De bestelde accu voor de, ongeveer 30 jaar oude, accuboormachine van Metabo, was binnen! Fijn. Dan kan ik die ook weer gaan gebruiken. De accuboormachine heb ik jaren geleden van mijn ouders gekregen. Goed gereedschap is het halve werk en zodoende werd het er een van het merk Metabo! Met twee accu´s: daarmee kun je eentje gebruiken én eentje aan de oplader doen. Perfect! Maar na 30 jaar waren beide accu´s aan het eind van hun Latijn. Wat te doen? Een nieuwe accuboormachine bestellen van Metabo voor 180 euro? Of een nieuwe accu voor 50 euro? Ik koos voor het laatste, mede omdat de accuboormachine een geschenk is van mijn ouders.
Na ruim een week kon ik het pakketje met de accu ophalen bij de Preem in Tranås. De volgende dag het pakketje geopend en de accu geprobeerd. Hij past wél in de boormachine en hij past wél in de oplader, maar de nieuwe accu wijkt iets af van de originele en maakt géén contact! Het is een nieuwer model met nét even andere contactpunten. Helaas, maar deze moet terug. Gisteravond daarom een mailtje gestuurd en vandaag al een reactie terug. Wanneer ik de gegevens van de accuboormachine zou doorgeven gaan zij kijken of ze er nog een goeie accu voor hebben. Dat heb ik meteen gedaan. Het gaat helemaal goedkomen, verwacht ik.
En de winnaar is… helaas… Niemand heeft het raadsel van de auto´s kunnen oplossen. Wilma ging voor vier en daarna voor zes, maar het waren er vijf. Welke? Als eerste was er de auto, waar Heiko op dat moment in zat en waarvan de deur te zien is. De tweede was de, niet te missen, blauwe. De derde stond voor de blauwe. De vierde zag je door het raam van de blauwe: de witte. Nummer vijf was te zien via de spiegel van de blauwe auto! Het zijn er dus vijf auto´s. Hoe Wilma aan zes komt is daarmee (wederom) een raadsel. Dus Wilma: waar zie jij de zesde auto? De weerkaatsing van de auto waar Heiko in zat, op de blauwe auto geldt natuurlijk niet, want dat geldt als één…
Joke voelde zich vandaag wéér een beetje beter en wilde iets doen. Naast het bijwerken van de administratie en de website op de laptop, voelde ze zich sterk genoeg, om de bovenverdieping met een sopje stofvrij te maken. “Op de beide nachtkastjes lag wel een centimeter stof!” zei ze. Oh ja? Was mij nog niet opgevallen. Maakt niet uit. Ze voelde zich redelijk én tevens een beetje onrustig. In de zin van “En nu wil ik wel eens een keer weer iets doen!” Nadat de bovenverdieping klaar was, ging ze, na een welverdiende pauze uiteraard, ook nog even de kelder in. Haar hobbykast even een beetje ordenen. Daar was steeds iets bij gelegd en dat leek rommelig én was erg onoverzichtelijk. Als er íets is waar Joke een hekel aan heeft… Dat moest aangepakt worden en het is haar gelukt, om weer de nodige orde terug te brengen. Fijn gevoel. In het hoofd. Niet aan de rechterkant onder de ribben. De wond, of datgene wat onder de wond zit, deed weer meer pijn. Hmmm, wellicht iets te enthousiast geweest? Toch overheerst het goede gevoel!
Ik mocht vandaag dichtbij huis bomen snoeien. In Hestra. Een klein dorpje, op ongeveer 15 minuten van Ödarp. Mijn baas had me uitgetekend waar ik “ongeveer” moest zijn. Tegenover de school. Oké. Donderdag had ik alle benodigde spullen al meegenomen in de aanhanger en ik kon zodoende meteen die kant opsturen. Het was natuurlijk onzinnig, om eerst via Tranås te rijden. Klokslag 07:30 uur was ik ter plekke. Daar belde ik het meegekregen telefoonnummer. De afspraak was, dat ik de klant zou verwittigen als ik er was. Tevens om er zeker van te zijn, dat ik bij het juiste huis de fruitbomen ging snoeien. Het schijnt dat mijn collega een paar jaar geleden een heg van de buren van een klant heeft geknipt. Tja, de buurman was natuurlijk wel blij, maar de baas niet. De juiste heg moest alsnog geknipt worden en de heg van de buurman was pro deo gedaan. Toen ik belde nam een oudere mevrouw op en even later ging er een raampje open aan de achterzijde van het huis, ten teken van “Hier moet je zijn”. Oké, mooi. Aan de slag.
