Deze regenachtige ochtend stond in het teken van het verstopte riool. Ondanks verwoede pogingen van Heiko gisteravond, bleef het putje in de kelder vol staan met afvalwater en zodra we de wc doorspoelden kwam het meteen in de kelder over de vloer stromen. Met een tuinslang deed Heiko opnieuw pogingen, om de verstopping los te krijgen, maar dat lukte hem helaas niet. Het enige effect wat dat gaf, was dat er meer water en vuil overstroomde. Daarvoor had hij de dompelpomp al gehaald, om die in de put te hangen en het afvalwater via die pomp naar buiten te pompen. Als eerste belden we daarom met een loodgieter. Ons vaste adres is Rörservice AB in Tranås. Die hebben een aantal mensen in dienst en zodoende kunnen die meestal wel snel reageren.
Meestal. Want eerst zei de dame die de telefoon aannam, dat er waarschijnlijk iemand na frukost, ontbijt, kon komen. Dat zou dan ongeveer tegen tien uur zijn. Nou ja, als het niet eerder kan: oké. Vijf minuten later belde ze terug, om te vertellen, dat er een andere collega binnen was gekomen die meteen kon komen. Prima! Tegen half negen was die daadwerkelijk bij ons, net toen het droog geworden was. Heiko liet hem de situatie zien en hij pakte meteen met een apparaat en ijzeren veren uit de auto. De veer duwde hij in de buis en daarna startte hij het trilapparaat. De veer kwam echter een paar keer vast te zitten en het leek erop, dat hij niet verder kon komen. Een keer kwam de veer zelfs na drie meter gewoon weer terug! Het uiteinde was in een bocht gegaan en kwam via dezelfde opening weer naar boven, terwijl de monteur dacht dat hij inmiddels zes meter verderop in de leiding zat.
Dat bleek dus slechts drie meter te zijn. Na een aantal pogingen gaf hij het op. Hij kwam er met die veer gewoon niet door. Er moest een andere oplossing bedacht worden. Op ons verzoek belde hij “die andere oplossing”. Er komt nu een grote tankauto, die de leiding met veel kracht en onder hoge druk kan doorspoelen. Hopelijk is dat de oplossing. Lukt het daarmee ook niet, dan is de leiding onder de grond vermoedelijk kapot en moet die opgegraven worden. Overigens was het erg druk met verstoppingen, werd er gezegd. Of de tankauto vandaag nog kon komen was maar zeer de vraag. We wachten het wel af. Het leek er trouwens wel op, dat er toch in ieder geval een klein gaatje is gekomen, want het water stroomde wel iets weg. Een toiletbezoek leek weer mogelijk en dat was héél belangrijk en wenselijk!
Nadat de monteur weg was begon Heiko de rommel en alle gebruikte gereedschappen schoon te maken en op te ruimen. Alles werd buiten met een slang afgespoeld en schoongemaakt. Ook het grind onder het terras spoot hij langdurig af, omdat de pomp daar het rioolwater naar toe had gespoten. Met een hark en de slang verdween die troep langzaam, maar zeker in de grond. De geur bleef nog wel een tijdje in de kelder hangen en ook Heiko had bijna de hele dag die stank in de neus. Het stookhok zag er in ieder geval weer uit, zoals we hem gisteravond hadden achtergelaten…
Om een andere, frissere geur in de neus te krijgen bleef Heiko buiten en ging hij de boerengeraniums verpoten. Die groeien hier heel veel in het wild en vorig jaar had hij er een paar uit het stukje bosgrond in onze tuin gehaald. Tezamen met die grond had hij er een stuk of acht in een pot gezet. Die bleven mooi bloeien en groeien. Dit jaar echter wat minder, waarschijnlijk omdat er totaal geen voeding meer in die grond zat. Om die reden wilde hij ze nu verpoten en dan in verse potgrond zetten. We hadden nog twee potten in het trollenhuisje staan, in de kleur fuchsia, die daarvoor wel geschikt waren. Via zijn werk had Heiko nog twee van diezelfde potten meegenomen en die leken ons lekker vrolijk toe. De geraniums stonden in terracottapotten op een trap, maar dat gaf weinig kleur. Nu zijn ze allemaal verpoot, is al het onkruid dat erbij was gekomen verwijderd, hebben ze goeie grond gekregen en een andere, fleurige pot. Veel beter zo. Hopelijk vinden de geraniums dat zelf ook en gaan ze nu weer mooi groeien.
Een paar huishoudelijke dingen waren voor mijn rekening. Je kent het wel: even de wasmachine aan, het wasgoed laten drogen, om het later te strijken en op te bergen. Hier en daar een vochtige doek langs halen, toiletten schoonmaken en onder andere de plantjes water geven. Dit alles moest met beleid. Ik mocht immers geen water door de afvoer laten lopen en dat was, laten we zeggen, een uitdaging. Hoe eenvoudig is het, om na het schoonmaken, het toilet te laten doorspoelen? Of het gebruikte water door de gootsteen te laten lopen? De digitale administratie deed ik eveneens in de loop van de dag. Er lag alweer een stapeltje op mij te wachten. Voor de avond had ik kipfilet uit de diepvries gehaald, want die zouden we eten met verse ijsbergsla en… nieuwe aardappelen!
