Gisteravond riep ik rond half negen ‘s avonds Jikke en Ebba. Het was laat genoeg en ze moesten op dat moment maar binnen komen en zich klaarmaken voor de nacht. Alleen zag ik geen van de beide dametjes. Wel een andere. Een reetje! Ze stond ongeveer een meter of twee vanaf de scheiding met onze tuin en die van de buurman, van het gekapte bos. Net achter de compostbak zag ik haar staan. Terwijl ik doorging met het roepen van onze dametjes bleef ze gewoon staan. Zelfs toen ik vanuit de keuken de trap naar beneden nam en de oprit naar de caravan op liep. Gedurende een paar minuten keken we naar elkaar. Zonder enige vorm van angst bij het reetje. Hoe bijzonder. Plotseling werd er echter ergens een schot gelost en daardoor sprong het diertje weg, het bos in. Jammer en ik hoop, dat ze weet dat niet ik schoot, maar iemand anders. Ze had me vast en zeker al vaker horen roepen, want anders was ze al veel eerder weggevlucht.
Nu de temperaturen weer iets genormaliseerd zijn kon ik mooi de auto even wassen. Toen we terug waren van de reis naar Nederland zaten er héél veel dode mugjes op de grill, koplampen, motorkap en spiegels. Om die te kunnen verwijderen hadden we in Hoogezand nog snel een spuitbus met een wondermiddel gekocht en een speciaal sponsje. Daarmee gingen de muggenlijkjes er eenvoudig af, alleen was daarmee de auto verder uiteraard niet schoon. Integendeel! Het wondermiddel liet vieze strepen achter op de motorkap en spiegels. Er zat niets anders op dan een emmertje sop en een spons te pakken, om de auto maar eens even weer lekker af te soppen. Dat was dankbaar werk! Heiko had de velgen vorige week al gedaan en nu is ook het koetswerk van buiten weer glanzend schoon. Tja, zo eens in de zoveel tijd moet dit klusje toch maar eens gedaan worden.
Net als in Nederland gaan wij hier ook één keer per jaar naar de tandarts voor een controle van het gebit. Voor mij was dat vandaag. Ik had een afspraak met de mondhygiëniste, want die doet hier de eerste controle. Zodra die iets ziet wordt er een afspraak gemaakt met de tandarts. Alleen de tandarts mag vullingen verwijderen en nieuwe aanleggen. Maar zover kwam het niet. De mondhygiëniste was zeer tevreden. Ze mat de ruimte tussen het tandvlees en de kiezen nog even weer en dat zag er prima uit zei ze. Vorig jaar had ze me alles gereinigd en dat heeft z´n vruchten afgeworpen. Fijn! Vanochtend heeft ze derhalve alleen een beetje tandsteen verwijderd. Over een jaar zien we elkaar weer, tenzij er tussendoor een probleempje ontstaat natuurlijk.
Potverdrie! Gisteravond schrok ik voor de tweede keer van een vleermuis in de serre! Bah! Geheel onverwachts vloog ineens de kleine muis met grote vleugels rond, terwijl ik daar net even wilde zijn. Nee, wij worden beslist geen vriendjes. Gelukkig had deze vleermuis snel door, dat ik de tweede deur van de serre, die naar het terras gaat, openzette. Door die opening vloog het beestje weer zijn of haar vrijheid tegemoet. Misschien moet ik de deur naar de veranda in het vervolg maar dicht doen. Net zoals de deur naar het terras. Dan kan de vleermuis er niet meer per ongeluk invliegen. Oeff, wat was dat opnieuw een schrik! Op het raam zag ik vanochtend trouwens een bijzondere afbeelding. De zon scheen er onder een bepaalde hoek op. Is dat een afdruk van een vleugel van de vleermuis? Ik tel op het raam minstens vijf “vingers”, terwijl de vleermuis er slechts vier heeft. Spookachtig!
