In het jaar 2018 hadden we op 27 oktober het eerste laagje sneeuw in Ödarp. In het jaar 2019 was dat op 11 november. Krijgen we met tien dagen, op 23 november daadwerkelijk het eerste sneeuwbuitje van dit jaar? Elke ochtend kijk ik even op Klart wat het weer voor de dag wordt. Zo ook deze ochtend. Voor de komende dagen eigenlijk niet veel soeps. Toch zakken de temperaturen aan het eind van de volgende week. En toen zag ik het: het tekentje van sneeuw! Dat zou leuk zijn. Maar we moeten het uiteraard nog eerst zien. De voorspelling is zo ver vooruit gedaan, dat er nog ontzettend veel tussen kan komen. Toch zou ik het niet erg vinden. Het is beter dan motregen! Zie je overigens het aantal millimeters neerslag bij 20 november? Die dag wil ik wel overspringen.
Zondag 28 juni sloot het attractiepark “Astrid Lindgrens värld”, de wereld van Astrid Lindgren. Het sloot het seizoen af, voordat het amper was begonnen. Uiteraard was dat een harde klap voor het park en voor de gemeente Vimmerby. De coronapandemie treft vele industrieën en bedrijven hard. Er werd woensdag door de CEO bekend gemaakt, dat het pretpark het risico loopt failliet te gaan, als het dit voorjaar niet opengaat. Een paar dagen voor 28 juni kregen de circa 500 medewerkers te horen, dat het hele seizoen was afgelast. Na een bericht van de politie, dat het park niet twee voorstellingen tegelijk mocht spelen met op elke locatie 50 toeschouwers, besloot het pretpark te sluiten. Het besluit leidde tot ongeveer 120 miljoen sek aan verliezen en verschillende ontslagen volgden.
Dat de situatie nu urgent is, heeft te maken met het feit, dat de voorbereidingen voor het volgende seizoen vroeg moeten beginnen. Acteurs moeten worden gerekruteerd en alle theatervoorstellingen moeten worden gerepeteerd. Als er niets is gebeurd in deze acht maanden sinds de pandemie, wie zegt dan, dat er de komende zes maanden wel iets zal gebeuren? Als Astrid Lindgrens Värld failliet gaat, worden niet alleen het park en zijn personeel getroffen, maar ook het bedrijfsleven in de hele gemeente Vimmerby. Hierdoor gaan ook andere bedrijven failliet. Bedrijven die veel kleiner zijn. Er zijn veel bedrijven die erg afhankelijk zijn van het aantal bezoekers van het park. Zal Pippi inderdaad het park de rug moeten toekeren?
Gisteren had ik het wandje naast de trap gesausd. Nu was het houtwerk van de trapboom aan de beurt. Op de foto linksboven is denk ik wel heel duidelijk te zien waarom dat deze hoognodig weer eens wit geschilderd moest worden. Tevens verfde ik het latje even mee, dat Heiko er begon deze week aangetimmerd had. Dat was om een kier mee af te dichten. Netjes toch weer? Uiteraard was Jikke nieuwsgierig genoeg, om even langs te komen. “Wat zit er toch in die grote emmer? Is dat melk voor mij?” Even ruiken… “Nee, laat maar vrouwtje. Dit hoef ik niet…”
Het was geen grote klus trouwens. Het omkleden koste me bijna net zoveel tijd als het klusje zelf. Maar ja, stél dat de kwast uitschiet. Dan kun je maar toch beter een oude broek en trui aan aanhebben. Nu de wanden wit zijn, valt het ons op, dat de trap roomwit is. Oei! De treden zijn ook al behoorlijk beschadigd. De houten wanden zijn niet meer netjes… Wordt dit klusje vervolgd? Hoogstwaarschijnlijk wel. We moeten er nog even om tossen, wie de eer krijgt, om dat later te gaan doen. “Iene miene mutte…”
Na het schilderen wilde ik de gordijnen op de overloop korter maken. Dat zijn gordijnen, die we mee hebben genomen vanuit Blijham en die hebben we voor de balkondeuren gehangen. Ze waren véél te lang, maar ach: het is in de mode (geweest), om gordijnen juist een halve meter op de grond te laten liggen. Dus waarom zouden wij niet meedoen aan die mode? Zo dachten we er in 2017 over, toen we hierheen verhuisden. Nu, drie jaar later vond ik het tijd om ze tóch maar korter te maken. Mooi vond ik ze eigenlijk nooit hangen. Daar komt nog bij, dat met name Ebba heel graag in de gordijnen mag liggen. Gewoon op het stuk stof, dat op de grond ligt. Zo naast de kachel is het natuurlijk goed vertoeven. Geef haar eens ongelijk! Alleen al die haren: nee, ze worden ingekort!
