Geen widgets gevonden in de zijbalk


Met het warme weer van deze laatste dagen douchen we ons wat vaker en kleden we ons ook vaker om. Binnen de kortste keren ben je weer erg bezweet en dan is het fijn als je kunt douchen en schone kleren aan kunt trekken. Gevolg daarvan is, dat de wasmachine regelmatig aan staat. Een gevolg daar weer van en van het twee dagen spenderen aan de camper is, dat er “ineens” veel strijkgoed ligt. Ahhh! Zo niet mijn ding! Vanochtend besloot ik maar meteen “de strijkbout ter hand te nemen”. Als ik het zo schrijf klinkt het leuker, dan op het moment dat ik daadwerkelijk het strijkijzer pakte… In de kelder, in de tvättstuga, doe ik mijn strijkwerk. Daar heb ik immers alles bij de hand. Bijkomend voordeel is, dat het daar altijd koel is. Heiko had aangeboden om de hand- en theedoeken te strijken. “Dat zijn mooie rechte vlakken”. Dat klonk me helemaal niet goed in de oren: handdoeken strijken? Dank je. Ach, eenmaal bezig was het toch ook zo maar weer aan de kant en ligt alles weer netjes en gladgestreken in de kast!

Jaha! Het grijze grind, dat onder de carport moest komen, ligt er daadwerkelijk onder! In kleine stapjes heeft Heiko dat gedaan. Gisteren en vandaag een beetje en nu is dat gedeelte klaar! Helaas kunnen de auto en de aanhanger er op dit moment nog niet onder gezet worden, omdat er nog een grote berg grind voor ligt. Dat is bedoeld voor onder het terras en voor het eerste deel van de oprit. Het dichtste bij de weg. Op die plekken is het laagje grijs grind wel heel erg dun en zodoende hadden we wat extra grind besteld. Morgen weer een beetje doen. En overmorgen… Dan vooral ´s morgens vroeg, als de zon er nog niet bij is of in ieder geval nog niet zoveel kracht heeft. Ik denk dat het aan het einde van de week wel af is. Heiko kennende…

 
  
Aan de zijkant van de verwijderde containers stond een hele mooie stamroos, die witte bloemen gaf. Helaas moest die roos verpoot worden, omdat de containers weg gingen en er een nieuwe carport zou verrijzen. De roos kreeg een plekje aan de voorkant van het huis. Onder de veranda. Hij lijkt het te redden, maar heel overtuigend is het nog niet. Toch heeft hij wel een paar mooie witte rozen aan de stam gekregen. Hopelijk gaat de plant zich nu goed settelen en krijgen we volgend jaar weer een volle rozenstruik. Ook de clematis met de drie kleuren bloemen doet het weer fantastisch. Deze plant had Heiko begin dit jaar flink teruggesnoeid, maar daar is inmiddels niets meer van te zien. Tenslotte het “onkruid” voor het kelderraampje. Dat begint nu ook te bloeien. Kleine paarse kelkjes komen er tevoorschijn. Het zicht vanuit het kelderraam is nu bijna volledig verdwenen. Dan maar een poosje niet gluren en genieten van de bloemen!
 
Nadat eind vorig jaar flink veel koemest met stro op de groentetuin is gekomen, doen de verschillende groenten het heel goed! Althans het gewas is goed. Er is flink veel loof uit de pootaardappelen gekomen. Een paar daarvan staan inmiddels in bloei. Nu is het afwachten tot het loof afsterft en dan kunnen we de aardappelen rooien. Ook het loof van de worteltjes ziet er veelbelovend uit, als ook het loof van de rode bieten. Of hetgeen onder de grond zit nét zo mooi groeit als hetgeen boven de grond weten we niet, maar dit lijkt in ieder geval mooi. We hadden in het begin van de groeiperiode onze twijfels. Het voelde, alsof er niets op zou komen. Dat blijkt nu gelukkig toch anders te zijn.
 
En we hebben maar liefst drie appels in de grote, oude appelboom ontdekt. Drie! Niet een, niet twee, maar drie! Ta da! Hoe het kan, dat we er dit jaar naar moeten zoeken is ons een raadsel. Heiko heeft de boom gesnoeid en niet zo´n klein beetje, maar dat mag niet de aanleiding zijn geweest. De boom zat immers vol stakerige (dunnere) takken, die verticaal waren gegroeid. De zogenaamde waterloten genoemd. De boom steekt veel energie in deze snelle groeiers, maar ze leveren weinig tot geen fruit op. Die moesten gewoon gesnoeid worden. De appelbomen worden door insecten bestoven. Hierbij spelen hommels en solitaire bijen een belangrijke rol. Voor zover wij kunnen nagaan waren die wel aanwezig. In ieder geval bij meerdere buren, want die hun bomen hebben wel (meer) vruchten. We houden hoop, dat er nog een paar bijkomen. De appels zijn zo lekker.

Een paar weken geleden zagen wij, dat “ergens” op de route naar en van Tranås, over een slootje een bruggetje was gemaakt. Zo maar in het land. Dat was voor onze begrippen bijzonder, want waarvoor zou die moeten dienen? Ja, om van de ene kant naar de andere kant te kunnen komen. Alleen voor wie? In de directe omgeving geen mens of dier te bekennen. Nog niet zo lang geleden waren palen om het land in de grond geslagen, waaraan stroomdraden werden gemonteerd. Toen kregen we al een beetje een vermoeden. En dat vermoeden bleek bewaarheid te worden: er lopen koeien op het achterste stuk land! Om daar te komen hebben ze gebruik gemaakt van… Jawel, van het bruggetje! Om het land van het eerste gedeelte maakt men nu palen en stroomdraden, wat erop duidt, dat de dames ook daar nog mogen grazen.

