Meestal hebben we dit soort luchten aan het einde van de dag. Dan gaat de zon tegenover ons huis in het westen onder en schijnt de zon aan de onderkant tegen de bewolking aan. Vandaag, om precies te zijn vanmorgen om zes uur, kregen we door Moeder Natuur nagenoeg dezelfde beelden voorgeschoteld. Deze keer aan de achterzijde van het huis, in het oosten, waar de zon opkomt. Dát is nog eens lekker wakker worden! Zou het een mooie dag worden vandaag? Snel even op de weer-app gekeken. Volgens de weersvoorspellers wel. Veel zon en een hele aangename temperatuur, van rond de 22 graden. Nou, inmiddels is de dag om en kan ik bevestigen, dat het een prachtige zomerdag is geweest. Zelfs zo mooi, dat Heiko vandaag voor het eerst zijn korte broek aan heeft gehad!
Voor mijn ontbijt neem ik ´s morgens altijd een bakje met yoghurt en muesli. Alleen op dagen dat Heiko aan het werk is. Dan eet ik het in de kamer op, achter de laptop. Vaak terwijl ik dan het nieuws van de dag even lees. Naast mij, op haar krabpaal, zit of ligt dan Ebba. Die laten we er pas uit, nadat het woon-werkverkeer bij onze voor het huis langsgereden is. Geen honderden, maar wel een stuk of tien tot vijftien auto´s. Dat doen we uiteraard ter bescherming van Ebba. De laatste dagen mocht ze mijn bakje uitslikken. Zo ook gistermorgen. Ze moet dan natuurlijk eerst weer even aan het bakje ruiken, ook al kreeg ze dit dus vaker. Vanzelfsprekend zat er naast de kruimels ook nog een portie yoghurt in. En als ze eenmaal doorheeft wat het is: smullen! Dat vindt ze wel lekker hoor. Met haar kleine tongetje slikt ze de hele bak in het rond. Is een nieuwe gewoonte geboren?
Gisteren was Heiko met zijn baas in één auto naar Boxholm gereden, waar werk bekeken werd. Onderweg werd er ook nog eens goed gepraat. Iets waar de baas dankbaar voor was, zoals hij later zei. Toen ze in Boxholm waren vroeg Kenth Örtengren of Heiko de visplaats voor rivierkreeftjes al eens had gezien. “Nee, nog nooit”. Het is een stukje afwateringskanaal, waar het water vanuit het grote Sommen meer langs stroomt, richting de rivier Svartån. Één van de twee rivieren in Zweden waarin het water noordwaarts stroomt. In alle andere rivieren stroomt het water namelijk naar het zuiden. Bijzonder toch? Kenth heeft daar, net buiten Boxholm, een stukje rivier gepacht. Al vele jaren lang.
Jaarlijks vangt hij daar kleine rivierkreeftjes. Voor de première van de kreeftverkoop, op 7 augustus. Die dag is de start van een feestperiode in Zweden. Dan wordt er kreeft gegeten en daarbij veel drank gedronken. Het stukje natuur wat hij Heiko liet zien was fantastisch mooi, zo vertelde Heiko me nadien. Kenth noemde het “het paradijs”. Het was er inderdaad mooi en erg rustig, maar zo zijn er wel meer plekjes te vinden weten wij inmiddels. Toch was het erg leuk, dat hij er de tijd voor nam, om Heiko dat te laten zien. Vooral omdat Heiko vaak aangeeft, dat hij normaliter eigenlijk nergens tijd voor heeft.
