Warm eten hoefden we aan het eind van oudejaarsdag niet meer te hebben. We hadden ondertussen zoveel heerlijke, met poedersuiker bestrooide oliebollen gegeten, dat we de buik wel redelijk vol hadden. Tel daarbij op hetgeen er nog in de koelkast voor de rest van het jaar (de laatste uurtjes van 2020) op ons lag te wachten en je begrijpt het helemaal. ´s Avonds begonnen met een kopje koffie met een lekkere appelflap, waarbij Heiko er ook nog eens een toef slagroom bij nam. Daarna begon het borreluurtje met hapjes, waaronder kaas en worst. Zo kwamen wij de avond wel door. We keken met z´n tweeën tv, maar op de Zweedse zenders konden we niet echt iets leuks vinden. Daar werden alleen films uitgezonden. Op dat moment misten we de Nederlandse tv-zenders met muziekprogramma´s. Helaas, het is niet anders. We hebben toch maar naar een film gekeken. Daarmee vloog de avond om en voor we er erg in hadden was het al kwart voor 12. Toen hebben we de zender SVT1 aangeklikt. Daar zou de klok op te zien zijn. Er was een uitzending vanuit Skansen in Stockholm, iets wat er elk jaar is. Daar zong iemand en las iemand een heel lang gedicht voor (traditie). Daarna was het aftellen tot 00.00 uur en kregen we vuurwerk in beeld. Gelukkig nieuwjaar!
We verstuurden een paar berichtjes via de WhatsApp en we belden nog even kort met Heiko zijn ouders in Hoogezand. De verbinding was echter zo slecht, dat het maar heel kort werd. We konden elkaar niet verstaan. Wel hadden we door dat er flink geknald werd op de achtergrond en Heiko zijn ouders vertelden ook, dat er erg veel vuurwerk in de lucht te zien was. Ondanks het vuurwerkverbod werd er dus toch flink geknald. Onvoorstelbaar. En niet alleen in Hoogezand, maar dezelfde berichten kregen we uit Onstwedde, Rotterdam en Oosterwolde. Die mensen trokken zich schijnbaar niets aan van de door de overheid opgelegde regels, die bedoeld waren om samenkomen op straat te voorkomen en om ongelukken met vuurwerk te vermijden. Dat laatste om de zorg in de ziekenhuizen te ontlasten. Ik begrijp niet dat mensen dit advies in de wind slaan en wordt er een beetje verdrietig van. Over twee weken weer klagen over de lockdown-maatregelen van de regering, omdat het toch niet werkte? Nee, logisch. Als men zich er niet aan houdt werkt het niet. Zo jammer…
Als we vanochtend, op nieuwjaarsdag, tegen tien uur in de kamer zitten met een kopje koffie, zien we dat er af en toe een vlokje sneeuw voorbij komt. Het duurt echter niet lang voordat de eerste echte sneeuwbui van het nieuwe jaar er aankomt. Yes! Het sneeuwt serieus! Oh wat mooi! Geen witte kerst, maar wel een “steriel” begin van het nieuwe jaar. Dat is ook heel erg leuk. De hele ochtend blijft het sneeuwen. Perioden met hele kleine vlokjes en even later weer een stevige sneeuwbui. We keken meteen op de app Klart, die de weersvoorspellingen aangeeft. Die vertelde ons, dat er de komende week lagere temperaturen komen, met nachtvorst en aan het einde van de week ook vorst overdag. En als toetje… sneeuw! De winter lijkt in aantocht.
Het was vandaag niet alleen nieuwjaarsdag, echter ook gewoon de eerste van de maand en dan maak ik altijd een back-up van onze computer. Alle gemaakte foto´s zette ik weer in de juiste mapjes. Daarna zette in ze in de cloud en op de vaste harde schijf. Ook alle gescande documenten archiveerde ik op deze manier, zodat we alles gewoon kunnen bereiken. Ook als de computer zou crashen. Via ons mobieltje kunnen we er namelijk ook bijkomen. Toen ik dacht klaar te zijn, ontdekte ik nog een mapje die ik was vergeten. Ik koppelde de harde schijf opnieuw aan de computer en wilde kopiëren. Maar dat ging niet. Ik kreeg een melding, dat op de schijf een schrijfbeveiliging zat. Jeetje, hoe kan dat nu weer? Vijf minuten geleden kon ik nog gewoon allerlei bestanden daarnaartoe kopiëren en nu is de schijf ineens beveiligd tegen kopiëren?
