Het was lang de vraag of het door kon gaan. Uiteraard vanwege de coronacrisis. Ons bezoek komt uit Brielle, net onder Rotterdam en dus uit de provincie Zuid-Hollland. Die provincie is als code oranje of zelfs als code rood bestempeld. Het aantal besmettingen loopt daar weer enorm op en in menig land zijn de Hollanders daarvandaan niet welkom. Wij besloten om ze een warm welkom te geven in Ödarp. Tegen zes uur waren ze gisteravond bij ons. Toen stopte er een Volvo XC60 met een Hobby caravan bij ons voor het huis: Bert en Yvon uit Brielle! “Välkommen i Sverige! Välkommen i Ödarp!” Na een hartelijke begroeting zetten we hun caravan bij ons achter het huis. Bert stuurde de caravan moeiteloos achteruit de oprit op en parkeerde keurig op het grind achter het huis. Pootjes uitdraaien, stroom aansluiten en klaar. Vol trots liet hij ons de caravan van binnen zien.
En die trots was terecht: een hele mooi afgewerkte caravan met een uitstekende indeling. Zó een hadden wij (achteraf) ook moeten kiezen. Kleiner, maar veel praktischer. Misschien komt het er nog wel een keer van. Nadat de caravan stond was het tijd voor koffie én bijpraten. Dat duurde slechts een kopje lang, want ik ging meteen met het eten aan de slag. Wij én onze gasten hadden best trek gekregen. Ik had gekozen voor een typisch Zweeds gerecht. Na het eten werd er nog tot laat op de avond doorgepraat, maar toen ging bij ons allen het licht wel uit. De vermoeidheid van hun reis en bij ons vanwege de voorbereidingen sloeg toe. Naar bed!
De volgende ochtend hoorden we van Yvon, dat ze slecht had geslapen: het was té warm geweest in de caravan. De nachttemperatuur was omstreeks de 12 graden en het meegebrachte dekbed was té warm geweest. Dat zou de laatste nacht heel anders zijn, toen werd het ´s nachts slechts 2 graden… Na het gezamenlijke ontbijt en goede en gezellige gesprekken, namen we later een kopje koffie met een stuk zelfgemaakte rabarbertaart. Natuurlijk met een “toefje” slagroom. Het weer was wel zo fantastisch, dat we op het terras konden zitten. We kregen van onze gasten een paar leuke cadeautjes. Eentje met produkten voor douche en de ander met veel lekkers. Heel erg lief!
Dat veel lekkers was onder andere de oer-Hollandse koetjes repen, andere chocolade en drop. Veel daarvan deden we meteen maar even in de koelkast, omdat met deze temperaturen het een en ander snel zou smelten en dat zou ontzettend jammer zijn. De smaak gaat er dan immers ook een beetje af. Na onze koffiepauze pakten we de picknickmand in. Die ging mee, omdat we onze gasten iets van onze omgeving wilden laten zien. Dan moet er onderweg wel gegeten en gedronken worden! We hadden gekozen voor de Stenbrottet, de oude steengroeve, net buiten het plaatsje Askeryd. De wandelschoenen aan en op stap!
We reden langs het Västra Lagern meer en daar stopten we op een heel mooi punt bij een zomerhuisje. Dat doen we vaker, omdat het simpelweg een fantastisch punt is. Vanaf de wal, en nog meer vanaf de steiger, kijk je daar over het meer heen en zie je een paar eilandjes vlak voor de kust liggen. Dat is met rechte een idyllisch plekje te noemen. Uiteraard werden ter plekke een paar mooie foto´s genomen.
Na deze stop reden we naar de stenbrottet. Ook daar keken onze gasten hun ogen uit. “Wát een natuurschoon! Schitterend! ” We liepen van de ene afgraving naar de andere, tot we aan het eind van de weg en het terrein waren. Aan het einde, bij de laatste plek waar graniet gewonnen was, stond in juli nog water, maar vanwege de droge periode van de laatste maanden stond dat stuk nu nagenoeg helemaal droog. De fotocamera werd veelvuldig gehanteerd en later verschenen er vele foto´s op Facebook.
