Toen Heiko vanochtend vanaf de eerste verdieping uit het raam keek, richting de tuin, viel er hem iets vreemds op. In het gras, vlak bij de vijver, was iets omgewoeld. Hij dacht meteen aan wilde zwijnen. Die lopen hier erg veel, maar gelukkig hebben we ze nog nooit in de tuin gehad. Toen hij beneden was liep hij direct door naar de kelder en liep hij via de achterdeur de tuin in. Richting de plek des onheils. Telefoon mee om foto´s te maken. En inderdaad. Op het moment, dat hij er dichtbij stond was duidelijk zichtbaar, dat er een dier aan het graven was geweest. Twee gaten waren gegraven en in een van de gaten zag Heiko een aantal bijen. Vorig jaar hadden we van onze vriend Michiel uit Borgercompagnie, met een vakantiehuis in Kråkshult, gehoord, dat zij wespen hadden, die ondergronds nesten maakten. Of het in ons geval om wespen of bijen gaat is ons niet duidelijk. Neem het ons maar niet kwalijk als we het in plaats van grondwespen, aard-bijen noemen. Dat vonden we wel een leuke woordspeling. We gaan nog even op zoek naar informatie.
Van neef Sietse hadden we in 2019 een wildcamera gekregen. Daar waren we echt enorm blij mee, want we wilden die wilde beesten die in onze tuin lopen ´s nachts, wel eens op de camera vastleggen. Helaas werkte de eerste camera niet, omdat de batterijen binnen een uur leeg getrokken werden. Gelukkig kon Sietse de camera omruilen en zodoende kregen we een nieuwe. Deze werkt perfect! Hij heeft inmiddels op twee verschillende plekken gehangen en hangt reeds 3 weken buiten, met dezelfde batterijen. Vandaag keek ik weer eens naar de opnames. Van de eerste locatie hebben we geleerd, dat je de camera prima aan een boom kunt vastmaken. Alleen dan mogen de takken niet te laag hangen. Bij een beetje wind gaan de takken en de bladeren bewegen en slaat de wildcamera aan.
Diverse opnames waren gemaakt. Met steeds hetzelfde uitzicht en zonder wild. Alleen de takjes die heen en weer bewogen… De tweede locatie was aan de boom op het eilandje. Daar zaten geen lage takken aan, dus dat zou goed moeten gaan. Vandaag bekeken we die beelden. Tja, wel opnames, maar geen dieren. Nu was een nieuwe loot van de boom van onderaf omhoog gegroeid en nu bewoog die vrolijk heen en weer voor de camera. Nadat alle gemaakte filmpjes bekeken waren konden ze verwijderd worden. De wilde zwijnen stonden er niet op. Nu hangt de camera aan een paal van de houtstek. Daar zullen geen takken voor de bewegingscensor langs waaien. Over een weekje maar eens weer kijken of er inderdaad wilde zwijnen in de tuin lopen. Of reeën. Of misschien wel een eland… Deze wildcamera doet het in ieder geval uitstekend, want de batterijen zijn nog steeds meer dan halfvol. Blij mee!
“Waar je aan begint moet je ook afmaken”. Dat is ons motto en zodoende ging Heiko vandaag verder met het uitvlakken van het stukje grond, naast het trollenhuisje. Nu waren de twee stronken aan de beurt. Een van een paar omgezaagde struiken en een oude stronk van een boom, die de vorige eigenaar ooit had omgezaagd. Het weer was vandaag frisjes te noemen en er was veel regen. Gelukkig werkte Heiko onder een hele hoge sparrenboom en drongen de regendruppels niet door tot op de grond. Zo kon hij ongestoord doorwerken. Behalve als hij even de rug recht moest hebben of even op adem moest komen. Het uitgraven van boomstronken en wortels is namelijk een energievretende bezigheid. Vooral als je bij elke schep die je in de grond steekt, op een kei stuit. Erg frustrerend, echter zo langzamerhand is hij eraan gewend. Zo is dat hier nu eenmaal. De aanhouder wint en op een rustig tempo werd het stukje grond steeds vlakker en vlakker. Aan het einde van de middag waren ook de twee boomstronken verdwenen! Daar kwam de bijl nog even aan te pas, om de wortels doormidden te kappen. Mooi! Weer een stukje klaar. Morgen verder met het volgende blokje richting de weg? Overigens levert zo´n graafpartij een heleboel keien op én beste stapel boomwortels.
Terwijl Heiko aan het “buitenspelen” was, ging ik nog even verder met de lijst met bezienswaardigheden. Een lijst, die we eenvoudig kunnen bekijken, om activiteiten te kiezen, die we met bezoek uit Nederland kunnen gaan doen. Niet alleen buiten-, maar ook binnen-activiteiten en rekening houdend met minder validen. Het werd best nog wel een lange lijst, want elke keer wanneer er iets werd toegevoegd dacht ik alweer aan een nieuwe. Er is voldoende te bekijken in onze omgeving. Een groot deel van de lijst hebben we zelf al een keer bezocht, echter zijn er ook nieuwe bezienswaardigheden bijgekomen. Leuk om te doen trouwens, omdat je dan plotseling iets ontdekt waarvan je het bestaan nog niet wist. Of de tijd, dat neef Sietse en zijn moeder hier komen, lang genoeg is voor al deze dingen? Ik denk het niet. Ze moeten waarschijnlijk later nog maar een keer terugkomen.
Toen de lijst af was had ik ondertussen lang genoeg gezeten. Ik moest voor de verandering eens even in de benen. We krijgen over anderhalve week bezoek en dan wil je wel een taartje kunnen serveren. Of twee. Of misschien wel drie! Er moet tenslotte ook keuze zijn. In mijn receptenboek zag ik de havermouttaart en de tuppkaka met kokos staan. Ja, die gaan het worden. Alle ingrediënten daarvoor had ik in huis. Op het moment dat Heiko boven, kwam leek het alsof er in de keuken een bom ontploft was! Het hele aanrecht stond, zoals gebruikelijk wanneer ik aan het bakken ben, vol met bakjes, schaaltjes, ingrediënten, afwas, bakblikken, enzovoort. Heiko trok zich wijselijk terug in de kamer en gaf zijn rug de rust die hij nodig was. Toen hij later terug kwam had ik de keuken inmiddels weer opgeruimd en konden we aan tafel. Nee, de taarten stonden niet op tafel, maar nieuwe aardappelen met gekookte rode bieten en een gehaktbal.
´s Avond liepen we nog even een klein stukje langs de weg. Met de nadruk op klein! Het weer was namelijk nog steeds erg onbetrouwbaar. Zo scheen de zon en zo viel er een flinke bui. Dan hoor ik je nu zeggen, dat er geen slecht weer, maar slechte kleding bestaat. We namen echter geen risico´s en kozen daarom voor een wandelinge-tje. Opnieuw verbaasden we ons over de prachtige bloemenflora in de bermen van de weg. Gelukkig wordt hier niet gemaaid door de gemeente en krijgt dit alles de kans om mooi te bloeien. Momenteel zijn de lupines overigens alweer zo goed als uitgebloeid.
