Geen widgets gevonden in de zijbalk

Vanmorgen kwam de elektricien terug. Hij zou de klus, waar hij gisteren mee was begonnen, afmaken. Op de bovenverdieping hadden we immers nog geen stroom terug. Hij was eerst even bij een andere klant geweest, om daar een opdracht te bekijken. Dat had hij gisteren gemeld, zodoende zaten we nu niet weer om zeven uur op hem te wachten. Om half negen reed hij de oprit op en meteen haalde hij de benodigde spullen weer uit de auto en legde alles in onze hal. De stroom ging er wederom af en de laatste draadjes werden aan elkaar geknoopt en daarmee was de klus geklaard. Na ongeveer tweeënhalf uur was de stroom terug in huize Leugs.

We hebben nu een supermoderne stroomverdeelkast met een aardlekschakelaar. Veel veiliger dan het oude systeem. Er zijn nog een paar dingetjes die hij nu nog moet doen. Er loopt namelijk nog een hele oude kabel vanaf de meterkast naar de kelder. Die moet vervangen worden, omdat die niet langer veilig is. Daarvoor had hij nu geen tijd ingepland en geen kabel bij zich, dus daarvoor komt hij nog een keer terug. Eveneens wil hij dan die kabel splitsen, zodat de waterpomp een eigen aansturing krijgt. Op die ene groep zit namelijk erg veel aangesloten. Daarvoor belt hij over een paar weekjes, zodat we een afspraak kunnen maken.

Precies op het moment, dat de elektricien bij ons de oprit opreed, reed Heiko net achter het huis vandaan om naar Tranås te rijden. Hij zou vandaag een dagje werken. Bomen snoeien om precies te zijn. Uiteraard… Onderweg was het op veel plekken een spiegelgladde ijsvloer op de asfaltweg. De aangereden sneeuw en de vorst die uit de grond trok, zorgden ervoor dat het een ijsbaan was. Met gepaste snelheid en extra voorzichtigheid reed Heiko naar het werk. Daar aangekomen reed Örtengren even een rondje met hem. Hij liet Heiko drie verschillende adressen zien, waar een of meerdere fruitbomen gesnoeid moeten worden en hier en daar wat onkruid weggehaald moet worden. Net als uitgebloeide bloemen. Na die rondrit wist Heiko waar hij moest zijn vandaag en wat er moest gebeuren. Bij alle drie klanten was hij al eens eerder geweest trouwens.

Bij de eerste klant nam het snoeien van de appelboom meer tijd in beslag dan de anderhalf uur, die op de Excel lijst genoteerd stonden. Er zaten veel extra uitlopers in de boom en naar Heiko zijn mening moest er ook van alles uitgedund worden De boom was te dicht gegroeid. Iets wat Heiko nu standaard doet, maar zijn collega Håkan in ieder geval niet. Althans niet ongevraagd. Nadat de boom twee uur later klaar was en alle takken bijeengeraapt waren, ging hij verder met een beetje onkruid wieden en het wegknippen van een heleboel uitgebloeide bloemen van vorig jaar. Al het tuinafval verdween op de aanhanger en als laatste werd de boel netjes aangeharkt. Alles bij elkaar kostte het daar drieënhalf uur. Toen was het tijd voor de lunch. Op de zaak trof hij Örtengren, collega Håkan en collega Anton. Daar stond de grote flatscreen tv aan, op de zender waar de olympische winterspelen worden uitgezonden. Er doen veel Zweden mee, aan bijvoorbeeld het skiën en dat willen ze graag zoveel mogelijk volgen.

Na de lunch pakte Heiko twee andere bomen onder handen en werden er een paar bosjes gesnoeid. Vanzelfsprekend op verzoek van de klant. Ook daar werden weer uitgebloeide bloemen van vorig jaar bij de grond afgeknipt. Alles werd bijeen geharkt en verdween bij de overige afval op de aanhanger. Die klus koste twee uur, waardoor er nog net een uurtje overbleef voor het laatste adresje. Daar werd een zwarte bessenstruik bij de grond afgezaagd, omdat hij “stendöd” was. Wij zeggen “hartstikke dood”, hier zeggen “steendood”. Tja… Een steen is inderdaad een heel dood ding. Toen de struik op de aanhanger lag knipte Heiko de pruimenboom. Alles lukte precies binnen dat uur, zodat hij om vier uur de auto en volle aanhanger voor de zaak kon parkeren. “Succes ermee morgen: ik kom donderdag terug!”

