Vanmorgen keken we via het raam van de balkondeuren naar buiten. Een vaste gewoonte, nadat we uit bed zijn gestapt. Elke dag scannen we het landschap tegenover ons huis even af of we misschien een eland, een vos of reeën zien lopen. Vandaag, net zoals de afgelopen dagen, niets te zien van dat alles. Maar op het dakje van het balkon lag wel een vogeltje. Ai, die is waarschijnlijk tegen het raam gevlogen. We haalden het vogeltje in huis, maar er zat geen enkel teken van leven meer in het diertje. We dachten eerst dat het een koolmeesje was, maar toen we het in de hand hadden werd dat idee al snel bijgesteld naar een groenling. Echter, deze bleek een donkergeel kuifje te hebben. Samen met Google kwam ik erachter, dat dit slachtoffertje een goudhaantje was.
De goudhaan is met z’n 8,5 cm het kleinste vogeltje van Europa. Ze zijn zeer klein en compact. Het heeft lichtgroene bovendelen met witte vleugelstreep, vuilwitte onderdelen, een donker oog (peperkorrel noemen ze dat ook wel) met leuke witte oogrand (brilletje). Natuurlijk het meest opvallende is zijn kruinstreep: oranjerood bij mannetje, citroengeel bij vrouwtje. Dit was dus een mannetje. Via het internet konden we behalve afbeeldingen, ook het geluid dat het diertje maakt afluisteren. Een heel iel, hoog geluid. Onmiskenbaar, alleen zullen we het van dit exemplaar nooit meer kunnen horen.
Na het ontbijt gingen we samen naar de kelder, naar mijn “kappersruimte”. Tevens was- en strijkruimte, saunaruimte, naaiatelier, knutselhok, enzovoort. Oh ja, en Heiko´s ruimte waar hij het dartbord heeft hangen. Een multifunctionele ruimte dus. Vandaag, althans vanmorgen was het mijn kappersruimte. Het was weer tijd voor de vierwekelijks knipbeurt van Heiko´s haar. Vooraf had hij zijn haar gewassen, maar nadat ik een beetje naaimachineolie bij de tondeuse had gedaan, was mijn advies om het haar na de knipbeurt nog een keer te wassen… Het knippen gaat de ene keer gemakkelijker dan de andere keer. Het kapsel is namelijk erg lastig om goed te knippen. Dat gaf onze kapster in Blijham destijds ook al toe. Vandaag verliep het voorspoedig en was het binnen een half uur gepiept. Hij kan weer vier weken mee rondlopen.
Het gras dat Heiko op het stukje grond, meteen achter het trollenhuisje had getrimd, was erg taai. Voor de motortrimmer geen probleem. Alleen was zelfs voor dat zwaargewicht het laatste deel van de stengels, vlak bij de grond, niet weg te krijgen! Volgens ons is het gras dat daar staat een soort helmgras. Enorm taai. Hoe dat daar terecht gekomen is, is voor ons een groot vraagteken, maar echt wakker liggen we daar overigens niet van. Nadat het stukje grond is uitgevlakt wordt er graszaad ingezaaid en wordt het geheel met de motor zitmaaier wekelijks gemaaid. Dan zie je dit taaie gras waarschijnlijk nooit weer.
Vandaag hoefde Heiko niet te werken voor Örtengren dus ging hij in en om het huis een beetje aan de slag. Geen grote acties, maar allerlei kleine klusjes. Als eerst zette hij in de woonkamer een kabel vast op de plint, met een paar kabelschoentjes. Ooit had Heiko een extra stopcontact aangelegd voor mijn computer en printer, maar de kabel met slechts twee kabelschoentjes vastgezet. Als je tijdens het stofzuigen tegen de kabel aankwam, ging die los. Ach en dan drukte je het weer op zijn plaats en was het weer even klaar. Alleen telkens opnieuw tijdens het stofzuigen ging die kabel los. Vandaag werden er drie extra kabelschoentjes in de wand getimmerd en toen was dat probleem hopelijk voorbij. Een klusje van 10 minuten… Toen wees ik hem voor de zoveelste keer op de lamp in de kelderhal. Die hing voorover en moest eveneens eventjes vastgezet worden. Heiko beoordeelde de situatie even en zei toen: “Ach, dat is zo gepiept”. En inderdaad binnen vijf minuten was ook dit klusje geklaard. Toen ging hij naar buiten, waar de compostbak geleegd ging worden. Die stond ongeveer een jaar op dezelfde plek en was ondertussen vol. Dat die niet overstroomde was dankzij de vogels, die er altijd van alles uitpikken. Vooral de pads van de Senseo vinden ze lekker. Dat leegscheppen ging prima met een hooivork en de inhoud werd een beetje verspreid. De vruchtbare grond kan zo zijn diensten doen op een groter oppervlak. Het omhulsel van de compostbak verdween naar een nieuwe plek, achter de houdstek.