Vanmorgen was het mijn beurt! Ik mocht me in Aneby, in een kerkgebouw melden voor mijn eerste vaccinatie tegen Covid-19! Op dezelfde plek waar Heiko twee weken eerder mocht komen. Toen was de groep 60+ aan de beurt en nu is men begonnen met de groep 55+. De groep waar ik toe behoor. Het was goed geregeld en de stroom zat er goed in. De een na de ander werd ingespoten met het Pfizer vaccin. Daarna moest ik even een kwartiertje wachten en daarna, toen bleek dat ik nergens last van had, naar huis. Tijdens het wachten vergat ik de tijd en werd ik “wakker geschud” doordat een man, die na mij was geprikt, op stond om weg te gaan. Op 23 juni aanstaande mag ik de tweede dosis ophalen en dan ben ik voorlopig goed beschermd tegen dat vervelende corona. Persoonlijk ben ik er heel blij mee! Ik krijg toch het gevoel, dat ik er een stukje vrijheid voor terug krijg. Nu is het immers nog steeds erg oppassen met wie je contact hebt, is het afstand houden, handen wassen en mondkapje voor. Dat wordt straks iets minder plichtsmatig en geforceerd.
Terwijl ik in Aneby geprikt werd, was Heiko in Tranås. Niet om te werken. Het was immers woensdag, zijn vrije dag. Hij was met mijn auto die kant opgereden, omdat de Hyundai voor de jaarlijkse APK moest. Bij het bedrijf Besikta boeken wij daarvoor altijd een dag en een tijdstip. Dat gaat heel eenvoudig online via hun website. Het is een onafhankelijk keuringsstation en in principe is het in tien minuten gefikst. Ze controleren op de meest essentiële onderdelen, zodat je in ieder geval veilig met je autorijdt. Mijn Hyundai werd zonder enige opmerkingen goedgekeurd en kan weer een jaartje vooruit. Heiko was zodoende net zo snel klaar als ik met de eerste vaccinatie!
Bij thuiskomst had ik een goed gevoel over de vaccinatie en dat heb ik nog steeds. De pijnlijke bovenarm, wat ik van vele mensen heb gehoord als herinnering aan de prik, heb ik niet of nauwelijks gehad. Na een kop koffie ben ik dan ook, wederom vanwege de mooie zomerse temperaturen én de aanwezigheid van de zon, naar buiten gegaan. Het strookje zwarte grond onder de lange heg, aan de voorzijde van het huis, was hier en daar vervuild met een plukje groen. Onkruid! Een klein hand harkje, een kniebeschermer en een emmer was alles wat ik nodig had, om die vervuiling te lijf te gaan. Rustig aan, even zitten, even staan, even met Ebba dollen en oh ja… een beetje onkruid wieden!
Als ik er even bij was weggelopen en daarna terugkeerde, hoefde ik niet te zoeken waar ik gestopt was. Wat best wel vreemd was, was dat aan de rechterkant minder zevenblad groeide, dan aan de linkerkant. Overigens heb ik het met alleen mijn emmertje niet gered. Nadat ik een meter had gedaan was die namelijk al vol en had ik de kruiwagen er ook maar bij opgehaald. Die werd nagenoeg vol! Op mijn eigen tempo kreeg ik de beide stukken onder de heg af en daarmee was mijn doel voor vandaag bereikt. Een andere keer moeten beide strookjes grond aan de wegkant nog een keer gedaan worden. Dat was voor vandaag echter te veel van het goede.
Net toen ik klaar was met de heg kwam Heiko voor de tweede keer weer thuis met een aanhanger vol met zand. Hij had onze aanhanger vanochtend meteen aangekoppeld toen hij naar de keuring ging. Nadat de Hyundai was goedgekeurd reed hij meteen door naar het adres, waar hij gisteren ook zand had gehaald. Vanaf Tranås lag dat min of meer op de route. Na de middag ging hij nog een keertje. Ondertussen is al goed te zien wat Heiko uit de grote hoop zand heeft geschept. Er ontstaat een woning voor een holbewoner! Als het zand op de aanhanger ligt lijkt het niet eens zo heel veel trouwens. Maar de vering van de aanhanger geeft aan, dat het echt ruim voldoende is. Er zullen zodoende nog wel een aantal ritjes volgen. Ook als het zand uit de aanhanger is geschept en op de grond ligt, lijkt het niet alleen erg weinig: dat is het ook! Het op te vullen hoogteverschil is dan ook behoorlijk. Gelukkig ligt er meer dan voldoende zand om dat probleempje op te lossen.
