Hoe schijn kan bedriegen? Doordat de dag bijvoorbeeld zó begon! Het zonnetje scheen lekker tussen een paar wolken door, een (bijna) strak blauwe lucht… Dit begin van de dag mocht er zijn. Dit soort ochtenden horen toch bij dagen in mei? Dat beloofde iets voor vandaag! Alleen later bleek helaas, dat het niet veel goeds was, dat beloofde. Ach, niet te dramatisch Joke! Er zijn ergere dingen. In elk geval werd het weer vandaag niet zoals deze plaatjes ons wilden doen geloven. Het werd namelijk even later donker en grauw in de lucht, welke door grijze wolken werd gevuld. Een uurtje later vielen de eerste regendruppen en er zouden er nog velen volgen. Het begin was wél mooi!
Vandaag begon ik enthousiast met huishoudelijke bezigheden. Beneden, de begane grond, was aan de beurt. Tijdens mijn koffiepauze zat ik aan de keukentafel en toen zag ik, dat de mezenbollen op waren. Alsook het zaad in het vogelvoederhuisje. Maar in tegenstelling tot het vullen van beide, ruimde ik de boel op. Het is nu zover in het voorjaar, dat de vogels zichzelf wel weer kunnen redden. Er is weer voldoende te eten in de vrije natuur. Daarom ging de bak met mezenbollen naar beneden en pakte ik de houder van het huisje. Wat is daar een gebruik van gemaakt! Het begin was moeilijk, omdat ze het “ding” niet vertrouwden, maar daarna was het een groot succes. Na een goeie schoonmaakbeurt, kreeg de houder “zijn verdiende loon”: hij ging naar de schuur, waar hij mag rusten tot de volgende winter.
Terwijl ik mijn werkzaamheden onderdak kon uitvoeren, in een verwarmd huis, was Heiko de hele dag buiten in de regen aan het werk voor Örtengren. Het regende de gehele dag: een aantal stevige buien, afgewisseld met een motregentje. En zelfs kwam er een buitje met natte sneeuw voorbij. Op 6 mei nota bene! Vandaag werden door Heiko, samen met collega Anton de laatste werkzaamheden in de sterk verwaarloosde tuin afgerond. De laatste border werd afgegraven en voorzien van schone grond, waarna er graszaad ingezaaid werd. Het moest een eenvoudig te onderhouden tuin worden. Tja, gras dus én een robotgrasmaaier die het dagelijks knipt. Ook werden de grote 50 x 50 cm tegels besproeid met järnsulfat (ijzersulfaat), omdat er veel mos op de tegels van het stoepje bij de voordeur was gaan groeien. De tegels liggen aan de noordkant van het huis en daar komt nooit zon op. Een ideale plek voor mos om te groeien. Nagenoeg altijd nat. IJzersulfaat doodt het mos tot in de worteltjes. Na een week kunnen de tegels vervolgens afgespoeld worden met een hogedrukspuit en daarna zijn ze weer als nieuw!
Verder werden er nog twee rabarberplantjes gepoot en een rode bessenstruik en werden een paar tegels voor de vlaggenmast omhoog gebracht met 8 centimeter zand. Er volgde tenslotte nog één ritje met een zware aanhanger vol afval naar de vuilstort. De zevende rit in totaliteit. Daarmee was deze klus eerst afgerond. De klant was dik tevreden en beloofde het vanaf nu goed te onderhouden. Ze zullen het zien, als ze na midsommar daar weer komen, omdat ze dan de lange heg aan beide zijden van de tuin mogen knippen. Na deze klus reden ze door naar het volgende adres in Tranås. Een paar tè grote bomen moesten omgezaagd worden.
Met een lang touw aan de boomstam, zo hoog mogelijk vastgemaakt, probeerden ze de om te zagen boom opzij te trekken, zodat die niet tegen het huis aan zou vallen. Collega Anton ging met zijn volle gewicht aan het touw hangen en trekken, terwijl Heiko de kettingzaag hanteerde. Dat werkte uitstekend: een knap staaltje teamwork. Alle vijf dikke stammen werden zo omgezaagd en meteen in stukjes gezaagd van ongeveer een meter. De stammen legden ze achter de heg, vlakbij het trottoir en de takken werden verzameld en op de aanhanger gelegd. Met een ritje naar de vuilstort was alles anderhalf uur later alweer afgewerkt en aan de kant. De tuin was weer netjes aangeharkt en opnieuw lieten ze een tevreden klant achter. En zo vorderde de dag in een rustig tempo.