Daar gaan ze! De kussens van de banken in de camper liggen achter in de Volvo. Op weg naar Tranås, naar het naaiatelier van Lotta. De stof van de kussens is dermate vervuild en uiteraard verouderd, dat wij er graag nieuwe stof omheen willen hebben. Schoon en moderner. Toen we bij Lotta aankwamen, vertelde ze, dat het op dit moment iets rustiger was in haar atelier. De meeste boten waren nu in gebruik en zodoende had ze nu geen verzoeken om kussens van boten of zeilen te vernieuwen of te repareren. Dat zal over drie weken wel weer anders worden, als de vakanties over zijn. Een geluk voor ons, want hierdoor kan ze meteen met onze kussens beginnen. Op haar grote tafel lagen nog drie kussens van een boot, die klaar waren en afgehaald zouden worden. Daaromheen zat een mooie, blauwe bekleding, met een zwart streepje er doorheen. Ik zag het en dacht direct, dat die stof ook perfect op onze kussens zou passen. En bij de rest van de camper.
 
Wat een toeval dat die kussens, als voorbeeld voor ons, er toen net lagen. Die stof had Lotta nog voldoende op voorraad en zodoende zou ze met onze kussens aan de slag kunnen gaan. Wanneer er foto´s van gemaakt worden, zoals hier, geeft het toch een vertekend beeld. Ik heb het idee, dat de kleur meer in de buurt komt van de rechter, dan van de linker. Ze maakte nog wel eerst een prijsopgave voor ons, die we, toen we thuis kwamen, meteen via Messenger al binnenkregen. Daarop gaven we akkoord. Ze had erbij geschreven, dat er ongeveer 10 uur werk in zat. Oké: ze werkt tot twee uur voor Örtengren en daarna houdt ze zich bezig met haar eigen bedrijf. Als ze daar nog drie uur werkt, kan het over ruim drie dagen al klaar zijn. Vrijdag misschien? Dat zou mooi zijn, want dan kunnen we dit weekend nog even een dagje een testritje maken met de camper. Inclusief kussens.
 
De moerasspirea groeit en bloeit weer overal. Er wordt hier in Zweden vaak geklaagd over de wildgroei van de lupines, maar deze plant kan er ook wat van hoor. Niet alleen langs de weg in de bermen staan ze in grote getalen, maar ook op het land. De moerasspirea was als geneeskrachtige kruid een van de drie meest heilige kruiden van de oude druïden. De bladeren, de wortel en de stengel van de plant zijn onder andere koortsverlagend, pijnstillend, ontstekingsremmend, maagbeschermend en darm-herstellend. Een smeersel van de plant heelt wonden, doordat het looizuur bevat. Vanwege de ontstekingsremmende werking wordt de moerasspirea ook wel spierstruik en reumaplant genoemd. De makkelijkste manier voor het gebruik van de moerasspirea is het trekken van een thee van de bladeren. Mensen met migraine zouden baat kunnen hebben bij het drinken van deze thee. Een van de werkende bestanddelen van de moerasspirea is salicylzuur, ook wel spireazuur genoemd. Salicylzuur heeft een ontstekingsremmende en pijnstillende werking en is de werkende stof in aspirine. Het is dan ook de moerasspirea die het aspirientje zijn bekende naam heeft gegeven.

Een gevolg van corona: steeds meer mensen willen thuis een zwembad! De belangstelling voor het hebben van een zwembad is tijdens de coronapandemie sterk toegenomen. In de gemeente Jönköping bijvoorbeeld krijgt men dagelijks aanvragen. Sinds vorig jaar explodeert het met vragen over zwembaden: “Heb ik een vergunning nodig van de gemeente?” Vakanties en de roep om sociale afstand, zijn volgens de gemeente factoren die ertoe hebben bijgedragen, dat zwembaden steeds vaker voorkomen in tuinen van particulieren. Leuk hoor en er zijn onvoorstelbaar mooie modellen. Maar wat ik niet snap is, dat in een land met ruim honderdduizend meren en meertjes, je toch geen zwembad nodig hebt, die op een van die meren uitkijkt?

2 gedachten over “Aardappelen in bloei!”
  1. Mooi stofje voor de kussens in de camper! Ziet er weer frisser uit dan.
    Jammer dat Heiko nog te moe is voor die stapel grind. Komt slecht uit he? Maar ach, er komen nog dagen genoeg (lijkt mij!) dat er weer vaart gezet kan worden. Het eet ook geen brood….. ;×)
    Nu waarschijnlijk visite. Geniet daar maar eerst van. Even weer wat anders dan al jullie werk in en rondom het huis.
    Genieten dus!

    1. Dank je, Wilma! We vonden het wel een leuke kleur bij de rest van de bekleding. Deze is bruin en daar past niet alles bij.
      Ja, die vermoeidheid van Heiko speelt hem nog steeds parten. Toch leert hij wel, om naar zijn lichaam te luisteren. Inderdaad komen er dagen genoeg.
      Nee, waarschijnlijk dinsdag of woensdag visite en daar kijken we beide enorm naar uit!
      Zeker genieten!
      Fijne dag vandaag!

Laat een antwoord achter aan Joke Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


CAPTCHA Image
Reload Image

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.