Gisteren hadden we het over de aard-bij. Nu blijkt, dat er daadwerkelijk wespen, bijen en hommels zijn, die onder de grond hun nest maken. Dit waren aardhommels. Waren, want ze zijn nagenoeg weg. Doordat de mens veelvuldig in de natuur heeft ingegrepen, worden talrijke nestmogelijkheden voor de hommel vernietigd. Ze worden daarom gedwongen andere plekjes te betrekken voor hun nieuw te bouwen nest. Dat betekent, dat we ze op onverwachte plaatsen vinden. Bijvoorbeeld in vogelhuisjes, spouwmuren, zolders en in de grond. Helaas worden ze vaak, door onwetendheid van de mens, verdreven of vernietigd. Daarom gingen we op zoek naar informatie om het nest te verplaatsen. Wist je dat de tunnel naar het nest van een aardhommel wel twee meter lang kan zijn? Dan zouden we heel veel graafwerk moeten verrichten, wanneer we het nest zouden willen verhuizen en daarmee is het een onbegonnen zaak. Ook is er grote kans, dat tijdens het afgraven de grond inzakt en alle hommels ongewenst alsnog worden gedood. We laten het nest in de grond zitten. Vanochtend waren er ook maar twee hommels meer te zien. Waarschijnlijk zijn ze al verhuisd.
Van de aard-bij gingen we op zoek naar de aard-bei! Over de plantjes werd meteen toen we de kleine vruchtjes hadden gespot, een net gelegd. In de hoop, dat vogels niet de jonge aardbeien zouden opeten. En dat was een succes, omdat we nu de eerste rode vruchtjes konden plukken! De eerste aardbeien van onze tuin in Ödarp. Er konden ongeveer tien stuks worden geplukt, terwijl er nog zeker een meervoud daarvan aan de plantjes hangt, maar die zijn nog niet rijp. Ze zijn nog groen of niet rood genoeg. We hebben beide een paar geproefd en ze waren heel lekker. Maar welke van welke soort zijn weten we niet meer, omdat de nieuwe loden door elkaar heen ge- en verpoot zijn. Vorig heeft Heiko namelijk een paar stekjes bij een klant meegekregen én een paar plantjes gekocht bij Örtengren. Deze laatste stekken waren een kruising tussen de gewone aardbei en een bosaardbei. Die zijn zoeter van smaak. Welke we nu precies hebben geproefd weten we dus niet, maar ze smaakten in ieder geval goed!
Nadat Heiko vorige maand met de benzine grasmaaier aan het repareren moest (succesvol) een dag eerder met de motor heggenschaar aan de slag moest (eveneens met succes), omdat de aan-uit knop niet meer functioneerde, moest hij nu met de trimmer aan de slag. Die wilde namelijk niet meer starten. Tijdens het werk in de tuin viel de motor uit na een beetje een ratelend geluid en daarna wilde die niet meer starten. Ook vandaag wilde die niet meer starten.
Deze trimmer hebben we tweedehands gekocht in 2019 en is al veel gebruikt. Zonder kunnen we niet meer in onze tuin. Heiko was ermee naar een werkplaats van Husqvarna tuingereedschappen in het plaatsje Hestra gereden, maar die hadden deze week geen tijd en daarna gingen ze vier weken dicht in verband met de vakantie. Tja, vijf weken zonder trimmer is geen optie voor ons. Op de terugreis bedacht Heiko zich dat hij een andere tweedehands motortrimmer op Marketplace had gezien voor 600 sek. Even economisch denken… reparatie kost waarschijnlijk minstens een uurtje werk + het kapotte onderdeel. Dat zal tezamen al snel meer worden dan die 600 sek (60 euro). De dagwaarde van onze trimmer zal inmiddels wel al gedaald zal zijn naar 400 sek misschien. Oftewel, onze trimmer kun je total loss verklaren. Tja, dan ziet Heiko er een leuke uitdaging in om het zelf eens uit elkaar te halen en te bekijken of hij het zelf kan repareren.
