Omdat Heiko gisteren vrij had genomen vanwege de verstopte riolering en de mogelijk daaruit voortvloeiende werkzaamheden, wilde hij zijn vrije woensdag wel ruilen deze keer. Maar, juist op zo´n vrije woensdag plant hij afspraken. Voor vandaag waren dat er zelfs twee: een bezoekje aan de fysiotherapeut en eentje aan de tandarts. De een om twaalf uur en de andere om kwart over een. Wel gelukkig beide in Aneby. Dit soort afspraken zijn lastig, wanneer hij die maakt terwijl hij aan het werk is in Tranås. Zodoende meldde hij Örtengren gisteren in de loop van de dag al, dat hij vandaag ook vrij zou nemen. Mooi wat extra tijd om verder te werken aan het project carport. De voorste helft was al voorzien van de twee zij-balken en vier liggers. Vanochtend kwamen de achterste zij-balken eraan en de lange liggers erop.
Om half tien reed ik richting Aneby. Het was vandaag de dag, waarop ik mijn tweede vaccinatie tegen Covid-19 kon krijgen. Vanzelfsprekend maakte ik daar heel graag tijd voor. Op dezelfde plek als de vorige spuit, kon ik nu dosis twee ontvangen. De parkeerplaats stond opnieuw redelijk vol, maar binnen was van enige drukte geen sprake. Bij de ingang melde ik me bij een mijn huisarts, die vandaag dienst deed als receptionist en kreeg ik te horen dat mijn naam op lijst drie stond. Ik mocht me hierna melden bij “vaccinateur 3” in de ruimte na de hal. De vorige keer moesten ze mijn naam opzoeken, op een lange lijst met namen en daar hadden ze nu iets beters op bedacht. Iedere vaccinateur kreeg haar eigen lijst en zodoende stroomde het lekker door.
De vaccinatie was al snel een feit en ik kreeg even later mijn bewijs van twee vaccinaties. Toen begon het kwartiertje wachten. Omdat er verder geen bijwerkingen waren reed ik twintig minuten na aankomst weer terug naar huis, maar wel met het volledig ingevulde vaccinatiebewijs op zak! Daar ben ik blij mee, het geeft een goed gevoel. Per 1 juli kunnen we een QR-code naar onze mobiele telefoons downloaden van de website 1177 en daarmee worden alle grenzen in Europa voor ons weer geopend. Op de terugweg werd ik hiermee “gefeliciteerd” door een reetje. Die stond aan de kant van de weg. Het leek alsof ze me stond op te wachten. Helaas had ik mijn camera niet bij me, waardoor ik een paar foto´s maakte met mijn mobiel. Hierdoor werd het een heus zoekplaatje…
Om twintig voor elf was ik thuis en rond elf uur kwam Heiko binnen, om snel even een broodje te eten. Wel wat vroeg, maar als hij terug was van de tandarts zou het inmiddels twee uur zijn en dat zou dan weer een beetje laat zijn voor de lunch. Als eerste reed hij vervolgens naar de vårdcentral, waar hij zogezegd om twaalf uur een afspraak had bij de fysiotherapeut. Die had voor hem een brace besteld voor zijn rechterelleboog. ´s Nachts heeft Heiko namelijk veel last van dove en opgezette vingers. Het leek de huisarts wel een goed idee, om dan een brace om te hebben. Zo kan de elleboog niet gebogen worden. De huisarts denkt namelijk aan een irritatie of beklemming van een zenuw. De fysiotherapeut gaf Heiko uitleg over hoe de brace om de elleboog moet en gaf het advies om die brace acht weken te gebruiken. Heeft het dan geen effect gehad moet hij terugkomen en gaan ze verder zoeken naar de oorzaak van de dove en opgezette vingers.
