Geen widgets gevonden in de zijbalk

Donderdagavond kregen we tegen de avond een behoorlijke regenbui. Ook in de nacht die erop volgde had het flink doorgeregend. Je zou zeggen, dat er dan heel veel water door ons beekje zou moeten komen en dat het waterpeil in ons vijvertje weer van laag naar hoog zou gaan. Niets van dat alles! Daaruit blijkt voor mij, dat de natuur het regenwater meteen heeft opgenomen. De grond was erg droog en alle bomen en struiken hadden dorst. We hebben de laatste weken namelijk niet zo veel neerslag gehad en zodoende was dit zeer welkom. Het regenwater kwam dus niet in de beek waardoor ons beekje er een beetje verdroogd bij ligt. De stenen in het beekje liggen droog en zijn volledig zichtbaar. Je kunt bijna met droge voeten door het beekje lopen, ware het niet dat je dan in de blubber wordt vastgezogen. Na twee stappen ben je je schoen of je laars al kwijt denk ik.

Wat ons betreft mag het nog even verder indrogen, met name in ons vijvertje, zodat we het riet weer kunnen trimmen. Dat groeit ook ieder jaar zeer enthousiast en als we dat niet elk jaar terugsnoeien, overwoekert het de hele vijver. Hier linksboven zie je een foto van 2017. Toen stond er niet alleen veel riet en hoog gras in, maar ook veel bamboe. Daar zijn we nu veel van kwijt. Maar nogmaals, we hopen dat het nog even goed droog komt te staan, zodat we de boel weer kort kunnen maken.

Op de vloer van de veranda zagen we onder de ronde tafel rommel liggen. Het leek een beetje op heel fijn zwart zaad. We hadden het allebei al zien liggen, echter hadden geen idee waar het vandaan kwam. Ook op het stoelkussen op de stoel, die elke keer half onder de tafel werd geschoven lag rommel. Kleine kruimeltjes. Erg vreemd. We zouden het even schoonmaken. Toen ik dat gisteren wilde doen en beter keek trok ik de stoel weg en verschoof het tafelkleed een beetje. Op dat moment werd alles duidelijk: onder de tafel, verscholen achter het overhangende tafelkleed zat een wespennest! Daar kwamen een aantal opgeschrikte wespen uit! Jeetje zeg. Wat link! Als we aan die tafel zitten pakt Heiko altijd juist die stoel om er op te gaan zitten…

Dat ging altijd zonder problemen. Echter, als we daar gaan barbecuen, schuift Heiko zijn stoel helemaal aan en dan was hij zeker met zijn knie tegen het wespennest aangekomen. Je moet er niet aan denken als hij daar in zijn korte broek had gezeten en de wespen waren “boos” geworden. Brrr… Gelukkig is dat niet gebeurd en ontdekten we het nest op tijd. Nou ja, op tijd. Het was best wel al een redelijk groot nest. Heiko pakte meteen de spuitbus met gas ter verdelging van vliegende beestjes en spoot het nest vol met dat vergif. Op deze plek zijn ze niet welkom! Vanmiddag hebben we ons ervan overtuigd dat de wespen allemaal weg waren en hebben we het nest verwijderd en in een plastic zak in de container gegooid. Dit avontuur is gelukkig goed afgelopen, maar als we er over nadenken wat er had kunnen gebeuren krijgen we koude rillingen.

Ohhh… Daar staat ie dan ineens in vol ornaat in de kelder te pronken. De bedbank van bijna 80 jaar oud. Bijna klaar voor gebruik. Bijna? Ja, want er moest nog een plank in komen, waar de kussen op kunnen liggen en waar je op kunt zitten. Uiteraard had Heiko nog een grote vezelplaat in de garage staan van een eerdere activiteit. Die pakte hij erbij en eveneens werd de cirkelzaag in stelling gebracht. Vervolgens had hij mijn hulp nodig, om de grote plaat te begeleiden langs de zaag. Voor een persoon was de plaat van 240 x 120 centimeter te groot om te hanteren. Nadat deze plaat gezaagd was hielden we twee stroken over. Eentje van 58 en eentje van 62 centimeter breed. Die van 58 paste op de bank, nadat er twee hoekjes uitgezaagd waren. Mooi!

Van de plaat met de breedte van 62 centimeter zaagde Heiko vier stukken af, met een hoogte van 27,5 centimeter. Dat werd het middenstuk voor de bank. Het zou immers een tête-à-tête bankje worden. Het middenstuk, dat er los op komt te staan, maakte hij net zo hoog als de leuningen. Nadat hij de verschillende onderdelen in elkaar had geschroefd kon ik dat verven. Ook de grote plaat werd in dezelfde grijze kleur geverfd als de bank. De verf droogde snel. Ten eerste omdat het op waterbasis was en ten tweede omdat ik buiten verfde en daar scheen de zon, waardoor het een aangename temperatuur was. En het waaide. Drie factoren die de verf snel deden drogen. We besloten het bankje, nu het toch klaar was, meteen naar boven te verplaatsen. Naar de veranda.

Maar ja, hoe til je zo´n zware bedbank? In ieder geval in onderdelen. De kussens apart, de lange plaat apart, het uitschuifgedeelte apart, het opzetstuk tussen de kussens apart en tenslotte de bank zelf. Omdat ik die niet kon tillen bedacht Heiko een hulpmiddel. De steekkar werd gepakt en aan een zijde onder de bank geschoven. Ik hoefde alleen de handvaten van de steekkar omlaag te drukken. Heiko tilde de andere kant op en zo rolden we de bank naar buiten en bij het gras omhoog. Tot aan de trap naar de veranda. Daar tilde Heiko de bank op de trap. Zó ver, dat de poten net op de betonvloer stonden. Vervolgens tilde hij hem onderaan de trap op en schoof de bank de veranda op. Dat ging perfect! Samen zetten we de bank op zijn definitieve plaats en zetten we alles weer in elkaar.