Rond het middaguur zag ik de postauto rijden en iets in onze brievenbus stoppen. Omdat er sneeuw ligt op de weg en omdat er op onze betonnen trap naar de voordeur ijs ligt, waag ik mij niet naar buiten. Je zult maar uitglijden! Heiko was aan het werk, maar de elektricien liep steeds heen en weer: van huis naar zijn auto en terug. Ik vroeg hem of hij zo vriendelijk wilde zijn, om even in onze brievenbus te kijken of er post was en zo ja, of hij dat wilde meenemen. Dat was geen probleem. Wederom een verrassing: een heel lief kaartje van Gert en Elise en de drie kabouters uit Onstwedde. Op de voorzijde stond “Een hele dikke papieren knuffel, speciaal voor jou”. Kijk, dat doet een mens goed. Aan de binnenzijde een mooie foto van de drie kleinkinderen met hele hartelijke beterschapswensen: “Beterschap lieve oma! We hopen dat de pijn snel af neemt en dat je snel weer alles kunt doen!”. Zo lief!

Van onze vrienden kregen we op enig moment een berichtje, dat ze in Jönköping waren. Bij het lucifersmuseum. Daar hadden we het gisteravond over gehad en ik had ze daar vanochtend nog informatie over gemaild. Morgen horen we of ze het net zo interessant vonden als wij destijds. Nadien waren ze het grote overdekte Asecs winkelcentrum ingedoken. Voor morgen staat weer een ontmoeting in Ödarp op het programma en gaan we wandelen. Dat wil zeggen: Heiko gaat met ze wandelen. Vanmiddag maakte ik voor morgen, voor de lunch nog een hoeveelheid rozijnenbollen. Verder zal er morgen voor de eerste keer gedart worden. De spanning stijgt!

Dat het leuk werk is om foto´s te sorteren werd gisteren trouwens ook nog op een andere manier bevestigd. Op 10 april 2020 maakten we de foto van de eland in de ondergaande zon. Die het heeft gemist hierbij nog even de link https://heiko-joke.com/de-foto-van-ons-leven/. Voor ons nog steeds een van de mooiste foto´s die we ooit hebben gemaakt. Dat ik die op de laptop heb staan zal dan ook geen verrassing zijn. Onderstaand filmpje waarschijnlijk wel! De voorste van de twee elanden is daadwerkelijk de eland van “de foto”. Nadat ze namelijk op die bewuste dag de weg waren overgestoken, liepen ze het land op. En ik rende erachteraan. Dat ik die twee elanden kon filmen was eigenlijk wel te verwachten, maar wat daarop volgde hadden we niet veracht…

2 gedachten over “Alle draadjes zijn weer aan elkaar geknoopt”
  1. Wat gezellig om weer even als vanouds Nederlands te kunnen praten!
    En wat hebben jullie leuke kadootjes gekregen.
    Het zijn de kleine dingen……. heel leuk die spiralen!
    En goed dat jij je niet waagt buiten naar de brievenbus. Een ongeluk zit in een klein hoekje toch?
    En dat filmpje met die twee elanden, mooi hoor!
    Nou, geniet nog even van jullie visite. Ze doen leuke dingen.
    En hebben geen problemen met autorijden over de gladde wegen?
    Veel plezier nog met z’n viertjes!

    1. Hej! Zeker leuk om bij te babbelen en het ook nog verstaan 😉
      Wat zijn we goed bedeeld hè? De spiralen komen nog aan de veranda, maar dan moet het weer even iets beter worden.
      Ja, van die ongelukjes heb ik even helemaal de buik vol! En meneer de elektricien had een rozijnenbol geproefd en in ruil daarvoor (zo zei hij dat zelf) wilde hij wel even naar de brievenbus.
      De wegen zijn hier schoon hoor. Nou, de meeste…
      Jij ook veel plezier vandaag!

Laat een antwoord achter aan Joke Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


CAPTCHA Image
Reload Image

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.