Ondanks de voorspellingen, dat het de hele dag zou regenen, hebben we toch prachtige momenten gehad! Het zonnetje kwam geregeld even voorbij en dat maakt een mens ongemerkt vrolijk(er). Tenminste vanochtend was er af en toe zon. En daarom “naar buiten met dat kind”! Wat heerlijk, om het pas gemaaide gras te ruiken, te zien hoe alles langzamerhand groener wordt en geler. Want de gewone dotterbloem is nu wel op z´n mooist. De grote gele bloemen pronken langs de kant van de vijver en zijn gewoon een uitnodiging, om daar even naar toe te gaan.
Dat deed ik vanochtend dan ook nog maar weer eens. Mede natuurlijk om te kijken in de kikker-kraam-kamer. Voordat ik ook nog maar één kikkervisje had gezien, sprong een volwassen kikkertje over mijn rechter voet. Even schrikken? Ja, natuurlijk! Het was een heel kleintje, alleen doordat het bewoog… Oewie! Net onder de wateroppervlakte was de zwarte vlek die meteen weer opviel. Het zijn echt honderden kleine kikkervisjes. Er zit overigens al wel verschil in. Je hebt de lichtere en die zijn echt nog piep. De meer donkere, een beetje richting groen, lijken groter te zijn. Verder in de ontwikkeling. De koppen zijn namelijk dikker. Die zullen een paar seconden ouder kunnen zijn of gewoon meer hebben gegeten!
Vanmorgen kregen we bezoek van Rob en Marijke uit Zwaag, respectievelijk Flisby in Zweden. Reeds 15 jaar hebben ze in Flisby een vakantiehuis en daar waren ze nu ongeveer drie weken. Vorig jaar hadden we elkaar niet gezien of gesproken vanwege de pandemie. Wel hielden we leuk contact via social media. Zij hebben beide corona gehad en volgens de deskundigen zijn ze daardoor beschermd. Wij hebben inmiddels ruim veertien dagen geleden de eerste inenting gehad en zijn zodoende ook (iets) beschermd. Tijd en de mogelijkheid voor een ontmoeting. Wij zorgden voor de koffie en zij voor “…”. We hadden namelijk voorgesteld, om vandaag rond half elf te komen voor “koffie met…”. Dat werd meteen goedgekeurd. Marijke schreef daarop, dat zij voor de “…” zouden zorgen. Super! Dat was een heerlijke appeltaart, door Rob gebakken, volgens het recept van zijn oma. Werkelijk heerlijk! Hij was vanmorgen gebakken en zodoende nog warm ook!
Het was weer een gezellig treffen, waarbij we uiteraard veel spraken over de pandemie. Natuurlijk kwamen ook andere onderwerpen aan de orde, zoals familie en gezondheid (Marijke ruikt nog lang niet weer alles na het virus), hobby´s, Zweden, Nederland… Het was echt een mengelmoes van “van alles wat”! Wat Rob en Marijke het meest opgevallen was, dat men hier zo “vrij” omgaat met de pandemie. Natuurlijk zijn er de bekende maatregelen, maar dat benauwde en beklemmende gevoel, zoals Marijke het noemde, hadden ze hier niet ervaren. Heerlijk toch? Dat is een heel groot pluspunt tijdens hun vakantie. Wellicht, dat ze in juli weer een paar weekjes in Flisby kunnen vertoeven. Mocht dat zo zijn, dan zijn wij al bij hen uitgenodigd. Ik heb beloofd om mosterdsoep te maken en Rob zorgt dan voor brood. Iets wat hij heel graag bakt. Daarnaast moeten we de verbouwde keuken komen bekijken. Dat staat!
Zelf had ik rabarbertaart gebakken en dat smaakte gelukkig ook goed. Toen ik vroeg of ze bij ons een broodje gingen eten, zeiden ze nagenoeg tegelijk “Bedankt, maar we zitten vol!” Ja, wat wil je met twee stukken heerlijke, maar machtige taart? Tegen de tijd dat ze vertrokken was de lucht behoorlijk betrokken. Donkere wolken vormden spookachtige beelden. Dat kon maar een ding betekenen: die zaten vol met water. Regenwater! En we hebben een paar flinke buien mogen “begroeten”. Al met al hadden we een mooie dag, want we hadden vanochtend veel zon en vanmiddag konden Rob en Marijke droog binnenkomen en vertrekken. Dus wat wil je nog meer?