Het omhulsel eraf, luchtfilter er voor weg, gaskabel los, carburateur eraf en analyseren! De eerste gedachte was dat de machine geen goede vonk meer kreeg, dus de nieuw gekochte bougie werd getest op vonken en dat was goed. De tweede gedachte was dat de machine geen benzine meer kreeg. Feitelijk heb je ook niet zoveel meer op zo´n trimmer. Ontsteking (bougie), brandstof (benzine) en lucht. De carburateur heeft hij helemaal uit elkaar geschroefd en schoon geblazen met de hogedrukspuit. Daarna alles weer in elkaar gezet en proberen te starten. Helaas, geen effect. Daarna alles nóg een keer losgemaakt en bekeken en gereinigd, maar ook na deze tweede keer startte de trimmer niet. Daarop ging Heiko het internet raadplegen. Daar vond hij plaatjes met de verschillende onderdelen van de trimmer. Elk onderdeeltje is apart te bestellen.
Tevens zocht hij op fora over gemelde startproblemen met een trimmer. Die vraag was inderdaad al eens gesteld én door verschillende personen beantwoord. Het probleem zit waarschijnlijk in de vergasser, die een geheel uitmaakt van de carburateur. Zo´n vergasser bestaat uit een aantal flinterdunne plaatjes met gaatjes. Als dat ergens verstopt zit, krijgt de motor geen benzine(damp) meer en wil die niet starten. Via de website van Stiga is dat onderdeeltje te bestellen voor 358 sek + verzendkosten ad 40 sek + een verpakkinkje ad 14 sek die je nodig bent om het weer goed te monteren. Totale kosten zijn dan ongeveer 400 sek (40 euro). Dat is te overzien, mits dat inderdaad het probleem is. Daarover hebben we natuurlijk nog geen 100% zekerheid. De inschatting dat het bij een reparateur al snel té duur zou worden is hiermee bevestigd. Tel er een uurloon van 500 sek bij op en de trimmer is inderdaad total loss. Het toeval wil nu dat we vandaag een folder van de Lidl in de brievenbus kregen met daarop een elektrische trimmer (op accu)voor 300 sek. Toeval bestaat niet… Over het algemeen is het gereedschap van de Lidl goed én hebben ze goede service, dus als we deze week naar de Lidl gaan, halen we zo´n elektrische trimmer op. De benzine trimmer wordt niet meteen weggegooid hoor. Als de trimmer op accu niet sterk genoeg blijkt te zijn, gaan we de benzine trimmer alsnog repareren.
De foto hierboven, de linker, herken je misschien nog wel. Op 21 maart maakten we melding van het feit, dat er jonkies aan de kamerden zaten. De kamerden is één van de oudste, nog levende, plantensoorten op aarde en van oorsprong komt hij uit Australië. Wanneer ze in een pot gepoot worden en daarin blijven zullen ze bescheiden van formaat blijven. In de natuur daarentegen kunnen ze uitgroeien tot flinke bomen van wel veertig meter hoog. In Nederland was de kamerden vroeger in grootmoederstijd geliefd, want ze gedijt het beste in een meer koude (vroeger alleen op zondag verwarmde) kamer. Om goed te kunnen gedijen wordt geadviseerd, om ze op een lichte, niet zonnige, koele standplaats te zetten. Het liefst met temperaturen die niet hoger liggen dan 18° C. De lichthongerige plant moest eveneens direct bij het raam staan. Laat hier nou dat laatste alleen het geval zijn. Ondanks alles doet de kamerden het hier goed, want het jonkie is niet zo jong meer en is al behoorlijk gegroeid!