Oh, wat is ons dametje Ebba toch veranderd! Kijk nou eens hoe ze Heiko begroette, toen die even bij mij kwam kijken. Hij was toen net weer thuisgekomen met het tweede vrachtje zand. Ebba hoorde ons praten en kwam naar ons toe lopen. Op het moment, dat ze bij Heiko kwam, gaf ze hem meteen kopjes aan de benen. Even later liet ze zich naast hem in het gras vallen. En daarbij keek ze hem steeds aan, alsof ze wilde zeggen “Nu mag je me wel aaien hoor!” En dat deed Heiko uiteraard. In plaats van dat ze wegging, bleef ze liggen en vond het allemaal geweldig interessant. Toppertje!
Na het avondeten ging ik nog even achter de laptop zitten, om met de administratie aan de slag te gaan. Heiko dook nog even de kelder in. De eerder verkregen compostbak had namelijk nog geen deksel. Als je echter goede compost wilt hebben, zal het afval van etensresten en dode bloemen toch afgesloten in zo´n bak moeten liggen. Zodoende zocht Heiko gisteren een aantal plankjes bij elkaar en een paar kleinere balkjes. Even zagen, schaven, schuren, schroeven en verven. Zo, klaar! Vandaag was de verf droog en kon de deksel op de compostbak. Deze kan nu gebruikt worden en er komen geen vogels meer bij die alle koffiepads overal naar toe nemen! Er omheen maken we het nog netjes hoor!
Gisteren had ik al genoemd, dat ik een gesprekje had met een bruine kikker. Naar aanleiding daarvan werd ik heel nieuwsgierig, hoe het er met de kraamkamer voorstond. Oftewel het kikkerrit in onze vijver. Wel nu, de eitjes zijn inmiddels weer groter gegroeid. Het lijkt erop, dat het nu een kwestie van dagen is, dat de jonge kikkertjes of eigenlijk mini visjes uit de slijmerige bolletjes zullen ontsnappen. Als ze allemaal uitkomen, krijgen we werkelijk duizenden “aspirant kikkertjes”. Wat zal dat een drukte geven! Ik hou het nu zeker dagelijks in de gaten!
Wat een prachtige foto’s van de zonsondergang, dat zal elke dag weer genieten zijn.
Ook wij hebben een compostbak in Zweden (dus geen aparte GFT bak). In Örebro Kommun geldt de regel dat je geen gft afbalbak hoeft te hebben als je zelf een door hen goedgekeurde compostbak hebt. (foto opsturen, afmetingen vermelden). Dat scheelt veel geld voor abonnement en service kosten. Is dat in jullie gemeente niet het geval? Uiteraard is het aan regels gebonden je mag er geen bv vleesresten ingooien ivm rattengevaar. Ook moet er een deksel op zitten.
Fijn dat de eerste prik er nu op zit. Toch een heel ander gevoel. De stijve arm kregen wij pas na een dag. Maar weer snel over dat wel. Fijne zondag.
Groet, Jet
Hoi Jet, Dank voor je reactie. Dat er gemeentelijke voorschriften zijn voor een compostbak wist ik niet. Daar had ik nog nooit van gehoord en Heiko ook niet. Misschien geldt dat alleen als je in een bebouwde kom woont? Hier op het platteland doet iedereen wat dat betreft zijn eigen ding. Wij hadden dan ook tot vorige week een open bak/rek, waar alle dieren van konden eten. Dat was ook juist onze bedoeling. Vele vogels pikten een graantje uit de compostbak mee. Met name restant etenswaren. Wellicht dat er ook af en toe een ree in heeft staan te eten. Op grond van jouw informatie was dat dus blijkbaar tegen alle regels in. Nou ja, we hebben het overleefd. Vanaf nu is het een correcte compostbak, maar nog steeds zonder vergunning. We maken ons daar echter verder niet druk over.
Met de Covid-19 prik is het gelukkig allemaal voorspoedig verlopen. Op naar de tweede! Hebben jullie de tweede al gehad inmiddels?
Fijne dag vandaag!