Ik weet wel iets! Dat de dennen ophouden met huilen. Oh, overal waar we kijken ligt een laag van dat vette gele stof! Voor iemand als ik een pijniging. Alles moet toch immers schoon zijn? Om alvast een start te maken en het ergste even weg te halen, pakte ik vanmiddag de stofzuiger. Met de veger werd het een smeerboel. Als eerste deed ik de trap van de voordeur, daarna de trap bij de keuken en het terras. Als laatste nam ik de vloer van de veranda onder handen. Al met al nog geen uur later had ik (voor nu) nagenoeg alles in de stofzuigerzak kunnen krijgen. Maar of het daarmee af is? Alles moet zeker afgesopt worden, omdat het nu eenmaal een vettig laagje is wat er ligt. En of de dennen uitgehuild zijn? Laten we het hopen. Het wordt volgende week mooi weer en dan willen we vanzelfsprekend graag buien zitten. Zonder stof te moeten happen…
Na het bezoek van Rob en Marijke ging Heiko naar buiten en nam alle zakjes met zaden mee. Het is nu de hoogste tijd, om het zaaigoed daadwerkelijk in de grond te stoppen. De nachtvorsten zijn voorbij, de temperaturen zijn dagelijks boven de 10 graden, de grond is vochtig door alle regen en volgende week wordt het ongeveer 20 graden. De hoogste tijd, om de worteltjes te zaaien. Zaaien? Vorig jaar hebben we voor het eerst wortelzaadjes op een rol gekocht. De zaadjes zijn mooi verspreid in een soort strookje wc-papier verpakt. Dat strookje leg je in de grond. Het papier lost op en de zaadjes liggen mooi verspreid in de grond. Ideaal! Verder zaaide hij de rode bieten, sla, boerenkool en Chinese kool. Dit keer kozen we er ook voor, om weer eens boontjes te poten. Daarmee was de groentetuin vol! Uiteraard moest er een beetje ruimte overblijven voor een paar smalle paadjes. En tenslotte nemen de rabarberplanten en de aardbeien ook ruimte in beslag. Helaas… Geen ruimte meer voor prei en uien. Volgend jaar maar weer.
Toen Heiko me zei, dat er geen ruimte genoeg was, deed ik een voorstel. We hebben een stukje grasland tussen de groentetuin en het beekje. Als we dat nou eens omspitten en de groentetuin in die richting uitbreiden? Dat vond Heiko helemaal geen slecht idee! Vooral omdat dat stukje altijd al lastig te maaien is. Hmmm… We hebben weer een projectje erbij! Maar die krijgt niet de hoogste prioriteit. Eerst de carport. Terwijl Heiko alles zaaide, hield hij bij waar wat kwam. Dat tekende hij later even netter uit en zie hier ons pootschema van dit jaar. Oh ja! We hebben ook nog vier bakken en in twee daarvan zitten aardbeien. In de andere twee zijn de boerenkool zaadjes gezaaid, sla en Chinese kool. Als dat plantjes zijn geworden, kunnen we die uitpoten, op de plek waar de aardappels nu gepoot zijn. Die gaan er immers half juli uit en daarmee komt er ruimte voor de jonge plantjes. Weer zo fijn, dat de groentetuin in gebruik is genomen!
Omdat het nog redelijk droog weer was en de zaden in de grond verstopt waren, ging Heiko nog even een uurtje aan het project carport werken. Hij heeft de eerste twee poeren van de tweede rij gezet! Met name de eerste was de meest tijdrovende. Die moet uiteraard precies haaks gezet worden. Hoe je dat doet? Met wetenschap (volgens Heiko!). Je maakt een driehoek, waarvan de ene zijde 4 meter lang is en de andere zijde 3 meter lang. De uiteinden van die 3 respectievelijk 4 meter verbind je met elkaar en die afstand moet precies 5 meter zijn. Als dat zo is, is de hoek 90 graden en daarmee haaks. Eveneens is het belangrijk, dat de poeren van de tweede rij ongeveer net zo diep in de grond staan, als die van de eerste rij.
Met de lengte van de palen die erop komen kun je uiteraard wel een beetje opvangen, maar het mooiste is toch, dat het er recht uitziet. Ook de afstand tussen de poeren van de eerste rij en de twee rij moet overal gelijk zijn. Heiko zet de poeren op 4,80 meter uit elkaar. Dat is namelijk een houtmaat. Tenslotte moeten ze 1,20 meter van elkaar komen te staan. Poeh, dat is dus nog een hele klus zo zonder een laser. Gelukkig hebben we wel een lange waterpas en daarmee komen we ook een heel eind. Achteraan legde Heiko ook meteen een paar leca betonblokken, die het opgehoogde zand tegen moeten houden. Na een uurtje kwam de voorspelde regen en werd het werk stilgelegd. Komend weekend maar weer verder.
Een paar weken tot maanden geleden, werd er druk gewerkt aan een stukje land. Op ongeveer een kilometer of vijf vanaf Ödarp. Bomen en struiken werden weggehaald, sloten werden netjes gemaakt (leeggehaald) en er werd een nieuwe sloot aangelegd. Langs de bosrand. Onlangs kwamen we tot de ontdekking, dat er nu een nieuw bruggetje ligt. Zo te zien een stevige constructie en ik denk twee tot tweeënhalf meter breed. Nu vragen we ons uiteraard af, waarom er een brug over dit slootje is gelegd! Wordt dit stuk land straks gebruikt om koeien op te laten grazen en dat de brug voor de koeien is? Dat er een huis wordt gebouwd lijkt ons niet realistisch, maar je weet maar nooit. We wachten vol spanning de volgende activiteiten af!