Ruim anderhalf uur later reden we verder. Naar het einde van het genoemde Västra Lagern meer. Daar weten wij een inhammetje van het meer, met een fantastisch uitzicht en waar ook een picknickbank staat. Een heel geschikt plekje om even te zitten en daar wilden we dan ook pauze houden, bijkomen van de stenbrottet en om de inhoud van de picknickmand aan te spreken. De koffie en de koeken, ja ja, het was een echte fika met meerder koeken, smaakte ons allemaal super! Alle ingrediënten voor een gezellige picknick waren aanwezig: lekkere koffie, lekkere koeken, mooi weer, prachtige omgeving aan het grote meer én “last but not least”: het gezelschap!
We hadden tot dat moment heerlijk weer: het zonnetje was erbij en er stond niet te veel wind. Terwijl we aan de fika waren veranderde dat. De wolken dreven zich voor de zon en de wind werd krachtiger. Maar dat mocht de pret niet drukken! Na de uitgebreide fika reden we via landelijk weggetjes, de onverharde bospaadjes, naar Skurugata. Overigens zaten onze vrienden achter in de auto continue met hun ogen de bosranden af te struinen, in de hoop elanden of reeën te spotten. Helaas zat dat er niet in. Het was daarvoor waarschijnlijk nog te vroeg.
Bij Skurugata liepen we vanaf de parkeerplaats rechtstreeks naar Skuruhatt, de hoge rots vanwaar je een prachtig uitzicht hebt over de hele wereld. Ehhh over Zweden. Ehhh over de omgeving rond Eksjö! We zijn er al vele malen geweest, alleen én met gasten, maar het blijft een fantastische uitzichtpunt. Een heel klein minpuntje: de zon zat nog steeds achter grote, grijze wolken, waardoor het uitzicht ietsjes minder was dan dat het zou zijn met het zonnetje erbij. Gelukkig was het uitzicht er niet minder spectaculair om. Op de weg terug naar de auto konden we het niet laten, nog een leuke foto te maken op het bekende bankje. Die staat er nu ongeveer drie jaar en was voor Heiko trouwens een voorbeeld voor het bankje, dat nu bij ons achter het huis staat. Het is gemaakt van een grote boomstam en heeft drie zitplaatsen. Precies het aantal voor “Horen, Zien en Zwijgen”. In dit geval voor Bert, Yvon en mij.
Nadat we daar uitgekeken waren en uitgegeten waren (dat laatste slaat op het eten van vele blåbär (bosbesjes) die nog steeds in grote getale aan de struikjes zaten), reden we naar Eksjö. Daar lieten we Bert en Yvon de oude houten binnenstad zien. Een bijzondere toeristische attractie. De houten binnenstad van deze plaats is bijzonder mooi. Er staan uiteraard vele houten woningen in Zweden, daar staan ze min of meer bekend om. Deze woningen zijn echter heel oud en heel goed onderhouden. En dat mist nog wel eens in den lande. Oud zijn de huizen dan zeker, alleen is van onderhoud dan geen sprake (meer).
Na deze stop hielden we het voor gezien: we hadden voor vandaag voldoende gedaan en bekeken. Voor een dag hadden we al redelijk veel ondernomen. Vele indrukken en vele mooie nieuwe herinneringen waren wel gemaakt. Thuis sloten we deze rit af met koffie en al vrij snel daarna begon ik met het eten. Een typisch Zweeds menu had ik op het programma gezet: Falukorv. Dat is het gerecht, waarbij inkepingen in de worst worden gemaakt en daarin komen kaas en tomaat. Dat gaat een half uurtje in de oven en in die tijd bakte ik aardappelschijfjes en kookte ik de broccoli. Daarnaast was ervoor gekozen nog rode bietjes op tafel te zetten. Gelukkig durven onze gasten alles te proberen en maar goed ook, want het smaakte hen best. ´s Avond maakten we het niet weer zo laat als de dag ervoor. We waren vanavond moe van het reizen, wandelen en van alle indrukken. Morgen gaan we verder!
