caravan waren gehaald. Omdat het allemaal ineens uit de caravan moest, was het eerst maar verzameld. Nu was het tijd om in alle rust alles te bekijken en te sorteren. Bij het leeghalen had ik nou niet meteen het idee, dat er zoveel in de kelder was gezet. Toen ik ermee aan de slag ging, dacht ik daar toch anders over. Er was meer dan ik had gedacht. Potten en pannen, bestek, borden en bekers, bakjes, handmixer, litermaatje, kaasrasp, koffie, thee, suiker en zoetjes, kruiden en zakjes mix, toiletartikelen, bedden- en linnengoed… We hadden zoveel in de caravan, omdat we dat nog hadden van de camper. Toen gingen we met enige regelmaat op stap en wil je niet elke keer aan de sjouw met al die spullen. Maar oh, oh…
Niet te veel over nadenken: gewoon maar bij de eerste tas beginnen. Bij alles was ik in handen kreeg stelde ik de vraag of we het nu in huis konden gebruiken of niet. Uiteraard konden de etenswaren meteen gebruikt worden. Evenals de toiletartikelen, zoals tandpasta en shampoo. Vele keukengerei (pannen, bestek en “servies”) kwam in een krat en op zolder, alsook de slaapzakken en beddengoed. Zo kwam het linnengoed en grote badhanddoeken in de kast in de kelderkeuken. Daarnaast gingen er een paar dingetjes de kasten in, in de kelderhal. Bijvoorbeeld een tweede eierscheider, kurkentrekker en pizzasnijder. Een aantal zaken verdwenen naar de garage en andere dingen gingen toch maar op de zolder. Wat overbleef waren twee opbergboxen met spulletjes. Een mooi resultaat van het opruimen! Tussentijds had de wasmachine gedraaid en had ik het strijkgoed weggewerkt. Op deze manier had ik weer voldoende beweging gehad vandaag en was aan het einde van de middag mijn linkerknie echt weer eens twee keer zo dik als normaal. De komende dagen verplicht rusten?
Heiko had ´s morgens nog een berichtje gestuurd naar de Fin. Er waren nog twee bomen die omgezaagd konden worden. Aangezien hij vandaag vrij was en geen andere dringende zaken te doen had, was het verder gaan met de bomen uit Eksjö een prima actie. Het paste de Fin wel vandaag en dan vanmiddag. Wel meldde hij nog, dat zijn vrouw in contact was geweest met iemand die corona-besmet was. Zijn vrouw werkt in een bejaardentehuis. Ze had zich vrijdags laten testen en was nog in afwachting van de uitslag. Mocht die in de loop van de dag komen en negatief zijn, dan moesten zij én hij in quarantaine en kon onze afspraak niet doorgaan. Op die voorwaarde spraken ze af. Er kwam echter geen signaal meer, dus reed Heiko om een uur ´s middags met de Volvo en aanhanger hier vandaan. Achter in de auto de bekende kettingzaag en de kist met benzine en olie én extra kettingen. Samen met de Fin zaagden ze de twee bomen om, waarna de Fin zei, dat de boom ernaast ook wel om mocht. Of Heiko daar belang bij had. Maar natuurlijk! Zodoende ging ook die plat. Alles werd deze keer overigens gezaagd met Heiko´s Husqvarna kettingzaag, omdat de zaag van de Fin kapot ging tijdens het zagen van de eerste boom.
Alles werd meteen in stukjes gezaagd en op de aanhanger van de quad gegooid, net als de vorige keren. Het hout werd vooraan bij de weg neergelegd en Heiko kon dat maar ophalen als hij zin en tijd had. Toen de derde boom platlag en de zijtakken er allemaal afgezaagd waren begon het te schemeren. Het was inmiddels half vier. Nog nét voordat het echt pikkedonker was konden ze de in kleinere stukken gezaagde boom op de aanhanger leggen en bij de weg neerleggen. Eén aanhanger vol brandhout nam Heiko mee naar huis. Hij zal zeker nog twee keer moeten rijden om de rest op te halen. Er is zeker vier kuub hout bijgekomen. Wij zijn er erg blij mee en de Fin is blij, dat het hout een goede bestemming krijgt en niet blijft liggen om te verrotten. Nu zal het waarschijnlijk even een tijdje rustig zijn, want de Fin ging zijn woonkamer renoveren. Het wachten is verder op de bomen van zijn buren. Die moeten door een vakkundig bedrijf omgezaagd worden, waarna wij naar alle waarschijnlijkheid het hout kunnen zagen en meenemen.
De kopers van onze caravan vertelden, dat ze het hier bij ons zo´n mooie omgeving vonden. Veel bos en veel hoogten en dalen. Dat was bij hen een stuk minder het geval vertelden ze. Ook hadden ze het over de filmopnames van een zekere Åsa-Nisse. Daar schijnen een aantal films over te zijn gemaakt, die zeer populair zijn geweest in Zweden. Wij hadden er nog nooit van gehoord, maar zij waren er behoorlijk enthousiast over. Sterker nog, de opnames waren hier in de buurt gemaakt vertelden ze. Nét iets ten zuiden van Aneby ligt een dorpje genaamd Knohult en daar zijn de beelden gemaakt van deze held Åsa-Nisse. Zijn karakter is oorspronkelijk geboren in korte verhaaltjes in een tijdschrift. Daarna volgden er een aantal boeken van schrijver Stig Cederholm. Die schreef ongeveer vijftig boeken over de figuur Åsa-Nisse. Het schijnt een beetje een losbandig type te zijn geweest, die samen met een kameraad onder andere stroopte en illegaal viste. Tussen 1949 en 1969 zijn er twintig films gemaakt over de avonturen van Åsa-Nisse. In negentien films speelde John Elfström de rol van Åsa-Nisse. Doet me een beetje denken aan Swiebertje..
Wat wordt het weer morgen? Nou, niet veel bijzonders. Vandaag regen en morgen ook. Niet gigantisch veel in millimeters, maar wel zoveel, dat je er nat van wordt. De windkracht neemt trouwens toe en dat maakt het plaatje van herfstweer compleet. Toch is er een lichtpuntje te zien: het wordt vrijdag zonnig! Oh, dan gaat het ´s nachts ook een paar graadjes vriezen. En zaterdag verwachten ze zelfs sneeuw! Hmmm… toch is dit een hele andere voorspelling dan een paar dagen geleden. Het weer is veranderlijk, dat weten we allemaal, maar dat het zo snel kan veranderen? Om eerlijk te zijn mag het wat mij betreft (meer) gaan vriezen, want van dit weer word je verre van vrolijk. We hebben het zonnetje nodig! En dat heb je immers veelal als het vriest. Dus kom maar op!