Om half een stond hij weer buiten. Om de tijd, drie kwartier, tussen de fysio en de tandarts op te vullen had Heiko de bak met afval (glas en blik) meegenomen. Bij een afval-sorteerstation gooide hij die afval in de daarvoor bestemde bakken. Ongekleurd glas, gekleurd glas, plastic, blik, kranten, karton en verpakkingsmateriaal, zoals melkpakken, verdwenen allemaal in de juiste container. Daarna reed hij door naar de bouwmarkt Optimera, om schroeven en een zak beton te halen. Dit was uiteraard voor het project carport. Het beton is nodig om die ene paal vast te zetten aan de rots, die precies op de plek ligt waar die paal moet komen te staan. Bij Optimera was het gewenste aanwezig en zodoende kon het volgende adresje aangedaan worden: de folktandvården in Aneby. Nog een half uurtje wachten… Dan maar paar spelletjes Wordfeud spelen met Jan uit Assen.
Om even over enen meldde hij zich bij de receptie en precies om kwart over een werd zijn naam omgeroepen door een mondhygiëniste. Die doet hier de jaarlijkse controle van het gebit. Meteen ging ze foto´s van het gebit maken. Daarop zag ze een schaduwachtig plekje onder een vulling van een kies. Dat was volgens haar een gaatje! Na de röntgenbeelden bekeek ze alles ook nog even met het oog en een spiegeltje, maar het zag er volgens haar verder goed uit. Ze verwijderde nog een beetje tandsteen en daarna was het eerst klaar. Voor het gaatje is een afspraak gemaakt op woensdag 7 juli met tandarts Mustafa. Heiko bedacht net voordat hij vertrok, dat hij zijn plaatje nog wilde meenemen. Die zit nu te strak en daarvoor wilde hij advies. Alleen konden we geen van tweeën dat ding vinden. Hij lag niet op een logische plaats. Bij terugkomst kreeg Heiko ineens een ingeving: hij had hem in een kast in zijn werkplaats gelegd… Ja, logisch… Nu ligt hij in de spiegelkast en kan hij hem voor de 7e juli zó pakken. Zonder dat we beiden hoeven te zoeken. Grapjas!
Nét voordat Heiko in de tandartsstoel zou plaatsnemen kreeg hij telefoon. De chauffeur van de tankauto van JR AB uit Tranås belde. Hij was naar ons onderweg, om de verstopte leiding onder hoge druk door te spoelen. Ondanks dat we wel weer zonder problemen de wc konden doorspoelen en konden douchen, leek het ons toch maar verstandig, om dat klusje te laten uitvoeren. Zekerheid boven alles. Het lukte Heiko nog net om voor mij een korte boodschap in te spreken via WhatsApp, voordat de tandarts hem vroeg zijn mond open te doen. Binnen een half uur reed er daadwerkelijk een grote rode tankauto de oprit op. De zeer vriendelijke en spraakzame chauffeur stapte uit en wist wat het probleem was en waar het probleem zat. Ik wees hem de plek des onheils in het stookhok: de put. Daarop rolde hij de waterslang vanaf de vrachtauto af en probeerde die in de leiding te krijgen.
Dat lukte met enige moeite. Via de afstandsbediening kon hij de pomp in werking zetten en op die manier 30 Bar druk op de slang zetten. Later vertelde hij dat wij 4 Bar druk op onze eigen waterleiding hebben. Oei, da´s nogal een verschil! In eerste instantie kwam het water terug en spoot het omhoog. Na een paar keer heen en weer porren kreeg hij ineens ruimte. Toen keek hij in de ondertussen geopende septictank en zag dat er klont vet en andere “koek” los was geschoten. Dat was volgens hem de oorzaak van de ellende. Daarna spoelde hij de leiding nog twee keer door onder hoge druk en zag hij dat de slang helemaal tot in de septictank was gekomen. Die had hij ook meteen maar leeggezogen.
