Geen widgets gevonden in de zijbalk

“Wat is het koud!” Vanochtend waren we op tijd uit bed, maar liever waren we er nog een paar uurtjes blijven liggen! Onder het warme dekbed wel te verstaan, want buiten was het echt winterweer. Het was een extreem heldere nacht geweest en de koude lucht kon zodoende zonder problemen de aardbodem bereiken. Er zat geen wolkje in de weg! Gelijktijdig konden de zonnestralen heerlijk hun gang en daar konden wij op onze beurt weer erg van genieten!

En terwijl de zon in het oosten opkwam konden we de maan nog in het westen zien. Een prachtig schouwspel op de vroege morgen! De maan was eerst bijna wit, waarna hij langzamerhand geler werd. Waren dat de zonnestralen, die de maan raakten? Het laatste plaatje dat geschoten werd, vond ik bijzonder. De streep door de maan leek op een arrenslee met een paar rendieren ervoor…

De thermometer bij het keukenraam (op het oosten) gaf om zeven uur minus 14 graden aan! Dat is best veel hoor. En dat in zuid Zweden! Wat moeten die mensen die nog veel verder noordelijk wonen wel niet verdragen? Dit is wat mij betreft wel voldoende hoor. Blijkbaar was de lucht een beetje vochtig, waardoor het zo koud aanvoelde. We hebben hier ook wel eens -21 graden gehad en toen voelde het niet zo koud. Een droge lucht voelt namelijk minder koud aan dan een vochtige lucht. Gelukkig hebben we hout genoeg op voorraad en kunnen we flink stoken. In de kamer was het, mede dankzij het kleine dappere houtkacheltje, binnen de kortste keren 24 graden. Oh kee… Een beetje te veel van het goede… De temperatuur van een houtkachel kun je nu eenmaal niet regelen. We lieten de warmte ontsnappen richting de hal en keuken, waarna we een behaaglijke temperatuur overhielden.

Tijdens ons ontbijt zaten aan de andere kant van het raam ook weer diverse vogeltjes te ontbijten. Naast de kool- en pimpelmeesjes was eveneens de boomklever weer van de partij. Net zoals de grote bonte specht en de zwartkop meesjes. Wat is die boomklever een vervelend beestje zeg. Hij verjaagt namelijk alles en iedereen, die ook maar op twintig centimeter bij het voederhuisje in de buurt komt! Dat gebeurt overigens niet alleen bij de boomklever. Toen de Vlaamse gaai kwam ontbijten was ook iedereen vertrokken. Wat een imposante vogel is dat: groot en met schitterende kleuren. De ekster is ook groot en mooi, alleen heeft die veel minder kleur dan deze Vlaamse gaai. Hij bleef trouwens in de seringenstruik zitten, bij de mezenbollen is hij dit keer niet geweest. Als hij dat wel doet is de bol vrij snel op. Wat kan die vogel eten!

Vandaag 8 december. Eindelijk was het zover: na ruim drie weken konden we met de behandelende arts spreken van de afdeling pijnbestrijding. Conform afspraak belde hij rond kwart over acht en vroeg hoe het met me ging. Toen ik hem vertelde, dat het absoluut niet goed gaat en dat ik nu veel meer pijn heb, schrok hij. De arts stelde nog enkele aanvullende vragen en gaf aan, dat hij nu eigenlijk niet wist hoe hij er verder mee aan moest. Hij zou de komende tijd met collega´s in overleg gaan over het vervolgtraject. Volgende week woensdag belt hij opnieuw. Hij schreef mij in ieder geval nog meer pijnstillers voor. Naast de langwerkende morfine kreeg ik nu ook de kortwerkende versie. Het niet werken van de injecties was al een grote teleurstelling en met zijn reactie kwam daar eigenlijk nog een schepje bovenop. We hadden gehoopt, dat hij zou zeggen dat er andere injecties mogelijk waren of hetzelfde met een hogere dosering. Toch ben ik blij, dat hij in overleg gaat met collega´s en de moed niet opgeeft. Dan moet ik dat ook maar niet doen…