Er stonden een grote appelboom, een grote perenboom en een tweede, maar veel kleinere appelboom in deze tuin. De twee grote bomen kostten beide 2 uur om alles te knippen en het snoeiafval in de aanhanger te gooien. Na 3,5 uur kwam de oudere mevrouw langs en vroeg of er misschien een probleem was. Nee hoor, alles verloopt goed. Hoezo? Nou ja, ik was al zo lang bezig en nog niet klaar. Ze had blijkbaar gedacht, dat de drie bomen in drie uur gesnoeid zouden zijn. Ja, dat kan, maar niet de bomen van dit formaat. Die twee grote fruitbomen kosten nu eenmaal ongeveer 2 uur per stuk. De kleinere kon ik in een uur doen. Tja, zoveel tijd kost het nu gewoon. Terug op de zaak heb ik haar “ongenoegen” toch maar even bij mijn baas gemeld. Mocht er nog over gesproken worden, dan weet hij het in ieder geval alvast van mij en wordt hij niet verrast. Na de klus in Hestra was het inmiddels 13:00 uur. Even pauze en dan verder met een andere boom? Hmmm, nee. Ik vond het welletjes voor vandaag én voor deze week. Even een keer iets eerder thuis zijn is ook lekker.
Nog wel even via de Lidl om de wekelijkse boodschappen te halen en daarna snel naar huis. Vanmorgen had ik van Joke een boodschappenbriefje meegekregen, zoals dat zo de laatste weken al standaard gaat. Hoe graag Joke ook graag zelf weer eens in de winkel komt, ze wil geen risico´s nemen. Haar weerstand is nog steeds laag en er hoeft maar één in de winkel te lopen die besmet is met corona. Nee dank je. Dat risico zoeken we niet op. Op het boodschappenbriefje stond weer van alles en nog wat, maar wat er standaard ook op staat is “Als je iets lekkers ziet…”. En dat zie ik elke keer weer! Bij thuiskomst pakt Joke dan de boodschappen uit de tassen en bergt alles op.
Tegelijkertijd op zoek naar het “extra´s” wat ik heb meegenomen. Als verrassing. Leuk toch? En dan is het tijd voor het gezamenlijke kopje koffie. Een mooi rustmomentje van de dag. Even relaxed bijpraten. Na de koffie heb ik nog eventjes een aantal gekleurde veren opgehangen. Buiten dit keer! Het duurt nu nog maar een paar dagen en dan is het Pasen. De traditie hier is om gekleurde veertjes in een boom of boomtak te hangen. Daar doen we dit jaar voor het eerst graag aan mee. De seringenboom aan de voorzijde van het huis is daar uitermate geschikt voor. Iedereen die voorbij loopt, fietst of rijdt kan nu zien, dat wij ook even stilstaan bij Pasen. Zo is het plaatje nu helemaal compleet. Zowel binnen, als buiten hebben we nu het nodige aan Paasversierselen aangebracht. Op weg naar vrolijke Paasdagen, ondanks het coronagevaar!
Gelukkig was ik nét binnen toen de zon achter een gigantische donkere wolkenpartij verdween. Op zich was dat niet zo erg, alleen begon het ook meteen meer te waaien. En toen zagen we, dat er sneeuw viel. Sneeuw! Sneeuwvlokken vlogen van hot naar her door de sterke wind en het werd gewoon donker in huis. Doordat het boven het vriespunt was, bleef de sneeuw gelukkig niet lang liggen, echter koud was het wel. Te koud om nog het dak op te gaan van de containers. Zal het morgen goed weer zijn om verder te kunnen gaan met het verwijderen van de dakplaten? Nadat de winterse bui over was zag ik op de veranda ongelofelijk veel zaadjes liggen. Die waren nu uit de dennenappels gewaaid. Hele kleine zaadjes lagen verspreid over de vloer. Doordat die lichtgrijs is vielen ze wel op. Als hier al zoveel ligt, zijn er ook velen in de tuin beland. In het gras en in de borders. Hoeveel van die zaadjes zullen uitgroeien tot jonge boompjes? Over een paar jaar zullen we het weten. De meeste zullen door het grasmaaien en het schoonhouden van de borders niet veel kans krijgen…
Nou, ik had echt het idee dat ik nog ergens een 6e voertuig zag. Heb nu de mobiel even helderder gezet en kon nu ook niet zien waar nr. was. Misschien in die tussentijd weggereden?? Hahahaha hahahaha… Dus 5 auto’s waren het.
Wel leuk deze raadsels. Kom maar op met nog een…
Ge-wel-dig! Ik zag de zesde auto volgens mij nét langsrijden! Jammer, Wilma, geen eeuwige roem… We zullen nog weer een raadsel bedenken. Al was het alleen voor jou!
Fijne dag vandaag!