Vanmiddag de keuken weer in, om “eenvoudige” koekjes te bakken. Even eentje die een hapklaar formaat heeft. Je weet wel: koekjes die je zó even in de mond stopt. Dat werden zogenaamde zandkoekjes. Ze worden zandkoekjes genoemd, omdat ze een korrelige structuur hebben en vanwege de kleur. Beide doen denken aan zand. Voor het maken van deze koekjes komt er niet veel meer bij te kijken, dan meel, suiker, boter en eventueel een ei samen te kneden tot een deeg. Daarna het deeg uitrollen en er plakjes deeg af te snijden. Dit keer maakte ik ze naturel, met hagelslag (puur en melk) en met jam. Laat Heiko nou net op het juiste moment binnenkomen, nadat de eerste plaat uit de oven kwam! Vervelend hoor, want toen moest er natuurlijk geproefd worden…
Proeven deed ik zelf overigens ook! Omdat de bitterballen nu op zijn zou ik nieuwe maken, die we wederom in de diepvries doen. Zo kunnen we ze op elk gewenst moment gaan eten. Dit keer deed ik de schouderkarbonades in de hakmachine, omdat de vorige keer de stukjes vlees een beetje te grof waren gebleven. Vooral voor die kleine bitterballen stond dat niet in de juiste verhouding. Nu wel! Het was fijngesneden, maar ook weer niet té fijn. Nadat aan de gesmolten boter de bloem was toegevoegd en even later ook de runderbouillon, kon het vlees samen met een handjevol peterselie erbij. Even zacht laten doorkoken, waarna de kruiden, nootmuskaat, peper, zout en worchestershiresaus het af moesten maken. Nu staat het ragout in de koelkast. Morgen worden er bitterballen van gemaakt!
Met al het bakken van de laatste dagen zou je denken, dat er bij de koffie ook wel iets van die baksels zou zitten. Niets is minder waar! Wel dat er iets bij de koffie zat, maar geen havermouttaart, rabarbertaart, cocos-taart of zandkoekjes. Doordat ik de diepvrieskast had schoongemaakt en opgeruimd kwam ik nog een paar stukken amandelgebak tegen en die lachten me meteen zó toe, dat ik de verleiding niet kon weerstaan om ze te laten ontdooien. Vanmiddag namen we die bij de koffie. In plaats van slagroom deed ik er dit keer een paar framboosjes bij. Een hele andere smaak en ook nog eens lekker fris. Verandering van spijs doet eten!
Op een moment, dat het vandaag eventjes droog was en het zonnetje scheen, grepen wij onze kans om de caravan te verplaatsen. Vanaf het moment, dat we terug waren gekomen van de vier daagjes Läppe, stond hij achter het huis. Tegen de achtergevel aan. Nu de containers opgehaald zijn, de grond is vlakgemaakt en door de regen de grond enigszins harder is geworden, probeerden wij de caravan maar eens te verhuizen. Daar waar de containers hadden gestaan was het immers kaal en achter het huis was het vol. Met de Hyundai dit keer (!) reed Heiko de caravan rustig achteruit, naar zijn nieuwe plek. De grond was helaas nog niet zó stevig, want de banden lieten behoorlijke sporen achter. Gelukkig had Heiko aan een paar tegels gedacht en die op de plaats van de banden gelegd. Daarop staat de Hobby lekker stevig. Mijn auto kon er nog prima voor staan en daardoor is het achter het huis nu leeg…
Na deze “tijdrovende” klus (!) was het voor ons rennen geblazen. Voor we met onze ogen konden knipperen was de zon verdwenen achter donkere wolken, waaruit een gigantische regenbui viel. Van een stabiel weerbeeld is op dit moment geen sprake. Al enige dagen is het zon, afgewisseld met regen, dan weer zon en vervolgens weer een stevige bui. Hmmm, dat is dan ook wel weer stabiel te noemen eigenlijk. Al vier of vijf dagen zon-regen-zon… Waarschijnlijk blijft het deze week zo en wordt het volgende week (als wij bezoek krijgen) beter.