Dat je vroeg bent, is niet negatief hoor! Naast het feit, dat je dag langer duurt, kun je ook leuke dingen zien. Zoals vanochtend. Het was de hele nacht helder geweest. Met de volle maan erbij, was het af en toe zo licht in de slaapkamer, dat ik bij wijze van spreken de krant kon lezen. In de loop van de ochtend kwamen er wat wolken in de lucht. Daarmee begon er een spectaculaire voorstelling. De maan verlichte namelijk die wolkjes en dat was fantastisch om te zien. Je zou denken, dat het alleen maar grijstinten zou geven, maar niets was minder waar. Rond de maan was het geel en oranje. Samen met het grijze van de lucht en wolken zag het er grandioos uit! Goedemorgen!
Maar toen het eenmaal licht was geworden zag ik dit beeld en dat was nou niet meteen wat je noemt “een goed begin van de dag”. Sinds de dooi zijn intrede had gedaan, was ik al meerdere keren over het tegelpaadje naar de weg gelopen. Nooit was het mij opgevallen. Tot vanochtend. Er lag een dood koolmeesje bij de perenboom. Door de nachtvorst was hij wit geworden, waardoor hij wellicht mijn aandacht trok. Het vogeltje heeft onder de sneeuw gelegen en zeker al langere tijd. Zo te zien was hij niet gewond en daarmee is zijn dood niet veroorzaakt door ons dametje. In een zakje heb ik hem maar in de container gelegd…
Heiko was rond acht uur opgestaan. Later dan ik eigenlijk van hem gewend ben. Tijdens zijn ontbijt had hij met Froukje gepraat, die vanaf nu drie weken vakantie heeft. Wat een mooi vooruitzicht! Veel plezier, Froukje! Om half tien parkeerde hij de Volvo bij de flat van zijn ouders. Daar werd hij meteen getrakteerd op koffie met kniepertjes. Als tegenprestatie, of gewoon omdat Heiko zo groot is, mocht hij even een touwtje ophangen voor de kerstkaarten. Ze hadden die ochtend al een kerstpakket ontvangen! Van De Reensche Compagnie, de flat waarin ze wonen. Het was als dank voor het vrijwilligerswerk wat zijn vader doet. Zoals al eens genoemd, controleert hij elke dag of alle bewoners van de galerij weer wakker zijn geworden. Via een rode kaart systeem. Die kaart moet tussen 9 en 10 uur voor het raam staan. Geen kaart? Dan onderneemt hij actie. Op de terugweg werd de krant nog even opgehaald, wat ze nog slechts drie weken kunnen doen. Na vele jaren is het abonnement van het Dagblad van het Noorden opgezegd.
Als ik een vergelijking zou maken, dan vond ik mijn dag maar saai. Mooi op tijd was ik namelijk begonnen met het schoonmaken van de bovenverdieping. Dit keer lapte ik de ramen ook maar weer eens. Alleen van binnen hoor, want water op de ramen met vorst lijkt me niet verstandig. Nadat alles, inclusief de douche, lekker fris was ging de stofzuiger erdoor en daarna zelfs de dweil. De trap naar boven werd even met een sopje afgenomen. Al met al nam dit ongeveer vier uurtjes in beslag, waarna het tijd was om weer een pauze te nemen en dit keer met een broodje.
Op datzelfde moment zaten ze in Hoogezand aan de warme maaltijd. Vandaag stond wederom een stamppot op het menu: boerenkool met rookworst en vanzelfsprekend kwam er een gehaktbal bij. Die stamppotten zijn nagenoeg aldoor op verzoek van Heiko en zijn voor zijn moeder wel zo gemakkelijk. Vanwege haar gezondheid. Normaal krijgen ze meer variatie in het eten. Alleen doordat ze zoveel mogelijk bij elkaar willen zijn, is stamppot lekker snel klaar! Vanochtend had Heiko nog geprobeerd, om een gipsafdruk van hun handen te maken. Hiervoor had hij een zakje van hier meegenomen. Maar helaas ging het niet goed. Er was water bij een zakje alginaat gedaan, maar het vormrubber werd niet hard. Er werd geen model gevormd, waar later het gips in gegoten kon worden. Mislukt. Erg jammer. We hadden hun handen graag in het gips gehad.