En daar staat ie dan. “Het bijna 80 jaar oude bankje heeft een nieuw leven gekregen bij Heiko en Joke Leugs in Ödarp!” We zijn erg blij met het resultaat, vooral ook omdat we er ruim twee jaar naar uit hebben gekeken. Zo lang heeft de bank in de garage gestaan. Geduldig wachtend tot wij tijd hadden voor de metamorfose. Wat ons wel opviel is, dat het kastje rechts van de bank een andere kleur grijs heeft. Ik denk dat we die nog even gaan overschilderen. Oh ja, en er moet iets van de poten van het bankje afgezaagd worden. Hij is te hoog! Oma komt niet meer met de beentjes aan de grond…

De tuinset die op de veranda op de plek van het bedbankje stond is nu verhuisd naar het terras. Naast de keuken. Het setje dat daar stond is op zijn beurt gedeeltelijk verhuisd naar het “terrasje” voor het trollenhuisje. Gedeeltelijk, omdat een stoel van dat setje kapot was en volgende week naar de stort gaat. Het bedbankje had daarmee een behoorlijke verhuizing tot gevolg.

Later in de middag reden we samen naar onze vrienden Erling en Britt in Västorp. Het is inmiddels traditie, dat Heiko hun heg knipt met onze motorheggenschaar. Dit jaar is het de derde keer op rij en we weten hoezeer ze dat waarderen. We begonnen met de hoge heg van seringen direct links van hun paadje naar de voordeur. Dat wil zeggen, Heiko knipte en ik harkte het geknipte bij elkaar op een paar hoopjes. De vrienden waren zelf niet thuis en dat wisten we. Donderdag had ik Erling namelijk nog even kort gesproken, toen hij bij ons voor het huis langs fietste. Hij vertelde me toen, dat ze dit weekend met de camper weggingen. “Dat is mooi! Dan kunnen we hen bij thuiskomst weer mooi verrassen met een geknipte heg” dacht ik toen meteen. Heiko was het er direct mee eens.

Na de heg van seringen was de lange ligusterheg aan de beurt. Voordat Heiko drie jaar geleden aanbood om die heg voor hun te knippen, deed Britt het zelf. Met zo´n hand heggenschaar. Jeetje! Wat zal dat veel tijd, energie en moeite gekost hebben. Het is zeker een heg van 50 meter. Terwijl Heiko tien meter van de ene zijkant en daarna meteen ook de bovenkant knipte, volgde ik hem op de voet om alles op hoopjes bijeen te harken. Dat liep gesmeerd, want ik maakte daarbij gebruik van de wind. Die blies het al bijna voor de bladhark aan! Binnen een uur waren we klaar. Die heg ziet er weer gelikt uit en ik weet zeker dat we een van de eigenaren zondagavond nog aan de telefoon krijgen. Na deze activiteiten, het schilderen en het harken, was ik helemaal uitgeteld. Ik ben op de bank gaan liggen en sliep binnen vijf minuten. Bijna twee uur later maakte Heiko me weer wakker…

3 gedachten over “Bedbankje klaar!”
  1. Wat eng die wespen! Maar hun huis hebben ze toch wel erg mooi gemaakt! Inderdaad een geluk dat jullie het bijtijds ontdekt hebben. Je wilt niet gestoken worden door een tiental kwade wespen.

    En wat is het bankje mooi geworden! Mijn kleur trouwens ook, mooi grijs hoor. Het kastje valt niet op, dat het een andere kleur is. Maar dat komt door de foto. Leuk dat je die ook weer eens onder handen gaat nemen, wordt het tenminste één geheel. Mijn idee.
    Erg knus zo dit alles. Complimenten hoor en dat het bankje toch zonder externe hulp, boven is gezet. Met vereende kracht en wie niet sterk is, moet slim zijn…….. en dat was Heiko dus.
    Tja, je wilt het toch op de goede plek gezet hebben, want je leeft nu en daar moet je van genieten.
    Gezellie…. ;+)

    1. Een wespennest is op zich een heel mooi bouwwerkje. Dat ben ik volledig met je eens Wilma, maar waarom nu op dié plek…? Had heel vervelende consequenties kunnen krijgen. En ja, dat bankje staat daar goed. We vinden zelf de opzet in het midden eigenlijk nog niet zo geslaagd. Misschien halen we die er alsnog weer af. Het verstopt het mooie van de bank een beetje. En de kleur van dat kastje… komt wel goed. Dank voor je reactie Wilma, wij vinden het er ook knus uitzien.

  2. Door een storing kon er niet gereageerd worden op berichten: Rinske schreef toen onderstaande in een mail:

    “Nou ja zeg, Joke, dat is een leuke bankje geworden, eer van je werk hoor.
    Hier zijn we ook druk, we hebben ongeveer 1/3 van het dak belegd met de dakpannen. Vandaag zijn ze de hele dag bezig geweest met repareren van een heel slecht stuk, dat was verzakt en daarom hadden we ook lekkage. Afijn, als de pannen er op zitten kan het weer een aantal jaren lijen.
    Groetnis
    Rinske”

Laat een antwoord achter aan Joke Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


CAPTCHA Image
Reload Image

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.