Aan het eind van de middag overkwam met weer een kippenvel-moment! Tussen de bedrijven door, had ik een ogenblik achter de laptop gezeten, om een mailtje te beantwoorden. Nadat ik op was gestaan liep ik, gewoontegetrouw, naar het raam en keek even naar buiten. De zon scheen schitterend over het groene land. Groen. Met iets lichtbruins. De Nikon Coolpix fotocamera, wederom in handen genomen en ja! Het was daadwerkelijk een schitterende vos! Deze had een gevlekte pels, in tegenstelling tot die, die we een tijdje eerder hadden gezien. Die was vrijwel helemaal een kleur. Deze vos zat eerst recht tegenover ons huis. Op een boomstam, heel rustig om zich heen te kijken. Natuurlijk op zoek naar iets eetbaars. De eerste foto´s nam ik maar door het venster, dan had ik die tenminste. Echter ik wilde meer. Ik wilde het dier écht zien. Zijn aanwezigheid kunnen voelen. Niet alleen maar het moment vastleggen op de camera.
Heel voorzichtig liep ik op blote voeten via de achterdeur, over het gras, via de oprit van de overburen, richting de vos. Het moest allemaal zo stil mogelijk gebeuren, omdat de wind zijn kant op stond en hij zou mij daardoor eerder zou kunnen horen. Hij liep inderdaad weg. Alleen slechts een stukje naar rechts. Daar waar ik hem nog steeds in de gaten kon houden en zelfs duidelijker dan eerder. Toen zag hij mij en meteen dacht ik, dat het moment voorbij zou zijn. Niet! Hij ging er rustig bij zitten, af en toe mijn kant op kijkend. Daarna hebben we elkaar zeker een paar minuten alleen maar aangekeken. Bekeken. Bewonderd, althans ik hem. Volgens mij heb ik vanmiddag sinds lange tijd in mezelf hardop gepraat… Volledig onder de indruk van het moment en van de schoonheid van de vos!
Mooi zeg, echt een fotogenieke Reintje de Vos…. Mooi op de foto gezet.
Wat zien jullie daar toch veel mooi wild. Van de week die eland en ook de reetjes onderweg. Heiko mist nu wel het een en ander. Wel fijn dat hij zijn ouders nog even gezien heeft. En natuurlijk de kinderen en kleinkinderen. En fantastische vrienden. Wat heerlijk dat die zo lief zijn voor jullie en voor je ouders. Ja, moeilijk als je ver weg woont. Dit zal altijd moeilijk zijn. Hoop voor hen en ook voor jullie dat ze nog wat jaartjes mee kunnen in goede gezondheid. Maar ja, op deze leeftijd moeten jullie, maar ook zij, blijven genieten van de beelden op de laptop. Fijn dat ze dit nog beide kunnen. Veel ouderen lukt het niet meer. Ze zijn dus nog niet te oud voor deze vernieuwing. Gelukkig maar. Eigenlijk heel mooi, ze kunnen jullie iedere seconde van de dag bereiken. En jullie hen.
Als hij terug is, zullen er wel hele verhalen komen. Zo leuk om dat dan weer te horen voor jou. Hoop wel dat hij nu een probleemloze terugreis heeft. Kostbaar grapje zo. Maar ja, auto moet toch blijven rijden. Missen kun je hem niet.
Nou, hoop op probleemloze terugreis!
Hej Wilma! Heiko heeft inderdaad een super tijd gehad! Alle familieleden gezien en bij de gezellige B&G van Geert en Froukje kunnen vertoeven. Wat wil een mens nog meer? Volgens mij heeft hij voor de komende dagen daadwerkelijk gesprekstof genoeg! Fijne dag vandaag en blijf gezond!