Gisteren meldde ik op onze website dat mijn bril precies doormidden was gebroken, na de aanval van de twee wespen. Gistermiddag daarover onze verzekeraar geraadpleegd en wat blijkt? Het is verzekerd! Gelukkig, of eigenlijk beter gezegd uiteraard, had ik de aankoop nota nog. We hebben namelijk alle administratie gescand en digitaal opgeslagen. Zodoende kunnen we heel veel dingen vrij eenvoudig weer tevoorschijn toveren. Via de website van de verzekeraar kon ik de schade melden en een foto van de kapotte bril toevoegen en samen met de aankoopnota versturen. Vandaag was er al een mailtje met de bevestiging, dat het gedekt was op de polis. Meteen stond al het uit te keren bedrag vermeld. Dat bedrag wordt binnen een week aan ons uitgekeerd. Top geregeld! Uiteraard is er een eigen risico van toepassing en vind er afschrijving plaats. Al met al toch zeer tevreden met deze verzekering. Nu draag ik eerst een oude bril, waarvan de glazen toch afwijken van de kapotte bril. Binnenkort kijken naar een brillenwinkel, om iets nieuws uit te zoeken. Keuze genoeg in monturen en dat maakt het vervolgens weer moeilijk. Gelukkig kun je online al een heleboel voorselecteren.
Van het graszaad dat Heiko laatst meegenomen had van zijn baas Örtengren was nog een beetje over. Genoeg om uit te strooien op een kaal stukje grond, waar Heiko eerder een hoopje zand had weg geschept. Daar moest nog steeds graszaad ingezaaid worden en dat heb ik vandaag maar even gedaan. Dat lukte Heiko vandaag natuurlijk niet. Hij heeft nog steeds veel pijn aan zijn schouder. Ik kreeg gelukkig instructies: “Je moet eerst de grond een klein beetje losharken en daarna kan het zaad erop uitgestrooid worden”. Zo gezegd, zo gedaan. Klein klusje, maar straks een groot plezier als het gras weer opkomt. De regen en de zon moeten nu de rest doen.
Een van Heiko zijn “laatste acties” was het, in kleine bloempotjes, poten van hele kleine berkenboompjes en een plantje, dat wij kennen onder de naam “Kindje op moeders schoot”. De jonge berkenboompjes waren ontstaan vanuit de zaadjes die uit de grote berkenbomen in onze tuin zijn gewaaid. Deze jonkies stonden in onze oprit, alleen daar wilden we ze uiteraard niet hebben. Gewoon eruit trekken en laten verdrogen was een optie, maar Heiko wilde ze graag opkweken en later ergens uitpoten. Daarom pakte hij zondagmiddag een paar plastic bloempotjes en vulde die met tuinaarde. In totaal twaalf berken werden van de dood gered. We zullen zien wat ervan opkomt. Toen hij toch bezig was, haalde hij er nog een paar potjes bij en begon hij stekjes uit het gras te halen. Het zijn volgens hem “Kindjes op moeders schoot”-plantjes. Die groeien spontaan in het grasveld en worden telkens met de grasmaaier kort gemaaid. Toch komen ze steeds weer op. Een taaie plant blijkbaar. Een tiental stekjes wilde Heiko nu de kans geven om te groeien. Mogelijk kunnen we die te zijner tijd in een border uitplanten. Ik weet nog, dat we ze in Blijham ook in de tuin hadden staan en dat het best een leuk plantje is. Met fijne gele bloemetjes.
Hé, Ebba komt thuis met een vriendje… Toevallig keek ik net op het juiste moment naar buiten en zag het tafereeltje. Samen kwamen ze uit het bos gelopen, tegenover ons huis. Vervolgens bleven ze op de weg staan. Ebba keek heel beheerst achterom naar haar vriendje en die bleef op zijn beurt rustig en ogenschijnlijk ongeïnteresseerd staan. De vreemde kat was een mooie, stevige, rode kat of kater, die we hier nog nooit eerder hadden gezien. Misschien een wilde kat, maar wel eentje die weet te overleven. Zie zijn omvang! Ebba ging heel voorzichtig richting ons huis en stapte door het hekje de tuin in. De rode kat wilde volgen, maar op de een of andere manier kregen we het idee, dat Ebba het niet leuk vond dat ze gevolgd werd. Daarom deed ik de voordeur open en riep ik haar.
Die schoot achter het huis en haar vriendje, of mogelijk haar vijand, schoot de bossen weer in. ´s Avonds vertoonde Ebba vreemd gedrag. Ze gromde toen ik haar over haar rug aaide en ze ging haar mandje in. In de kelder. Dat doet ze anders zelden of nooit. Ook zag ik dat ze moeilijk op haar zij kon liggen. Alsof het pijn deed. We lieten haar maar even met rust. Jammer genoeg was ze later op de middag toch nog weer naar buiten geglipt. Toen wij ´s avonds naar bed gingen was ze nog steeds niet terug. Jikke kwam wel binnen toen ik in de deuropening van de keuken met brokjes rammelde, maar Ebba kwam niet. Een beetje ongerust gingen we slapen. Hopelijk meldt ze zich morgen wel weer.