Na de middag ging Heiko verder werken aan het project carport. Hij bracht eerst twee zijbalken aan. Dat gaat in twee gedeelten en hij begon vooraan. De balk aan de zijkant verbindt vier palen met elkaar. In elke verbinding schroefde hij twee dikke houtdraadbouten. Uiteraard kwam de waterpas eraan te pas, want het is erg belangrijk, dat die balk zuiver waterpas komt te liggen. Op die balken aan de zijkant komen namelijk de lange balken, die de overspanning van de carport verzorgen. Zowel aan de rechterkant, als aan de linkerkant kreeg hij die balk op de juiste hoogte en waterpas aan de palen. De onderkant van die balken aan de zijkanten kwamen op 2,10 meter. Die zijn 17 centimeter hoog en daarop komen de balken voor de overspanning. Dat betekent, dat de hoogte onder de carport overal 2,27 meter wordt.
Toen de twee balken aan de zijkant klaar waren kwam de eerste lange balk van 5,40 meter erop te liggen. Eerst even controleren of die inderdaad waterpas was en dat was het geval. Die lange balk kwam op de zij-balken te liggen en op de palen. De paal werd daarvoor voor de helft, 4,5 centimeter, ingezaagd. Vervolgens werd de 22 centimeter hoge balk vastgeschroefd aan de paal, met aan beide kanten twee bouten die dwars door de balk en de paal gingen. De constructie wordt steeds steviger! Na deze eerst balk volgde de tweede en daarna was het tijd om te stoppen. De klok gaf aan dat het inmiddels na zessen was. De hoogste tijd om het gereedschap op te bergen en te gaan eten. De carport krijgt meer en meer vorm!
Nadat ik bij Heiko was wezen kijken, liep ik een rondje tuin. Met name de fruitbomen interesseerden mij op dat moment. Bij de grote, oude appelboom zag ik daadwerkelijk een paar hele kleine vruchtjes! De eerste appeltjes zijn tevoorschijn gekomen! We houden ze dit jaar goed in de gaten, want jammer genoeg ging de groei het vorig seizoen volledig mis. Ineens waren alle vruchten aangevreten door “iets”. Zodra we nu ook maar “iets” zien, vragen we Kenth Örtengren of hij weet wat er mis is en vooral wat we eraan kunnen doen. De andere drie fruitboompjes, twee jaar geleden gepoot, laten nog steeds geen vruchtjes zien. Dat zou dit jaar toch al wel mogen? Misschien zijn we te ongeduldig?
Aan de noordzijde van ons huis mogen we niet ontevreden zijn. Daar heeft de wilde appelboom eveneens veel vruchten. Niet te zuinig! Ik kan me van twee jaar geleden nog herinneren, dat ze heel lekker fris van smaak waren. Die appeltjes hebben we destijds veel gebruikt. Onder andere voor appeltaarten en appelmoes. De lijsterbessen zullen dit jaar vast en zeker weer hun bekende trosjes met rode besjes laten zien. Vorig jaar weinig, maar dit jaar zitten er nu al vele, nog groene, besjes aan. Was het niet zo, dat als er veel trosjes kwamen, we te maken zouden krijgen met een strenge winter? Dan denk ik dat het verstandig is, dat we genoeg hout droog hebben, om aan het eind van het jaar veel te kunnen stoken. Er zitten namelijk ontzettend veel trosjes in!
De perenboom voor het huis zit heerlijk in het blad. Alleen is dat alles wat erin zit. Na een grondige inspectie, of twee – drie, was er niet één vruchtje te ontdekken. Zó jammer, want in 2018 hadden we er vijf (ja, ja) en die waren zo lekker. Waarom daarna niet meer? We hebben genoeg insecten, zoals bijen en hommels (in en) om het huis, die voor de bestuiving kunnen zorgen. Vreemd toch? De kastanjeboompjes, die Froukje van vrienden voor ons regelde en prima verzorgde totdat wij ze mee konden nemen, doen het daarentegen juist geweldig! Je kunt bijna per dag zien dat ze groeien!
Tijdens het “groene rondje” vergezelde ons dametje mij de hele tijd. Zo af en toe rende ze even van hot naar her en weer terug, maar ze bleef wel gezellig in de buurt. Op het moment, dat ik nog even met een beetje azijn over de oprit ging om het onkruid aan te stippen, ging ze zelfs precies voor mijn voeten liggen. Ondeugd! Ze rolde zich eerst op haar rug, ten teken dat ze door mij geaaid wilde worden. Toen ik dat niet deed ging ze zich heel demonstratief uitgebreid liggen wassen! Zij wel! Wij moeten nog wachten met het douchen. Daar komt naar ons idee te veel water bij vrij, wat de afvoer nu niet aankan. We besloten zelfs om het eten van de nieuwe aardappeltjes maar uit te stellen en een pizza klaar te maken. Gewoon omdat we daar minder vuile vaat van hebben. Afwassen en vaatwasser gebruiken is er nog even niet bij. Morgen misschien?