Toch hadden we beide na dit bericht het hoofd er niet helemaal meer bij. Ik ging maar een beetje achter de laptop en Heiko liep maar een beetje heen en weer. Met zijn zieltje onder de arm.
Het frustrerende gevoel wilde even niet weg!
Een paar spelletjes Wurdian met vriend Jan gaf Heiko een beetje afleiding en langzaam verstreek de ochtend. Heel langzaam…

Na de middag ben ik naar bed gegaan. De laatste tijd slecht geslapen van de pijn en wellicht speelde de spanning voor het telefoontje ook wel mee. Heiko ging naar Tranås, om de medicijnen te halen die de arts vanochtend had voorgeschreven. Tegelijkertijd zou hij een paar boodschapjes halen. Onderweg naar Tranås had hij de zon achter zich en kon hij opnieuw enkele mooie plaatjes schieten. En die loofbomen! Het zijn dezelfde kale bomen, die we niet leuk vonden, toen ze net al hun bladeren hadden laten vallen. Moet je ze nu onder een laagje sneeuw zien stralen!

Nadat hij de medicijnen had gehaald ging Heiko bij de supermarkt naar binnen. Daar was het opvallend rustig. Bij de koeling viel hem de gigantische hoeveelheid met de kerstham op. Ieder jaar weer ligt de koeling er vol mee. Zo ook dit jaar. En dan niet één koeling: minstens drie grote vakken vol met die joekels van beenhammen. Minimaal anderhalf kilogram. De varkens schijnen er speciaal op gefokt te worden, zodat de Zweden met kerst een kerstham kunnen eten. Vergelijkbaar met de kalkoen in Amerika tijdens Thanksgiving.

Na de supermarkt reed hij langs bouwmarkt ByggMax. Dat had hij me niet verteld, maar stiekem had hij de aanhanger meegenomen. Hij wilde een paar plaatjes isolatiemateriaal halen. In de ruimte waar ik rook, de serre is het nu erg koud en daarom wil hij die nog een beetje meer isoleren. Op de terugreis naar Ödarp zag hij de zon ondergaan, dat was tegen kwart over drie. Ook dat leverde mooie plaatjes op.
Tot morgen…

4 gedachten over “Afstemming met pijnbestrijding”
  1. Hej hej,
    Wat een prachtig landschap met de aan gevroren vorst. Hier gaan de temperaturen ook omlaag tot -8 en overdag om het vriespunt, heerlijk. Wij hebben hier gelukkig geen gas meer ongeveer 8 jaar geleden pellet kachel met boiler geïnstalleerd, met 2 losse pellet kachels voor bij en sfeer verwarming.
    Hopelijk heeft de arts volgende week een oplossing voor de pijn, kunnen ze geen Prednison voorschrijven , helpt meestal wel.
    Wens jullie alle goeds ,lieve groetjes Marijke

    1. Oh, -8 is niet mis! Dat is behoorlijk koud voor NL.
      Een pelletskachel: heerlijke warmte! Zal stroomrekening zeker ten goede komen: lagere rekening!
      We hopen op goed bericht woensdag…

      Lieve groetjes terug, Marijke!

  2. He, wat een naar bericht kreeg je daar. Dat je even lamgeslagen bent snap ik. Iig. wordt er nog overlegd, maar het is zuur. Zoveel opgegeven en dan dit. Sterkt. Nu las ik vanmorgen bij ons in de krant over de pijnbestrijding in het UMCG. Misschien een second opinion voor straks? Groeten

    1. We gaan voor het telefoontje van volgende week, Rinske. De arts zei, dat hij iets voor mij kon betekenen en daar ga ik nog steeds vanuit.
      Mocht het helemaal niet lukken is het UMCG misschien inderdaad nog een optie. Bedankt voor het idee!

      Fijne dag vandaag!

Laat een antwoord achter aan Joke Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


CAPTCHA Image
Reload Image

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.