Oh ja, de timer van de buitenverlichting werd en passant ook meteen even een half uur eerder ingesteld. Om vier uur mag het buitenlicht echt wel aan tegenwoordig. Nadat ook de uitgebloeide sedum langs de vijver was afgeknipt én de houtkachel weer was opgestookt vroeg ik hem of het veel werk was om de kier naast de trapboom te dichten. Over een stuk van een meter was er ruimte tussen de muur en de trapboom en daar keek je precies bij in. Laat ik niet overdrijven, maar een kwartier later was dat ook alweer klaar. Tegelijkertijd had hij een latje gemaakt voor een andere kier en ook die afgekit. Goed bezig hoor! Tenslotte bedacht Heiko nog, dat er boven op de tweede overloop een stukje plint mist. Die plint had een bepaald model en dat hadden we niet. Totdat we het sloophout vanuit Aneby hadden opgehaald en daar zo´n stuk plint bij bleek te zitten! Aan het einde van de dag hadden we beiden een lekker gevoel dat die schietklusjes gedaan zijn. Overigens had ik ook niet stilgezeten vandaag, ondanks de zere heup, arm en rug door de val, bij de thuisbakker in Aneby. Het was tijd om alle deuren in huis af te nemen. Dat zijn er in totaal 18 stuks en dan ben je wel eventjes zoet. Verder waren er de bekende huishoudelijke taken.
Vanochtend na het ontbijt vroeg ik me af “Wat eten we vandaag…?” Ineens wist ik het. Aardappels met spinazie en gefrituurde karbonades! Toen ik dat de eerste keer serveerde keek Heiko me héél vreemd aan. “Karbonades in de frituur?” Ja, eerst even kruiden met zout en peper, dan door een losgeklopt ei halen en daarna door een beetje paneermeel slingeren. In de frituur en klaar. Een recept die ik van mijn moeder heb geërfd. Best lekker hoor! Overigens hadden we de frituurpan net met verse zonnebloemolie gevuld. Het leek ons verstandig, om de oude olie eens een keer te vervangen. Toen we de vloeibare zonnebloemolie eruit lieten lopen in een plastic emmertje, bleek het absoluut geen overbodige actie te zijn. Het was al een beetje aan de “donkere kant”. Wellicht is het verstandig om de olie vaker te wisselen.
Ach, arm vogeltje….. sneu hoor dat hij of zij zich niet meer kan laten horen.
En jij het haar van Heiko knippen met de tondeuse, dat deed ik donderdag bij Jan. Is zeer tevreden over “zijn” privé kapster. Toen mijn vader nog in het verpleeghuis woonde, deed ik ook zijn haar. Gelukkig liet hij het gewoon toe. Naar een kapper was geen goed idee. Nu was hij binnen 15 minuten weer het heertje.
Jan zijn haar doe ik, nu al vele jaren. Van het uitgespaarde geld, hadden we een mooie vakantie in Zweden kunnen hebben….. Helaas nooit opzij gelegd. Toch hopen we nog weer jullie kant op te gaan.
Lastig, dat harde gras. Hoop voor jullie dat het weggaat.
Karbonaatje ziet er goed uit Joke! En zal zeker gesmaakt hebben. En zeker met het schone vet. Ik verschoonde dat ook bijtijds. Soms zie ik bij iemand anders dat het er TE donker uit ziet. Hoop dan dat ze het snel verschonen.
Hé wat grappig dat jij ook privé kapster bent én met de tondeuse knipt net als ik. Je spaart inderdaad door de jaren heen een aardig centje uit. Een knipbeurt kost hier in de Zweden ongeveer €35 en Heiko zijn model moet elke vier weken (zeg maar een keer per maand) geknipt worden. Dus €35 x 12 = € 420 per jaar. Nu knip ik zijn haar al 3 jaar lang dus is er € 1.260 bespaard. Hmmm, waar is dat gebleven? Oh ja, een nieuw dak op de veranda, ha ha.