Joepie, de riolering is weer vrij! Ik was erg blij dat het op deze manier opgelost was en dat er niet gegraven hoefde te worden. Net op het moment dat de man van JR AB klaar was, kwam Heiko thuis en kon ik hem het positieve nieuw vertellen. Die was uiteraard net zo opgelucht als ik. De man liet nog even de spuitkop van de slang zien. Onder de kop zitten vijf kleine openingen waardoor het water geleid wordt. De afvoer wordt daarmee zowel van voren als van opzij en achteren schoongespoten. We kunnen weer onbezorgd naar het toilet, douchen, handen wassen, tandenpoetsen, wasjes draaien… Iets was anders zo heel normaal is, werd maandagavond ineens geblokkeerd. Vandaag kunnen we er weer om lachen.
Eenmaal thuis ging Heiko verder met project carport. Nadat de achterste twee zij-balken eraan zaten konden de lange balken erop gelegd worden. Aan het einde van de dag lagen zeven van de acht lange balken erop. En blij dat hij was! Kan ik me ook alles bij voorstellen. We zien nu meer en sneller resultaat dan eerder en dat geeft de bouwer moed! Om half zes moest hij echter wel stoppen, omdat we moesten eten. Er stond namelijk nóg een afspraak gepland voor vandaag. Om zes uur had hij afgesproken met buurman Jörgen, om de koplampen van de Volvo te vervangen. De twee nieuwe, die bij Autodoc.com in Duitsland besteld waren, hadden we inmiddels ontvangen. Jörgen had aangeboden om te helpen met het plaatsen en dat zou vanavond gebeuren.
Zodoende stond onze Volvo zomaar ineens op de brug in de kleine garage van buurman Jörgen! Daar vertelde hij Heiko, dat hij even goed na moest denken, omdat het een tijdje geleden was, dat hij een Volvo onder handen had genomen. Bij de garage in Nässjö, waar hij jarenlang heeft gewerkt, werkte hij met name voor het merk Renault. Ondanks dat was het alsof hij dit werk dagelijks deed. Als eerste werd de extra verlichtingsbalk eraf gehaald. Daarna werd de bumper er vakkundig voor weggehaald, waarna de schroeven van de koplampen losgedraaid konden worden. De stekkers werden losgetrokken en daarmee lagen de lampen los in de auto. Binnen een haf uur waren de oude koplampen er al uit.
Vervolgens werden een paar dingen van de oude lampen naar de nieuwe overgezet. Waaronder de elektrische afstelling van de koplampen en uiteraard de lampjes zelf. Weer een ruim half uurtje later zat alles er alweer voor! In totaal zijn ze krap aan anderhalf uur bezig geweest. Wat een geweldige service van de buurman! En wát een verschil! Tjonge jonge, nu zal Heiko weer wat kunnen zien als hij de verlichting ´s ochtends en ´s avonds aan doet. Helaas voor hem wordt het nu niet donker en kan hij het niet testen. Desondanks kun je wel zien dat er spiksplinternieuwe koplampen in zitten. Zo komt de Volvo wel door de keuring. Oh ja, nog wel even de bandjes verwisselen.
Gisteren konden we vanwege de verstopping in de afvoer niet afwassen, wat de reden was om niet het geplande eten op tafel te zetten. Vandaag stond ons echter niets meer in de weg om dat alsnog te doen: nieuwe aardappeltjes eten! In de schrapmachine werden de kleintjes ontdaan van hun schil en liet ik ze even later koken. In de tijd dat zij gaar werden bakte ik stukjes kip en maakte ik een verse salade. Wat heeft het ons lekker gesmaakt! Ik had met voorbedachten rade niet al te veel kip klaargemaakt, omdat we beide gingen voor de piepertjes. Traditiegetrouw kregen we ze op of rond de verjaardag van mijn broertje, Eddy. En laat dat nou vandaag zijn! Het zou zijn 52ste verjaardag zijn geweest. We hebben het “gevierd” met nieuwe aardappeltjes.