Het blauwe bestelautootje van PostNord had ik horen stoppen. Zelfs dat de deksel van de metalen brievenbus dichtviel had ik kunnen horen. Dat betekende maar een ding: we hadden post ontvangen. Ík had post ontvangen. Geloven deed ik het zelf ook eigenlijk niet, maar het bewijs lag toch voor me op het aanrechtblad: PostNord gaf aan, dat er voor mij een “rek”, een aangetekende brief, bij benzinestation Preem in Tranås lag. Afzender? Transportstyrelsen, de Zweedse RDW. Het was jammer genoeg al ruim in de middag, waardoor ik niet meer durfde te autorijden. Dan heb ik meer pijn en val ik vaker flauw van die pijn. Onverantwoord om dan achter het stuur te gaan zitten. Morgenvroeg als een van de eerste dingen ga ik… mijn nieuwe Zweedse rijbewijs ophalen!
Het afspeuren van interessante verkoopadvertenties op Marketplace van Facebook is voor Heiko zo langzamerhand een dagelijkse activiteit geworden. Vandaag kwam er bijvoorbeeld een splinternieuwe betonmolen voorbij. Men had deze molen gekocht, maar nooit gebruikt. Alhoewel we er nooit aan gedacht hadden om zo´n ding te kopen, schoot het Heiko ineens door het hoofd, dat het wel handig is als hij dit jaar met de reparatie van de dam bij ons vijvertje aan het werk gaat. Daar moet veel beton voor gemaakt worden en als je dat allemaal met de hand moet doen, kost dat erg veel energie. En het geeft waarschijnlijk lichamelijke klachten (rugpijn). Met zo´n cementmolen gaat het een stuk eenvoudiger. Eveneens moeten we nog een betonbalk hebben, op de plaats waar de carport straks komt. Conclusie: best wel handig, zo´n ding. Eventueel kunnen we die na onze klusjes weer verkopen via Marketplace.
In eerste instantie vroeg de verkoper 1.500 sek, daarna 1.000 sek. Heiko zocht even op het internet naar betonmolens en vond exact dezelfde bij de doe-het-zelf-zaak Jula, in onder andere Jönköping, voor 1.599 sek. Oké! Dan is 1.000 sek niet duur. Heiko zou Heiko niet zijn, toch nog een echte Nederlander wat dat betreft: hij ging uiteraard niet de vraagprijs betalen. Hij ging bieden. Zijn openingsbod was 750 sek. Dat bod werd verworpen. Het moest echt wel 900 sek opbrengen volgens de verkoopster. Daar reageerde Heiko niet op. Een paar uur later kwam er een tweede reactie van de verkoopster: 870 sek was het absolute minimum. Ook daarop reageerde Heiko niet. De volgende dag kwam er wederom een berichtje binnen: 800 sek! Toen hapte Heiko toe en stuurde een berichtje terug met de tekst “Såld”. Morgen rijdt hij er na werktijd langs en haalt hij de splinternieuwe cementmolen op, voor de helft van de prijs, zoals die bij Jula wordt aangeboden. Geen slechte deal!
Het was vandaag overigens “hembakat dagen”. Dat wil zeggen: de dag van het thuisbakken. Op deze dag wordt iedereen aangemoedigd, om zelfgebakken etenswaren aan anderen aan te bieden! Is er een betere manier om de aandacht te vestigen op een familielid, vriend of collega, dan met een flinke dosis liefde in zelfgemaakte koek of cake? Omdat we met de tradities mee willen doen, deed ik dat vandaag met het bakken van een rabarbertaart. Er lag immers nog rabarber in de diepvries. Daaraan werd ik herinnerd, toen ik onlangs in de groentetuin de jonge planten onder de grond vandaan zag komen. Vanavond nemen we bij de koffie een stukje taart, met rabarber van vorig jaar. Nieuwe is uiteindelijk onderweg!
Ohhh… Is dat geen lief plaatje? Heiko en Ebba zijn wel altijd goede vrienden geweest, maar op een afstandje. Ebba voelde zich nou eenmaal prettiger bij mij. Sinds haar zusje Jikke kwam te overlijden, is ze heel erg veranderd en vindt het zelfs goed, dat Heiko haar nu aait. Sterker nog: hij mocht zelfs heel dicht bij haar komen liggen! In het begin, ook bij mij, liep ze weg wanneer we dichterbij kwamen. Niet dat ze weg rénde, maar ze ging wel. Nu komt ze juist naar ons toe! En daar zijn we toch een portie blij mee! Het is fijn, dat ze zich nu meer en meer durft, om dat te doen. Dat is uiteindelijk een teken, dat ze ons ook meer vertrouwd!
