De dag begon voor mij met een bezoekje aan de fysiotherapeut. Opnieuw kwam de rechterelleboog aan de stroom via de kleine naaldjes. Opnieuw kreeg ik het bedieningspaneel in eigen hand en kon ik het voltage opschroeven totdat het niet meer prettig was. De dagen in Nederland was de elleboog nauwelijks belast en nagenoeg pijnvrij geweest. Gisteren in de tuin gewerkt en de pijn was terug. Hopelijk werkt de accupunctuur op de langere termijn toch. Voorlopig zetten we nog eventjes door. Na dit bezoekje reed ik langs het werk om te kijken of Kenth Örtengren tijd voor mij had. Vóór de reis naar Nederland suggereerde hij immer, dat er voor mij werk was op kantoor. Nu lichamelijke arbeid niet lukt zou ik wellicht iets administratiefs kunnen doen. Zodra ik terug was moest ik maar even langskomen om daarover te babbelen. Helaas was het een ongeschikt moment, er stonden diverse klanten in de winkel én hij was aan de telefoon met een leverancier. Oftewel: druk druk druk en geen tijd voor mij.
Onverrichte zake reed ik door naar het auto-keuringsstation in Tranås. De Hyundai van Joke was immers afgekeurd op een kapot onderdeeltje dat medeverantwoordelijk is voor de stabiliteit van de auto tijdens het sturen. De meeste garages waar je een dergelijke “afgekeurde auto” laat repareren, kunnen de reparatie nadien ook meteen in “het systeem” melden. Daardoor is een herkeuring niet meer nodig. Onze garage in Aneby kan dat helaas niet. Zodoende moesten we opnieuw naar het keuringsstation. Daar werd de auto binnen 5 minuten her- en goedgekeurd. Alhoewel het uiteraard vervelend is, dat de auto niet meteen in een keer werd goedgekeurd, zijn we wel erg blij met deze controles. Na de goedkeuring weten we tenminste zeker dat we in een veilige auto rijden.
Eenmaal thuis begon ik met de trimmer de kantjes van het gras te trimmen (knippen). Dat duurde maar even, want er volgde een onderbreking. Een grote rode tankauto kwam de oprit oprijden. Dat is een jaarlijks terugkerende happening. Die tankauto zuigt onze septictanks leeg. Slamtömning noemen ze dat hier. Via een brief waren we op de hoogte gebracht van de komst. De septictank zou deze week leeggehaald worden. Gisteren begonnen we ons al een beetje zorgen te maken. Zouden ze ons vergeten? Maar gelukkig kwam de man met de grote tankauto langs op de laatste dag van de aangekondigde week. Volgens mij was het slechts 10 minuutjes werk. De slang werd in de septictank gehangen en via een draadloos bedieningspaneel bediende de chauffeur de pomp, waarop alles in de tankauto gezogen werd. Toen de eerste put leeg was volgde de tweede. Twee keer met je ogen knipperen en het was gedaan. Klaar! Een fijn weekend alvast en tot volgend jaar.
In een folder van de Lidl zagen we vorige week, dat ze een graskantjesknipper op batterijen te koop hadden. Dát leek ons wel een leuk cadeau. De meeste randjes en kantjes worden met de grote trimmer gekipt, maar er zijn ook vele hoekjes waar het met de handknipper moet. Daar krijg je echter snel kramp van in je handen of erger… je kan er een tenniselleboog van krijgen. Deze graskantjesknipper op batterijen leek ons de perfecte oplossing. Vandaag testte Joke het voor het eerst uit en warempel, het werkt! Fantastisch. Wat een gemak. De batterij hadden we de avond ervoor al aan het stroom gedaan, want die was leeg toen het apparaat uit de doos kwam. Achterin zit een klein rood stekkertje wat een beveiliging is. Als dat kleine rode stekkertje eruit is, kan je het apparaat niet starten én niet opladen. Goed om te weten!
Moeiteloos kon Joke vele meters graskantjes knippen zonder (spier)pijn in handen, polsen of elleboog. Onder andere alle zijden van het vierkant rond de drie fruitbomen. Tegelijkertijd haalde ze het aanwezige onkruid weg en krabde ze de grond even los met een klein harkje. Netjes toch? “Wát een verschil!” was onze reactie wederom. Dat hebben we vaak gezegd na allerlei verbouwingsklussen in huis, maar nu geldt het ook voor de tuin. We hebben vandaag met z´n tweeën vele meters kunnen maken en kijken met een tevreden gevoel terug op deze tuin-werk-dag. Morgen de laatste bordertjes nog even en dan op zondag (rustdag, tevens Moederdag hier in Zweden én eerste Pinksterdag) genieten van de mooi onderhouden tuin.
Terwijl Joke het gedetailleerde werk deed, ging ik de grote vlakken met de trimmer doen. De “dijk”, waaronder het filteringssysteem van ons rioolwater zit, moest weer bijgewerkt worden. Daar kun je met de zitmaaier of andere grasmaaier niet overheen komen en daarmee bij uitstek een klusje voor de motortrimmer. Vervolgens de randen van het beekje en ons vijvertje getrimd. Dat waren op zich al vele meters en toen Joke op een gegeven moment riep voor de koffie vond ik dat een heel goed moment om te stoppen. Mijn elleboog speelde behoorlijk op. Dat klusje zouden we de volgende dag wel voortzetten. Voor nu was het over. Met een vers bakje koffie en een lekkere koek werd het harde werken beloond. Daar knapt een mens van op! Na deze break gingen we samen nog even weer door de knieën, om enkele bordertjes te reinigen van het altijd enthousiast groeiende onkruid.
Aan het einde van de dag, we zaten nog even op de veranda, vroeg Joke mij om mijn pleister even te laten zien. De pleister die over de wond zat waar het ouderdomsvlekje is weggesneden. Oei, er zat wondvocht en een beetje bloed in. Ze had het vermoeden al, dat ik wellicht soms even te enthousiast geweest was. Wellicht toch net even te veel oefeningen gedaan vandaag? Met veel liefde deed zuster Joke er een nieuwe pleister op en daarna zag het er meteen stukken beter uit. Overigens zagen we op het moment, dat de pleister eraf was, dat de huisarts er maar liefst vijf hechtingen in had gedaan. Nou, daar komt geen druppel bloed meer tussendoor zou je zeggen. De wond zag er wel rustig uit, even los van een beetje opgedroogd bloed. Gaat de goede kant alweer op.
Tijdens het schoonmaken van de borders zit je heel dichtbij de plantjes. Je zit als het ware met je neus op de feiten zeg maar. Dan zie je van heel dicht bij hun pracht in de vorm van blaadjes en bloemetjes. Zoals bijvoorbeeld van deze plant met paarse/ blauwe bloemetjes. Google vertelde me later, dat dit de IJsplant is. Tenminste, daar lijkt hij wel erg veel op. Later zal ik nog eens beter kijken, want echt overtuigd ben ik nog niet. Hij staat overigens op dezelfde vierkante decimeters als een boerengeranium. Dat is de rechtse plant op de bovenste foto. Een leuke kleurencombinatie, maar de geranium moet er aan het einde van het seizoen toch weggehaald worden. Hij krijgt dan elders een nieuw stekkie.