Meer mislukte. Want tot mijn grote spijt moet ik meedelen, dat onze sneeuwman niet meer te repareren is. Gisteren had ik hem gelijmd, nadat (waarschijnlijk) een postbesteller hem kapot had gemaakt. De pop was middendoor en het bordje met “Låt det snöa” was er helemaal afgebroken. Op het moment, dat ik vanmiddag de stenen sneeuwman oppakte, om te controleren of alles goed vast zat, viel hij meteen uit elkaar. Niet op het aanrecht, maar natuurlijk er precies naast. Op de grond, op de plavuizen. Hij viel uiteen in vele stukjes. De lijm was op onverklaarbare wijze nog steeds vloeibaar en toen ik hem omhoog hield, was het een en ander te zwaar en brak af. Met alle gevolgen van dien. In de toekomst zal Heiko op de knieën in de sneeuw moeten liggen, om met een liniaaltje te meten hoeveel centimeter sneeuw er gevallen is…
Vanmiddag ging ik verder met het schoonmaken van de benedenverdieping. Het voelde zo goed, dat ik ook hier alles met een sopje afnam, de stofzuiger zijn werk liet doen en als laatste de boel dweilde. Alle matten en vloerkleden werden gewassen en konden op een schone vloer gelegd worden. Wat ging het allemaal mooi! Zelfs de planten kregen allemaal een drup water. De kerstcactus heeft er weer helemaal zin in! Slechts een paar dagen geleden was hij nog helemaal zonder bloemen. Die waren van de eerste ronde allemaal verdroogd. Momenteel heeft hij zeker negen bloemen en zitten er weer meerdere knoppen aan de uiteinden. Dapper!
Heiko was vanmiddag naar Elise gegaan. Daniëlle logeert daar nog tot morgen. Een bijzonder moment, om met zijn beide dochters Elise en Daniëlle en alle vijf kleinkinderen Merle, Daan, Jelte, Noud en Mason samen te zijn. Dat komt jammer genoeg niet zo heel vaak voor. De volwassenen hadden gezellig met elkaar gesproken. Tussen het spelen met de (klein-) kinderen door. Er werd met Lego gespeeld, ze maakten een puzzeltje, auto’s en tractors reden door de kamer en hij speelde “Wie ben ik” met Merle. Ontzettend gezellig! Eveneens een beetje vermoeiend voor opa. Na vele kusjes en knuffels ging Heiko rond half zes weg. In de veronderstelling, dat ze elkaar morgen allemaal nog weer zullen zien. Oma Leugs is dan jarig en daar komen ze langs.
Aan het eind van mijn taken (ahum…) deed ik onze gevleugelde vrienden nog een beetje zaad in het voederhuisje en vulde ik de vetbollen aan. En terwijl ik me omdraai, om weer in huis te gaan, zie ik, dat het op sommige plaatsen oranje in de lucht is. Een paar wolken leken een soort spiraal te vormen. Maar dat was niet het mooiste. Dat zag ik meer zuidelijk. Daar waren meer wolken. Wolk-jes! Vele honderden! Doordat de zon erop scheen, gaf het een schitterend beeld. Dat beeld veranderde overigens nagenoeg per seconde, vanwege een stevige wind. Ja, daar heb ik even een poosje naar gekeken. Tot ik het koud genoeg kreeg en de warme keuken weer in ging.
Heiko was precies op tijd bij zijn ouders, om daar samen een broodje te eten. Vanzelfsprekend hadden ze op hem gewacht. Daar liet Heiko de vele foto´s aan de overgrootouders van onze kleinkinderen zien. Die kunnen daar enorm van genieten. Elise en Daniëlle sturen eveneens regelmatig foto´s naar de digitale fotolijst. Een fantastische uitvinding! Net als de filmpjes die je via Facebook kunt bekijken. Heiko liet dat aan zijn vader zien, zodat die zelf ook bijvoorbeeld de filmpjes van onder andere Laurel en Hardy kan bekijken. Het was tegen negen uur dat Heiko terug was in Kolham, waar hij met Geert en Froukje een mooie reportage en interview met Max Verstappen had bekeken. Het was voor hem ongeveer half twaalf dat hij ging slapen. Ik heb de nieuwe dag nog beleefd!
Goedemiddag inmiddels. Leuk dat Heiko het naar de zin heeft met zijn ouders en dat jij hem daar de gelegenheid voor geeft. Jammer van de sneeuwmeetman, maar ik heb een tip. Net als bij jullie wrs. staan hier ‘s winters oranje stokken aan de weg en zo nu en dan wordt er een omver gereden door een vrachtauto. We hebben er al een aantal verzamelt en 1 van die stokken gebruiken we als sneeuwmeter. Elk jaar een streepje met een dikke stift met de sneeuwhoogte, en voila. Fijne zondag.
Goedemiddag Rinske!
Laten we nou met de opruiming van de schuur vijf (!) hebben weggedaan 😉
Maar… We kijken langs de weg of we een gesneuveld exemplaar vinden en die gaan we gebruiken!
Leuke tip!
Fijne avond!
Ja dat zal je net zien. Wij gebruiken ze voor weet ik allemaal: onze stookstenen, enz, omdat er bij ons sneeuw geschoven wordt door een buurman met een shovel en alles onder de sneeuw ligt. Weet hij waar wat ligt. Fijn dat Heiko weer veilig is teruggekomen. Nu lekker samen de feestdagen in. Groet uit een lichtjes bevroren Fryslân.
Rinske en familie