Ik keek bij de schijf onder “eigenschappen” en probeerde de machtigingen aan te passen. Ze stonden goed, maar ik probeerde toch iets. Nee, niet toegestaan. De schijf was beveiligd tegen schrijven. Nou ja zeg! De bestanden konden wel bekeken worden en je kon er ook bestanden vanaf kopiëren, maar je kon er niets naar toe kopiëren. Ik riep de hulp in van Google. Daar vond ik een item over dit probleem. Er was dus al eens eerder iemand geweest met ditzelfde probleem. Toen ging het echter om een interne harde schijf en in mijn geval betrof het een externe harde schijf. Maar ach, dat zal wel een beetje overeenkomen. De oplossing was hetzelfde als ik al had geprobeerd via “eigenschappen”. Dat werkte dus niet! Ik besloot om even afstand te nemen van het probleem en vroeg Heiko of hij er naar kon kijken.
Om hem niet op de vingers te kijken trok ik me even terug. Toen ik een kwartiertje later terugkwam was het probleem opgelost! “Hoe heb je dat gedaan?” Met een triomfantelijke blik vertelde hij, zonder schaamte, dat hij alleen de usb-kabel van de externe harde schijf even uit de computer had getrokken en er daarna weer in had gedrukt. Toen werkte het gewoon weer. Tja, soms is het blijkbaar zo simpel… We hebben overigens besloten, om af te zien van het maken van financiële overzichten. Dat deed ik jarenlang. Dan gaf ik bij elke uitgave aan, waar het geld aan besteed was. Kon je het immers zó terugvinden. De praktijk was anders. In plaats van in de overzichten te kijken, keek je bijvoorbeeld op de site van de bank. Of zocht je de nota er even bij. Tja, dan zijn er wel dingetjes die ik liever doe! Dus vandaag het laatste overzicht gemaakt. Hoe ga ik straks die verkregen vrije tijd invullen?
Na deze klus (poeh) ging Heiko naar de kelder om weer een partijtje te darten. Zolang hij nog zoveel vrije tijd heeft wil hij proberen elke dag even een paar pijlen te gooien. De eerste partij tegen Sietse deze keer was flut, zo vertelde hij mij later. Het gemiddelde met drie pijlen was slechts 34,7 en de high score was 85. Bar en boos zeg maar gerust. De tweede partij ging echter veel beter. Hij kreeg een ander gevoel tijdens het gooien en de resultaten werden ook beter. Het gemiddelde was toen 46,6 punten en hij had een high score van 160. Daarover was hij wel tevreden. Morgen weer?
Net als gisteren, hadden we vandaag ook weer meer dan voldoende gesnoept van de oliebollen, de appelflappen en de restanten van de hapjes. Daardoor besloot ik, dat we geen uitgebreide warme maaltijd zouden krijgen. Ohhh… Nee, dat zou volgens mij niet gezond zijn. Ik koos ervoor, om Groninger mosterdsoep te maken. Die heb ik intussen al meerdere keren gemaakt en we lusten het beide heel graag. Het was ook alweer een hele poos geleden, dat we het voor het laatst gegeten hadden. Het recept is ook niet eens zo moeilijk. Eerst boter smelten, dan het meel er doorroeren en even droog laten worden. Dan beetje bij beetje de bouillon erbij en in feite heb je nu de basis voor de soep. Je kunt er nu diverse soepen van maken: tomaten-, asperge-, spinazie- of champignonsoep: fantaseer er maar op los!
Vandaag ging ik voor de mosterdsoep, waarmee er vier eetlepels mosterd en ruim een deciliter room aan toegevoegd werden. Terwijl dat even stond te pruttelen sneed ik een prei in hele dunne ringetjes en waren de spekreepjes inmiddels uitgebakken. En toen: “Aan tafel!” Oh, wat hebben we er lekker gegeten. Al met al was het na het eten alweer rond zeven uur en daarmee was de dag weer voorbij gevlogen. Heb jij dat gevoel ook wel (eens)? De tijd glipt je sommige dagen gewoon door de vingers. Overigens was de sneeuw aan het einde van de dag weer verdwenen. Het was namelijk erg natte sneeuw wat was gevallen en de temperatuur lag een paar graden boven nul. Daarmee bleef het simpelweg niet liggen. We hebben echter goede hoop, dat het de volgende week hier wel mooi wit gaat worden. Waar we die wijsheid vandaan halen? De weersvoorspellingen…