Even afgemeten en een groot deel eraf geknipt en afgenaaid. Daarna werd er, ik zou haast zeggen uiteraard, een blinde zoom in genaaid. Dat deed ik met de hand en ging daarvoor aan de keukentafel zitten. Het duurde maar een minuut: daar was Ebba! Die ging meteen heel relaxed op de tafel liggen, óp de gordijnen! Zou ze daarmee duidelijk willen maken, dat ze er niet mee eens was, dat “haar bedje” verdween? Jammer, ze zijn al korter! Even getest (stel je voor, dat ze niet goed waren) en daarna konden ze gestreken worden. Het grote moment van ophangen: wat lijkt dat stukken anders. En beter. Ze zijn nu nog iets te lang, maar mijn ervaring is, dat ze na een wasbeurt én droogtrommelbeurt nog krimpen en daar heb ik nu alvast rekening mee gehouden. Ik ben er blij mee!
In Tranås was Heiko vandaag bij een appartementencomplex een viertal appelbomen aan het poten. En een rode beuk. Die bomen hadden ze gisteren daar neergelegd en de stammen beschermd met jutezakken. Beschermd? Waartegen? Niet tegen de kou, want zo heel erg koud is het hier nu ook nog niet. Nee, beschermd tegen reeën, die heel graag de bast van de stam opeten. Vanmorgen kon Heiko de kuilen graven waar de bomen in kwamen te staan en na het poten een flinke plomp water erbij laten lopen. Vervolgens twee paaltjes erbij en de boom vastzetten met juteband. Rond de stammen werd een stuk gaas geknoopt om die stam wederom te beschermen tegen de reeën. Iets hogerop begonnen de zijtakken en daar kon geen gaas omheen gemaakt worden, dus daar werd de jutezak maar omheen geknoopt. Je moet toch wat.
Op een andere plek rond hetzelfde appartementencomplex moest een rode beuk gepoot worden en daaromheen verschillende plantjes. Hoe de plantjes precies gepoot moesten worden werd Heiko uitgelegd op het terrein waar ze de plantjes ophaalden. Örtengren heeft namelijk aan de rand van Tranås een stuk grond in gebruik. Achter een garage. Daar heeft hij vele honderden plantjes, struikjes en bomen staan. Dat is zijn voorraad, waar hij à la minuut iets uit kan pakken, om te verkopen. En als het niet wordt verkocht, groeit het gewoon door en kan er volgend jaar weer iets bij de verkoopprijs op. Het is dan immers een iets grotere plant geworden. Ja ja, leuke handel. Nadat de plantjes waren uitgezet, maakte Heiko er een foto van en aan de hand daarvan pootte hij alles rond de eerder gepote boom. Met dit klusje was hij in totaal vijf uur bezig. De resterende tijd werd nog besteed aan het ophogen van de laatste twee zware natuursteen kantstenen. Bij de klant waar ze gisteren waren begonnen. Nadat ook die laatste twee op de juiste hoogte lagen werd alle grond dat was uitgegraven weer teruggelegd, aangestampt én aangetrild met een zware trilplaat. Tenslotte kon het gravel weer teruggelegd kon worden. Oprit weer netjes, klant tevreden en project afgerond!
Ze branden weer! Bijna alle bomen in de hoofdstraat, dé winkelstraat van Tranås zijn weer verlicht. Eerder schreven we al, dat we gezien hadden dat de verlichting gecontroleerd werd. En nu branden ze. Op weg naar de donkere dagen voor en na Kerst. Meestal is het een gezellige, beetje feestelijke happening als de lichtjes worden ontstoken, maar deze keer gebeurde het “in stilte”. Uiteraard vanwege corona. Ik moet zeggen, dat het er weer reuze gezellig uitziet. Hopelijk denken vele mensen er zo over en levert het voor de middenstand nog wat extra omzet op. Dat kunnen de meeste zaken namelijk wel gebruiken. Het is over het algemeen stil in de winkels en in de winkelstraat. In de winkel van Örtengren is het nu inmiddels ook behoorlijk verlicht. Diverse modellen kerstverlichting is opgehangen en tussen de planten geplaatst. Doet gezellig aan…
