Yes! Het is zover. Woensdag 19 februari en de klok geeft aan dat het 15:00 uur is! Een afspraak met een arts van de afdeling chirurgie in het ziekenhuis te Eksjö. Eindelijk, eindelijk zijn we een grote stap verder. We hebben het even teruggekeken, maar de eerste klachten van Joke haar maag waren al in oktober 2018. Of waren het toen ook al de galstenen? Via een eerste endoscopie, maagonderzoek via slangetje, bleek in april 2019, dat de maagwand ernstig ontstoken was. De oorzaak zou zijn, het veelvuldig gebruik van diclofenac. Maar kan de oorzaak misschien ook een slecht functionerende gal geweest zijn? De arts van vanmiddag vond die gedachte ook wel aannemelijk. Toen de klachten bleven, nadat Joke was gestopt met de diclofenac en de maagwand tot rust moest komen met omeprazol, ontdekten ze bij wederom een endoscopie een tumor. Waarschijnlijk goedaardig. Nadat ze op 13 januari naar de spoedeisende hulp was geweest begon men te speculeren over galstenen. Pas eind januari 2020 werd een echo gemaakt en die gaf uiteindelijk 100% duidelijkheid. Zowel in de galblaas, als in de galwegen zaten galstenen. Daarna werd het even stil met de berichtgeving vanuit het ziekenhuis, totdat mijn neuroloog mij vroeg waarom mijn vrouw niet mee was naar mijn afspraak bij de neuroloog. We waren namelijk tot die keer steeds met z´n tweeën gegaan. Dat heb ik toen uitgelegd én genoemd dat we in afwachting zijn en meteen ondernam zij actie. De volgende dag stond er een verslag in 1177.se en kwam er een afspraak met een arts van de afdeling chirurgie. Op 3 maart. Nóg weer een paar weken wachten… Het telefoontje van afgelopen maandag leverde echter de snelle afspraak voor vandaag op.
En de afspraak van vandaag leverde een snelle(re) operatie op! Hoera! Joke kon haar verhaal doen en het werd de arts al heel snel duidelijk, dat deze situatie niet langer kon voortduren. Vanwege de continue pijn was het geestelijk nu over en uit. Een mens kan zoveel hebben, maar op een gegeven moment is het op. En dat moment is nu, eigenlijk al een paar weken. De arts vertelde, dat Joke in principe volgende week geopereerd gaat worden. Tenzij er absoluut geen ruimte is, maar dan zeker in de week erna. Hé, dat was een positief bericht. Op zo´n bericht zaten we te wachten. Wat een opluchting. Eindelijk is de operatie in zicht en wordt de galblaas verwijderd én die ene galsteen in de galwegen. Die laatste waarschijnlijk via een gastroscopie (slangetje via de mond-maag-darm richting de galwegen). Dat doen ze trouwens tijdens de operatie onder volledige narcose. Prima! Als dat ding maar weg gaat en de pijn overgaat. Een leuke bijkomstigheid is, dat Joke volgende week donderdag jarig is. Zou ze een potje met galstenen op haar verjaardag krijgen om er een hunebed(je) van te kunnen bouwen? We zullen het zien.
Op onze terugreis van Eksjö naar Ödarp genoten we onderweg van de ondergaande zon. Bij een meer vlak na Eksjö zijn we nog even gestopt om een paar foto´s te nemen. Toen we doorreden en vervolgens de normale route via Blå Grindar en Bordsjö namen, was het inmiddels bijna 17:00 uur. Ineens zagen we rechts in een veldje twee reeën staan. Leuk! Het was best wel lang geleden, dat we samen wild hadden gespot. Joke komt immers de laatste weken het huis niet meer uit en zeker niet tegen de tijd dat het buiten gaat schemeren. Twee reeën keken ons aan en wij hen. Wij hielden dat het langste vol. De beide reeën schoten al snel de bossen in en verdwenen uit het zicht. Jammer dat ze zo snel wegvluchtten. Een beetje teleurgesteld reden we verder, niet wetende dat er verderop nog een grotere verrassing op ons wachtte. Een paar honderd meter verderop aan diezelfde weg stond namelijk links op een veldje een eland! Yes, eindelijk weer eens een eland in levende lijve gezien!
Die bleef langer staan dan de reeën en zodoende konden we de koning van het bos vastleggen met de camera. Deze beide ontmoetingen deden ons en met name Joke erg goed. Eerst al het positieve bericht in het ziekenhuis, dat de operatie nu echt op korte termijn zal plaatsvinden en dat de pijn daarna zal verdwijnen. Dan ook nog eens de reeën én de eland. Hé, dit geeft de burger weer moed. De verrassing was echter nog niet compleet, want vlak bij huis stonden we ineens oog in oog met vier (!) reeën. Als zeer tevreden mensen betraden we even later ons stekje in Ödarp voor een kopje thee/ koffie. Maar dat moesten we noodgedwongen een uurtje uitstellen. De stroom was namelijk weg. Via Joke haar mobieltje konden we de website van E-On bezoeken waar te lezen stond dat er een storing was en dat de monteur ter plekke én bezig was. Nou ja, dit deed geen afbreuk aan de fantastische goede dag. De thee/ koffie smaakte daarna héérlijk. Poeh, wat een opluchting nu de operatie in zicht is.
Vandaag hebben we trouwens diverse weertypes meegemaakt. Vanmorgen was ik aan het werk in het dorpje Frinnaryd. Daar moesten, je raadt het al, fruitbomen gesnoeid worden. Een klusje voor mij dus. Op die werkplek had ik redelijk goed weer. Het was droog, weinig wind en heel af en toe kwam er een zonnetje bij. Deze werkdag was om 08:30 uur begonnen en zou maximaal tot 12:30 uur duren. Uiteraard in verband met het ziekenhuisbezoek, samen met Joke. Toen ik terugreed van Frinnaryd naar Tranås kreeg ik ineens hele donkere luchten én druppels op de voorruit. Goh, het begint te regenen. Vanaf Tranås naar Ödarp werden die regendruppels dikker en een beetje wit. Thuis vertelde Joke mij, dat ze die ochtend dikke, maar hele natte sneeuwvlokken had gehad. Terwijl ze dat vertelde scheen de zon alsof het een mooie zomerse dag was. Zo veranderlijk kan het weer dus zijn op dit moment.
